LOGINShare
Kabanata 157
Last Updated:
2024-10-04 15:43:05
Related chapters
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 158
Caline’s POVMaaga akong gumising para sana kausapin si Akeno. Kaya lang sabi ni mama, hindi raw ito makakapasok ngayong araw dahil may sakit siya.Nasa sala ako noon, nagbabasa ng isang libro, ngunit wala akong maintindihan sa bawat pahinang binubuksan ko. Paulit-ulit lang na pumapasok sa isip ko ang kalagayan ni Akeno. Sino kaya ang nag-aalaga sa kanya? Mayroon kaya siyang kasama sa bahay na tumutulong sa kaniya? Hindi ko na matagalan ang pag-aalala, kaya nagpasya akong aksyunan na ito.Mabilis kong kinuha ang resume ni Akeno mula sa mga dokumentong naka-file sa opisina ni papa. Doon ko nahanap ang kaniyang address. Hindi ko alam kung tama ba itong gagawin ko—ang basta na lang magpunta sa bahay ng isang empleyado—pero pakiramdam ko, kailangan ko. Ayoko siyang pabayaan. Close naman na kami at para na kaming magkaibigan.Ang address ni Akeno ay nasa isang maliit na bayan na malayo sa siyudad, sa gilid ng isang kabundukan. Hindi ko inaasahang ganoon kasimple ang lugar na tinitirhan niy
Last Updated : 2024-10-05Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 159
Caline’s POV "Oh, bakit ginabi ka na ata sa lakad mo, saan ka ba galing?" tanong ni mama nang makauwi na ako sa manisyon namin. Inaya ko sivang maupo sa sala. "Galing po ako sa bahay nila Akeno," pag-aamin ko sa kaniya. "Ma, mag-isa na lang pala sa buhay si Akeno. Wala na siyang mga magulang, tapos naawa po ako nang makita Kong nag-iisa lang siya roon at wala manlang nag-aalaga. Kung hindi ako pumunta sa kanila, baka hanggang bukas, masama pa rin ang pakiramdam niya." "Inalagaan mo siya, ganoon ba?" tanong niya nang mahinahon. Ang saya talagang maging magulang nitong sina mama at papa. Hindi sila marunong magalit kahit na hindi ako nagpaalam sa nilakad ko ngayong araw. "Opo, kasi nga po ay naawa ako sa kaniya, e." Nahiya pa ako tuloy. Naisip ko na baka nalisip ni mama na gumagawa na ako ng way para mapalapit kay Akeno. Baka isipin niya na ako na ang unang gumagawa ng kilos para makuha ko ang loob ni Akeno. Biglang ngumiti si mama. "Napalaki ka nga namin ng maayos, anak. Alam mo,
Last Updated : 2024-10-08Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 160
Caline’s POV“Buhay pa siya,” biglang sagot ng mahiwagang swimming pool. Naramdaman ko ang kilabot ng boses nito na tumagos sa tenga namin ni mama, “Ang kakambal mong si Caius ay buhay pa.”Nanlaki ang mga mata ko sa narinig ko, at kahit paano, bumalik ang tibok ng puso kong kanina pa nangangalog sa kaba. Buhay pa si Caius! Hindi ko maiwasang mapaluha, parang biglang gumaan ang lahat ng pinapasan ko.Niyakap tuloy ako ni mama kasi gaya ko, isa rin siya sa sobrang nakaramdam ng saya dahil sa narinig namin.Ngunit kasunod ng sagot ng mahiwagang swimming pool, narinig ko ang isang kaluskos mula sa tubig. Ang dating malinaw na imahe ay tila nagugulo. Parang may mga anino na humaharang dito at sa bawat paggalaw ng tubig, parang nagiging malabo ang lahat.“Bakit... bakit hindi mo masabi kung nasaan siya?” tanong ko. Hindi ko mapigilang magtaka at mag-alala.“Buhay pa siya, pero may puwersang nagtatago sa kaniya. Hindi ko masagap kung nasaan siya.” Muli bumalik ang boses ng mahiwagang pool,
