Kabanata 206

Caline’s POV

Nang sumapit ang malalim na gabi, pagod na pagod na rin kami ni Cass sa kakahanap ng kahit anong tanda na maaaring magpabalik ng alaala niya. Ilang oras na kaming nagpapalipat-lipat ng lugar, humihinto kung saan-saan sa pag-asang may matutuklasan siya. Pero sa bawat lakad namin, puro pagkabigo ang natamo namin. Wala, kahit isang piraso ng pagkatao niya ay hindi namin natagpuan. Napalitan na ng pagod ang excitement na naramdaman ko kanina; tila mauubusan na ako ng ideya sa mga susunod pa naming lakad kaya mabuti pang magpahinga na lang muna kami.

Napatingin ako kay Cass, na tahimik na nakatingin sa kawalan. Ang mga mata niya, na kanina’y puno ng pag-asa, ngayo’y tila isang malalim na balon ng kalungkutan. Hindi ko alam kung bakit, pero parang may kumurot sa puso ko. Awang-awa ako sa kaniya, kahit na ilang oras pa lang kaming magkakilala. Siguro, dahil nakikita ko sa kaniya ang pangungulilang minsan ko ring naramdaman. Lalo na at matagal na rin naming hindi nakakasama ang k