Alina’s POVI am here at Helena’s house. When I heard from Corvus what happened to her, I felt sad. Mabagal pa ang paglalakad ko nun papunta sa kuwarto niya. Ayokong maniwala kay Corvus. Inisip ko na baka gawa-gawa niya lang ang sinabi niya pero pagdating ko rito sa bahay niya, maraming tao ang nasa labas. Agad na kumalat ang nangyari kay Helena kaya alisto naman ang mga reporter na agad namang tumungo rito.Nung una, inisip ko na baka magaya siya sa akin. Na baka maging ligaw na kaluluwa rin siya. Kaya lang pagkakita ko sa katawan niya, wala na. Maitim na ang mga labi niya, tapos matigas na ang katawan niya. Talagang wala na siya kaya nalungkot ako ng husto. Even though I found out that she also planned to take my wealth, my anger disappeared upon finding out that I had lost the only best friend I had been with for a long time.Alam ko hindi niya magagawang magpakamatay. Marami pa siyang gustong gawin sa buhay niya kaya imposibleng kitilin niya ang sarili niyang buhay. Ganitong-ganit
Corvus’ POVNasa bahay lang ako at nakahiga sa kama. Tila ako kaawa-awa ngayon kasi walang nag-aalaga. Ang taas ng lagnat ko, halos hindi ko makuhang bumangon para kumain o uminom ng gamot. Nilagnat ako dahil sa pag-stay ko sa labas ng mansiyon ni Madam Imelda. Ayaw nila akong papasukin doon. Pilit akong tinataboy ng mga security guard. Halos naulanan tuloy ako roon ng limang oras dahil sa paghihintay ko roon. Limang araw na kasing walang paramdam si Miss Alina. Nag-aalala na ako sa kaniya. Naiisip ko na baka may nangyari ng hindi maganda sa kaniya.Kaninang umaga, pagkagising ko, ganito na ako. Inaapoy na ng lagnat.Tumawag sa akin kanina si Nacho. Tinanong niya kung bakit hindi ako pumasok. Sinabi ko na lang ang totoo sa kaniya na nilalagnat ako ngayon kaya hindi ko nakapasok. Naintindihan naman niya kaya pumayag siya na hindi na muna ako pumasok sa trabaho ko sa kaniya.Balot na balot ako ng kumot. Gusto ko sanang isara na ang aircon, kaya lang mainam din kasi sa may lagnat ang nak
Corvus’ POVMagaling na ako kinabukasan kaya nagawa ko nang makatayo. Salamat kay Nacho kasi malaking tulong ang nagawa niya para mapabilis ang paggaling ko. Gabi na nung umuwi si Nacho kagabi. Kagabi rin, narinig kong may kausap siya sa phone. Siguro akala niya ay tulog pa rin ako. Narinig ko na may kausap siyang tao. Pilit niyang sinasabi sa kausap niya na wala siyang kinalaman sa pagkamatay ng fiance niyang si Miss Alina. Napapamura pa siya kasi hindi niya matanggap na siya ang pinagbibintangan ng kausap niya sa pagkawala ni Miss Alina. Ang gusto kong malaman ay kung sino ang kausap niya sa cellphone? Sino ang nagbibintang sa kaniya?Ngayong umaga, nandito ulit ako sa labas ng bahay ni Madam Imelda.“Ikaw na naman?! Bakit ba ang kulit-kulit mo?” galit na tanong sa akin ng isang security guard.“Si Alina, kailangan ko siyang makita kasi. Nandiyan siya sa loob ng manisyon na ‘yan. Bakit ba kasi ayaw ninyong maniwala sa akin?” iritado kong sabi sa kanila. Hindi ko rin kasi masabi na k