Last Updated : 2024-10-09Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 161
Caline’s POVDapat gagalain ko, today si Akeno, pero naiba ang plano kasi nagkaroon bigla ng ganap. Nagkita-kita kami nila Acelle, Brianna, at Danica sa isang bar na malapit sa lungsod. Ang tagal na rin ng huli naming bonding, kaya naman hindi puwedeng palagpasin ang pagkakataong ito. Sa una ay normal lang ang lahat—inom dito, inom doon, tawanan, at siyempre, sayawan sa dance floor.Napuno ng ingay at tawanan ang paligid namin habang tuloy-tuloy ang pagtagay. Si Acelle, as usual, ang pinakabibo sa amin, sumasayaw na parang walang bukas. Si Brianna naman, tahimik pero paminsan-minsan ay napapahagalpak sa mga kuwentuhan namin. Si Danica, well, she’s the life of the party—lagi siyang game sa kahit anong trip. Kami naman ni Acelle ang madalas magpasimuno ng kalokohan.Pagsapit ng hatinggabi, medyo ramdam ko na ang tama ng alak. Nakakagaan ng pakiramdam ang simpleng paglayo sa mga problema ng araw-araw.“Hey, girls, I think it’s time to go,” sabi ni Brianna habang iniabot ang kaniyang cell
Last Updated : 2024-10-09Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 162
Caline’s POVThe fireball in my hand was growing, almost like it had a life of its own, fueled by my rage and fear. Hindi ko alam kung paano ko ito nakokontrol, pero sa pagkakataong ito, hindi na ako magpapaapi. Hindi ko na kayang makita ang mga kaibigan ko na natatakot nang ganito.“Back off!” sigaw ko sabay hagis ng fireball sa isang holdapper.Nang tumama ang apoy sa kanyang balikat, napaatras siya at nagliyab ang kanyang damit.“Aaaaaah!” sigaw ng lalaki habang pilit niyang inaapula ang apoy, pero mabilis itong kumalat sa katawan niya.“Takbo na!” sigaw ng isa pang holdapper, at nagkukumahog na tumakbo ang mga ito palayo habang nasusunog pa rin ang katawan ng isa sa kanila.Walang nagawa ang natitirang dalawang holdapper kundi iwan ang kasamahan nila, at naglaho sila sa dilim ng gabi. Ngunit kahit tumakbo na sila, nanatili akong nakatayo, hindi pa rin makapaniwala sa nangyari.Pag-alis nila, tahimik na ang paligid. Nasa gitna ako ng kalye, nakatingin sa mga kamay kong unti-unting
Last Updated : 2024-10-09Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 163
Akeno’s POVMaganda ang sikat ng araw ngayong umaga. Mainit-init na hangin ang sumasalubong sa akin habang naglalakad ako papasok sa manisyon nila Caline. Napangiti ako. Matagal-tagal din akong hindi nakapasok dahil sa lagnat ko, pero sa wakas, gumaan na ang pakiramdam ko. Masaya na akong makakabalik sa trabaho.Pagdating ko sa manisyon, bumungad agad sa akin ang dami ng gawain. Tumambad sa akin ang hardin, at nanlumo ako nang makita kong tuyo na ang lupa sa paligid ng mga halamang bulaklak. Ang dating masiglang mga kulay ng mga petals, ngayon ay mapusyaw at tila ba nawalan ng sigla. Maraming dahon ang nalanta, at ang mga bulaklak na dati ay magaganda, ngayon ay nangungulubot na. Ilang araw lang akong nawala, pero parang isang linggo ng walang nag-alaga sa hardin. Naisip ko, ganoon kabilis ang pag-usad ng panahon, at ganoon din ang bilis ng pagdating ng trabaho kapag wala ako.Huminga ako ng malalim, inaasahan ko na talagang matinding araw ito ng pagwawalis, pagdidilig, at pag-aalaga.
