บทที่ 4 หนูภีมเสียงดัง (1/2)

บทที่ 4 หนูภีมเสียงดัง

โอเมก้าตัวน้อยนิ่งเงียบ เม้มปากชั่งใจอยู่พักใหญ่ว่าควรเอ่ยออกไปดีหรือไม่ หากบอกออกไปแล้วภาพลักษณ์เด็กน้อยแสนขี้อายของเขาก็คงหายไปด้วย แต่ในตอนนี้อารมณ์ในกายเขามันพุ่งสูงจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว "ภีมเปียกแล้ว"

คนอายุมากกว่าเกิดอาการนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ฝ่ามือหนาชะงักค้าง ดวงตาคมมองสบกับคนตัวเล็กอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ตนได้ยิน

เขาไม่คาดคิดว่าภรรยาแสนน่ารักของเขาจะกล้าพูดถ้อยคำน่าอายแบบนี้ออกมา

แต่เพียงไม่กี่วินาทีต่อมาเจ้าจอมก็ดึงสติกลับมาได้ ฟีโรโมนกลิ่นเหล้ารัมหอมฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณห้องครัวพาให้โอเมก้าตัวน้อยหายใจติดขัด

เม็ดเหงื่อเริ่มผุดขึ้นมาเป็นเม็ดเล็ก ๆ ตามกรอบหน้าสวย ขาเรียวออกแรงหนีบเข้าหากันหวังจะระบายอารมณ์ด้วยตัวเองหากแต่ไม่เป็นผลเมื่อมีร่างสูงใหญ่ของสามียืนขวางทางอยู่

"หนูพูดอะไรนะป๊าได้ยินไม่ชัดเลย" อัลฟ่าร่างหนายกยิ้มกริ่ม เขาดันร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อไปแทรกกลางอยู่ระหว่างขาเรียวของภรรยา ฝ่ามือหนาทั้งสองข้างคว้าเอาเอวบางมากอบกุมไว้พลางบีบเคล้นเล่นสนุกมือ

ภีมพัฒน์เบนหน้าหนีอย่างเอียงอาย เขารู้ได้ในทันทีว่าโดนสามีอัลฟ่าแกล้งเข้าให้แล้ว ถึงเมื่อครู่เขาจะเอ่ยเสียงเบาราวกระซิบแต่ไม่มีทางเลยที่เจ้าจอมจะไม่ได้ยินในเมื่อร่างหนาตรงหน้าแทบจะสิงเขาอยู่แล้ว

"ไหน เมื่อกี้หนูพูดว่าอะไรคะ" อัลฟ่าสามียังคงเอ่ยเย้าแหย่คนอายุน้อยกว่า เขาชอบนักเวลาโอเมก้าน้อยมีท่าทีเขินอายเขาเช่นตอนนี้

ดูใบหน้าสวยที่กำลังขึ้นสีแดงเรื่อนั่นสิ นัยน์ตากลมโตมีหยดน้ำสีใสเอ่อคลอหน่วย จมูกโด่งรั้นก็แดงจนน่ากัด ริมฝีปากฉ่ำลิปเม้มเข้าหากันแน่น ฝ่ามือเรียวก็ขยุ้มเสื้อของสามีในขณะที่เสื้อยืดของตนถูกร่นขึ้นสูงจนเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว

ใบหน้าเขินอายแต่การกระทำสวนทาง มันยั่วยวนพาให้ประธานแห่งเจบีดีกรุ๊ปหลงจนโงหัวไม่ขึ้น

น่ารักมาก

โอเมก้าแม่ลูกอ่อนยังไม่ยอมเอ่ยพูดอะไร เจ้าจอมเองก็ไม่ได้ต้องการคำตอบของคำถามตั้งแต่แรกเขาจึงปัดมันทิ้งไม่สนใจต่ออีก

มือหนาเปลี่ยนตำแหน่งมาลูบไล้ขาอ่อนของภรรยาที่ตั้งเป็นรูปตัวเอ็มอยู่บนเคาน์เตอร์ครัว ภีมพัฒน์สะดุ้งเล็กน้อยจากสัมผัสหยาบของสามีแต่ก็ไม่ได้เอ่ยห้ามอย่างเช่นทุกครั้ง

