Kabanata 162

Caline’s POV

The fireball in my hand was growing, almost like it had a life of its own, fueled by my rage and fear. Hindi ko alam kung paano ko ito nakokontrol, pero sa pagkakataong ito, hindi na ako magpapaapi. Hindi ko na kayang makita ang mga kaibigan ko na natatakot nang ganito.

“Back off!” sigaw ko sabay hagis ng fireball sa isang holdapper.

Nang tumama ang apoy sa kanyang balikat, napaatras siya at nagliyab ang kanyang damit.

“Aaaaaah!” sigaw ng lalaki habang pilit niyang inaapula ang apoy, pero mabilis itong kumalat sa katawan niya.

“Takbo na!” sigaw ng isa pang holdapper, at nagkukumahog na tumakbo ang mga ito palayo habang nasusunog pa rin ang katawan ng isa sa kanila.

Walang nagawa ang natitirang dalawang holdapper kundi iwan ang kasamahan nila, at naglaho sila sa dilim ng gabi. Ngunit kahit tumakbo na sila, nanatili akong nakatayo, hindi pa rin makapaniwala sa nangyari.

Pag-alis nila, tahimik na ang paligid. Nasa gitna ako ng kalye, nakatingin sa mga kamay kong unti-unting