Chapter: Chapter 11
Chapter 11 Habang sinasagutan ko ang mga tanong, naramdaman ko ang bahagyang kaba na humalo sa determinasyon. Pero sa tuwing napapaisip ako, naaalala ko ang mga gabing ginugol ko sa pag-aaral, ang mga encouragement ni Mama, at ang walang sawang suporta ni Jane.“Focus, Akira,” bulong ko sa sarili ko.Halos lahat ng mga pinag-aralan namin at itinuro ng professor namin ay lumabas. Pati na rin ang mga nireview namin kahapon ni Jane ay nandoon. Hindi ko maiwasang mapangiti ng bahagya. Para bang lahat ng paghihirap ko ay nagbunga sa sandaling ito.Sa tuwing may tanong na medyo komplikado, huminga lang ako ng malalim at inalala ang mga diskusyon sa klase. Ipinagpapasa-Diyos ko ang bawat sagot, umaasang tama ang mga pinipili ko.Pagdating sa essay part, isinulat ko ang lahat ng aking naiintindihan, ipinaliwanag nang maayos ang mga konsepto, at siniguradong malinaw ang aking punto. Parang dumadaloy na lang ang mga salita sa papel.Lumipas ang oras nang hindi ko namamalayan. Hanggang sa marin
Terakhir Diperbarui: 2025-03-22
Chapter: Chapter 10Chapter 10Nilingon ko si Jane at nagkatitigan kami, parehong puno ng determinasyon. Alam naming pareho na malaking hamon ang darating, pero sa mga oras na ito, mas gumaan ang loob ko. "Kaya natin ‘to, best friend," sabi ni Jane, hawak ang kamay ko. "Kaya natin ‘to," sagot ko pabalik, may ngiti sa labi. At sa mga oras na -yon, alam ko na hindi lang ako may kasama sa laban na ito — may best friend akong laging nandiyan para sa akin.Pagkatapos ng maikling kwentuhan namin ni Jane at ng kanyang pamilya, nagpaalam na rin kami ni Mama."Best, good luck ulit!" ani Jane, mahigpit akong niyakap. "Basta laban lang, ha?""Ikaw rin, best! Balitaan mo ako!" sagot ko, ramdam ang init ng suporta niya."Akira, ingat kayo ni Mama mo," dagdag pa niya, habang kumakaway."Salamat! Kayo rin!"Pagkatapos ng ilang sandali, sumakay na kami ni Mama sa tricycle na naghihintay."Anak, diretso na tayo sa simbahan, ha?" sabi ni Mama habang inaayos ang bag niya. "Gusto kong magdasal kasama ka bago tayo bumalik
Terakhir Diperbarui: 2025-03-21
Chapter: Chapter 9
Chapter 9 Kinabukasan, maaga akong nagising. Nasa tapat ng salamin ako, pinagmamasdan ang sarili ko. "Akira, kaya mo 'to," mahina kong bulong sa sarili ko. "Para sa sarili mo. Para sa kinabukasan mo." Sa araw na iyon, nagpasya akong magsimula muli — bitbit ang lahat ng aral na natutunan ko, pati na rin ang pagmamahal sa sarili na matagal ko nang ipinagkait. At kahit pa may kirot na natitira, alam kong darating ang araw na magiging mas magaan ang lahat. "Anak, dalhin mo ito," wika ni Mama saka inabot sa akin ang isang rosary. "Para gabayan ka ni Mama Mary!" Kinuha ko ang rosaryo mula sa kamay ni Mama at mahigpit itong hinawakan. Ramdam ko ang init ng pagmamahal niya sa simpleng bagay na iyon. "Salamat po, Ma," mahina kong sabi habang pinagmamasdan ang puting mga butil ng rosaryo. "Ipagdadasal ko na sana maging maayos ang lahat." Ngumiti si Mama at hinaplos ang buhok ko. "Laging nandiyan si Mama Mary para gabayan ka, anak. Basta maniwala ka lang sa sarili mo." Tumango ako,
Terakhir Diperbarui: 2025-03-21