Corvus’ POVTotoo ang sinabi ni Madam Imelda na stable na ang lagay ng katawan ni Miss Alina. Ang galing kasi taga-ibang bansa o may lahi pa ‘yung doctor na tumitingin sa kaniya. Ang nurse naman na tumitingin sa kaniya ay tatlo-tatlo pa. Ginawa talaga ang lahat ni Madam Imelda para mapabuti ang lagay ng katawan ni Miss Alina. Isa siyang mabuting kaibigan ni Miss Alina.Pagpasok ko dito sa loob ng room niya, hinayaan nila akong bigyan ng moment kasama ang wala pa ring malay-tao na si Miss Alina. Tumataas ang balahibo ko kasi ito ‘yung unang beses na nahawakan ko sa totoong buhay ang kamay niya. Hindi ko na siya nakikita bilang kaluluwa, kundi bilang tao na talaga. Ang lambot ng mga kamay niya. Saka, ang liit-liit talaga ng mukha niya. Para siyang birhen. Kahit comatose siya at natutulog ngayon, ang ganda-ganda niya pa rin. Gusto ko ngang magnakaw ng halik, kaya lang nahihiya ako.“Gumising ka na. Excited na akong makasama ka sa totoong buhay, Miss Alina,” sabi ko sa kaniya. Narinig ko
Corvus’ POVNagising ako na nakahiga na ako sa isang kama. Pagdilat ko, nasa isang magarang bedroom na ako. Dali-dali akong napabangon kasi inisip ko na baka kung saan na ako napunta. Pagbangon ko, sakto namang bumukas ang pinto at niluwa nito si Madam Imelda. Nagulat siya nang makitang gising na ako.“Corvus, ano bang nangyari sa ‘yo? Bakit nakita ka ng mga guard ko na wala ng malay sa loob ng sasakyan mo?”Nang itanong niya ‘yon, doon ko lang naalala ang nangyari. “Ang libro kasi biglang naglabas ng malakas na liwanag. Pagkatapos, pumasok ang liwanag na ‘yon sa loob ng katawan ko. Tapos, ayon na, nahimatay na ako at wala na akong naalala sa sunod na nangyari,” sagot ko sa kaniya. “Ano ba pong libro ‘yon at ganoon ang nangyari sa akin?” tanong ko pa sa kaniya.“Mukhang mahiwaga ang libro na ‘yon. Sa tingin ko ay may tinatagong mahika ang libro na ‘yon. Dapat mong pag-aralang mabuti ang libro. Sigurado akong may hiwagang tinatago ang libro na ‘yon,” sabi pa niya.Kahit na nahimatay ak
Corvus’ POVNasa isang maliwanag na lugar ako. Puting-puti ang lahat dito na para bang nasa ulap ako. Hindi ko alam kung nasaan ako. Pero pakiramdam ko ay patay na ako. Natatandaan ko kasi ang nangyari sa akin. Habang paikot-ikot ako dito at tinitignan kung nasaan ako, isang maliwanag na maliwanag na liwanag ang lumitaw mula sa harap ko. Napatakip ako ng mga kamay ko sa mata ko kasi ang sakit nito sa mata.“Sa wakas, natagpuan mo rin ang pamana ko sa ‘yo, Corvus,” dinig kong sabi ng isang boses ng matandang babae. Parang pamilya ang boses niya.“Sino ka? Bakit kilala mo ako?” tanong ko sa kaniya habang maliwanag pa rin ang buong paligid.“Nung bata ka, sinumpa ko ang ina mo na balang-araw, ikaw pa rin talaga ang magmamana ng mga dapat mong manahin sa akin kahit inilayo ka niya sa akin. Gumawa ako ng ritwal para sa ‘yo. Pero huwag kang mag-alala, regalo ko naman sa iyo ang ritwal na binigay ko sa iyo. Alam mo kung ano ‘yon?”“A-ano po 'yun?” tanong ko naman sa kaniya kasi napaisip tulo
Corvus’ POVAyaw maniwala ni Madam Imelda sa mga sinabi ko tungkol sa napag-usapan namin ng lola ko habang nag-aagaw-buhay ako nun. Kaya ang ginawa niya, nag-hire siya ng tao na papaslang sa akin. Kung nagsinungaling pala ako sa kaniya at gawa-gawa ko lang ‘yon, matutuluyan ako. Alam kong siya ang may gawa nun kasi nung umuwi na ako sa amin kahapon ng gabi, tadtad ang buong katawan ko ng mga bạla ng bạril ng isang lalaking naka-motor na huminto sa harap ng bahay ko. Naligo na naman ako sa sarili kong dugo nun tapos pagkagising ko, nasa hospital na naman ako.Naisip ko na agad ang naiisip sa akin ng mga kapitbahay ko. Na para ba akong pusa kasi kaka-aksidente ko lang kahapon, tinadtad naman ako ng bạla ng bạril ngayon. Nahihiya na tuloy akong umuwi doon. Sigurasi kasi akong pinag-uusapan na ako ng lahat ng mga tao sa street na ‘yon.Pagdilat ng mga mata ko dito sa ospital, nginitian ko ulit ang nag-aabang sa akin na si Madam Imelda sa akin. Again, tinanggal ko ulit ang mga aparatong na
