Mag-log inShare
Kabanata 163
Huling Na-update:
2024-10-10 17:57:58
Kaugnay na kabanata
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 164
Akeno’s POV“Kaming mga tagapagtanggol ay may mga kapangyarihan na nagmumula sa mga elementong galing sa mga bulaklak, mga flower fairy kami,” patuloy niya. “Ako ay nagtataglay ng kapangyarihan ng tubig dati, marami sa mga demonyo ang napatay ko na. Marami na akong nilabanan at naprotektahan dati. Ngunit ang buhay bilang tagapagtanggol ay hindi madali. Nagkaroon ng panahon na halos mabura na kami. At ngayon, halos wala na ni isa sa mga kapangyarihan ko ang natira, nawala na lahat.”Nagpatuloy siya sa pagkukwento, at habang nakikinig ako, lalo akong namangha. Isa pala si Sir Corvus sa mga tagapagtanggol na matagal nang nawawala sa kasaysayan. Hindi ko inakalang ang tahimik at seryosong taong kilala ko bilang amo, ay isa palang makapangyarihang nilalang dati. Hindi ako natatakot, namamangha ako, sobra. Tapos, narinig ko pa na flower fairy sila.“Ikaw, Akeno,” biglang sabi ni Sir Corvus, “may kinalaman ka sa anak kong si Caline.”Hindi ko alam kung ano ang ibig niyang sabihin. “P-paano p
Huling Na-update : 2024-10-10Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 165
Akeno’s POVSa wakas, payday na rin! Para sa isang hardinero tulad ko, bihirang makaranas ng ganitong klaseng saya. Sapat lang naman ang sahod ko para makaraos araw-araw, pero ngayong araw na ‘to, alam kong deserve ko ang isang masarap na hapunan. Kaya naman, direkta akong tumungo sa palengke para mamili ng mga stock na gagamitin ko sa bahay. Ngunit higit sa lahat, may plano ako—mag-iihaw ako ng manok mamayang gabi. Gusto kong ipagdiwang ang sarili kong sipag at tiyaga. Kakaiba rin ang lasa ng inihaw na manok mula sa palengke, tamang-tama sa akin ngayon na ilang araw nagkasakit, kaya kailangan kong bumawi ng kain.Habang naglalakad ako sa gitna ng mga tao, dama ko ang kasiyaha ng paligid. Ang ingay ng mga nagtitinda, ang halakhakan ng mga mamimili, at ang amoy ng sariwang pagkain na nagkalat sa ere. Nasa palengke na ako, tumigil ako sandali at pumili ng mga gulay para sa mga susunod na araw. Ang inihaw na manok ang magiging highlight ng hapunan ko ngayong gabi, pero importante pa rin
Huling Na-update : 2024-10-11Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 166
Akeno’s POVHating gabi na at kanina pa ako nakahiga, pero hindi ako makatulog. Pinipikit ko ang mga mata ko, pilit na iniisip ang mga bagay na maaaring magpatahimik sa isip ko, pero wala. Ang tanging bumabalot sa mga iniisip ko ay ang eksena kanina—ang eksena kung saan iniligtas ako ni Caline.Hindi ko malimutan ang ekspresyon ng mukha niya. Iyon bang hindi takot, hindi nag-aalala, kundi kalmado at puno ng determinasyon. Sa harap ng panganib, hindi siya nagdalawang-isip. Tumindig siya sa gitna ng gulo, ang mga mata niya matalim na nakatingin sa lalaking lasing at ang mga kamay niya… Ang kamay na sumiklab ng apoy. Hindi iyon normal. Hindi iyon basta-basta lang na gawa ng kung ano. Nang makita ko kung paano nagliwanag ang mga kamay niya at kung paano tinupok ng apoy ang damit ng umaaway sa akin, bumilis ang tibok ng puso ko. Hindi dahil sa takot, kundi dahil sa pagkamangha.Hindi maikakaila, isa nga siyang flower fairy tulad ng ama niya. Ang kapangyarihang nakita ko ay hindi ko maipali
Huling Na-update : 2024-10-12Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 167
