LOGINShare
Chapter 1
Last Updated:
2025-03-19 20:15:20Chapter 1
Akira POV "Hoy, Akira!" sigaw ng kaibigan kong si Jane habang pabagsak na bumagsak ang bag niya sa mesa. "Bakit?" sagot ko nang walang gana, sabay irap sa kanya. "Pansinin mo kaya 'yung manliligaw mo na si Clark!" may bahid ng inis sa boses niya. Napatingin ako kay Clark na kasalukuyang nag-aabang sa tapat ng classroom namin. Suot pa rin niya ang nakaayos na uniform at dala ang paborito niyang black tumbler. Sa totoo lang, wala naman akong reklamo sa kanya. Gwapo, matangkad, at matalino rin. Siya 'yung tipo ng lalaki na madaling magustuhan ng karamihan — pero hindi ko lang magawang ibalik ang parehong damdamin. "Hindi ko naman siya sinabihan na ligawan ako, Jane," sagot ko, habang iniiwas ang tingin. "Pero halata namang gusto ka niya. Grabe, girl! Kung ako lang 'yan, matagal ko nang sinagot!" biro niya, sabay tawa. Napangiti ako nang pilit. Hindi naman sa suplada ako, pero may dahilan kung bakit hindi ko mabuksan ang puso ko para kay Clark — dahil matagal nang may ibang nagpapatibok nito. Mabilis kong tinapik ang balikat ni Jane. "Halika na nga, baka mahuli pa tayo sa klase." Habang naglalakad kami, hindi ko maiwasang mapaisip. Paano ko ba ipapaliwanag sa kanila na ang laman ng puso ko ay isang taong imposibleng mahalin? Isang lalaking walang kaalam-alam na siya ang tanging iniibig ko. Si Ninong Axel. At kahit ilang beses ko nang pinilit burahin ang damdaming ito, lalo lang itong lumalalim. "Akira, seryoso ka ba? Lagi mo na lang iniiwasan 'yang si Clark," malakas ang bulong ni Jane habang bumubuntong-hininga. "Ewan ko, Jane. Wala naman akong nararamdaman para sa kanya," sagot ko, pilit na iniwas ang mga matang kanina pa nakatitig sa akin. "Hindi mo man lang ba siya bibigyan ng chance? Hindi naman lahat ng tao kasing perfect ni Ninong Axel mo," banat niya sabay irap, halatang nang-aasar. Napahinto ako sa sinabi niya. Ninong Axel. Kahit sa simpleng banggit ng pangalan niya, parang may kung anong kilig na gumapang sa dibdib ko. "Ano ka ba, Jane? Wala 'yun," tanggi ko, kahit ramdam kong namula ang mukha ko. "Wala, ha? Eh bakit ikaw 'tong laging nag-i-stalk sa social media ni Ninong Axel? At aminin mo, 'di mo rin pinalalagpas 'yung mga pictures niya na naka-black suit. Tsk, tsk." "Hoy! Hindi ako ganun!" Napahawak ako sa pisngi ko, pakiramdam ko’y lalo lang akong namula. "Akira, hindi mo ko maloloko. Forty na si Ninong Axel mo, 'di ba? Pero bakit parang mas crush mo pa siya kesa kay Clark?" "Jane!" Napapatingin na ang ibang estudyante sa amin sa ingay ng boses niya. "Sinasabi ko lang naman. Malay mo, may hidden desire ka lang para sa mga daddy vibes!" bulong niya, pero halata ang tuwa sa mga mata niya. "Gusto mo talaga akong batukan, ano?" bulong ko pabalik. Ngumiti lang si Jane. "Basta ako, nandito lang para maging supportive sa 'yo. Kahit pa—" Biglang may sumulpot na pamilyar na boses sa likuran namin. "Akira." Halos tumigil ang mundo ko nang marinig