Corvus’ POVHabang wala akong ginagawa, nagkulong muna ako sa loob ng kuwarto ko. Habang nagkahiga sa malambot kong kama, inumpisahan ko nang basahin ang libro. Kaya lang, sa unang pahina pa lang, wala na akong maintindihan. Ibang lenggawahe ang nakasulat dito. Lengguwahe na hindi ko maintindihan. Lahat ng pahina ay ganoon ang nakasulat kaya pakiramdam ko ay tila mahihirapan akong magamit ang mga nilalaman ng librong ito.Pagbaba ko sa libro sa table ko, nag-ring ang cellphone ko. Nakita ko sa screen ng cellphone ko na tumatawag sa akin ngayon si Mamang Penpen.“Hello?” bungad kong sabi sa kabilang linya.“Sir Corvus, may problema po ngayon dito sa villa ni Miss Alina. Nandito po ngayon ‘yung isang tita ni Miss Alina at ang dalawang anak nitong lalaki at babae. May mga kasama siyang armadong mga lalaki. Gusto raw po nilang pangisawaan ang lahat-lahat ng tungkol sa yaman ng pamilya ni Miss Alina. Pakiramdam ko ay maghahari-harian sila dito,” sumbong niya sa akin kaya agad akong napakil
Caline’s POVTahimik ang gabi. Katabi ko si Akeno, mahimbing na natutulog kasi pagod sa trabaho dahil overtime siya, actually ay kakauwi lang niya. Talagang binibigay niya ang best niya para mapabuti at mapalago ang negosyong binigay sa kaniya ni papa. At nakikita ko naman na maganda ang nagiging takbo ng lahat dahil magaling talaga ang asawa ko.Nakahilig ang ulo niya sa balikat ko, tila kampanteng-kampante sa mundo. Napangiti ako habang pinagmamasdan siya. Ang lalaking ito, na minahal ko ng buong puso, ay naging katuwang ko sa lahat ng bagay—ngayon, magiging ama na siya.Pero ang ngiti ko ay napalitan ng kirot. Isang matinding sakit sa tiyan ang biglang dumaluyong sa akin. Nagising ako ng tuluyan, at sa ilang segundo pa, naramdaman kong may mainit na likidong umagos mula sa akin. Pumutok na ang panubigan ko.“Akeno, gumising ka!”Ginising ko si Akeno, na sa simula ay parang nag-aalangan pa kung gigising ba siya o hindi.“Hmm? Ano iyon, Honey?” tanong niya habang nakapikit pa rin ang
Akeno’s POVPagkatapos ng isang linggong honeymoon sa South Korea, heto, balik trabaho na ulit ako. Pero, nakaka-miss ding bumalik sa trabaho, nakaka-miss batiin ng mga empleyado, lalo’t sanay na akong tinatawag na sir.Nasa gitna ako ng isang mahalagang meeting sa opisina. Maraming desisyon ang kailangang gawin, maraming proyekto ang inaasikaso. Ngunit isang mensahe mula sa aking telepono ang nagpahinto sa lahat.“Sir, may nangyari kay Ma’am Caline. Nahimatay po siya sa mansion.”Parang tumigil ang mundo ko pagkatapos kong mabasa ang message na iyon. Hindi ko na inintindi kung sino ang nag-text. Hindi ko na rin narinig ang sinasabi ng mga tao sa empleyado ko. Ang tanging nasa isip ko ay si Caline—ang asawa kong minamahal ko ng higit pa sa kahit ano ay may nangyaring masama ngayong araw.“Meeting adjourned,” malamig kong sabi bago tumayo. Walang tanong-tanong. Walang paliwanag. Mabilis kong kinuha ang susi ng sasakyan at nagmamadaling umalis ng building.Habang nagmamaneho, halos suma