Caline’s POVNakatingin ako sa harap ng malaking salamin sa sala ng manisyon habang hawak-hawak ang kamay ko, inaasahan kong muli kong maramdaman ang kapangyarihan na ilang beses ko nang nagagamit, lalo na kahapon nung iligtas ko si Akeno. Pero wala. Ni isang kislot ng kapangyarihan ay hindi ko maramdaman.Huminga ako ng malalim at sumulyap sa pintuan, naghihintay ako sa pagdating nina Mama at Papa. Napapangiti ako tuwing naaalala ko ang saya sa mga mata nila nang sabihin ko sa kanila ang balita. Finally, may kapangyarihan na rin akong sariling akin. Totoo ngang isa rin akong flowe fairy. Kahit ilang beses na akong hindi makapaniwala, hanggang ngayon namamangha pa rin ako sa dugong nananalantay sa akin. Ngayon, para na akong isang superhero. Pero ang kaibahan lang, wala pa. Hindi ko pa ito masyadong galamay.Kaya’t kaninang umaga, masaya kong ibinalita kina Mama at Papa ang nangyari. Napatigil si Mama sa ginagawa niyang pag-aasikaso ng mga halaman, at si Papa naman ay natigil sa pagba
Huling Na-update : 2024-10-12Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 168
Caline’s POVSa umagang iyon, nakatayo ako ng tahimik at nagmamasid sa hardin mula sa ikalawang palapag ng mansiyon. Araw-araw kong binabantayan ang bawat galaw ng mga bulaklak—parang sila ang pinakamalalapit kong kaibigan, ang mga luntiang buhay na nagbibigay liwanag sa tahimik kong mundo. Oo, simula nang malaman kong flower fairy ako, mas nagustuhan at minahal ko pa ang mga halaman, lalo na kung ito ay namumulaklak.Alam kong dapat ko nang sabihin kay Akeno, ang aming hardinero ang tungkol dito, dapat na rin kasi gaya nang sabi ng mga magulang ko, may malaking magiging papel si Akeno sa buhay ko. Matagal ko na itong pinag-isipan kagabi buong magdamag, lalo na pagkatapos ng insidente nung nakaraang araw nang halos mamatay siya sa kamay ng isang lasing na bigla na lang namamaril. Pinrotektahan ko siya gamit ang kapangyarihan ko, ngunit hindi ko sinabi ang totoo—hindi ko maipaliwanag noon, pero ngayon, kailangan ko nang ipagtapat ang lahat sa kaniya kasi alam kong marami na siyang tano
Huling Na-update : 2024-10-14Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 169
Akeno’s POVKanina lang, nagpaalam na sina Sir Corvus at Ma’am Alina. Nagmamadali na namang pumasok sa trabaho. Napailing na lang ako, sabi ko sa sarili ko, “Sana ako rin, ganyan ka-busy sa trabaho.” Pero siyempre, iba ang pagiging hardinero. Hindi ko kailangang pumunta sa opisina. Ang trabaho ko dito sa mansiyon ay palaging nasa labas—kasama ang mga halaman, ang lupa, at kung minsan, ang mga insekto na mas madalas akong kagatin kaysa alagaan.Pagkaalis na pagkaalis nina Sir Corvus, heto na, napansin kong parang may kakaiba sa kilos ni Miss Caline. Kakatapos lang naming mag-usap kanina pero tila may bago na naman siyang aaminin. Sasabihin naman kaya niya na may pakpak din siyang tiantago sa likod niya.Nakatayo siya sa terrace, nakatitig sa akin habang nagdilig ako ng mga tanim. Napatigil ako sa ginagawa ko at pinilit kong umaktong parang walang alam. Pero, alam niyo ‘yung pakiramdam na parang may binabalak ang isang tao? Para bang may gustong sabihin pero hindi masabi-sabi? Ganito an
Huling Na-update : 2024-10-14Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 170
Caline’s POVNagsimula ang hapon na maaliwalas, pero sa hindi ko inaasahan, bigla na lang bumuhos ang napakalakas na ulan. Nakaupo ako sa loob ng bahay, nakatingin sa bintana, habang pinapanood ko ang mga patak ng ulan na bumabagsak sa hardin namin. Naalala ko agad si Akeno. Gaya ng dati, siguro nandun siya sa labas, nag-aalaga ng mga halaman kahit basang-basa na.“Naku naman,” bulong ko sa sarili ko. “Paano kaya siya uuwi sa ganitong malakas ng ulan?”Pilit kong hinahanap ng mga mata ko kung nasaan siya, pero wala akong makitang kahit anino niya mula sa loob ng mansyon. Hindi ko maiwasang maawa. Kakatapos lang niya magkasakit, tapos ganito pa ang panahon. Hindi puwedeng umuwi siya ng basa. Baka magkasakit ulit si Akeno.Nagdesisyon akong puntahan siya. Kinuha ko ang payong ko at lumabas ng bahay, habang nilampasan ang malakas na ulan. sinundan ko ang direksyon papunta sa hardin. Sinalubong ako ng malamig na hangin at patuloy na pag-uulan, pero hindi ko iyon inalintana.“Akeno!” sigaw
