Corvus’ POV“Mahiwagang aqua lily, tulungan mo akong pagalingin ang nasugatan at nanghihina kong katawan. Nang sa ganoon ay hindi na makawala pang muli ang demonyong kalaban ko ngayon,” sabi ko habang nakakahinga ako sa ilalim ng tubig. Nagulat ako kasi bigla ulit umilaw ang katawan ko. Naramdaman kong naghilom ang mga sugat sa katawan ko at nanumbalik ang lakas ng katawan ko.Sa pagkakataong iyon, lumangoy na ako paahon sa tubig ng ilog. Patakas na ang demonyo nung akala niyang natalo na naman niya ako. Kaya naman gumawa ako ng tali gamit ang tubig ng ilog para mahuli siyang muli. Ginamit ko ang buong lakas na binigay sa akin ng aqua lily para mahatak siya at madala sa tubig ng ilog. Para itong malaking bato na bumagsak sa tubig. Narinig ko ang parang pagkulo ng tubig. Dahil siguro sa init na dala niya.Dahil allergy siya sa tubig, dali-dali rin siyang umahon sa tubig gamit ang paglipad niya. Hindi lang siya mabilis, nagagawa niya rin palutangin sa hangin ang sarili niya. Sa pagkakat
Corvus’ POV“Hanggang kailan tayo ganito, Corvus?” tanong sa akin ni Geronimo habang nasa garden kami. Nagdidilig siya ng mga bulaklak habang ako ay umiinom naman ng kape. Hindi lang ako ang naiinip, pati na rin sila. Sa nangyayari kasi, parang nawawalan sila ng kalayaan. Ang hindi nila alam, kung mas nahihirapan sila sa sitwasyon ngayon, paano pa kaya ako na inaasahan nilang lahat na maglilitas sa kanila? Habang tumatagal na ganito ang sitwasyon, lalo rin akong nahihirapan kapag naririnig kong umaangal na sila sa sitwasyon namin dito sa manisyon.“Hanggang sa may maisip akong paraan, Geronimo. Kaunting tiis lang, matatapos din ‘to,” sagot ko sa kaniya na hindi naman niya pinansin.“Hindi ba kasi puwedeng takpan o lagyan na lang ng kung anong harang ang lintek na pinto ng impyerno na ‘yon? Baka sakaling hindi na matuloy ang pagbukas nito kada isang daang taon ang lumilipas?” tanong pa ni Geronimo.“Puwede nga ba ‘yon?” singit ni white lady na dumating na rin dito sa garden. “Baka nga p
Alina’s POVHinayaan lang ako ni Corvus sa gusto kong mangyari. Pagbaba ko sa zipper ng pantalon niya, hinubad ko na rin ‘to pababa. Dahan-dahan ko itong hinatak hanggang sa mahubad ko na ‘yon. Pagtingin ko sa puting boxer short niya, umbok na umbok na doon ang kahit walang buhay niyang ari ay malaki na agad sa aking paningin.“Alam mo ba kung bakit hindi ako na-stress? Kasi naniniwala akong kaya mo. Naniniwala akong mapagtatanggol mo kami sa mga masasamang nilalang na ‘yon,” sabi ko habang hinihimas ko na ang umbok niya. Ginagawa ko ‘yun habang nakasuot pa rin ang underwear niya.“Hindi ko maiwasang matakot, Alina. Mahal na mahal ko kayo ni baby kaya kung ano-ano ang pumapasok sa isip ko. Natatakot akong mawala ang mga mahal ko sa buhay,” sagot niya habang ramdam kong tumitigas at nagagalit na ang nasa loob ng underwear niya.“Matigas ang ulo mo, parang kasing tigas nitong ulo mo sa ibaba. Sinabi ko nang itigil mo muna ang kakaisip sa mga ganiyang ikaka-stress mo. Alam mo ba kung baki