Last Updated : 2024-10-10Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 164
Akeno’s POV“Kaming mga tagapagtanggol ay may mga kapangyarihan na nagmumula sa mga elementong galing sa mga bulaklak, mga flower fairy kami,” patuloy niya. “Ako ay nagtataglay ng kapangyarihan ng tubig dati, marami sa mga demonyo ang napatay ko na. Marami na akong nilabanan at naprotektahan dati. Ngunit ang buhay bilang tagapagtanggol ay hindi madali. Nagkaroon ng panahon na halos mabura na kami. At ngayon, halos wala na ni isa sa mga kapangyarihan ko ang natira, nawala na lahat.”Nagpatuloy siya sa pagkukwento, at habang nakikinig ako, lalo akong namangha. Isa pala si Sir Corvus sa mga tagapagtanggol na matagal nang nawawala sa kasaysayan. Hindi ko inakalang ang tahimik at seryosong taong kilala ko bilang amo, ay isa palang makapangyarihang nilalang dati. Hindi ako natatakot, namamangha ako, sobra. Tapos, narinig ko pa na flower fairy sila.“Ikaw, Akeno,” biglang sabi ni Sir Corvus, “may kinalaman ka sa anak kong si Caline.”Hindi ko alam kung ano ang ibig niyang sabihin. “P-paano p
Last Updated : 2024-10-10Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 165
Akeno’s POVSa wakas, payday na rin! Para sa isang hardinero tulad ko, bihirang makaranas ng ganitong klaseng saya. Sapat lang naman ang sahod ko para makaraos araw-araw, pero ngayong araw na ‘to, alam kong deserve ko ang isang masarap na hapunan. Kaya naman, direkta akong tumungo sa palengke para mamili ng mga stock na gagamitin ko sa bahay. Ngunit higit sa lahat, may plano ako—mag-iihaw ako ng manok mamayang gabi. Gusto kong ipagdiwang ang sarili kong sipag at tiyaga. Kakaiba rin ang lasa ng inihaw na manok mula sa palengke, tamang-tama sa akin ngayon na ilang araw nagkasakit, kaya kailangan kong bumawi ng kain.Habang naglalakad ako sa gitna ng mga tao, dama ko ang kasiyaha ng paligid. Ang ingay ng mga nagtitinda, ang halakhakan ng mga mamimili, at ang amoy ng sariwang pagkain na nagkalat sa ere. Nasa palengke na ako, tumigil ako sandali at pumili ng mga gulay para sa mga susunod na araw. Ang inihaw na manok ang magiging highlight ng hapunan ko ngayong gabi, pero importante pa rin
Last Updated : 2024-10-11
Latest chapter
Pangarap Kong Matikman Ka Special chapter
Caline’s POVTahimik ang gabi. Katabi ko si Akeno, mahimbing na natutulog kasi pagod sa trabaho dahil overtime siya, actually ay kakauwi lang niya. Talagang binibigay niya ang best niya para mapabuti at mapalago ang negosyong binigay sa kaniya ni papa. At nakikita ko naman na maganda ang nagiging takbo ng lahat dahil magaling talaga ang asawa ko.Nakahilig ang ulo niya sa balikat ko, tila kampanteng-kampante sa mundo. Napangiti ako habang pinagmamasdan siya. Ang lalaking ito, na minahal ko ng buong puso, ay naging katuwang ko sa lahat ng bagay—ngayon, magiging ama na siya.Pero ang ngiti ko ay napalitan ng kirot. Isang matinding sakit sa tiyan ang biglang dumaluyong sa akin. Nagising ako ng tuluyan, at sa ilang segundo pa, naramdaman kong may mainit na likidong umagos mula sa akin. Pumutok na ang panubigan ko.“Akeno, gumising ka!”Ginising ko si Akeno, na sa simula ay parang nag-aalangan pa kung gigising ba siya o hindi.“Hmm? Ano iyon, Honey?” tanong niya habang nakapikit pa rin ang
Pangarap Kong Matikman Ka Epilogue
Akeno’s POVPagkatapos ng isang linggong honeymoon sa South Korea, heto, balik trabaho na ulit ako. Pero, nakaka-miss ding bumalik sa trabaho, nakaka-miss batiin ng mga empleyado, lalo’t sanay na akong tinatawag na sir.Nasa gitna ako ng isang mahalagang meeting sa opisina. Maraming desisyon ang kailangang gawin, maraming proyekto ang inaasikaso. Ngunit isang mensahe mula sa aking telepono ang nagpahinto sa lahat.“Sir, may nangyari kay Ma’am Caline. Nahimatay po siya sa mansion.”Parang tumigil ang mundo ko pagkatapos kong mabasa ang message na iyon. Hindi ko na inintindi kung sino ang nag-text. Hindi ko na rin narinig ang sinasabi ng mga tao sa empleyado ko. Ang tanging nasa isip ko ay si Caline—ang asawa kong minamahal ko ng higit pa sa kahit ano ay may nangyaring masama ngayong araw.“Meeting adjourned,” malamig kong sabi bago tumayo. Walang tanong-tanong. Walang paliwanag. Mabilis kong kinuha ang susi ng sasakyan at nagmamadaling umalis ng building.Habang nagmamaneho, halos suma