Huling Na-update : 2024-10-14Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 171
Caline’s POVHabang busy si Akeno sa kusina, hindi ko mapigilan ang sarili kong pagmasdan siya. Hindi ko alam kung dahil lang ba sa panahon o dahil kasama ko siya sa isang maliit na lugar na tila mas pribado. Bigla kong naisip, “Bakit ba kinikilig ako?” Hindi normal ‘to. Pero bakit parang may kakaibang saya akong nararamdaman sa tuwing kasama ko siya? Dagdag pa rito ang matipunong katawan niya na kahit basang-basa kanina, hindi ko maiwasang mapansin.“Ma’am, okay lang po ba ang pritong isda?” tanong ni Akeno mula sa kusina, binasag ang mga iniisip ko.“Ha? Oo, oo, okay lang!” sagot ko na parang wala sa sarili. Napahawak ako sa dibdib ko para pakalmahin ang sarili. “Ano ba ‘tong nararamdaman ko?”Mayamaya lang, inihain na ni Akeno ang simpleng hapunan namin. Pritong isda, kanin, at konting gulay. Wala mang espesyal, pero masarap. Lalo na dahil kami lang dalawa ni Akeno ang magkasalo sa ilalim ng liwanag ng kandila.“Pasensya na po, Miss Caline, simpleng hapunan lang,” sabi niya na medyo
Huling Na-update : 2024-10-14
Pinakabagong kabanata
Pangarap Kong Matikman Ka Special chapter
Caline’s POVTahimik ang gabi. Katabi ko si Akeno, mahimbing na natutulog kasi pagod sa trabaho dahil overtime siya, actually ay kakauwi lang niya. Talagang binibigay niya ang best niya para mapabuti at mapalago ang negosyong binigay sa kaniya ni papa. At nakikita ko naman na maganda ang nagiging takbo ng lahat dahil magaling talaga ang asawa ko.Nakahilig ang ulo niya sa balikat ko, tila kampanteng-kampante sa mundo. Napangiti ako habang pinagmamasdan siya. Ang lalaking ito, na minahal ko ng buong puso, ay naging katuwang ko sa lahat ng bagay—ngayon, magiging ama na siya.Pero ang ngiti ko ay napalitan ng kirot. Isang matinding sakit sa tiyan ang biglang dumaluyong sa akin. Nagising ako ng tuluyan, at sa ilang segundo pa, naramdaman kong may mainit na likidong umagos mula sa akin. Pumutok na ang panubigan ko.“Akeno, gumising ka!”Ginising ko si Akeno, na sa simula ay parang nag-aalangan pa kung gigising ba siya o hindi.“Hmm? Ano iyon, Honey?” tanong niya habang nakapikit pa rin ang
Pangarap Kong Matikman Ka Epilogue
Akeno’s POVPagkatapos ng isang linggong honeymoon sa South Korea, heto, balik trabaho na ulit ako. Pero, nakaka-miss ding bumalik sa trabaho, nakaka-miss batiin ng mga empleyado, lalo’t sanay na akong tinatawag na sir.Nasa gitna ako ng isang mahalagang meeting sa opisina. Maraming desisyon ang kailangang gawin, maraming proyekto ang inaasikaso. Ngunit isang mensahe mula sa aking telepono ang nagpahinto sa lahat.“Sir, may nangyari kay Ma’am Caline. Nahimatay po siya sa mansion.”Parang tumigil ang mundo ko pagkatapos kong mabasa ang message na iyon. Hindi ko na inintindi kung sino ang nag-text. Hindi ko na rin narinig ang sinasabi ng mga tao sa empleyado ko. Ang tanging nasa isip ko ay si Caline—ang asawa kong minamahal ko ng higit pa sa kahit ano ay may nangyaring masama ngayong araw.“Meeting adjourned,” malamig kong sabi bago tumayo. Walang tanong-tanong. Walang paliwanag. Mabilis kong kinuha ang susi ng sasakyan at nagmamadaling umalis ng building.Habang nagmamaneho, halos suma
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 232