Chapter: Chapter 8Chapter 8 Mabilis na lumipas ang mga araw, at dumating na rin ang araw ng pag-alis namin ni Mama papuntang Manila. Sa kabila ng pilit kong pag-focus sa exam, hindi ko pa rin maiwasang balikan ang mga sandaling naiwan ko sa aming bayan — lalo na ang mga titig at salitang hindi naipahayag. "Anak, handa na ba lahat ng gamit mo?" tanong ni Mama habang inaayos ang mga maleta. Tumango ako at pilit na ngumiti. "Oo, Ma. Wala na akong nakalimutan." Alam kong sinusubukan ni Mama na magpakasaya para sa akin. Gusto niyang maramdaman ko ang suporta niya, at nagpapasalamat ako roon. Pero sa likod ng ngiting iyon, alam kong nababasa rin niya ang bigat sa aking mga mata. Nang dumating si Ninong Axel at Grace upang ihatid kami sa terminal, hindi ko maiwasang mapansin kung paano sila parang mas naging malapit. Mas marami silang napag-uusapan, mas marami rin silang mga ngiti na binibitawan sa isa’t isa. Hindi ko naman dapat pansinin, pero bakit gano’n? Parang ang hirap. "Good luck sa exam mo
Terakhir Diperbarui: 2025-03-21
Chapter: Chapter 7Chapter 7 "So, kailangan mo pang mag take exam para sa teacher license mo, Akira!" biglang basag sa katahimikan ni Ninong Axel sa aming lahat. "Oo, Ninong," sagot ko nang bahagyang pilit ang ngiti. "Pero pinag-iisipan ko pa kung kailan ako mag-eexam. Gusto ko sanang magpahinga muna saglit." "Hindi masama 'yan," sabat ni Grace habang nakatingin sa akin mula sa passenger seat. "Deserve mo rin namang mag-relax pagkatapos ng lahat ng pinagdaanan mo sa pag-aaral." Tumango lang ako, pero ramdam ko pa rin ang bahagyang kaba sa dibdib ko. Hindi ko rin maintindihan kung bakit ganito ako ka-conscious tuwing nandito si Grace. Siguro dahil alam ko kung anong nararamdaman ko para kay Ninong Axel, kahit gaano ko pa pilit itanggi. "Pero huwag ka masyadong magtagal, ha," muling sabi ni Ninong Axel, at sinulyapan ako sa rearview mirror. "Sayang naman ang momentum mo. Magaling kang estudyante, Akira. Malayo ang mararating mo." May kung anong init na dumaloy sa puso ko sa sinabi niya. Simple
Terakhir Diperbarui: 2025-03-21
Chapter: Chapter 6Chapter 6Fast ForwardIlang Buwan MataposSa wakas, dumating na rin ang araw na pinakahihintay naming lahat — ang araw ng pagtatapos.Nasa malawak na gymnasium kami, napuno ng mga estudyanteng sabik nang magtapos. Naririnig ko ang masiglang tawanan at mga bulungan ng kasiyahan. Nasa paligid ang mga magulang at mahal sa buhay, proud na proud habang pinagmamasdan ang mga anak nilang magsusuot ng toga at tatanggap ng diploma.Naramdaman ko ang init ng yakap ni Jane, ang matalik kong kaibigan, na halos tumatalon sa tuwa."Akira! Grabe, girl! Graduate na tayo!" sigaw niya habang pilit akong niyayakap."Oo nga, Jane! Parang kailan lang, pinag-uusapan lang natin kung paano tayo makakatapos. Ngayon, hawak na natin ‘to." Nginitian ko siya at hindi ko napigilang mapaluha ng bahagya.Sa likod ng saya, naroon pa rin ang kirot. Alam kong kung andito lang si Papa, siguradong siya ang pinakamalakas na palakpak sa buong gymnasium. Ngunit kahit wala siya, ramdam ko ang kanyang presensya.Pagkatapos n
Terakhir Diperbarui: 2025-03-20
MY EX-UNCLE OWN ME
"From now on, you're mine, Zamara."
Paulit-ulit na umalingawngaw sa isipan ni Zamara Lopez ang mga salitang ito, mula pagkabata hanggang sa siya ay maging ganap na dalaga. Anak siya ng isang simpleng magsasaka, namuhay nang payak, ngunit isang lalaki ang nagpabago sa takbo ng kanyang kapalaran—si Davis Santillian.
Dating itinuring niyang tiyuhin, ngayon ay tinatawag niyang "ex-uncle." Ngunit bakit? Ano ang nangyari sa pagitan nila na nagpabago sa kanilang relasyon?