ko iyon. Dahan-dahan akong lumingon, at doon siya — si Clark, nakangiti at hawak ang isang maliit na paper bag. "Pwede ba kitang makausap?" Naramdaman ko ang tapik ni Jane sa balikat ko. "Good luck," bulong niya bago tumalikod at iniwan akong mag-isa. Napalunok ako. Hindi ko alam kung anong sasabihin. Sa likod ng mga titig ni Clark, naroon ang pag-asa. Pero sa kabila ng lahat, isa lang ang malinaw sa akin — hindi siya ang taong gusto kong makausap ngayon. Dahil sa kabila ng lahat ng ito, ang nasa isip ko ay si Ninong Axel pa rin. "Hay nako, Akira. Ang laki kaya ng age gap ninyong dalawa, no?" sabay irap ni Jane habang nagsusungit-sungitan. Napabuntong-hininga na lang ako. Alam ko naman ‘yun. Paulit-ulit ko nang sinasabi sa sarili ko. "Alam ko na ‘yan, Jane. Hindi mo na kailangang ipaalala," sagot ko, pero halata pa rin ang pangungulit niya. "Eh bakit ka pa rin umaasa? Forty na si Ninong Axel mo! I mean, kahit pa mukha siyang nasa early thirties lang at mukhang model ng mga luxury suits, ‘di pa rin maaalis na Ninong mo siya!" "Jane!" napasinghap ako, natatawa pero naiilang. "Wala akong sinasabing umaasa ako, okay? Tsaka—" "Huwag ka ngang denial queen! Kung hindi mo siya crush, bakit ka natutulala tuwing nababanggit ang pangalan niya? At bakit tuwing family gathering, ikaw ang unang nagvovolunteer na kumuha ng drinks para sa kanya?" Napaatras ako. "Hoy! Hindi totoo ‘yan!" "Ah, hindi? E ‘yung last Christmas party? Sino ‘yung nag-effort mag-bake ng brownies kasi favorite daw ni Ninong Axel ‘yun?" "Hindi ako ‘yun. Accident lang na brownies ang nadala ko!" "Accident, Akira? Seriously?" Umiling-iling siya, halatang nagpipigil ng tawa. "Girl, ang tanging ‘accident’ lang dito ay kung paano ka nahulog sa Ninong mo." Hindi ko na napigilan ang mapahawak sa mukha ko. Grabe si Jane. Bakit ba ang hilig niyang ungkatin ‘to? "Jane, enough na. Wala akong pag-asa kay Ninong Axel. Tsaka, may mga bagay na mas okay nang manatiling lihim." "Baka nga." Ngumisi siya, pero bago pa ako makapagsalita ulit, tumunog na ang bell hudyat ng pagsisimula ng klase. "Pero," bulong niya habang naglalakad na kami papasok, "alam mo bang minsan, ang mga lihim na damdamin, kahit anong itago, kusang lumalabas? Kaya good luck na lang, bes." Nagpatuloy siya sa paglalakad, iniwan akong naiwan sa doorway. Napatingin ako sa malayo, at sa isang iglap, parang bumalik na naman ang imahe ni Ninong Axel sa isip ko. Ang mapanuksong ngiti niya, ang malamlam na titig ng mga mata — at ang mga alaala ng mga gabing hindi ko kayang limutin. Misteryo na lang ba talaga ang nararamdaman ko para sa kanya? O isang lihim na pag-ibig na kahit gaano ko pa itanggi, patuloy na lumalalim? Habang tumutunog ang huling bell ng araw, nagsimula na ang huling klase namin. Ako at si Jane ay parehong kumuha ng kursong Bachelor of Secondary Education (BSED). "Akira, focus ka na," bulong ni Jane habang naupo kami sa likod na bahagi ng classroom. "Mamaya na ‘yang mga Ninong Axel thoughts mo."