Corvus’ POVHindi na nagparamdam si lola. Ang huling pagkikita namin ay ‘yung gabing nakalaban ko ang demonyong may kapangyarihang apoy. Hindi ko alam kung tuluyan na ba siyang naglaho o may pinagkakaabalahan lang. Mabuti na lang at tinuruan niya akong gamitin ang sikreto ng swimming pool dito sa manisyon. Kaya kapag may katanungan ako, doon ako nagtatanong. Minsan, nasasagot naman ako ng mahiwagang swimming pool, pero minsan ay hindi rin talaga.Sa ngayon, ang mina-master ko na lang ay ang kapangyarihang bigay ng aqua lily. Power element ito kaya dapat lang. Mas malakas kasi ang kakayahan nito kaysa sa ibang kapangyarihan na binibigay ng iba’t ibang bulaklak sa akin. Ang kakayahan ng aqua lily ay mas marami at nalalaro ko talagang mabuti ang mga kakayahan nito. Habang tumatagal, mas marami akong natutulaksang gawin sa kapangyarihang na ‘to. Na para sa akin, nakakagalamay ko na rin talaga ang kapangyarihan ng tubig.“Corvus, tignan mo ‘to,” sabi ni Alina nang lumapit sa akin. Pinakita
Corvus’ POVIto na ‘yung araw na pinakakinatatakutan ko. Mag-isa palang na nakakatas ang demonyong sumapi kay Emma pero sunod-sunod na ang natatagpuang walang buhay. Naghahasik na siya ng lagim habang patuloy na nagiging mailap sa akin.Lagpas sampung katao na ang natatagpuang halos tuyot ang katawan at wala ng buhay. Nandito ako ngayon sa bahay ng ex-wife ni Geronimo. Nagpunta pa rin si Geronimo matapos mabalitaang isa ‘to sa nabiktima ng demonyo. Kahit na lang nagtaksil ito kay Geronimo, iyak pa rin siya nang iyak kasi minahal pa rin naman niya ‘to kahit pa paano.“Palala na nang pala ang nangyayari, Corvus. Anong plano mo, hindi mo pa ba tutugising ang demonyong ‘yon?” tanong ni Geronimo habang pauwi na kami. “Ang dami nang namamatay. Nakakaalarma na ‘to. Nung una nakakatawa lang talagang pakinggan ang sinasabi mong paglabas ng mga demonyo sa impyerno, pero ngayong dumarami na ang mga namamatay, nakakaramdam na rin ako ng takot,” pag-aamin niya. Hanggang ngayon nahihilam pa rin ang
Corvus’ POVTahimik na ang buong paligid dito sa swimming pool area. Ewan ko ba kung bakit bigla namang nagdilim ang kalangitan. Na para bang bubuhos na ang malakas na ulan. Nakatitig ako sa mahiwagang swimming pool. Ang tubig ay kalmado, parang hinihintay na ang gagawin kong ritwal. Alam kong sa araw na ito, magbabago na ang lahat.Hinawakan ko ang itim na libro sa aking kamay—ang mahiwagang libro na naglalaman ng mga sinaunang ritwal at kapangyarihan ng mga ninuno namin. Desidodo na akong tanggapin ang tungkol sa kapangyarihan ng tubig, at ngayon, sa wakas, ako na ang susunod na makakakuha nito. Pero hindi ito madali. May ritwal na dapat sundin at isang pagkakamali lang, maaaring mawala ang lahat. Isang beses ko lang ito dapat gawin, kapag nagkamali ay wala na. Hindi ko na makukuha ang pagiging water fairy na rin.Sa gilid ng pool, umilaw ang labindalawang puting kandila. Ang mga apoy nila ay kumikislap, sumasabay sa malamig na hangin ng paligid. Dahan-dahan kong nilabas ang dosena
Corvus’ POVMadilim pa nang magising ako kinaumagahan. Tulog pa si Alina nung bumangon ako. Pagod ‘yan kasi pinagbigyan ko kagabi. Kahit buntis, gustong-gusto niya pa rin na nagse-sëx kami.Ang lamig ng umaga ay bumabalot sa mansiyon dala nang pag-ulan ng malakas kagabi, magdamag atang umuulan. Kaya naman nagpa-init talaga kami ni Alina kagabi. Hindi ko na tandan kung ilang oras niyang nilalaro ang titë ko. Nakadalawang putok ata ako kagabi.Tulog pa ang lahat pagbaba ko sa ibaba. Kapag umuulan at malamig, mahirap naman kasi talagang bumangon pa. Tahimik ang paligid, naririnig ko lang ang banayad na pag-agos ng tubig mula sa fountain sa labas ng mansiyon.Habang lumalakad ako papunta sa bintana, kita ko ang hardin namin na natatanglawan ng malambot na liwanag ng bagong araw. Ang mga dahon at bulaklak ay nanginginang sa hamog na parang sinasalubong ang bagong sikat na araw. Pero sa umagang ito, iba ang pakiramdam ko. Alam kong hindi na ako katulad ng dati. Ang ritwal kagabi ay nagdala