Caline’s POVSa lahat ng sandaling pinangarap ko ang araw na ito, hindi ko inakalang magiging ganito siya kaganda. Gising pa lang ako kaninang madaling araw, nararamdaman ko na ang excitement dahil alam kong special ang araw na ito para sa aming dalawa ni Akeno.Ito ang araw na ikakasal ako kay Akeno, ang taong nagpatunay na ang pag-ibig ay walang hanggan. Pagbukas ko ng aking mga mata, naramdaman ko agad ang kiliti ng liwanag ng araw na dumaan sa kurtina ng kuwarto ko. Ang mga kasambahay ay abala na, ang glam team ay nasa labas na ng pinto at naghihintay sa akin. Maaga akong naligo dahil ayokong maghintayin ang mga mag-aayos sa akin.“Good morning, bride-to-be!” Masiglang bati ng makeup artist na si Elle pagpasok niya sa kuwarto. Sikat siyang makeup artista sa social media kaya siya ang kinuha ko. Isa pa, mga maaarte kong kaibigan ang nag-suggest sa kaniya kasi nga iba gumalaw ang kamay niya kapag nagpapaganda ng isang tao. At dahil kasal ko ‘to, aba, dapat lang na maging mas maganda
Akeno’s POVMatapos ang araw na iyon, ang kaarawan ko na puno ng mga sorpresa, saya, at pagmamahal, akala ko tapos na ang lahat, pero tila may hinanda pang kakaiba si Papa Corvus para sa akin.Gabi na at handa na akong matulog sana. Nakahiga na ako sa kama at iniisip ang lahat ng nangyari kanina. Ang saya sa mga ngiti nina Caline at ng kanyang pamilya, ang amoy ng masasarap na pagkain, at ang ingay ng tawanan ay naglalaro pa rin sa isipan ko. Nang biglang kumatok sa pinto si Papa Corvus.“Akeno, can I have a word with you?” tanong niya.Napatayo agad ako at mabilis na nag-ayos ng sarili. Hindi ko alam kung bakit, pero parang kinabahan ako. Ano kaya ang pag-uusapan namin?“Uh, yes po. Sige po, Papa,” sagot ko habang dahan-dahang binubuksan ang pinto.Tumayo siya sa may pintuan, nakita ko ang seryosong mukha niya. “Sa opisina ko tayo mag-usap.”Hindi ko maiwasang kabahan habang sinusundan siya. Sa isip ko, baka may ginawa akong hindi tama o baka may plano siyang paghiwalayin na kami ni
Akeno’s POVIsang taon na ang lumipas mula nang magbalik sa dati ang mundo. Sa wakas, ang pinto ng impyerno ay naisara na, at ang mga demonyong minsang naghasik ng lagim ay nawala na lahat. Naging sikat na parang superhero sina Caline, Caius at Papa Corvus sa buong Pilipinas kasi nasaksihan ng buong Pilipinas kung paano nila tinapos at inubos ang mga demonyo.Pero ang mga alaala ng digmaang iyon ay nananatili, hindi lang sa kaluluwa ng bawat tao, kundi pati na rin sa mga bakas ng pagkawasak sa ating paligid.Ang Manila na dating puno ng buhay at sigla, ay naging larawan ng kaguluhan noon. Maraming gusali ang nawasak, maraming negosyo ang nagsara, at maraming buhay ang naiba. Pero sa kabila ng lahat ng iyon, dahan-dahan na ring umaangat ang lahat. Ang tao, kahit kailan, ay marunong bumangon.At ngayon, isang taon matapos ang lahat ng iyon, tila bumalik na rin ang normalidad. Pero kahit bumalik na ang lahat sa dati, hindi maikakaila na may mga pagbabago na sa akin at sa paligid ko.**P
Caline’s POVAng unang araw ng labanan namin ay masyadong nakakamangha dahil sa nakikita ko kung paano makipaglaban ang kakambal kong si Caius.Tumayo kami sa isang lugar na tila naging entablado ng digmaang ito—isang malawak na disyerto ng abo at nasirang mga gusali. Ang dilim ng paligid ay sinisindihan lamang ng nag-aapoy naming mga kapangyarihan.Ngunit ang atensyon ko ay hindi maialis kay Caius.Nakangiti si Caius, tila ba para sa kaniya, ang mga demonyong humaharap sa amin ay mga laruan lamang. Ang asul niyang apoy, maliwanag na maliwanag, ngunit nakakatakot kapag ginamit na.Kumalat mula sa kaniyang mga palad ang asul na apoy at bumuo ng isang bilog sa kaniyang paligid. Ang gara, ang ganda talaga ng apoy niya.Biglang lumipad sa hangin ang apoy, tila naging mga asul na mga ibong nagliliyab, bawat isa ay may matalas na pag-atake. Nang magsimula nang sumugod ang mga demonyo, isa-isa silang binanatan ng apoy na iyon. Sa bawat atake, natutunaw sila ng parang abo, ganoon kabagsik ang