Related chapters
Pinikot Ko Si Ninong Axel Chapter 2
Chapter 2Napanguso ako at sinimangutan siya. "Ikaw kaya ang walang tigil na nangangantiyaw.""Hindi ko kasalanan na ikaw ang hopeless romantic na nahulog sa hot ninong mo," biro niya ulit, pero napangiti rin ako.Tahimik na pumasok ang professor namin, si Sir Ramon, bitbit ang isang makapal na notebook at laptop. Isa siyang matandang propesor na kilala sa pagiging mahigpit, pero magaan naman siyang kausap kapag wala nang klase."Good afternoon, class," bati niya habang sinusuri ang mga pangalan sa attendance sheet."Good afternoon, Sir!" sabay-sabay naming sagot."Ngayong araw, pag-uusapan natin ang lesson planning at effective classroom management techniques," aniya, sabay bukas ng laptop. "Since future educators kayo, dapat matutunan ninyo kung paano maging maayos at organisado sa loob ng classroom."Sinubukan kong ituon ang atensyon ko sa lecture, pero sadyang matigas ang ulo ng isip ko. Mula nang magising ako kaninang umaga, ilang beses nang bumabalik sa utak ko ang imahe ni Nino
Last Updated : 2025-03-19Pinikot Ko Si Ninong Axel Chapter 3
Chapter 3Dumiretso kami sa kabilang building kung saan ang Educational Psychology namin. Isa ito sa mga paborito kong subject dahil mahilig akong mag-observe ng mga tao at mag-analyze ng behavior nila. Minsan nga, naisip ko rin kung paano ko maiintindihan ang sarili kong nararamdaman — lalo na pagdating kay Ninong Axel.Pagkapasok namin, agad akong naupo sa tabi ng bintana habang si Jane naman ay naupo sa tabi ko. Ilang minuto lang, pumasok na si Ma’am Castillo, ang professor namin."Good afternoon, class," bati niya na may malapad na ngiti."Good afternoon, Ma’am!" sabay-sabay naming sagot."Today, we’ll be discussing the different psychological theories that can be applied in teaching and learning," aniya habang nagsusulat sa whiteboard. "But before that, I want to hear your insights. In your opinion, how important is understanding human behavior for a teacher?"Nagtaas ng kamay ang ilang kaklase ko, at isa-isa silang nagbahagi ng sagot. Tahimik akong nakikinig, sinusubukan ding bu
Last Updated : 2025-03-19Pinikot Ko Si Ninong Axel Chapter 4
Chapter 4Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa narinig ko. Hindi ko agad nagawang kumilos o magsalita. Nakatitig lang ako kay Ninong Axel, ngunit mabilis niyang ibinaling ang tingin niya kay Grace.Ang babae sa front seat ay napakaganda — may mahahabang buhok na bumagay sa makinis niyang balat. Suot niya ang isang eleganteng white dress at minimal makeup na mas lalong nagpatingkad sa kanyang natural na kagandahan. Isang klase ng kagandahang parang hindi ko kayang pantayan."Hi," bati ni Grace na may matamis na ngiti. "Ikaw siguro si Akira?""Ah… o-opo," sagot ko, halos hindi matignan ang mga mata niya."Nice to meet you," aniya, at kita ko ang bakas ng kabaitan sa kanyang mukha. Pero sa kabila ng kanyang magandang ngiti, naramdaman ko ang mabigat na kirot sa dibdib ko."Akira," malamig na wika ni Ninong Axel, na tila wala ni bahid ng emosyon. "Sumakay ka na sa likod. Hindi tayo dapat magtagal.""Oo nga, Akira!" singit ni Jane, sabay marahang pagtulak muli sa akin. "Sayang naman
Last Updated : 2025-03-19Pinikot Ko Si Ninong Axel Chapter 5