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 232
Caline’s POVSa lahat ng sandaling pinangarap ko ang araw na ito, hindi ko inakalang magiging ganito siya kaganda. Gising pa lang ako kaninang madaling araw, nararamdaman ko na ang excitement dahil alam kong special ang araw na ito para sa aming dalawa ni Akeno.Ito ang araw na ikakasal ako kay Akeno, ang taong nagpatunay na ang pag-ibig ay walang hanggan. Pagbukas ko ng aking mga mata, naramdaman ko agad ang kiliti ng liwanag ng araw na dumaan sa kurtina ng kuwarto ko. Ang mga kasambahay ay abala na, ang glam team ay nasa labas na ng pinto at naghihintay sa akin. Maaga akong naligo dahil ayokong maghintayin ang mga mag-aayos sa akin.“Good morning, bride-to-be!” Masiglang bati ng makeup artist na si Elle pagpasok niya sa kuwarto. Sikat siyang makeup artista sa social media kaya siya ang kinuha ko. Isa pa, mga maaarte kong kaibigan ang nag-suggest sa kaniya kasi nga iba gumalaw ang kamay niya kapag nagpapaganda ng isang tao. At dahil kasal ko ‘to, aba, dapat lang na maging mas maganda
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 231
Akeno’s POVMatapos ang araw na iyon, ang kaarawan ko na puno ng mga sorpresa, saya, at pagmamahal, akala ko tapos na ang lahat, pero tila may hinanda pang kakaiba si Papa Corvus para sa akin.Gabi na at handa na akong matulog sana. Nakahiga na ako sa kama at iniisip ang lahat ng nangyari kanina. Ang saya sa mga ngiti nina Caline at ng kanyang pamilya, ang amoy ng masasarap na pagkain, at ang ingay ng tawanan ay naglalaro pa rin sa isipan ko. Nang biglang kumatok sa pinto si Papa Corvus.“Akeno, can I have a word with you?” tanong niya.Napatayo agad ako at mabilis na nag-ayos ng sarili. Hindi ko alam kung bakit, pero parang kinabahan ako. Ano kaya ang pag-uusapan namin?“Uh, yes po. Sige po, Papa,” sagot ko habang dahan-dahang binubuksan ang pinto.Tumayo siya sa may pintuan, nakita ko ang seryosong mukha niya. “Sa opisina ko tayo mag-usap.”Hindi ko maiwasang kabahan habang sinusundan siya. Sa isip ko, baka may ginawa akong hindi tama o baka may plano siyang paghiwalayin na kami ni
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 230
Akeno’s POVIsang taon na ang lumipas mula nang magbalik sa dati ang mundo. Sa wakas, ang pinto ng impyerno ay naisara na, at ang mga demonyong minsang naghasik ng lagim ay nawala na lahat. Naging sikat na parang superhero sina Caline, Caius at Papa Corvus sa buong Pilipinas kasi nasaksihan ng buong Pilipinas kung paano nila tinapos at inubos ang mga demonyo.Pero ang mga alaala ng digmaang iyon ay nananatili, hindi lang sa kaluluwa ng bawat tao, kundi pati na rin sa mga bakas ng pagkawasak sa ating paligid.Ang Manila na dating puno ng buhay at sigla, ay naging larawan ng kaguluhan noon. Maraming gusali ang nawasak, maraming negosyo ang nagsara, at maraming buhay ang naiba. Pero sa kabila ng lahat ng iyon, dahan-dahan na ring umaangat ang lahat. Ang tao, kahit kailan, ay marunong bumangon.At ngayon, isang taon matapos ang lahat ng iyon, tila bumalik na rin ang normalidad. Pero kahit bumalik na ang lahat sa dati, hindi maikakaila na may mga pagbabago na sa akin at sa paligid ko.**P
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 229