Caline’s POVHindi ko mapigilang mapaluha habang nakatingin sa katawan ng kapatid kong si Caius, na ngayon ay nasa sala ng mansiyon namin. Ilang taon naming hinanap ang sagot sa pagkawala niya, at ngayon, heto kami, muli nang magkasama.“Caline, hawakan mo ang kamay niya,” marahang sabi ni Papa Corvus. Ramdam ko ang bigat ng emosyon sa boses niya.Tumango ako, inilapit ang nanginginig kong kamay sa malamig na kamay ni Caius. Ang mama naman namin ay nakaluhod sa gilid, patuloy na umiiyak habang hinihintay ang susunod na mangyayari.Si Tita White ang isa sa mga gumagabay sa amin kasi maalam siya sa mga ganitong eksena.Pero bago namin makuha ang katawan ni Caius, inasikaso muna ni papa ang lahat ng kailangan. Nagsimula ang lahat nang magdala si Papa ng papel mula sa ospital. Nang sa wakas ay maayos na ang lahat ng dokumento para makuha namin ang katawan ni Caius. Tumawag siya ng ambulansya para ihatid ito sa mansiyon, at buong araw naming inihanda ang sala bilang lugar ng pagsasama-sama
Caline’s POVHindi ko akalain na darating ang gabi kung kailan mabubuo ang lahat ng lakas ko—ang lahat ng pinagsama-samang tapang at takot—upang labanan ang isa sa pinakamalakas na kalaban ng pamilya namin. Si Vorthak. Ang demonyong sumira ng napakaraming buhay, ay saka pa ako manghihina ng ganito.Pero ngayon, habang nakatingala ako mula sa lupa, ramdam ang bigat ng bawat sugat sa katawan ko, alam kong hindi ito ang oras para sumuko. Hindi ko hahayaang matapos ang laban nang ganito.“Caline,” marahang sabi ni Papa Corvus habang inaalalayan niya akong bumangon mula sa pagkakabagsak. Ang mga mata niya ay puno ng pag-aalala, kahit na halata sa kanya ang pagod at hirap. “You’re not done yet. We’re not done yet.”Tumango ako, kahit pa nanginginig ang mga binti ko. Hinawakan ko ang baston kong halos basag na, kaya hinayaan kong mawala na ang kape nito. “We’ll finish this, Papa,” sabi ko habang ang boses ko ay pilit na tinatapangan.Si Vorthak, na nakatayo sa harap namin, ay tumawa ng malak
Caline’s POVAng init ng gabi ay tila sumasalamin sa init ng tensyon na bumabalot sa amin. Hindi ko maialis ang kaba sa dibdib ko habang tinitingnan si Papa Corvus, na abala sa paggawa ng plano para madala si Thomas sa likod ng ospital. Alam naming hindi na si Thomas ang nasa katawan niya. Ang demonyong si Vorthak ang nagmamanipula sa pinsan ng Mama ko.Ngayon na kami nagplanong labanan siya habang ang mga demonyong nakawala sa impyerno ay tahimik at hindi pa nagpaparamdam.“Caline, this has to be precise,” sabi ni Papa, ang malamig niyang boses ay halatang puno ng pag-aalala. “Vorthak is unlike any demon you’ve faced before. He’s cunning and extremely powerful.”Tumango ako, pinipilit maging kalmado kahit na parang umaalon ang kaba sa loob ko. “I understand, Papa. Whatever it takes, we’ll end this tonight.”Habang nasa ospital, sinimulan namin ang plano. Ginamit ni Papa ang koneksyon niya sa mga staff ng ospital upang magpasimuno ng isang “emergency evacuation drill.” Habang nagkakag