Chapter 5Ramdam ko ang bigat sa likod ng kanyang mga salita. Para bang alam niya kung ano ang tunay kong nararamdaman, pero pinili niyang huwag na lang tanungin pa."Anak," malumanay na dagdag niya, "ang mahalaga ay masaya ka rin, ha? Hindi lang dapat ibang tao ang masaya."Napayuko ako, pilit na ikinukubli ang nangingilid kong luha. "Opo, Ma.""Hala, sige na’t magpahinga ka na sa kwarto mo. Ako nang bahala rito.""Salamat po, Ma," sagot ko bago tuluyang umakyat ng hagdan.Pagpasok ko sa kwarto, ibinagsak ko ang sarili ko sa kama. Sa wakas, wala nang nakakakita. Doon ko na pinalaya ang mga luhang kanina ko pa pinipigil.Tahimik akong humikbi, hinayaan ang bawat kirot na lumabas.Si Ninong Axel… may iba na.At wala akong magagawa kundi tanggapin iyon."Let's move on," bulong ko na lang sa aking sarili, pilit na pinapalakas ang loob ko.Pinahid ko ang mga luha sa aking pisngi at huminga nang malalim. Hindi pwedeng habambuhay akong magpakalunod sa sakit. Kailangan kong ipakita na kaya k
Last Updated : 2025-03-19Pinikot Ko Si Ninong Axel Chapter 6
Chapter 6Fast ForwardIlang Buwan MataposSa wakas, dumating na rin ang araw na pinakahihintay naming lahat — ang araw ng pagtatapos.Nasa malawak na gymnasium kami, napuno ng mga estudyanteng sabik nang magtapos. Naririnig ko ang masiglang tawanan at mga bulungan ng kasiyahan. Nasa paligid ang mga magulang at mahal sa buhay, proud na proud habang pinagmamasdan ang mga anak nilang magsusuot ng toga at tatanggap ng diploma.Naramdaman ko ang init ng yakap ni Jane, ang matalik kong kaibigan, na halos tumatalon sa tuwa."Akira! Grabe, girl! Graduate na tayo!" sigaw niya habang pilit akong niyayakap."Oo nga, Jane! Parang kailan lang, pinag-uusapan lang natin kung paano tayo makakatapos. Ngayon, hawak na natin ‘to." Nginitian ko siya at hindi ko napigilang mapaluha ng bahagya.Sa likod ng saya, naroon pa rin ang kirot. Alam kong kung andito lang si Papa, siguradong siya ang pinakamalakas na palakpak sa buong gymnasium. Ngunit kahit wala siya, ramdam ko ang kanyang presensya.Pagkatapos n
Last Updated : 2025-03-20Pinikot Ko Si Ninong Axel Chapter 7
Chapter 7 "So, kailangan mo pang mag take exam para sa teacher license mo, Akira!" biglang basag sa katahimikan ni Ninong Axel sa aming lahat. "Oo, Ninong," sagot ko nang bahagyang pilit ang ngiti. "Pero pinag-iisipan ko pa kung kailan ako mag-eexam. Gusto ko sanang magpahinga muna saglit." "Hindi masama 'yan," sabat ni Grace habang nakatingin sa akin mula sa passenger seat. "Deserve mo rin namang mag-relax pagkatapos ng lahat ng pinagdaanan mo sa pag-aaral." Tumango lang ako, pero ramdam ko pa rin ang bahagyang kaba sa dibdib ko. Hindi ko rin maintindihan kung bakit ganito ako ka-conscious tuwing nandito si Grace. Siguro dahil alam ko kung anong nararamdaman ko para kay Ninong Axel, kahit gaano ko pa pilit itanggi. "Pero huwag ka masyadong magtagal, ha," muling sabi ni Ninong Axel, at sinulyapan ako sa rearview mirror. "Sayang naman ang momentum mo. Magaling kang estudyante, Akira. Malayo ang mararating mo." May kung anong init na dumaloy sa puso ko sa sinabi niya. Simple
Last Updated : 2025-03-21Pinikot Ko Si Ninong Axel Chapter 8