Corvus’ POV“Isa pa,” sabi ko sa sarili ko. Hinayaan ko ang tubig na bumalik sa fountain.Ang pag-agos nito ay bumalik sa dati nitong ritmo. Lumuhod ako sa gilid ng fountain at sumalok ng tubig. Ngayon, sa pagitan ng dalawang palad ko, gumawa ako ng isang maliit na alon. Ang tubig ay sumasayaw sa bawat galaw ng daliri ko na parang sumusunod sa mga utos na hindi ko kailangang isalita.Itinaas ko ang maliit na alon, pinatayo ito sa gitna ng hangin. Ngayon, sinusubukan kong bigyan ito ng hugis. Para bang nagsisining ako gamit ang tubig, isang bagay na hindi ko kailanman inakala na magagawa ko. Ang maliit na alon ay unti-unting nagbago, nagiging hugis ng isang ibon. Nagsimulang mag-flap ang mga pakpak nito, at sa isang iglap, ang tubig na ibon ay naglipad sa paligid ng hardin.Tiningnan ko ang ibon habang ito’y paikot-ikot sa akin, at sa bawat galaw nito, naramdaman ko ang koneksyon namin. Parang ito’y bahagi ng isip ko, bahagi ng puso ko. Napapangiti ako habang sinusundan ko ito ng tingi
Caline’s POVTahimik ang gabi. Katabi ko si Akeno, mahimbing na natutulog kasi pagod sa trabaho dahil overtime siya, actually ay kakauwi lang niya. Talagang binibigay niya ang best niya para mapabuti at mapalago ang negosyong binigay sa kaniya ni papa. At nakikita ko naman na maganda ang nagiging takbo ng lahat dahil magaling talaga ang asawa ko.Nakahilig ang ulo niya sa balikat ko, tila kampanteng-kampante sa mundo. Napangiti ako habang pinagmamasdan siya. Ang lalaking ito, na minahal ko ng buong puso, ay naging katuwang ko sa lahat ng bagay—ngayon, magiging ama na siya.Pero ang ngiti ko ay napalitan ng kirot. Isang matinding sakit sa tiyan ang biglang dumaluyong sa akin. Nagising ako ng tuluyan, at sa ilang segundo pa, naramdaman kong may mainit na likidong umagos mula sa akin. Pumutok na ang panubigan ko.“Akeno, gumising ka!”Ginising ko si Akeno, na sa simula ay parang nag-aalangan pa kung gigising ba siya o hindi.“Hmm? Ano iyon, Honey?” tanong niya habang nakapikit pa rin ang
Akeno’s POVPagkatapos ng isang linggong honeymoon sa South Korea, heto, balik trabaho na ulit ako. Pero, nakaka-miss ding bumalik sa trabaho, nakaka-miss batiin ng mga empleyado, lalo’t sanay na akong tinatawag na sir.Nasa gitna ako ng isang mahalagang meeting sa opisina. Maraming desisyon ang kailangang gawin, maraming proyekto ang inaasikaso. Ngunit isang mensahe mula sa aking telepono ang nagpahinto sa lahat.“Sir, may nangyari kay Ma’am Caline. Nahimatay po siya sa mansion.”Parang tumigil ang mundo ko pagkatapos kong mabasa ang message na iyon. Hindi ko na inintindi kung sino ang nag-text. Hindi ko na rin narinig ang sinasabi ng mga tao sa empleyado ko. Ang tanging nasa isip ko ay si Caline—ang asawa kong minamahal ko ng higit pa sa kahit ano ay may nangyaring masama ngayong araw.“Meeting adjourned,” malamig kong sabi bago tumayo. Walang tanong-tanong. Walang paliwanag. Mabilis kong kinuha ang susi ng sasakyan at nagmamadaling umalis ng building.Habang nagmamaneho, halos suma
