Kabanata 3

Napalunok si Stella ng sariling laway at parang biglang nanuyo iyon bago tuwid na tumingin muli kay Charles. "Gusto ko lang malaman kung nagkaroon ba ako ng puwang diyan sa puso mo kahit kaunti lang?"

Blangko ang tinging ipinukol ng binata kay Stella. "Alam mong pinakasalan lamang kita dahil sa abuelo ko. Kunin mo ang perang habol mo sa akin kaya mo ako pinakasalan kapalit ng kalayaan ko.

Pilit na sinupil ni Stella ang paghulma ng mapait na ngiti sa kaniyang labi. Hindi niya masisi ang asawa kung iyon ang nasa isip hanggang ngayon. Wala siyang maidahilan noong tinanong siya kung bakit gusto niyang magpakasal dito. Naidahilan niya ay noon pa niya pangarap makapag-asawa ng mayaman. Isa pa ay kahit hindi iyon ang isagot niya noon ay talagang mukhang pera ang tingin nito sa kaniya. Pero sobra siyang nasasaktan ngayon dahil hindi manlang siya nagawang mahalin ni Charles sa loob ng tatlong taon nilang pagsasama. Mahinang buntonghininga ang pinakawalan niya at marahang tumango sa asawa.

"Kung naging mayaman ba ako ay mahalin mo rin ako?" wala sa sariling naitanong niyang muli.

"Ang tunay na pagmamahal ay hindi makasarili at mapagsamantala sa kahinaan ng taong mahal niya," malamig at mahahulugang tugon ni Charles sa babae.

Napayuko ng ulo si Stella at tinamaan ang ego niya sa mga sinabi ng asawa. Sandaling natahimik siya bago nagpasya.

Nagulat ang abogado nang walang salitang kinuha ng dalaga ang pen na hawak niya at pinirmahan ang divorce paper. Nilingon niya si Charles pero tumalikod na ito at iniwan sila.

Parehong hindi makapaniwalang napatitig sina Magda at Sophie kay Stella. Hindi nila inaasahang mapapirma nila ito na wala ng gulong naganap o pilitan.

"Huh, lumabas na talaga ang tunay mong kulay. Pinatunayan mo ngayon na mukhang pera ka talaga at hindi totoong mahal mo si Kuya!" inis na sumbat ni Sophie sa babae. Siya ang nasasaktan para sa kapatid.

"Sophie, huwag ka nang mag-aksaya ng laway sa babaing iyan. Ang isang gold digger ay walang puso at puro panlilinlang ang nasa katauhan." Hinawakan ni Elizabeth sa braso ang kaibigan.

"Hangad ko ang kaligayahan ng kapatid mo kaya ko siya pinapakawalan ngayon."

Sandaling natigilan si Sophie nang mabanaag ang lungkot sa mga mata ni Stella kahit nakangiti ito.

Binalingan ni Stella si Elizabeth. "Pinauubaya ko na sa iyo ang pag-aari ko. Alagaan mo siya. Hirap siyang makatulog sa gabi kapag walang katabi."

Inis na nag-iwas ng tingin si Elizabeth. Nainsulto rin siya sa sinabi nito na para bang ipinamumukha sa kaniya na tira na lang nito ang ibinibigay sa kaniya.

"Ms. Stella, ito pa ang kailangan niyong pirmahan." Inilahad ni Daniel ang isa pang papel sa harapan ng dalaga.

Napabuntonghinga si Stella at tinitigan lang ang papel. Iyon ang kasunduan kalakip ng pera.

"Huwag kang magmamadaling maangkin ang bahay na ito. Hintayin mong mahakot ang gamit ni Charles at—" hindi natapos ni Magda ang sasabihin nang biglang tumalikod si Stella.

"Hindi ko iyan kailangan. Pakisabi na salamat sa tatlong taon na pagkupkop sa akin."

Tulalang napasunod ang tingin ni Daniel sa tumalikod na dalaga. Hindi siya makapaniwalang hindi interesado sa pera at bahay ang huli.

"Ms. Stella, paano ang mga gamit mo?" Habol ni Marimar sa dalaga bago pa ito makalabas ng bahay.

"Sa iyo na ang lahat ng iyon," ani Stella habang patuloy sa marahang paghakbang palabas ng pintuan. Kailangan na niyang umalis habang may lakas pa ang mga tuhod sa paghakbang.

