Kabanata 163

Akeno’s POV

Maganda ang sikat ng araw ngayong umaga. Mainit-init na hangin ang sumasalubong sa akin habang naglalakad ako papasok sa manisyon nila Caline. Napangiti ako. Matagal-tagal din akong hindi nakapasok dahil sa lagnat ko, pero sa wakas, gumaan na ang pakiramdam ko. Masaya na akong makakabalik sa trabaho.

Pagdating ko sa manisyon, bumungad agad sa akin ang dami ng gawain. Tumambad sa akin ang hardin, at nanlumo ako nang makita kong tuyo na ang lupa sa paligid ng mga halamang bulaklak. Ang dating masiglang mga kulay ng mga petals, ngayon ay mapusyaw at tila ba nawalan ng sigla. Maraming dahon ang nalanta, at ang mga bulaklak na dati ay magaganda, ngayon ay nangungulubot na. Ilang araw lang akong nawala, pero parang isang linggo ng walang nag-alaga sa hardin. Naisip ko, ganoon kabilis ang pag-usad ng panahon, at ganoon din ang bilis ng pagdating ng trabaho kapag wala ako.

Huminga ako ng malalim, inaasahan ko na talagang matinding araw ito ng pagwawalis, pagdidilig, at pag-aalaga.