LOGINShare
Kabanata 172
Last Updated:
2024-10-15 21:42:25
Related chapters
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 173
Caline’s POVNang matapos ko ang pagtitig sa bintana dahil sa lakas pa rin ng ulan, bumalik ako sa mesa, pero hindi ko pa rin maiwasang patagong sumulyap kay Akeno. Grabe, parang commercial ang dating niya habang nagluluto—yung tipong simpleng galaw pero parang laging nasa slow motion. Tapos, ang perfect pa ng paglalagay niya ng apron, na parang lagi siyang handa para sa isang cooking show. Sino ba ang guwapong ganito ka-domesticated?“Kape?” tanong niya bigla nang hindi lumilingon.“Ha?” nataranta ako sa pagtitig sa kaniya. “Uh, oo... sige.”Ngumiti siya. “Black or sweet?”Nagkunwari akong nag-iisip, pero sa totoo lang, kung anong ibigay niya, tatanggapin ko. “Hmm... sweet na lang.” Saktong tamang-tama dahil mukhang mas matamis pa ‘to sa umaga kong kasama siya.Habang hinihintay ko siyang matapos magluto, napansin ko ang simpleng mga gamit sa bahay ni Akeno. Maliit lang ang espasyo pero napakaaliwalas, kasing aliwalas ng cute niyang mukha. Ang cute ng pagkakaayos—halatang hindi siya
Last Updated : 2024-10-15Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 174
Caline’s POV“Pero seryoso, paano nga pala ‘to?” tanong ko habang pilit na binabasag ang katahimikan. “Kung hindi tumigil ang ulan, baka abutan ako dito ng gabi.”“Sabi ko nga, okay lang. Hindi ka naman na iba,” sagot niya sabay ngiti. “At saka... hindi ka ba natutuwa? Libre almusal, libre tulog, at libre pang tingin sa ‘kin.” Tumawa pa siya nang pilyo.“Grabe ‘to!” natatawa kong sagot. “Kapal mo ah! Hindi ko naman sinabi na gusto kitang titigan.”“Ah, pero hindi mo rin sinabi na ayaw mo, ‘di ba?” sabay kagat-labi na parang nanunukso pa lalo.Napatigil ako. Ano bang problema ng taong ito? Bakit ganito siya bigla sa akin Bahagya akong tumingin sa kanya, at napansin kong seryoso siya, kahit na parang biro lang ang banat niya. Naroon na naman ‘yung tingin niya—yung tipong tumatagos hanggang sa kaloob-looban ko. Teka lang, Caline, huwag ka munang bumigay.Bigla siyang tumayo, at akala ko ay tapos na ang usapan namin. Pero naramdaman ko ang kamay niya sa balikat ko, at nang tumingin ako sa
Last Updated : 2024-10-15Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 175
Caline’s POVParang tumigil ang oras habang magkatitigan kami ni Akeno. Ang tibok ng puso ko, na para bang tumatama sa kaba ko, ay hindi ko na kayang itago pa. Tahimik ang paligid, tanging patak ng ulan at malamig na hangin ang naririnig ko sa labas, pero ang init ng mukha ko ay parang kumakalat mula sa pisngi ko hanggang sa dibdib. Gusto ko sanang magsalita, pero parang natuyuan ako ng laway. Paano nga ba sasagutin ‘yung sinabi ni Akeno?“Bakit ngayon mo lang sinabi?” bulong ko habang patuloy na nahihiya. Pero halatang narinig niya ako kasi ngumiti siya ng bahagya.“Ngayon lang kasi ako nagkaroon ng lakas ng loob,” sagot niya sabay abot sa tasa ng kape at ininom ito nang dahan-dahan, parang wala lang siyang sinabi. Nakakaloko! Paano siya ganito ka-relaxed samantalang ako, parang nasusunog sa loob?Hindi ko alam kung paano haharapin ang sinabi niya, kaya tumayo ako at naglakad papunta sa bintana. Minsan, kailangan mo lang huminga ng malalim para makapag-isip nang maayos. Pero kahit an
Last Updated : 2024-10-15Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 176