จอมบดินทร์ยกยิ้มพอใจ เขาบีบเนื้ออ่อนนั้นเล่นอย่างเพลินมือพลางจดจ้องใบหน้าสวยของภรรยาโดยไม่เอ่ยอะไร พาให้เจ้าของร่างเห่อร้อนไปทั้งตัว รู้สึกเขินอายมากกว่าเดิมหลายเท่า

"ป๊า...เลิกจ้องหนูได้แล้ว" โอเมก้าตัวน้อยเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ฟีโรโมนกลิ่นเหล้ารัมที่กำลังฟุ้งกระจายของสามีนำพาอารมณ์เขาให้โหมกระพืออย่างไม่ลดละ

จากที่คิดว่าไม่ต้องการก็ต้องการมากทีเดียว

อีกทั้งฮอร์โมนภายในของคุณแม่มือใหม่ที่ยังไม่คงที่ทำให้ความรู้สึกในด้านนี้ไวกว่าที่เคยเป็นอยู่มาก และมันจะเป็นเช่นนี้ต่อไปอีกหลายเดือน

ภีมพัฒน์ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าเขาต้องการความอบอุ่นจากอัลฟ่าสามีเข้ามาเติมเต็มมากเพียงใด แค่เขาไม่กล้าเอ่ยปากบอกความต้องการที่แสนน่าอายนั่นออกไปตรง ๆ ก็เท่านั้น

"หนูสวยขนาดนี้จะให้ป๊าเลิกมองได้ยังไง หืม" อัลฟ่ากลิ่นเหล้ารัมยกยิ้มเอ็นดูภรรยา เขาลูบศีรษะภีมแผ่วเบาพร้อมกับโน้มตัวลงจูบที่เรือนผมนุ่มนิ่มนั้นอย่างอ่อนโยน

โอเมก้าแม่ลูกอ่อนหลับตาพริ้มรับสัมผัสจากสามี เจ้าจอมไล่พรมจูบภรรยาตัวน้อยตั้งแต่ศีรษะ ขมับ ดวงตา และจมูกรั้น ก่อนจะดันกายออกมาจ้องมองใบหน้าแสนสวยของภรรยาอีกครั้ง

"หนูสวยมากเลยรู้ไหม" อัลฟ่าสามียังคงเอ่ยชมภรรยาไม่หยุดปาก ทุกคำที่พูดไปไม่เกินจริง

"หนูรู้แล้ว..." ภีมพัฒน์ยังคงไม่กล้าสบสายตากับสามีตรง ๆ เขาอายเหลือเกินที่จะต้องมานั่งท่านี้ต่อหน้าเจ้าจอม อีกทั้งคนอายุมากกว่ายังมีท่าทีหื่นกระหายราวกับสัตว์ป่าเช่นนั้น

ประธานแห่งเจบีดีกรุ๊ปไม่ได้เอ่ยตอบอะไร เขาทำเพียงบีบเคล้นขาอ่อนของภรรยาซ้ำไปมา ไล้สัมผัสขึ้นสูงเรื่อย ๆ จนโอเมก้าน้อยนั่งตัวเกร็ง

"ป๊าจูบได้ไหม" เจ้าจอมจ้องลึกเข้าไปในนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนของภรรยาที่ตอนนี้หยาดเยิ้มไปด้วยแรงอารมณ์จากเขาที่เป็นผู้สร้างมันขึ้นมาในเวลาไม่นาน

โอเมก้าแม่ลูกอ่อนช้อนตามองสามีอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าขึ้นลงเบา ๆ แทนคำตอบ

ร่างบอบบางตรงหน้าตอบตกลงจึงไม่รอช้าที่จะจู่โจมทันที

ริมฝีปากหนาทาบทับลงไปบนอวัยวะเดียวกัน ขบเม้มหนักหน่วงจนเกิดเสียงน่าอายไปทั่ว เจ้าจอมดุนลิ้นหมายจะเข้าไปสำรวจในโพรงปากของภรรยา หากแต่ภีมพัฒน์ยังคงปิดปากแน่นไม่ยอมให้เขาได้เข้าไป

อัลฟ่าสามีถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง หัวคิ้วพันกันมุ่นเมื่อถูกภรรยาขัดใจ "หนูขา ป๊าขอจูบหน่อย" เขาเอ่ยด้วยเสียงอ่อนโยนพร้อมกับเชยคางมนให้เงยขึ้นมองสบกับเขา

โอเมก้าตัวน้อยเผลอจ้องเข้าไปในดวงตากระหายของสามี ไม่กล่าวคำใดอีก เขาทำเพียงแค่ปิดเปลือกตาลงจนสนิทและเชิดหน้าขึ้นสูงอีกระดับเพื่อให้ง่ายต่อการสัมผัสกัน