Sa edad na 30, si Davis ay isang makapangyarihang negosyante na may madilim na nakaraan, at si Zamara, na ngayo’y 22, ay isang babaeng pilit iniiwasan ang anino ng kanyang nakaraan. Ngunit sa muli nilang pagtatagpo, hindi na siya bibitawan ni Davis.
Isang kwento ng pag-ibig, pag-aari, at mga lihim na pilit itinatago ng nakaraan. Totoo bang may kalayaan si Zamara, o sadyang hindi niya matatakasan ang lalaking minsan niyang itinuring na pamilya?
Baca
Chapter: Chapter 22Chapter 22 Nanlamig ako sa narinig. Ang mga tulad ko ay naglalakad na mga armas. Kung totoo ngang may darating na laban, magiging impyerno iyon. "At ano ang meron ako na wala sila?" tanong ko, halos pabulong. "Tibay ng loob," sagot ni Davis, diretso ang titig sa akin. "Ikaw ang nag-iisang Subject na may kalayaang magdesisyon. Hindi ka nasira ng eksperimento. Hindi ka ginawang sunud-sunuran. Ikaw ang banta sa kanila, dahil ikaw ang patunay na hindi nila kayang kontrolin ang lahat." Huminga ako nang malalim, pilit na nilalabanan ang takot. Alam ko na wala nang atrasan. Kung hindi ako kikilos, ako mismo ang magiging dahilan ng pagkawasak ng lahat ng mahal ko. "Anong susunod nating gagawin?" tanong ko, puno ng determinasyon. "Maghanda," sagot ni Davis. "Kailangan mong muling sanayin ang katawan mo, palakasin ang isipan mo. At higit sa lahat, kailangan mong matutunan kung paano labanan ang mga tulad mo." Nagkatinginan kami, at sa titig pa lang, alam kong wala nang pag-aalinlangan.
Terakhir Diperbarui: 2025-03-22
Chapter: Chapter 21Bago ako makatugon, narinig ko ang mga hakbang ni Mama Amara papalapit. Nakita ko ang pag-aalala sa kanyang mga mata, pero may bahagyang pagmamalaki rin. "Zamara," tawag niya, marahang hinaplos ang pisngi ko. "Kaya mo ‘to. Pero alalahanin mo rin ang dahilan kung bakit ka lumalaban." Tumango ako. "Para sa kanila. Para sa pamilya ko." "At para sa sarili mo," dagdag ni Davis. "Dahil oras na para malaman mo ang buong katotohanan." Napatingin ako sa kanya, ramdam ang bumibigat na mga salitang binitiwan niya. "Anong ibig mong sabihin?" "May isang bagay pa na kailangan mong malaman," sagot niya, bumuntong-hininga. "Hindi lang tungkol sa pagiging Subject Zero. Tungkol ito sa tunay mong pagkatao." Napalunok ako. "At ano ‘yon?" "Tungkol sa ama mo, Zamara. At kung bakit ka nila nilikha." Tahimik akong napatingin kay Mama Amara, ngunit wala akong nabasa sa kanyang ekspresyon. Isang matinding kaba ang sumiklab sa dibdib ko. "Handa ka na bang marinig ang lahat?" tanong ni Davis, titig na t
Terakhir Diperbarui: 2025-03-21
Chapter: Chapter 20Chapter 20 Tahimik ang paligid, ngunit sa loob ko’y may nag-aalab na emosyon — takot, galit, at determinasyon. Ang mga salita nina Davis at Mama Amara ay paulit-ulit na naglalaro sa isip ko. Assassin. Mafia Queen. Subject Zero. "Ano ang unang kailangan kong malaman?" tanong ko, pilit pinapatatag ang boses ko. Nagpalitan ng tingin sina Davis at Mama Amara. Si Davis ang unang sumagot. "Una, kailangan mong maunawaan ang buong kakayahan mo. Ang eksperimento sa'yo ay hindi lang pisikal, kundi mental rin. May mga kakayahan kang hindi pa nagigising," paliwanag niya. "At para magamit mo 'yon, kailangan mong matutunan kung paano kontrolin ang isip at katawan mo." "At paano ko gagawin 'yon?" "May mga tao akong kakilala na maaaring magturo sa'yo," dagdag ni Davis. "Mga dating operatiba na tulad ko. Alam nila kung paano ka sanayin." Napalunok ako. "At pagkatapos?" "Tutulungan ka naming matunton ang mga taong nasa likod ng eksperimento. Hindi ka na magiging biktima, Zamara. Magiging isang m