Caline’s POVSa totoo lang, hindi ko alam kung anong sumagi sa isip ko nang umagang ‘yon. Basta’t bigla na lang akong nagdesisyon na magpunta sa mall, kahit na ang original kong plano ay mag-movie marathon maghapon. Siguro, dahil naisip ko si Akeno. Dahil sa pagpapatulog niya sa akin sa bahay-kubo niya at dahil naubos namin ang grocery niya. Naisip ko na baka palagi na lang siyang kumakain ng instant noodles o kaya ‘yung mga tinitipid na pagkain.Hindi ako nagdalawang-isip na mag-grocery para sa kaniya. ‘Yung tipong hindi lang para sa isang linggo, kundi parang pang isang buwan na supply ng pagkain ang kinuha ko para sa kaniya. Parang natanggal lahat ng mga limitasyon ko sa buhay nung nakita ko ‘yong mga prutas, gulay, at karne na parang nagtatawag sa akin mula sa mga estante ng grocery store para ibigay kay Akeno. Maghapon kasing puro prutas ang kinain namin nun habang maghapon ang malakas na ulan.“Ma’am, ilalagay na po ba natin sa cart ‘yong buong tray ng pork chop?” tanong ng sale
Last Updated : 2024-10-16Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 177
Akeno’s POVHabang iniihaw ko ang manok, napansin kong tahimik lang si Miss Caline, nakaupo sa bangko sa labas ng kubo. Tumitingin-tingin siya sa paligid, parang sinusuri ang buhay ko sa kubong ito. Sa totoo lang, simple lang talaga ang buhay ko rito, walang kuryente kundi maliit na generator para sa mga kailangan kong appliances. Pero sa bawat tingin niya, parang may mga tanong siyang gustong itanong.Napatigil siya sa kaniyang pagmamasid at tiningnan ako. “Akeno, may tanong ako sa ‘yo.”Napatingin ako sa kaniya habang iniikot ang manok sa grill. “Ano ‘yun, Miss Caline?”Napangiti siya ng bahagya na parang medyo nahihiya. “Ano bang pangarap mo sa buhay?” Hindi ko alam kung bakit, pero bigla akong kinabahan. Mahirap ‘yung tanong, hindi dahil wala akong pangarap, kundi dahil hindi ko alam kung may saysay pa ba ang mga pangarap ko sa buhay na ‘to. Pero sige, wala namang mawawala kung sasabihin ko.“Pangarap ko talagang maging chef,” sabi ko nang dahan-dahan. “Pero... hindi ako nakapag-a
Last Updated : 2024-10-16Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 178
Caline’s POVHindi ko mapigilan ang excitement na nararamdaman ko habang binabalot ko ang aking mamahaling scarf sa leeg ko. Naka-sked ako today to meet my friends. You know, the usual brunch date. Nothing fancy—just some casual get-together with mimosas and avocado toasts at Café Royale. I was supposed to be getting ready na nga, pero somehow, I found myself strolling towards the terrace. I mean, it’s not like I’m going to miss much if I’m late, right? Fashionably late is my style, anyway.Pagbukas ko ng pinto papunta sa terrace, ang unang bumungad sa akin ay ang sikat ng araw, pero hindi iyon ang unang sumapul sa akin. It was him. Si Akeno.Oh. My. God.Nagdidilig siya ng mga halaman. Tulad ng dati, nakasuot lang siya ng simple, puting t-shirt at jeans. Pero alam mo ‘yung feeling na kahit simple lang ang suot ng isang tao, parang bumabakat lahat ng muscles nila? Literal na glistening ang balat niya sa pawis, at ang araw na tumatama sa kanya ay parang spotlight lang na mas lalo pang
Last Updated : 2024-10-16Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 179
Akeno’s POVNapapailing ako habang inaalala ko ang sinabi niya. Bakit gusto niyang naka-topless ako dito sa garden? Napansin ko kasing kanina pa siya nakaupo sa terrace, pinapanood ako habang nagdidilig ng mga halaman. Hindi ko alam kung napansin ba niya, pero obvious na obvious na kanina pa siya hindi mapakali. ‘Yung tipong kunwari, casual lang siyang nandoon, pero ramdam ko ang tingin niya na parang sinusuri ako mula ulo hanggang paa.Ngumiti ako sa sarili ko. Sabi ng nanay ko noon, marami raw mga babae ang nahuhulog sa simpleng hardinero na kagaya ko. Hindi naman ako makapaniwala noon, pero mukhang tama si nanay.Habang hawak ko ang hose, ramdam ko ang pawis na bumababa sa likod ko. Ang init nga naman ng araw, pero hindi iyon dahilan para magpabagal ako sa trabaho. Pero teka, dahil alam kong nakatingin si Miss Caline—eh bakit hindi ko i-level up ang eksena?Hinawakan ko ang laylayan ng t-shirt ko at dahan-dahang tinanggal ito. Sinunod ko ang sinabi niya sa terrace. Malakas ang pand
