Kabanata 127

Corvus’ POV

“Isa pa,” sabi ko sa sarili ko. Hinayaan ko ang tubig na bumalik sa fountain.

Ang pag-agos nito ay bumalik sa dati nitong ritmo. Lumuhod ako sa gilid ng fountain at sumalok ng tubig. Ngayon, sa pagitan ng dalawang palad ko, gumawa ako ng isang maliit na alon. Ang tubig ay sumasayaw sa bawat galaw ng daliri ko na parang sumusunod sa mga utos na hindi ko kailangang isalita.

Itinaas ko ang maliit na alon, pinatayo ito sa gitna ng hangin. Ngayon, sinusubukan kong bigyan ito ng hugis. Para bang nagsisining ako gamit ang tubig, isang bagay na hindi ko kailanman inakala na magagawa ko. Ang maliit na alon ay unti-unting nagbago, nagiging hugis ng isang ibon. Nagsimulang mag-flap ang mga pakpak nito, at sa isang iglap, ang tubig na ibon ay naglipad sa paligid ng hardin.

Tiningnan ko ang ibon habang ito’y paikot-ikot sa akin, at sa bawat galaw nito, naramdaman ko ang koneksyon namin. Parang ito’y bahagi ng isip ko, bahagi ng puso ko. Napapangiti ako habang sinusundan ko ito ng tingi