Terakhir Diperbarui: 2025-03-20
Chapter: Chapter 19Chapter 19 Nakatitig ako sa labas ng bintana, pero parang wala akong nakikita. Para akong lumulutang sa kawalan, pilit na iniintindi ang lahat ng nalaman ko. Ang buong buhay ko, naniwala akong ang taong pumatay sa pamilya ko ay isang halimaw—ngayon, sinasabi nilang siya ang ama ko? Narinig ko ang boses ni Mama Amara, malambot at puno ng pag-aalala. “Anak, alam ko na mahirap sa'yo ang tanggapin. ‘Wag kang mag-alala, andito ako. Hindi kita pababayaan.” Dahan-dahan akong napatingin sa kanya, at sa unang pagkakataon, naramdaman kong bumigat ang aking dibdib. "Mama… bakit ngayon ko lang nalaman?" Lumapit siya at marahang hinaplos ang buhok ko. "Dahil gusto kitang protektahan. Alam kong darating ang araw na matutuklasan mo ang lahat, pero gusto kong siguruhing handa ka.” Napailing ako. "Pero paano kung hindi ko kayang tanggapin? Paano kung... hindi ko matanggap na ang taong kinamumuhian ko ay siya ring dugong nananalaytay sa akin?" Tahimik akong tiningnan ni Davis. Ang lalaking i
Terakhir Diperbarui: 2025-03-19
Chapter: Chapter 18Chapter 18 Pagkababa pa lang namin sa private jet, agad akong sinalubong ni Amara—ang nagpalaki kay Zamara, ang tanging itinuring kong tunay na pamilya sa kabila ng lahat ng kasinungalingan sa buhay namin. Mahigpit niyang niyakap si Zamara, nanginginig ang balikat nito sa hindi mapigilang pagluha. "Anak… anak ko…" mahina ngunit puno ng emosyon ang boses niya. Nanatili akong nakatayo sa tabi, pinapanood silang dalawa. Alam kong hindi lang si Zamara ang may dinadalang bigat ngayon. Pati si Amara—na kahit alam niyang hindi niya tunay na anak si Zamara, minahal at inalagaan pa rin niya ito ng buong puso. Tumikhim ako, pilit na pinapakalma ang namumuong tensyon sa dibdib ko. "Tara na sa loob, kailangan nating pag-usapan ang lahat." Dahan-dahang bumitiw si Amara kay Zamara at tumango. "Tama ka, Davis. Panahon na para malaman niya ang lahat." Habang naglalakad kami papasok ng malaking villa sa isla, ramdam ko ang bigat sa bawat hakbang ni Zamara. Hindi ko siya masisisi. Sa loob ng
Terakhir Diperbarui: 2025-03-18
Chapter: Chapter 17Chapter 17 Davis POV Tinitigan ko lang si Zamara habang pilit niyang iniintindi ang mga rebelasyong sinabi ko. Kita ko sa kanyang mga mata ang galit, sakit, at higit sa lahat—ang kawalan ng tiwala. Alam kong nasaktan ko siya sa pagtatago ng katotohanan, pero wala akong ibang choice. I did what I had to do. Pero ngayon, mukhang wala na akong pagpipilian kundi sabihin ang lahat. "Zamara," tinawag ko siya, pero hindi niya ako tiningnan. Imbis, pinanatili niyang matalim ang tingin sa akin, parang isang leon na nag-aabang ng tamang pagkakataon para umatake. Napahawak ako sa batok ko. "Hindi ko ginusto na malaman mo nang ganito ka-biglaan." "Talaga lang, Davis?" malamig niyang sagot. "Ilang taon mo akong hinayaang mabuhay sa kasinungalingan?" Gusto kong sumagot nang maayos, pero paano? Paano mo ipapaliwanag na minsan, mas ligtas ang tao sa loob ng isang kasinungalingan kaysa sa mapait na katotohanan? "Alam ko na bago pa tayo muling nagkita," mahina kong sagot. "At kung kaya
Terakhir Diperbarui: 2025-03-16
Masuk