Last Updated : 2024-10-16Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 180
Akeno’s POVNag-aalangan pa rin ako, pero sa bawat haplos ni Miss Caline sa katawan ko, parang unti-unti na rin akong nadadala. ‘Yung mga kamay niyang dati ay napakapino, ngayon parang nagiging mas mapangahas, dahan-dahang lumilibot mula sa dibdib ko pababa, at minsan pa ay napapahinto siya, tila nag-aalangan, pero pagkatapos ng isang malalim na hinga, tuloy ulit siya. Sobra akong natatawa sa sarili ko—hardinero lang naman ako, pero heto ako, nasa loob ng kuwarto ng isang sosyal na babae na mukhang nawawala na sa sarili.Binitiwan ko ang isang malalim na hinga. “Miss Caline, sigurado ka ba rito?” tanong ko, pero sa loob-loob ko, alam kong walang atrasan na ito. Nakita ko ang init sa mga mata niya at alam kong kahit ano pa ang itanong ko, hindi na siya hihinto.“Call me Caline,” bulong niya na halos dumidikit pa sa labi ko ang mga salita niya. Napalunok ako. Hindi na niya ako binigyan ng pagkakataon para magsalita ulit dahil hinalikan niya ako muli, mas mapusok, mas mainit.Hindi ko ma
Last Updated : 2024-10-16
Latest chapter
Pangarap Kong Matikman Ka Special chapter
Caline’s POVTahimik ang gabi. Katabi ko si Akeno, mahimbing na natutulog kasi pagod sa trabaho dahil overtime siya, actually ay kakauwi lang niya. Talagang binibigay niya ang best niya para mapabuti at mapalago ang negosyong binigay sa kaniya ni papa. At nakikita ko naman na maganda ang nagiging takbo ng lahat dahil magaling talaga ang asawa ko.Nakahilig ang ulo niya sa balikat ko, tila kampanteng-kampante sa mundo. Napangiti ako habang pinagmamasdan siya. Ang lalaking ito, na minahal ko ng buong puso, ay naging katuwang ko sa lahat ng bagay—ngayon, magiging ama na siya.Pero ang ngiti ko ay napalitan ng kirot. Isang matinding sakit sa tiyan ang biglang dumaluyong sa akin. Nagising ako ng tuluyan, at sa ilang segundo pa, naramdaman kong may mainit na likidong umagos mula sa akin. Pumutok na ang panubigan ko.“Akeno, gumising ka!”Ginising ko si Akeno, na sa simula ay parang nag-aalangan pa kung gigising ba siya o hindi.“Hmm? Ano iyon, Honey?” tanong niya habang nakapikit pa rin ang
Pangarap Kong Matikman Ka Epilogue
Akeno’s POVPagkatapos ng isang linggong honeymoon sa South Korea, heto, balik trabaho na ulit ako. Pero, nakaka-miss ding bumalik sa trabaho, nakaka-miss batiin ng mga empleyado, lalo’t sanay na akong tinatawag na sir.Nasa gitna ako ng isang mahalagang meeting sa opisina. Maraming desisyon ang kailangang gawin, maraming proyekto ang inaasikaso. Ngunit isang mensahe mula sa aking telepono ang nagpahinto sa lahat.“Sir, may nangyari kay Ma’am Caline. Nahimatay po siya sa mansion.”Parang tumigil ang mundo ko pagkatapos kong mabasa ang message na iyon. Hindi ko na inintindi kung sino ang nag-text. Hindi ko na rin narinig ang sinasabi ng mga tao sa empleyado ko. Ang tanging nasa isip ko ay si Caline—ang asawa kong minamahal ko ng higit pa sa kahit ano ay may nangyaring masama ngayong araw.“Meeting adjourned,” malamig kong sabi bago tumayo. Walang tanong-tanong. Walang paliwanag. Mabilis kong kinuha ang susi ng sasakyan at nagmamadaling umalis ng building.Habang nagmamaneho, halos suma
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 232