Caline’s POVSa lahat ng sandaling pinangarap ko ang araw na ito, hindi ko inakalang magiging ganito siya kaganda. Gising pa lang ako kaninang madaling araw, nararamdaman ko na ang excitement dahil alam kong special ang araw na ito para sa aming dalawa ni Akeno.Ito ang araw na ikakasal ako kay Akeno, ang taong nagpatunay na ang pag-ibig ay walang hanggan. Pagbukas ko ng aking mga mata, naramdaman ko agad ang kiliti ng liwanag ng araw na dumaan sa kurtina ng kuwarto ko. Ang mga kasambahay ay abala na, ang glam team ay nasa labas na ng pinto at naghihintay sa akin. Maaga akong naligo dahil ayokong maghintayin ang mga mag-aayos sa akin.“Good morning, bride-to-be!” Masiglang bati ng makeup artist na si Elle pagpasok niya sa kuwarto. Sikat siyang makeup artista sa social media kaya siya ang kinuha ko. Isa pa, mga maaarte kong kaibigan ang nag-suggest sa kaniya kasi nga iba gumalaw ang kamay niya kapag nagpapaganda ng isang tao. At dahil kasal ko ‘to, aba, dapat lang na maging mas maganda
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 231
Akeno’s POVMatapos ang araw na iyon, ang kaarawan ko na puno ng mga sorpresa, saya, at pagmamahal, akala ko tapos na ang lahat, pero tila may hinanda pang kakaiba si Papa Corvus para sa akin.Gabi na at handa na akong matulog sana. Nakahiga na ako sa kama at iniisip ang lahat ng nangyari kanina. Ang saya sa mga ngiti nina Caline at ng kanyang pamilya, ang amoy ng masasarap na pagkain, at ang ingay ng tawanan ay naglalaro pa rin sa isipan ko. Nang biglang kumatok sa pinto si Papa Corvus.“Akeno, can I have a word with you?” tanong niya.Napatayo agad ako at mabilis na nag-ayos ng sarili. Hindi ko alam kung bakit, pero parang kinabahan ako. Ano kaya ang pag-uusapan namin?“Uh, yes po. Sige po, Papa,” sagot ko habang dahan-dahang binubuksan ang pinto.Tumayo siya sa may pintuan, nakita ko ang seryosong mukha niya. “Sa opisina ko tayo mag-usap.”Hindi ko maiwasang kabahan habang sinusundan siya. Sa isip ko, baka may ginawa akong hindi tama o baka may plano siyang paghiwalayin na kami ni
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 230
Akeno’s POVIsang taon na ang lumipas mula nang magbalik sa dati ang mundo. Sa wakas, ang pinto ng impyerno ay naisara na, at ang mga demonyong minsang naghasik ng lagim ay nawala na lahat. Naging sikat na parang superhero sina Caline, Caius at Papa Corvus sa buong Pilipinas kasi nasaksihan ng buong Pilipinas kung paano nila tinapos at inubos ang mga demonyo.Pero ang mga alaala ng digmaang iyon ay nananatili, hindi lang sa kaluluwa ng bawat tao, kundi pati na rin sa mga bakas ng pagkawasak sa ating paligid.Ang Manila na dating puno ng buhay at sigla, ay naging larawan ng kaguluhan noon. Maraming gusali ang nawasak, maraming negosyo ang nagsara, at maraming buhay ang naiba. Pero sa kabila ng lahat ng iyon, dahan-dahan na ring umaangat ang lahat. Ang tao, kahit kailan, ay marunong bumangon.At ngayon, isang taon matapos ang lahat ng iyon, tila bumalik na rin ang normalidad. Pero kahit bumalik na ang lahat sa dati, hindi maikakaila na may mga pagbabago na sa akin at sa paligid ko.**P
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 229
Caline’s POVAng unang araw ng labanan namin ay masyadong nakakamangha dahil sa nakikita ko kung paano makipaglaban ang kakambal kong si Caius.Tumayo kami sa isang lugar na tila naging entablado ng digmaang ito—isang malawak na disyerto ng abo at nasirang mga gusali. Ang dilim ng paligid ay sinisindihan lamang ng nag-aapoy naming mga kapangyarihan.Ngunit ang atensyon ko ay hindi maialis kay Caius.Nakangiti si Caius, tila ba para sa kaniya, ang mga demonyong humaharap sa amin ay mga laruan lamang. Ang asul niyang apoy, maliwanag na maliwanag, ngunit nakakatakot kapag ginamit na.Kumalat mula sa kaniyang mga palad ang asul na apoy at bumuo ng isang bilog sa kaniyang paligid. Ang gara, ang ganda talaga ng apoy niya.Biglang lumipad sa hangin ang apoy, tila naging mga asul na mga ibong nagliliyab, bawat isa ay may matalas na pag-atake. Nang magsimula nang sumugod ang mga demonyo, isa-isa silang binanatan ng apoy na iyon. Sa bawat atake, natutunaw sila ng parang abo, ganoon kabagsik ang
