Mag-log inShare
Kabanata 164
Kaugnay na kabanata
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 165
Akeno’s POVSa wakas, payday na rin! Para sa isang hardinero tulad ko, bihirang makaranas ng ganitong klaseng saya. Sapat lang naman ang sahod ko para makaraos araw-araw, pero ngayong araw na ‘to, alam kong deserve ko ang isang masarap na hapunan. Kaya naman, direkta akong tumungo sa palengke para mamili ng mga stock na gagamitin ko sa bahay. Ngunit higit sa lahat, may plano ako—mag-iihaw ako ng manok mamayang gabi. Gusto kong ipagdiwang ang sarili kong sipag at tiyaga. Kakaiba rin ang lasa ng inihaw na manok mula sa palengke, tamang-tama sa akin ngayon na ilang araw nagkasakit, kaya kailangan kong bumawi ng kain.Habang naglalakad ako sa gitna ng mga tao, dama ko ang kasiyaha ng paligid. Ang ingay ng mga nagtitinda, ang halakhakan ng mga mamimili, at ang amoy ng sariwang pagkain na nagkalat sa ere. Nasa palengke na ako, tumigil ako sandali at pumili ng mga gulay para sa mga susunod na araw. Ang inihaw na manok ang magiging highlight ng hapunan ko ngayong gabi, pero importante pa rin
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 166
Akeno’s POVHating gabi na at kanina pa ako nakahiga, pero hindi ako makatulog. Pinipikit ko ang mga mata ko, pilit na iniisip ang mga bagay na maaaring magpatahimik sa isip ko, pero wala. Ang tanging bumabalot sa mga iniisip ko ay ang eksena kanina—ang eksena kung saan iniligtas ako ni Caline.Hindi ko malimutan ang ekspresyon ng mukha niya. Iyon bang hindi takot, hindi nag-aalala, kundi kalmado at puno ng determinasyon. Sa harap ng panganib, hindi siya nagdalawang-isip. Tumindig siya sa gitna ng gulo, ang mga mata niya matalim na nakatingin sa lalaking lasing at ang mga kamay niya… Ang kamay na sumiklab ng apoy. Hindi iyon normal. Hindi iyon basta-basta lang na gawa ng kung ano. Nang makita ko kung paano nagliwanag ang mga kamay niya at kung paano tinupok ng apoy ang damit ng umaaway sa akin, bumilis ang tibok ng puso ko. Hindi dahil sa takot, kundi dahil sa pagkamangha.Hindi maikakaila, isa nga siyang flower fairy tulad ng ama niya. Ang kapangyarihang nakita ko ay hindi ko maipali
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 167
Caline’s POVNakatingin ako sa harap ng malaking salamin sa sala ng manisyon habang hawak-hawak ang kamay ko, inaasahan kong muli kong maramdaman ang kapangyarihan na ilang beses ko nang nagagamit, lalo na kahapon nung iligtas ko si Akeno. Pero wala. Ni isang kislot ng kapangyarihan ay hindi ko maramdaman.Huminga ako ng malalim at sumulyap sa pintuan, naghihintay ako sa pagdating nina Mama at Papa. Napapangiti ako tuwing naaalala ko ang saya sa mga mata nila nang sabihin ko sa kanila ang balita. Finally, may kapangyarihan na rin akong sariling akin. Totoo ngang isa rin akong flowe fairy. Kahit ilang beses na akong hindi makapaniwala, hanggang ngayon namamangha pa rin ako sa dugong nananalantay sa akin. Ngayon, para na akong isang superhero. Pero ang kaibahan lang, wala pa. Hindi ko pa ito masyadong galamay.Kaya’t kaninang umaga, masaya kong ibinalita kina Mama at Papa ang nangyari. Napatigil si Mama sa ginagawa niyang pag-aasikaso ng mga halaman, at si Papa naman ay natigil sa pagba
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 168
Caline’s POVSa umagang iyon, nakatayo ako ng tahimik at nagmamasid sa hardin mula sa ikalawang palapag ng mansiyon. Araw-araw kong binabantayan ang bawat galaw ng mga bulaklak—parang sila ang pinakamalalapit kong kaibigan, ang mga luntiang buhay na nagbibigay liwanag sa tahimik kong mundo. Oo, simula nang malaman kong flower fairy ako, mas nagustuhan at minahal ko pa ang mga halaman, lalo na kung ito ay namumulaklak.Alam kong dapat ko nang sabihin kay Akeno, ang aming hardinero ang tungkol dito, dapat na rin kasi gaya nang sabi ng mga magulang ko, may malaking magiging papel si Akeno sa buhay ko. Matagal ko na itong pinag-isipan kagabi buong magdamag, lalo na pagkatapos ng insidente nung nakaraang araw nang halos mamatay siya sa kamay ng isang lasing na bigla na lang namamaril. Pinrotektahan ko siya gamit ang kapangyarihan ko, ngunit hindi ko sinabi ang totoo—hindi ko maipaliwanag noon, pero ngayon, kailangan ko nang ipagtapat ang lahat sa kaniya kasi alam kong marami na siyang tano
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 169