ภรรยาตัวน้อยอนุญาตแล้ว

จอมบดินทร์ประกบริมฝีปากอีกครั้ง ขบเม้มหยอกล้อภีมพัฒน์ที่ด้านนอกก่อนจะค่อย ๆ สอดแทรกลิ้นเข้าไปสำรวจภายใน เขาทำมันอย่างไม่รีบร้อนเพราะกลัวว่าจำทคุณแม่ลูกอ่อนตื่นตระหนก

เรียวลิ้นชื้นกวาดต้อนเอาความหวานหอมของภรรยาไปทั่วทุกมุม เสียงดังเฉอะแฉะก้องไปทั้งห้องครัว ไฟแห่งราคะถูกจุดขึ้นมาจนยากจะดับ

"อื้ม...หนูภีม หวาน" อัลฟ่าสามีครางเครือในลำคออย่างพอใจในรสจูบของภรรยา แม้โอเมก้าตัวน้อยจะไม่โต้ตอบแต่ก็ไม่ได้ผลักไส เท่านี้ก็มากพอให้เขาหลงใหลในตัวของคุณแม่ลูกอ่อนคนนี้แล้ว

เมื่อลิ้มลองจนพอใจเขาจึงถอนริมฝีปากออก แม้จะเสียดายแต่ก็นึกสงสารภรรยาเพราะเขาแทบไม่เว้นช่วงให้อีกฝ่ายได้หายใจเลย ฝ่ามือหนาลูบวนอยู่ที่หน้าท้องแบนราบของภรรยา เคล้นคลึงไปมาอย่างเพลินมือ อีกข้างก็บีบนวดขาอ่อนของภีมพัฒน์ไม่ละไปไหน

โอเมก้าตัวน้อยหอบหายใจ อ้าปากเอาอากาศเข้าปอดมื่อหลุดพ้นจากพันธนาการของสามี มือเรียวข้างหนึ่งยกขึ้นมาเช็ดคราบน้ำใสที่เลอะอยู่ตรงมุมปากออก แต่ยิ่งปาดมันออกยิ่งได้เห็นท่าทีกระหายของจอมบดินทร์

อัลฟ่าสามีซุกใบหน้าเข้าหาลำคอระหงของภีมพัฒน์ ขบเม้มหนักหน่วงจนผิวเนื้อส่วนนั้นขึ้นเป็นรอยกุหลาบสีแดงเด่นชัด แม้อยากถนอมภรรยามากเพียงใดแต่แรงอารมณ์ที่อยากร่วมรักก็มีมากกว่า เขาจึงต้องรีบเตรียมให้โอเมก้าตัวน้อยพร้อมมากพอสำหรับการรองรับอารมณ์จากเขา

"หนูหอมมาก...หอม" เจ้าจอมกระซิบเสียงแผ่วคล้ายละเมอในขณะที่กำลังซุกไซ้ลำคอของภรรยา

ปกติแล้วโอเมก้าจะมีจุดปล่อยฟีโรโมนหวานหอมอยู่ที่ท้ายทอย เป็นจุดที่อัลฟ่ากลิ่นเหล้ารัมกำลังฝังใบหน้าคมสูดดมกลิ่นประจำกายของภรรยาเข้าไปเสียเต็มปอด จึงไม่แปลกหากเจ้าจอมจะหลงใหลมันจนไม่อาจถอนตัว

กลิ่นดอกคาโมมายล์ที่เขาชอบหนักหนา

ทั้งชอบทั้งรักมันมาตั้งแต่แรก

"หนูภีม...หอมมาก" คนอายุมากกว่ายังคงซุกไซ้ลำคอขาวของภรรยาไม่ห่าง ขยับสัมผัสเข้าใกล้ท้ายทอยเรื่อย ๆ โอเมก้าตัวน้อยสั่นผวาจนต้องย่นคอหนี

เจ้าจอมชะงักนิ่ง

เขาพลาดแล้ว...เหยื่อตัวน้อยตกใจจนตีตัวออกห่าง

"ไม่เป็นไร ๆ ป๊าขอโทษ" อัลฟ่ากลิ่นเหล้ารัมขอลุแก่โทษกับภรรยาโอเมก้า ฝ่ามือหนาประคองใบหน้าสวยเบามือขึ้นมารับจูบอ่อนโยนจากเขา