Chapter 8 Mabilis na lumipas ang mga araw, at dumating na rin ang araw ng pag-alis namin ni Mama papuntang Manila. Sa kabila ng pilit kong pag-focus sa exam, hindi ko pa rin maiwasang balikan ang mga sandaling naiwan ko sa aming bayan — lalo na ang mga titig at salitang hindi naipahayag. "Anak, handa na ba lahat ng gamit mo?" tanong ni Mama habang inaayos ang mga maleta. Tumango ako at pilit na ngumiti. "Oo, Ma. Wala na akong nakalimutan." Alam kong sinusubukan ni Mama na magpakasaya para sa akin. Gusto niyang maramdaman ko ang suporta niya, at nagpapasalamat ako roon. Pero sa likod ng ngiting iyon, alam kong nababasa rin niya ang bigat sa aking mga mata. Nang dumating si Ninong Axel at Grace upang ihatid kami sa terminal, hindi ko maiwasang mapansin kung paano sila parang mas naging malapit. Mas marami silang napag-uusapan, mas marami rin silang mga ngiti na binibitawan sa isa’t isa. Hindi ko naman dapat pansinin, pero bakit gano’n? Parang ang hirap. "Good luck sa exam mo
Last Updated : 2025-03-21Pinikot Ko Si Ninong Axel Chapter 9
Chapter 9 Kinabukasan, maaga akong nagising. Nasa tapat ng salamin ako, pinagmamasdan ang sarili ko. "Akira, kaya mo 'to," mahina kong bulong sa sarili ko. "Para sa sarili mo. Para sa kinabukasan mo." Sa araw na iyon, nagpasya akong magsimula muli — bitbit ang lahat ng aral na natutunan ko, pati na rin ang pagmamahal sa sarili na matagal ko nang ipinagkait. At kahit pa may kirot na natitira, alam kong darating ang araw na magiging mas magaan ang lahat. "Anak, dalhin mo ito," wika ni Mama saka inabot sa akin ang isang rosary. "Para gabayan ka ni Mama Mary!" Kinuha ko ang rosaryo mula sa kamay ni Mama at mahigpit itong hinawakan. Ramdam ko ang init ng pagmamahal niya sa simpleng bagay na iyon. "Salamat po, Ma," mahina kong sabi habang pinagmamasdan ang puting mga butil ng rosaryo. "Ipagdadasal ko na sana maging maayos ang lahat." Ngumiti si Mama at hinaplos ang buhok ko. "Laging nandiyan si Mama Mary para gabayan ka, anak. Basta maniwala ka lang sa sarili mo." Tumango ako,
Last Updated : 2025-03-21
Latest chapter
Pinikot Ko Si Ninong Axel Chapter 22
Chapter 22 Axel POV Kanina pa ako hindi mapakali. Hindi ko alam kung paano ko napigilang huwag siyang titigan—mula pa noong pumasok siya sa bahay na ito, tila may kung anong bumalik sa dibdib ko. ‘Yung matagal ko nang tinapakan para hindi umusbong… pero ngayong narito na siya, mag-isa, malapit—masyadong malapit—parang imposibleng hindi sumabog ang lahat ng pinipigil ko. Tahimik siya. Nanginginig ang kamay habang hawak ang tasa. Pero ‘yung mata niya… nanunumbalik ang alaala ng batang kilala ko noon. Pero hindi na siya bata. Lalo na ngayong 25 na siya. Lalo na ngayong… ganito na ang nararamdaman ko. Napalunok ako. Pinikit ko ang mata, pilit inaayos ang tibok ng puso kong parang hayop na gustong kumawala. Pero isang tingin lang ulit sa kanya, sa mga labi niyang nanginginig… sapat na. Wala akong ibang narinig kundi ang ihip ng hangin. Wala akong ibang nakita kundi siya. Wala akong ibang naramdaman kundi ang udyok na… “Akira,” mahina kong tawag, halos isang bulong. Napalingon siya
Pinikot Ko Si Ninong Axel Chapter 21
Chapter 21 Napakagat ako sa labi habang pinipilit huwag magpahiwatig ng kaba. Ramdam kong nanginginig ang kamay ko kahit nakaipit lang sa hita ko. Ang mata ni Ninong Axel—tahimik, malalim, at para bang tinatagos ang kaluluwa ko—ay hindi umaalis sa akin. “Wala naman po,” sagot ko, pilit na may ngiti. “Talagang nagkataon lang, kaya kami napadaan.” Tahimik lang siya. Hindi ko alam kung naniniwala siya o alam niyang nagsisinungaling ako. Tumikhim siya, saka sumandal sa sofa, pinagsalikop ang kanyang mga daliri. “Matagal na tayong hindi nagkikita, Akira. Pero ngayong nandito ka… hindi ko maiwasang mapansin na parang may gustong sabihin ang mga mata mo.” Napalingon ako sa gilid, pilit na iwas sa tingin niya. “Siguro po pagod lang talaga ako.” Tumango siya. “Baka nga.” Tahimik ulit. Tanging tik-tak ng orasan sa dingding at mahinang ugong ng aircon ang naririnig. Kung may sumigaw man ng ‘umamin ka na,’ baka hindi ko na rin kinaya. “Pero kung sakaling may gusto kang sabihin…” patuloy