Akeno’s POVKanina lang, nagpaalam na sina Sir Corvus at Ma’am Alina. Nagmamadali na namang pumasok sa trabaho. Napailing na lang ako, sabi ko sa sarili ko, “Sana ako rin, ganyan ka-busy sa trabaho.” Pero siyempre, iba ang pagiging hardinero. Hindi ko kailangang pumunta sa opisina. Ang trabaho ko dito sa mansiyon ay palaging nasa labas—kasama ang mga halaman, ang lupa, at kung minsan, ang mga insekto na mas madalas akong kagatin kaysa alagaan.Pagkaalis na pagkaalis nina Sir Corvus, heto na, napansin kong parang may kakaiba sa kilos ni Miss Caline. Kakatapos lang naming mag-usap kanina pero tila may bago na naman siyang aaminin. Sasabihin naman kaya niya na may pakpak din siyang tiantago sa likod niya.Nakatayo siya sa terrace, nakatitig sa akin habang nagdilig ako ng mga tanim. Napatigil ako sa ginagawa ko at pinilit kong umaktong parang walang alam. Pero, alam niyo ‘yung pakiramdam na parang may binabalak ang isang tao? Para bang may gustong sabihin pero hindi masabi-sabi? Ganito an
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 170
Caline’s POVNagsimula ang hapon na maaliwalas, pero sa hindi ko inaasahan, bigla na lang bumuhos ang napakalakas na ulan. Nakaupo ako sa loob ng bahay, nakatingin sa bintana, habang pinapanood ko ang mga patak ng ulan na bumabagsak sa hardin namin. Naalala ko agad si Akeno. Gaya ng dati, siguro nandun siya sa labas, nag-aalaga ng mga halaman kahit basang-basa na.“Naku naman,” bulong ko sa sarili ko. “Paano kaya siya uuwi sa ganitong malakas ng ulan?”Pilit kong hinahanap ng mga mata ko kung nasaan siya, pero wala akong makitang kahit anino niya mula sa loob ng mansyon. Hindi ko maiwasang maawa. Kakatapos lang niya magkasakit, tapos ganito pa ang panahon. Hindi puwedeng umuwi siya ng basa. Baka magkasakit ulit si Akeno.Nagdesisyon akong puntahan siya. Kinuha ko ang payong ko at lumabas ng bahay, habang nilampasan ang malakas na ulan. sinundan ko ang direksyon papunta sa hardin. Sinalubong ako ng malamig na hangin at patuloy na pag-uulan, pero hindi ko iyon inalintana.“Akeno!” sigaw
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 171
Caline’s POVHabang busy si Akeno sa kusina, hindi ko mapigilan ang sarili kong pagmasdan siya. Hindi ko alam kung dahil lang ba sa panahon o dahil kasama ko siya sa isang maliit na lugar na tila mas pribado. Bigla kong naisip, “Bakit ba kinikilig ako?” Hindi normal ‘to. Pero bakit parang may kakaibang saya akong nararamdaman sa tuwing kasama ko siya? Dagdag pa rito ang matipunong katawan niya na kahit basang-basa kanina, hindi ko maiwasang mapansin.“Ma’am, okay lang po ba ang pritong isda?” tanong ni Akeno mula sa kusina, binasag ang mga iniisip ko.“Ha? Oo, oo, okay lang!” sagot ko na parang wala sa sarili. Napahawak ako sa dibdib ko para pakalmahin ang sarili. “Ano ba ‘tong nararamdaman ko?”Mayamaya lang, inihain na ni Akeno ang simpleng hapunan namin. Pritong isda, kanin, at konting gulay. Wala mang espesyal, pero masarap. Lalo na dahil kami lang dalawa ni Akeno ang magkasalo sa ilalim ng liwanag ng kandila.“Pasensya na po, Miss Caline, simpleng hapunan lang,” sabi niya na medyo
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 172
Caline’s POVNagising ako sa tunog ng malakas na ulan. Ramdam ko ang malamig na simoy ng hangin mula sa labas. Pero hindi iyon ang unang bagay na napansin ko. Hindi. Ang una kong napansin ay ang mainit na bisig na nakapulupot sa akin—malaki, matigas, at... ang bango, grabe. May halong amoy ng sabon at konting cologne na parang hinalo sa malamig na hangin. Teka, bisig ‘yun ni Akeno pala ‘yon!Kumabog ang dibdib ko, idinilat ko nang kaunti ang mga mata ko, tinatantiya kung makakaalis ba ako nang hindi niya napapansin. Pero sa mismong sandali na gumalaw ako, naramdaman kong humigpit ang pagkakayakap niya sa akin. Na para bang akala niya ay una niya ako. Naramdaman ko rin na mas malapit pala kami kaysa inaasahan ko. Grabe, ang lapit namin! Bakit nga ba e, napakaliit kaya nitong higaan niya.Hindi ko magawang bumitaw. Siguro, dahil ang comfy ng pagkakayakap ko sa kanya. Pangalawa, kasi parang ang perfect ng umaga. Malamig sa labas, umuulan pa, pero heto ako, katabi ng isang guwapo—no, sobr
Pinakabagong kabanata
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 212
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 211
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 210
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 209
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 208
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 207
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 206
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 205
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 204