ภีมพัฒน์ตอบรับสัมผัสของเขาอย่างเงอะงะไม่เป็นงานเท่าที่ควร แม้จะร่วมเตียงกันมาหลายปีก็ตาม

แต่เพียงเท่านี้ก็มากพอแล้ว

คนอายุมากกว่าผละกายออกมา เขารีบร้อนปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่ตนใส่อยู่แล้วโยนมันทิ้งไว้บนพื้นอย่างไม่ใส่ใจ เข็มขัดแบรนด์หรูถูกรูดออกจากเอวหนาพร้อมกับซิปกางเกงที่ถูกปลดอย่างรวดเร็ว

โอเมก้าตัวน้อยเมื่อเห็นท่าทีรีบร้อนของสามีก็แอบนึกหวั่นอยู่ในใจ นานแล้วที่เราทั้งคู่ไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่าด้วยกัน เขาไม่แปลกใจเลยสักนิดที่เจ้าจอมจะดูเร่งรีบเช่นนี้

เพียงแค่ตกใจเท่านั้น

"ค...ป๊า" ภีมพัฒน์เอ่ยเรียกสามีเสียงแผ่วเรียกให้คนอายุมากกว่าเงยหน้าขึ้นมองสบกับดวงตาคู่สวย

มือหนากอบกุมเอาข้อมือของภรรยามาลูบไล้หน้าท้องที่มีลอนกล้ามขึ้นเป็นลูกของตน เขาบังคับทิศทางจนมือเรียวแตะเข้ากับขอบกางเกงชั้นในของสามี

"ป๊าไม่ไหวแล้วหนู" เจ้าจอมเอ่ยเสียงแหบพร่าบอกภรรยาว่าตนใกล้จะทนไม่ไหวเต็มที

เมื่อครู่ที่โอเมก้าตัวน้อยผงะตัวหนีสัมผัสจากเขา ฟีโรโมนกลิ่นดอกคาโมมายล์กลับฟุ้งกระจายขึ้นถนัดตาจนเขาหายใจติดขัด อารมณ์กระหายที่มีมากอยู่แล้วก็พุ่งสูงกว่าเดิมเมื่อได้สูดดมกลิ่นประจำตัวของภรรยา

คุณแม่ลูกอ่อนคงตกใจจนเผลอตัวปล่อยฟีโรโมนโดยไม่ได้ตั้งใจ

ภีมมพัฒน์มองสามียืนหอบหายใจจากแรงอารมณ์ เม็ดเหงื่อผุดขึ้นเป็นตามตัว อุณหภูมิในร่างกายของคนตรงหน้าร้อนระอุจนเขาสัมผัสได้แม้อยู่ห่างกันเกือบสิบเซนติเมตร

คนอายุน้อยกว่าเบนหน้าหนีสายตาหื่นกระหายของสามีไปทางอื่น เขาเม้มปากพลางปิดตาลงแน่นก่อนจะเอ่ยเสียงเบาจนแทบเป็นเสียงกระซิบแต่คนฟังกลับได้ยินมันชัดเต็มสองหู "หนูก็ไม่ไหวแล้ว"

เสียงหวานของภรรยาดังก้องในโสตประสาท ถ้อยคำนั้นหมายความโอเมก้าตัวน้อยอนุญาตเขาให้กระทำการลามกด้วยใช่หรือไม่

เมื่อคนตัวเล็กเปิดโอกาสมีหรือที่สามีอย่างเขาจะไม่คว้ามันไว้ ร่างหนาขยับกายเข้าใกล้ภีมพัฒน์ ฝ่ามือหนาร่นเอากางกางขาสั้นของอีกฝ่ายออกให้พ้นทางพลางจับจ้องใบหน้าสวยไม่ละสายตา

แต่เมื่อปราการหลุดจากกายขาวเนียน สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าทำอัลฟ่ากลิ่นเหล้ารัมนิ่งอึ้งอยู่นานเป็นนาที

ภรรยาตัวน้อยไม่ได้ใส่ชั้นใน

#โอเมก้าของเจ้าพ่อน้ำหอม

มันหืดหาด

มันบะลรพบ่พเน้่หรห้หสาืสาอ

คอมเม้นพูดคุยกันได้น้าาาา

ปล.เมื่อวานโน๊ตบุ๊คเอ๋อ เปิดไม่ติดTT

TW : chomchan_writer