Caline’s POVSa lahat ng sandaling pinangarap ko ang araw na ito, hindi ko inakalang magiging ganito siya kaganda. Gising pa lang ako kaninang madaling araw, nararamdaman ko na ang excitement dahil alam kong special ang araw na ito para sa aming dalawa ni Akeno.Ito ang araw na ikakasal ako kay Akeno, ang taong nagpatunay na ang pag-ibig ay walang hanggan. Pagbukas ko ng aking mga mata, naramdaman ko agad ang kiliti ng liwanag ng araw na dumaan sa kurtina ng kuwarto ko. Ang mga kasambahay ay abala na, ang glam team ay nasa labas na ng pinto at naghihintay sa akin. Maaga akong naligo dahil ayokong maghintayin ang mga mag-aayos sa akin.“Good morning, bride-to-be!” Masiglang bati ng makeup artist na si Elle pagpasok niya sa kuwarto. Sikat siyang makeup artista sa social media kaya siya ang kinuha ko. Isa pa, mga maaarte kong kaibigan ang nag-suggest sa kaniya kasi nga iba gumalaw ang kamay niya kapag nagpapaganda ng isang tao. At dahil kasal ko ‘to, aba, dapat lang na maging mas maganda
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 231
Akeno’s POVMatapos ang araw na iyon, ang kaarawan ko na puno ng mga sorpresa, saya, at pagmamahal, akala ko tapos na ang lahat, pero tila may hinanda pang kakaiba si Papa Corvus para sa akin.Gabi na at handa na akong matulog sana. Nakahiga na ako sa kama at iniisip ang lahat ng nangyari kanina. Ang saya sa mga ngiti nina Caline at ng kanyang pamilya, ang amoy ng masasarap na pagkain, at ang ingay ng tawanan ay naglalaro pa rin sa isipan ko. Nang biglang kumatok sa pinto si Papa Corvus.“Akeno, can I have a word with you?” tanong niya.Napatayo agad ako at mabilis na nag-ayos ng sarili. Hindi ko alam kung bakit, pero parang kinabahan ako. Ano kaya ang pag-uusapan namin?“Uh, yes po. Sige po, Papa,” sagot ko habang dahan-dahang binubuksan ang pinto.Tumayo siya sa may pintuan, nakita ko ang seryosong mukha niya. “Sa opisina ko tayo mag-usap.”Hindi ko maiwasang kabahan habang sinusundan siya. Sa isip ko, baka may ginawa akong hindi tama o baka may plano siyang paghiwalayin na kami ni
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 230
Akeno’s POVIsang taon na ang lumipas mula nang magbalik sa dati ang mundo. Sa wakas, ang pinto ng impyerno ay naisara na, at ang mga demonyong minsang naghasik ng lagim ay nawala na lahat. Naging sikat na parang superhero sina Caline, Caius at Papa Corvus sa buong Pilipinas kasi nasaksihan ng buong Pilipinas kung paano nila tinapos at inubos ang mga demonyo.Pero ang mga alaala ng digmaang iyon ay nananatili, hindi lang sa kaluluwa ng bawat tao, kundi pati na rin sa mga bakas ng pagkawasak sa ating paligid.Ang Manila na dating puno ng buhay at sigla, ay naging larawan ng kaguluhan noon. Maraming gusali ang nawasak, maraming negosyo ang nagsara, at maraming buhay ang naiba. Pero sa kabila ng lahat ng iyon, dahan-dahan na ring umaangat ang lahat. Ang tao, kahit kailan, ay marunong bumangon.At ngayon, isang taon matapos ang lahat ng iyon, tila bumalik na rin ang normalidad. Pero kahit bumalik na ang lahat sa dati, hindi maikakaila na may mga pagbabago na sa akin at sa paligid ko.**P
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 229
Caline’s POVAng unang araw ng labanan namin ay masyadong nakakamangha dahil sa nakikita ko kung paano makipaglaban ang kakambal kong si Caius.Tumayo kami sa isang lugar na tila naging entablado ng digmaang ito—isang malawak na disyerto ng abo at nasirang mga gusali. Ang dilim ng paligid ay sinisindihan lamang ng nag-aapoy naming mga kapangyarihan.Ngunit ang atensyon ko ay hindi maialis kay Caius.Nakangiti si Caius, tila ba para sa kaniya, ang mga demonyong humaharap sa amin ay mga laruan lamang. Ang asul niyang apoy, maliwanag na maliwanag, ngunit nakakatakot kapag ginamit na.Kumalat mula sa kaniyang mga palad ang asul na apoy at bumuo ng isang bilog sa kaniyang paligid. Ang gara, ang ganda talaga ng apoy niya.Biglang lumipad sa hangin ang apoy, tila naging mga asul na mga ibong nagliliyab, bawat isa ay may matalas na pag-atake. Nang magsimula nang sumugod ang mga demonyo, isa-isa silang binanatan ng apoy na iyon. Sa bawat atake, natutunaw sila ng parang abo, ganoon kabagsik ang