Caline’s POVAng unang araw ng labanan namin ay masyadong nakakamangha dahil sa nakikita ko kung paano makipaglaban ang kakambal kong si Caius.Tumayo kami sa isang lugar na tila naging entablado ng digmaang ito—isang malawak na disyerto ng abo at nasirang mga gusali. Ang dilim ng paligid ay sinisindihan lamang ng nag-aapoy naming mga kapangyarihan.Ngunit ang atensyon ko ay hindi maialis kay Caius.Nakangiti si Caius, tila ba para sa kaniya, ang mga demonyong humaharap sa amin ay mga laruan lamang. Ang asul niyang apoy, maliwanag na maliwanag, ngunit nakakatakot kapag ginamit na.Kumalat mula sa kaniyang mga palad ang asul na apoy at bumuo ng isang bilog sa kaniyang paligid. Ang gara, ang ganda talaga ng apoy niya.Biglang lumipad sa hangin ang apoy, tila naging mga asul na mga ibong nagliliyab, bawat isa ay may matalas na pag-atake. Nang magsimula nang sumugod ang mga demonyo, isa-isa silang binanatan ng apoy na iyon. Sa bawat atake, natutunaw sila ng parang abo, ganoon kabagsik ang
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 228
Caline’s POVHindi ko mapigilang mapaluha habang nakatingin sa katawan ng kapatid kong si Caius, na ngayon ay nasa sala ng mansiyon namin. Ilang taon naming hinanap ang sagot sa pagkawala niya, at ngayon, heto kami, muli nang magkasama.“Caline, hawakan mo ang kamay niya,” marahang sabi ni Papa Corvus. Ramdam ko ang bigat ng emosyon sa boses niya.Tumango ako, inilapit ang nanginginig kong kamay sa malamig na kamay ni Caius. Ang mama naman namin ay nakaluhod sa gilid, patuloy na umiiyak habang hinihintay ang susunod na mangyayari.Si Tita White ang isa sa mga gumagabay sa amin kasi maalam siya sa mga ganitong eksena.Pero bago namin makuha ang katawan ni Caius, inasikaso muna ni papa ang lahat ng kailangan. Nagsimula ang lahat nang magdala si Papa ng papel mula sa ospital. Nang sa wakas ay maayos na ang lahat ng dokumento para makuha namin ang katawan ni Caius. Tumawag siya ng ambulansya para ihatid ito sa mansiyon, at buong araw naming inihanda ang sala bilang lugar ng pagsasama-sama
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 227
Caline’s POVHindi ko akalain na darating ang gabi kung kailan mabubuo ang lahat ng lakas ko—ang lahat ng pinagsama-samang tapang at takot—upang labanan ang isa sa pinakamalakas na kalaban ng pamilya namin. Si Vorthak. Ang demonyong sumira ng napakaraming buhay, ay saka pa ako manghihina ng ganito.Pero ngayon, habang nakatingala ako mula sa lupa, ramdam ang bigat ng bawat sugat sa katawan ko, alam kong hindi ito ang oras para sumuko. Hindi ko hahayaang matapos ang laban nang ganito.“Caline,” marahang sabi ni Papa Corvus habang inaalalayan niya akong bumangon mula sa pagkakabagsak. Ang mga mata niya ay puno ng pag-aalala, kahit na halata sa kanya ang pagod at hirap. “You’re not done yet. We’re not done yet.”Tumango ako, kahit pa nanginginig ang mga binti ko. Hinawakan ko ang baston kong halos basag na, kaya hinayaan kong mawala na ang kape nito. “We’ll finish this, Papa,” sabi ko habang ang boses ko ay pilit na tinatapangan.Si Vorthak, na nakatayo sa harap namin, ay tumawa ng malak
Pangarap Kong Matikman Ka Kabanata 226
Caline’s POVAng init ng gabi ay tila sumasalamin sa init ng tensyon na bumabalot sa amin. Hindi ko maialis ang kaba sa dibdib ko habang tinitingnan si Papa Corvus, na abala sa paggawa ng plano para madala si Thomas sa likod ng ospital. Alam naming hindi na si Thomas ang nasa katawan niya. Ang demonyong si Vorthak ang nagmamanipula sa pinsan ng Mama ko.Ngayon na kami nagplanong labanan siya habang ang mga demonyong nakawala sa impyerno ay tahimik at hindi pa nagpaparamdam.“Caline, this has to be precise,” sabi ni Papa, ang malamig niyang boses ay halatang puno ng pag-aalala. “Vorthak is unlike any demon you’ve faced before. He’s cunning and extremely powerful.”Tumango ako, pinipilit maging kalmado kahit na parang umaalon ang kaba sa loob ko. “I understand, Papa. Whatever it takes, we’ll end this tonight.”Habang nasa ospital, sinimulan namin ang plano. Ginamit ni Papa ang koneksyon niya sa mga staff ng ospital upang magpasimuno ng isang “emergency evacuation drill.” Habang nagkakag