Caline’s POVSa lahat ng sandaling pinangarap ko ang araw na ito, hindi ko inakalang magiging ganito siya kaganda. Gising pa lang ako kaninang madaling araw, nararamdaman ko na ang excitement dahil alam kong special ang araw na ito para sa aming dalawa ni Akeno.Ito ang araw na ikakasal ako kay Akeno, ang taong nagpatunay na ang pag-ibig ay walang hanggan. Pagbukas ko ng aking mga mata, naramdaman ko agad ang kiliti ng liwanag ng araw na dumaan sa kurtina ng kuwarto ko. Ang mga kasambahay ay abala na, ang glam team ay nasa labas na ng pinto at naghihintay sa akin. Maaga akong naligo dahil ayokong maghintayin ang mga mag-aayos sa akin.“Good morning, bride-to-be!” Masiglang bati ng makeup artist na si Elle pagpasok niya sa kuwarto. Sikat siyang makeup artista sa social media kaya siya ang kinuha ko. Isa pa, mga maaarte kong kaibigan ang nag-suggest sa kaniya kasi nga iba gumalaw ang kamay niya kapag nagpapaganda ng isang tao. At dahil kasal ko ‘to, aba, dapat lang na maging mas maganda
Akeno’s POVMatapos ang araw na iyon, ang kaarawan ko na puno ng mga sorpresa, saya, at pagmamahal, akala ko tapos na ang lahat, pero tila may hinanda pang kakaiba si Papa Corvus para sa akin.Gabi na at handa na akong matulog sana. Nakahiga na ako sa kama at iniisip ang lahat ng nangyari kanina. Ang saya sa mga ngiti nina Caline at ng kanyang pamilya, ang amoy ng masasarap na pagkain, at ang ingay ng tawanan ay naglalaro pa rin sa isipan ko. Nang biglang kumatok sa pinto si Papa Corvus.“Akeno, can I have a word with you?” tanong niya.Napatayo agad ako at mabilis na nag-ayos ng sarili. Hindi ko alam kung bakit, pero parang kinabahan ako. Ano kaya ang pag-uusapan namin?“Uh, yes po. Sige po, Papa,” sagot ko habang dahan-dahang binubuksan ang pinto.Tumayo siya sa may pintuan, nakita ko ang seryosong mukha niya. “Sa opisina ko tayo mag-usap.”Hindi ko maiwasang kabahan habang sinusundan siya. Sa isip ko, baka may ginawa akong hindi tama o baka may plano siyang paghiwalayin na kami ni
Akeno’s POVIsang taon na ang lumipas mula nang magbalik sa dati ang mundo. Sa wakas, ang pinto ng impyerno ay naisara na, at ang mga demonyong minsang naghasik ng lagim ay nawala na lahat. Naging sikat na parang superhero sina Caline, Caius at Papa Corvus sa buong Pilipinas kasi nasaksihan ng buong Pilipinas kung paano nila tinapos at inubos ang mga demonyo.Pero ang mga alaala ng digmaang iyon ay nananatili, hindi lang sa kaluluwa ng bawat tao, kundi pati na rin sa mga bakas ng pagkawasak sa ating paligid.Ang Manila na dating puno ng buhay at sigla, ay naging larawan ng kaguluhan noon. Maraming gusali ang nawasak, maraming negosyo ang nagsara, at maraming buhay ang naiba. Pero sa kabila ng lahat ng iyon, dahan-dahan na ring umaangat ang lahat. Ang tao, kahit kailan, ay marunong bumangon.At ngayon, isang taon matapos ang lahat ng iyon, tila bumalik na rin ang normalidad. Pero kahit bumalik na ang lahat sa dati, hindi maikakaila na may mga pagbabago na sa akin at sa paligid ko.**P
Caline’s POVAng unang araw ng labanan namin ay masyadong nakakamangha dahil sa nakikita ko kung paano makipaglaban ang kakambal kong si Caius.Tumayo kami sa isang lugar na tila naging entablado ng digmaang ito—isang malawak na disyerto ng abo at nasirang mga gusali. Ang dilim ng paligid ay sinisindihan lamang ng nag-aapoy naming mga kapangyarihan.Ngunit ang atensyon ko ay hindi maialis kay Caius.Nakangiti si Caius, tila ba para sa kaniya, ang mga demonyong humaharap sa amin ay mga laruan lamang. Ang asul niyang apoy, maliwanag na maliwanag, ngunit nakakatakot kapag ginamit na.Kumalat mula sa kaniyang mga palad ang asul na apoy at bumuo ng isang bilog sa kaniyang paligid. Ang gara, ang ganda talaga ng apoy niya.Biglang lumipad sa hangin ang apoy, tila naging mga asul na mga ibong nagliliyab, bawat isa ay may matalas na pag-atake. Nang magsimula nang sumugod ang mga demonyo, isa-isa silang binanatan ng apoy na iyon. Sa bawat atake, natutunaw sila ng parang abo, ganoon kabagsik ang