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 228
Caline’s POVHindi ko mapigilang mapaluha habang nakatingin sa katawan ng kapatid kong si Caius, na ngayon ay nasa sala ng mansiyon namin. Ilang taon naming hinanap ang sagot sa pagkawala niya, at ngayon, heto kami, muli nang magkasama.“Caline, hawakan mo ang kamay niya,” marahang sabi ni Papa Corvus. Ramdam ko ang bigat ng emosyon sa boses niya.Tumango ako, inilapit ang nanginginig kong kamay sa malamig na kamay ni Caius. Ang mama naman namin ay nakaluhod sa gilid, patuloy na umiiyak habang hinihintay ang susunod na mangyayari.Si Tita White ang isa sa mga gumagabay sa amin kasi maalam siya sa mga ganitong eksena.Pero bago namin makuha ang katawan ni Caius, inasikaso muna ni papa ang lahat ng kailangan. Nagsimula ang lahat nang magdala si Papa ng papel mula sa ospital. Nang sa wakas ay maayos na ang lahat ng dokumento para makuha namin ang katawan ni Caius. Tumawag siya ng ambulansya para ihatid ito sa mansiyon, at buong araw naming inihanda ang sala bilang lugar ng pagsasama-sama
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 227
Caline’s POVHindi ko akalain na darating ang gabi kung kailan mabubuo ang lahat ng lakas ko—ang lahat ng pinagsama-samang tapang at takot—upang labanan ang isa sa pinakamalakas na kalaban ng pamilya namin. Si Vorthak. Ang demonyong sumira ng napakaraming buhay, ay saka pa ako manghihina ng ganito.Pero ngayon, habang nakatingala ako mula sa lupa, ramdam ang bigat ng bawat sugat sa katawan ko, alam kong hindi ito ang oras para sumuko. Hindi ko hahayaang matapos ang laban nang ganito.“Caline,” marahang sabi ni Papa Corvus habang inaalalayan niya akong bumangon mula sa pagkakabagsak. Ang mga mata niya ay puno ng pag-aalala, kahit na halata sa kanya ang pagod at hirap. “You’re not done yet. We’re not done yet.”Tumango ako, kahit pa nanginginig ang mga binti ko. Hinawakan ko ang baston kong halos basag na, kaya hinayaan kong mawala na ang kape nito. “We’ll finish this, Papa,” sabi ko habang ang boses ko ay pilit na tinatapangan.Si Vorthak, na nakatayo sa harap namin, ay tumawa ng malak
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 226
Caline’s POVAng init ng gabi ay tila sumasalamin sa init ng tensyon na bumabalot sa amin. Hindi ko maialis ang kaba sa dibdib ko habang tinitingnan si Papa Corvus, na abala sa paggawa ng plano para madala si Thomas sa likod ng ospital. Alam naming hindi na si Thomas ang nasa katawan niya. Ang demonyong si Vorthak ang nagmamanipula sa pinsan ng Mama ko.Ngayon na kami nagplanong labanan siya habang ang mga demonyong nakawala sa impyerno ay tahimik at hindi pa nagpaparamdam.“Caline, this has to be precise,” sabi ni Papa, ang malamig niyang boses ay halatang puno ng pag-aalala. “Vorthak is unlike any demon you’ve faced before. He’s cunning and extremely powerful.”Tumango ako, pinipilit maging kalmado kahit na parang umaalon ang kaba sa loob ko. “I understand, Papa. Whatever it takes, we’ll end this tonight.”Habang nasa ospital, sinimulan namin ang plano. Ginamit ni Papa ang koneksyon niya sa mga staff ng ospital upang magpasimuno ng isang “emergency evacuation drill.” Habang nagkakag