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 228
Caline’s POVHindi ko mapigilang mapaluha habang nakatingin sa katawan ng kapatid kong si Caius, na ngayon ay nasa sala ng mansiyon namin. Ilang taon naming hinanap ang sagot sa pagkawala niya, at ngayon, heto kami, muli nang magkasama.“Caline, hawakan mo ang kamay niya,” marahang sabi ni Papa Corvus. Ramdam ko ang bigat ng emosyon sa boses niya.Tumango ako, inilapit ang nanginginig kong kamay sa malamig na kamay ni Caius. Ang mama naman namin ay nakaluhod sa gilid, patuloy na umiiyak habang hinihintay ang susunod na mangyayari.Si Tita White ang isa sa mga gumagabay sa amin kasi maalam siya sa mga ganitong eksena.Pero bago namin makuha ang katawan ni Caius, inasikaso muna ni papa ang lahat ng kailangan. Nagsimula ang lahat nang magdala si Papa ng papel mula sa ospital. Nang sa wakas ay maayos na ang lahat ng dokumento para makuha namin ang katawan ni Caius. Tumawag siya ng ambulansya para ihatid ito sa mansiyon, at buong araw naming inihanda ang sala bilang lugar ng pagsasama-sama
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 227
Caline’s POVHindi ko akalain na darating ang gabi kung kailan mabubuo ang lahat ng lakas ko—ang lahat ng pinagsama-samang tapang at takot—upang labanan ang isa sa pinakamalakas na kalaban ng pamilya namin. Si Vorthak. Ang demonyong sumira ng napakaraming buhay, ay saka pa ako manghihina ng ganito.Pero ngayon, habang nakatingala ako mula sa lupa, ramdam ang bigat ng bawat sugat sa katawan ko, alam kong hindi ito ang oras para sumuko. Hindi ko hahayaang matapos ang laban nang ganito.“Caline,” marahang sabi ni Papa Corvus habang inaalalayan niya akong bumangon mula sa pagkakabagsak. Ang mga mata niya ay puno ng pag-aalala, kahit na halata sa kanya ang pagod at hirap. “You’re not done yet. We’re not done yet.”Tumango ako, kahit pa nanginginig ang mga binti ko. Hinawakan ko ang baston kong halos basag na, kaya hinayaan kong mawala na ang kape nito. “We’ll finish this, Papa,” sabi ko habang ang boses ko ay pilit na tinatapangan.Si Vorthak, na nakatayo sa harap namin, ay tumawa ng malak
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 226
Caline’s POVAng init ng gabi ay tila sumasalamin sa init ng tensyon na bumabalot sa amin. Hindi ko maialis ang kaba sa dibdib ko habang tinitingnan si Papa Corvus, na abala sa paggawa ng plano para madala si Thomas sa likod ng ospital. Alam naming hindi na si Thomas ang nasa katawan niya. Ang demonyong si Vorthak ang nagmamanipula sa pinsan ng Mama ko.Ngayon na kami nagplanong labanan siya habang ang mga demonyong nakawala sa impyerno ay tahimik at hindi pa nagpaparamdam.“Caline, this has to be precise,” sabi ni Papa, ang malamig niyang boses ay halatang puno ng pag-aalala. “Vorthak is unlike any demon you’ve faced before. He’s cunning and extremely powerful.”Tumango ako, pinipilit maging kalmado kahit na parang umaalon ang kaba sa loob ko. “I understand, Papa. Whatever it takes, we’ll end this tonight.”Habang nasa ospital, sinimulan namin ang plano. Ginamit ni Papa ang koneksyon niya sa mga staff ng ospital upang magpasimuno ng isang “emergency evacuation drill.” Habang nagkakag