Caline’s POVHindi ko mapigilang mapaluha habang nakatingin sa katawan ng kapatid kong si Caius, na ngayon ay nasa sala ng mansiyon namin. Ilang taon naming hinanap ang sagot sa pagkawala niya, at ngayon, heto kami, muli nang magkasama.“Caline, hawakan mo ang kamay niya,” marahang sabi ni Papa Corvus. Ramdam ko ang bigat ng emosyon sa boses niya.Tumango ako, inilapit ang nanginginig kong kamay sa malamig na kamay ni Caius. Ang mama naman namin ay nakaluhod sa gilid, patuloy na umiiyak habang hinihintay ang susunod na mangyayari.Si Tita White ang isa sa mga gumagabay sa amin kasi maalam siya sa mga ganitong eksena.Pero bago namin makuha ang katawan ni Caius, inasikaso muna ni papa ang lahat ng kailangan. Nagsimula ang lahat nang magdala si Papa ng papel mula sa ospital. Nang sa wakas ay maayos na ang lahat ng dokumento para makuha namin ang katawan ni Caius. Tumawag siya ng ambulansya para ihatid ito sa mansiyon, at buong araw naming inihanda ang sala bilang lugar ng pagsasama-sama
Caline’s POVHindi ko akalain na darating ang gabi kung kailan mabubuo ang lahat ng lakas ko—ang lahat ng pinagsama-samang tapang at takot—upang labanan ang isa sa pinakamalakas na kalaban ng pamilya namin. Si Vorthak. Ang demonyong sumira ng napakaraming buhay, ay saka pa ako manghihina ng ganito.Pero ngayon, habang nakatingala ako mula sa lupa, ramdam ang bigat ng bawat sugat sa katawan ko, alam kong hindi ito ang oras para sumuko. Hindi ko hahayaang matapos ang laban nang ganito.“Caline,” marahang sabi ni Papa Corvus habang inaalalayan niya akong bumangon mula sa pagkakabagsak. Ang mga mata niya ay puno ng pag-aalala, kahit na halata sa kanya ang pagod at hirap. “You’re not done yet. We’re not done yet.”Tumango ako, kahit pa nanginginig ang mga binti ko. Hinawakan ko ang baston kong halos basag na, kaya hinayaan kong mawala na ang kape nito. “We’ll finish this, Papa,” sabi ko habang ang boses ko ay pilit na tinatapangan.Si Vorthak, na nakatayo sa harap namin, ay tumawa ng malak
Caline’s POVAng init ng gabi ay tila sumasalamin sa init ng tensyon na bumabalot sa amin. Hindi ko maialis ang kaba sa dibdib ko habang tinitingnan si Papa Corvus, na abala sa paggawa ng plano para madala si Thomas sa likod ng ospital. Alam naming hindi na si Thomas ang nasa katawan niya. Ang demonyong si Vorthak ang nagmamanipula sa pinsan ng Mama ko.Ngayon na kami nagplanong labanan siya habang ang mga demonyong nakawala sa impyerno ay tahimik at hindi pa nagpaparamdam.“Caline, this has to be precise,” sabi ni Papa, ang malamig niyang boses ay halatang puno ng pag-aalala. “Vorthak is unlike any demon you’ve faced before. He’s cunning and extremely powerful.”Tumango ako, pinipilit maging kalmado kahit na parang umaalon ang kaba sa loob ko. “I understand, Papa. Whatever it takes, we’ll end this tonight.”Habang nasa ospital, sinimulan namin ang plano. Ginamit ni Papa ang koneksyon niya sa mga staff ng ospital upang magpasimuno ng isang “emergency evacuation drill.” Habang nagkakag