Pinikot Ko Si Ninong Axel Author note
Author note Hi all..... Maari n'yo ba akong tuluyang na makapasok sa ranking. Paki rate naman po sa aking story and please vote me pamamagitan ng Gems. Thank you so much.... Love: Author ANNE JANE NAVAL
Pinikot Ko Si Ninong Axel Chapter 20
Chapter 20Akira POV"Jane, pumunta muna tayo sa mansion ni Ninong Axel," wika ko sa aking kaibigan."Sus, sabihin mo lang ma gusto mo lang siya makita. Hay naku Kira, wag ako. Sa edad nating 25 ay alam ko na ang tumatakbo d'yan sa kukuti mo," irap niyang sabi."Shhhh..... Himaan mo yang boses mo," bulong ko dito."Ay, sorry!" hinging paumanhin niya sa akin. "Sabagay, sino ba namang hindi ma in love sa mala adones nito at parang isang Greek god na bumaba sa langit kahit na 40's na ito ay parang masa 30's pa," ngising bulong niya sa akin.Napailing na lang ako habang pinagmamasdan si Jane na parang kilig na kilig pa kaysa sa akin.“Grabe ka talaga, Jane. Ako na nga ‘tong may gusto, ikaw pa ang mas gigil,” bulong ko habang tinatakpan ang mukha ko sa hiya.“Hoy, huwag ka na mahiya. Kung ako sayo, e ‘di sulitin mo na habang andyan pa si Ninong Axel. Malay mo, ikaw pala ang type n’ya sa lahat ng pamangkin sa kaibigan,” sabay kindat pa niya.Napahinga ako nang malalim at saka tumingin sa sa
Pinikot Ko Si Ninong Axel Chapter 19
Chapter 19Pagdating ko sa mansion, diretsong pumasok ako sa loob—walang lingon-lingon, walang salitang binigkas. Tahimik ang buong bahay, gaya ng nakasanayan. Walang maingay na pagbati, walang presensya ng taong nag-aabang sa aking pag-uwi.Walang kahit anong damdamin ang laman ng lugar na ito—maliban sa lamig at katahimikan.Tinungo ko ang hagdanan, paakyat sa aking kwarto. Pagpasok ko, agad kong hinubad ang coat at inilagay sa upuan. Binuksan ko ang maleta sa tabi ng kama at sinimulan kong ayusin ang mga gamit para sa business trip bukas.Lahat ng isusuot ko, maayos kong tinupi at inayos—pormal, itim, eksaktong akma sa imahe kong gustong panatilihin. Hindi ako pupunta roon bilang isang simpleng negosyante. Pupunta ako bilang Axel Villaraza —isang taong hindi puwedeng maliitin.Habang pinupuno ko ang maleta, saglit akong napahinto. Natanaw ko ang sarili sa salamin—matigas ang mga mata, walang emosyon sa mukha.Ito na ba talaga ako ngayon?Walang pamilya. Walang pag-ibig. Walang kahi
Pinikot Ko Si Ninong Axel Chapter 18
Chapter 18 "Wala akong oras, Fatima!" madiin kong sabi, ramdam ang pag-init ng dugo ko. "Mag-focus ka na lang sa asawa mong pinagpalit mo sa’kin." Tahimik siya sa kabilang linya. Ilang saglit ang lumipas, pero hindi ako nagdalawang-isip na putulin ang tawag kung wala rin lang siyang sasabihin. Ngunit bago ko pa iyon magawa, narinig ko ang mahinang boses niya. "Wala na siya, Axel…" Napahinto ako. Naramdaman ko ang bigat sa tinig niya, isang uri ng lungkot na hindi ko inaasahang marinig mula sa kanya. "Wala na ang asawa ko," mahina niyang ulit, parang pilit na pinipigilan ang sariling hindi humikbi. Napatikom ang kamao ko. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman. Dapat ba akong maawa? Dapat ba akong makiramay? O dapat ba akong matuwa dahil ito ang kapalit ng sakit na idinulot niya sa akin noon? "At ano'ng gusto mong gawin ko?" malamig kong tanong. "Mag-sympathize? Magbigay ng comfort? Hindi ako gano'ng klase ng tao, Fatima." "Alam ko," sagot niya. "Hindi ko rin naman