"Huh, ang yabang! Gusto niya lang kayong kunsensyahin at kaawaan siya kaya tinanggihan ang pera!" Inis na naibulalas ni Elizabeth.

Parang natauhan na napakurap si Sophie. Hahabulin niya sana si Stella at mukhang may dinadamdam ngunit pinigilan siya ni Magda.

"Huwag kang maawa sa kaniya. Alalahanin mong diyan siya magaling. Hindi dapat malaman ng kapatid mo na hindi niya tinanggap ang pera."

Wala sa sariling napatango si Sophie sa ginang. Nakita niyang sumakay sa isang taxi si Stella at tanging handbag nito ang dala sa pag-alis. Ayaw man niyang aminin sa sarili pero nakaramdam siya ng awa kay Stella. Naitanong niya sa sarili kung tama ba ang ginawa niya rito.

"C'mon, girl, hindi ka dapat maawa sa babaing iyon. Dapat tayong magpakasaya dahil malaya na ang kapatid mo at matupad na rin ang pangarap ko na maikasal kay Charles."

Ngumiti si Sophie sa kaibigan at tumango. Kinuha niya ang papel na hawak ng abogado at kailangan niya itago iyon. "Sabihin mo kay Kuya na dinala ni Stella ang kopyang ito."

Napilitang tumango si Daniel sa dalaga. Agad niyang sinundan sa library si Charles.

"Tapos na ba niyang pirmahan lahat ng papelis?" Nanatiling nakaharap si Charles sa binata.

"Yes," tanging sagot ni Daniel at ipinatong ang pinirmahan ni Stella sa lamesa.

Napatingin si Charles sa divorce paper. Hindi nga siya namalikmata lamang kanina. Talagang pinirmahan ni Stella ng bukal sa loob ang papel. Samantalang dati ay nagmamatigas ito kahit inalok niya ng malaking halaga. Naisip niyang marahil ay wala itong matirhan kaya isinama na niya ang bahay na ito.

"Sigurado ka bang wala kang pagsisihan sa biglaang disisyon mong ito?" naitanong ni Daniel habang mataman na pinagmamasdan ang kaibigan.

Sa halip na sagutin ang kaibigang abogado ay nagsalin si Charles ng wine sa baso. Tinagayan niya rin ang kaibigan at nakipag toast dito.

Hindi na muling nagtanong pa si Daniel sa kaibigan. Sinamahan niya ito sa pag-inum at alam niyang kailangan iyon ng kaibigan.

Masayang pinasok ni Marimar ang silid ni Stella at namili ng nagustohang gamit. May mga alahas din pero nag-alinlangan siyang kunin iyon. Ang sabi naman ni Sophie ay kaniya na nga lahat iyon pero kinakabahan siya. Well, saka na niya angkinin iyon kapag paalis na sila sa bahay na ito. Isasara na muna niya iyon upang walang ibang makakapasok.

Nag-inum na rin sina Sophie, Magda at Elizabeth bilang pagsilibra sa pagkawala sa buhay nila ng taong tinik sa kanilang lalamunan.

Mariing naipikit ni Stella ang mga mata at pilit pinipigilan ang pagtulo ng mga luha. Kailangan niyang kumalma at kumirot muli ang kaniyang tiyan. Naipagpasalamat niya at may natira pa siyang pera na pamasahe sa taxi. Nagpahatid siya sa hospital at natatakot siyang mawala ang ipinagbubuntis dahil hindi tumitigil ang pagkirot ng tiyan.

Kahit nanghihina ay naisip niyang tawagan ang sumundo sa kaniya kahapon. Ngunit ganoon na lang ang pagkadismaya niya nang makitang patay ang cellphone. Hindi pa rin pala niya nai-charge iyon. Nang makita ang medical result niya ay nakuyumos niya iyon. Walang ibang dapat na makaalam tungkol sa kaniyang pagbubuntis. Mabuti na lang at mabait ang taxi driver. Inalalayan pa siya nito at hinatid hanggang sa loob ng hospital.

Nang mabalitaan ng doctor na bumalik ang pasyente niya ay dali-dali niya itong inasikaso. Sobra siyang nag-alala nang makitang nagkaroon ito ng blood spot. Hindi na niya ito tinanong nang makitang nagsusumamo ang tingin sa kaniya.

"Huwag mo hayaang mawala ang anak ko!" Pagmakaawa ni Stella sa manggamot.

Malungkot na tumango ang doctor sa dalaga. Agad niyang tinurukan ito ng pampaampat sa pagdurugo at pinagpahinga. Hanga rin siya sa tapang at lakas ng loob nito. Nagawa nitong makabalik na mag-isa lang upang mailigtas ang anak na nasa sinapupunan nito.

Kahit papaano ay napanatag ang kalooban ni Stella at may tiwala siya sa doctor. Hinayaan niya ang sariling kamalayang magpatangay sa karimlan. Gusto niya ring makalimot pansamantala at napapagod na ang puso niyang nasasaktan.

"Doc, hindi pa po ba kayo uuwi?" tanong ng nurse nang maabutan muli sa silid ng pasyente ang manggaamot.

"Hintayin ko lang siyang magising." Sagot ni Jenny sa nurse. Ilang oras na ring nakatulog ang pasyente niya at sinisilip niya ito sa tuwing wala siyang ginagawa.

Nagising si Stella dahil sa ingay na naririnig. Pagmulat niya ng mga mata ay agad siyang napahawak sa kaniyang tiyan.

"Don't worry, malakas ang kapit ni Baby."

Matipid na ngiti ang pumaskil sa labi ni Stella nang makilala ang doctor. "Maraming salamat! Tatanawin kong utang na loob itong pag-asikaso mo sa akin."

"Trabaho ko ang magligtas ng buhay. Baka may kailangan ka na maari akong makatulong?"

Napatingin si Stella sa orasan na nasa dingding. Gabi na pala at nakaramdam na rin siya ng gutom.

"May pinahanda akong pagkain na nakabubuti sa inyo ng baby mo."

"Maraming salamat, maari ba akong makahiram ng cellphone?"

Walang pag-alinlangan pinahiram niya ang cellphone sa dalaga. May cellphone ito pero nakita niyang naka off iyon.

Naipagpasalamat ni Stella at saulado niya ang number ng taong lagi niyang hinihingan ng tulong tulad ngayon. "I need your help."

Mataman na pinagmasdan ni Jenny ang pasyente. Nakikita niyang dalawa ang personality ng babae ayun sa taong kausap nito.

Hindi na pinatagal ni Stella ang pakipag-usap sa lalaki. Pagkabigay ng lugar kung nasaan siya ay ibinalik na niya ang gadget sa doctor.

"Kailangan mo ba ng charger para sa cellphone mo?"

"Hindi na po, salamat!"

"Well, kung wala ka nang kailangan ay aalis na ako. Huwag kang mag-alala at ibinilin kita sa pang night shift na doctor at nurse."

Muli siyang nagpasalamat sa mangaggamot. Nang wala na ito ay pinilit niyang makabangon at kailangan niyang kumain. Kahit walang gana ay hindi siya maaring magutom para sa kaniyang anak.

Malungkot ang gabi niya kahit dumating na ang tinawagan kanina.

"Babalik na po ba kayo sa bahay niyo?" magalang na tanong ni Alex sa dalaga. Nang tumango ito ay napangiti siya. "Tiyak na matutuwa ang iyong ama."

Mapait na ngumiti si Stella sa ginoo. Ang pagbalik sa poder ng ama ay nangangahulugan lamang ng pagsuko sa kalayaan niya sa lahat ng bagay.

"Huwag kang mag-alala, hija. Tiyak na mapabuti ka na at hindi na danasin ang buhay na naranasan mo sa piling ng iyong asawa."

Inis na nag-iwas siya ng tingin sa ginoo. Nitong huli na lang niya nalaman na lihim siyang pinasusubaybayan ng ama at inaalam ang kaniyang sitwasyon.

"Naayos ko na po ang lahat at maari ka nang lumabas."

Mabilis na inayos ni Stella ang sarili at bumaba ng kama. Walang imposible kapag ang ama niya ang kumilos.

"Your phone."

Mabilis niyang inagaw mula sa ginoo ang phone at sinira iyon. Pinutol niya rin ang sim card bago itinapon sa basurahan. Ang cellphone ay ibinato niya sa dingding kaya nagkapira-piraso iyon. "Linisin niyo ang silid bago lumabas."

Nagmamadaling dinampot ni Alex ang kalat sa sahig at itinapon iyon sa basurahan. Masaya siya at bumalik na ang dating Stella.