Pinikot Ko Si Ninong Axel Chapter 17
Chapter 17Pagsapit ng hapon, pinauwi ko nang maaga si Jhanna. Kailangan niyang magpahinga dahil maaga kaming aalis bukas papunta sa ibang bansa para sa isang business trip. Hindi ko gusto ang mga abala, at mas lalong ayaw ko ng mga pagkukulang sa trabaho. Kailangan kong siguraduhin na magiging maayos ang lahat.Naiwan akong mag-isa sa opisina, nakatingin sa malawak na lungsod sa labas ng bintana. Ang mga ilaw ng mga gusali ay kumikislap na parang mga bituin sa lupa, pero sa akin, isa lang itong paalala na sa mundong ginagalawan ko, walang puwang ang pagpapabaya.Kinuha ko ang phone ko at tiningnan ang schedule para bukas. Maaga ang flight namin, at kailangang sigurado akong walang magiging problema sa mga detalye ng trip na ito.Ngunit sa kabila ng pagiging abala ko sa trabaho, may isang bagay na hindi ko matakasan—ang pangalan niya. Isang pangalang pilit kong iniiwasan, pero kahit anong gawin ko, bumabalik pa rin sa isip ko.Napailing ako. Hindi ko dapat hinahayaang guluhin ako nito
Pinikot Ko Si Ninong Axel Chapter 16
Chapter 16Naging abala ako sa aking negosyo kaya nawala ang mga ibang nagpagulo sa aking isipan. Ilang araw na rin akong halos hindi natutulog, inuuna ang trabaho kaysa sa sarili kong pahinga. Hindi ko alam kung ito’y isang paraan para takasan ang mga gumugulo sa isipan ko o sadyang ganito na lang ako—mas pipiliin pang lunurin ang sarili sa trabaho kaysa harapin ang realidad.Ang tunog ng keyboard at ang liwanag mula sa screen ng laptop ko ang tanging kasama ko sa mga oras na ito. May mga papel na nakakalat sa mesa, mga kontrata at proposal na kailangan kong aprubahan. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, hindi ko maitatangging may isang bagay—o isang tao—na paulit-ulit bumabalik sa isip ko.Mabigat ang bawat buntong-hininga ko. Ipinikit ko sandali ang aking mga mata, umaasang kahit sa ilang segundo lang, mawawala ang bigat na nakadagan sa dibdib ko. Ngunit nang idilat ko ito, bumalik ang realidad—at ang pangalan niya, isang pangalang pilit kong iniiwasan ngunit hindi ko magawang kalimu
Pinikot Ko Si Ninong Axel Chapter 15
Chapter 15Pagdating ng gabi, dumating ako sa isang high-end na restaurant sa gitna ng siyudad. Ang ambiance ay elegante, may mga chandelier na nagbibigay ng malambot na liwanag sa paligid. Sa bawat mesa, may mga negosyanteng katulad ko, abala sa mga usapan tungkol sa negosyo at investments.Paglapit ko sa private dining area, sinalubong ako ng manager ng restaurant at agad akong inihatid sa loob. Nandoon na sina Mr. Chan, Mrs. Lim, at ilan pang investors na bahagi ng aming proyekto. Isang malaking mesa ang naghihintay, puno ng masasarap na putahe at mamahaling alak."Good evening, Mr. Santiago," bati ni Mr. Chan habang inaabot ang kamay ko para sa isang masiglang handshake. "Congratulations once again for the successful presentation.""Good evening. Maraming salamat," sagot ko, nginitian sila ng pormal."Please, have a seat," sabat ni Mrs. Lim, na tila laging composed at eleganteng babae.Umupo ako sa gitna, malinaw na nasa sentro ng atensyon. Habang inihahain ang mga appetizer, nags
