Corvus’ POVAng usapan, kapag natapos akong kumain ay siya ang kakainin ko, pero heto, habang naliligo ako at nakatapat sa shower, nakaluhod si Alina sa akin at kanina pa ninanamnam ang naninigas kong titë.Na-scam ako kasi ako pala ‘yung gagawin niyang panghimagas. Wala na lang akong nagawa kanina nung bigla siyang lumuhod sa akin at saka ako pinasok dito sa banyo.Bumubuhos sa katawan namin ang maligamgam na tubig na galing sa shower, nagiging malabo ang lahat maliban sa hingal kong humihigpit. Oo, hinihingal ako sa tuwing sinisipsip niya pati ang mga itlog ko. Ang sakit na masarap, ganoon ang pakiramdam ko kaya hinihingal ako kapag pinipigil ko ang hininga ko.Nakadikit ang likod ko sa malamig na pader ng shower na para bang sinasalungat ng lamig ang init na dumadaloy sa katawan ko ay nanunuod ako sa kaniya kung paano niya ako lamunin. Habang naghahalo ang kiliti at sarap, napapakapit ako sa mga tiles, pilit kong pinipigilan ang sarili sa bugso ng nararamdaman ko habang enjoy na en
Corvus’ POVPagdating sa ospital, kasama ang kaluluwa ng ligaw na batang lalaki ay tinuro niya sa akin kung saan makikita ang sinasabi niyang may demonyong nangangain ng ligaw na kaluluwa. Sa tapat ng emergency room, naroon ang isang matangkad na itim na lalaking nag-aabang. Ang itsura niya, parang sunog ‘yung balat. Tapos, amoy na amoy dito sa paligid ang parang sunog na kahoy o tao. Sigurado akong amoy ‘yun ng demonyong ‘to.Halatang nag-aabang ito sa mga taong nag-aagaw-buhay. Nag-aabang sa katawan ng tao na hihiwalay ang kaluluwa sa katawan upang biktimahin niya. Titig na titig siya sa loob. Focus lang sa goal ang istura niya. Kung bakit ba naman kasi sarap na sarap sila sa mga kaluluwa ng tao.Ayon pa sa batang lalaking nakausap ko, halos limang fresh na kaluluwa na ang nakain nito ngayong gabi lang. Kitang-kita raw niya kung paano higupin ng demonyong ‘to ang ligaw mga bagong ligaw na kaluluwa.“Mabuti hindi ka niya nabibiktima?” tanong ko sa batang lalaki.“Ginagalingan ko ang
Corvus’ POVNagising ako pagkatapos ng isang oras na wala akong malay-tao. Tumayo agad ako at saka pumasok sa loob ng ospital. Hinanap ko ang kaluluwa ng batang lalaki na nakausap ko kanina, pero hindi ko na ‘to nakita. Sa hallway, nagpakita si lola sa akin.“Nakita niyo po ba siya?” alam kong alam ni lola ang tinutukoy ko.“Sampo o mahigit na kaluluwa na ang nakain ng demonyong ‘yun ngayong gabi. At kasama na roon ang batang lalaking hinahanap mo. Nung mawalan ka ng malay kanina, sinundan siya ng demonyo. Nagalit siya rito kaya hindi siya tumigil hanggang hindi ‘to nakikita. Ngayon, ang comatose nitong katawan ay tuluyan na ring bumigay. Hindi mo nagawang iligtas ang bata, namatay na rin ito dahil nasa loob ng katawan ng demonyong ‘yon ang kaluluwa niya.”Nalungkot ako sa binalita ni lola. Parang nawala ako ng lakas. Kung hindi lang sana ako tinamaan ng pagbuga niya ng apoy sa akin ay baka naligtas ko siya. Naawa ako sa kaniya kasi wala akong nagawa. Ang tanga-tanga ko.“Ang demonyo,
Corvus’ POVMadaling-araw palang ay nagising na ako. Nauna pa ako sa alarm clock ko. Bumangon na ako at saka naligo. Gumalaw ako nang hindi nagigising si Alina para hindi ko maistorbo ang pagtulog niya.Pagbaba ko sa ibaba, sa kusina ang tuloy ko. Hindi ko na rin muna ginising ang mga kasambahay. Ako na ang nagluto ng pagkain ko. Nag-noodless na lang ako para madaling lutuin at madaling kainin.Nilalamig pa ako. Palibhasa’t maaga pa at malamig ang paligid kaya tumataas ang mga balahibo sa tuwing iihip ang hangin. Tamang-tama ang paghigop ko ng mainit na sabaw ng noodless, kahit pa paano ay naiibsan ang panlalamig ko.Dinala ko na sa garden ang tasa ng kape at doon na ininom habang naghahagilap ako ng mga bulaklak na gagamitin ko sa pag-aaral ko sa swimming pool area. Ang hinanap ko, ‘yung mga bulaklak na hindi ko pa nata-try gamitin sa mahiwagang swimming pool. Naglaan ako ng mahabang oras dito kasi ang kailangan ko ay ‘yung mahalagang bulaklak.Pagkalipas ang halos isang oras ay lima
Corvus’ POVAng last na bulaklak na hawak ko ay galing pa sa fountain namin kanina. Kakaiba ang isang ‘to sa apat na bulaklak na nauna kong nakuha. Kaya napili kong pitasin kanina sa may tubig. Ang kulay niya ay parang translucent blue. Gandang-ganda ako sa kaniya kanina nung pitasin ko. At sa lahat ng bulaklak na napitas ko kanina, ito rin ‘yung pinakahuling nakita ko.“Sana ikaw na,” bulong ko.Binaba ko na sa tubig ang huling bulaklak na hawak. Ang tubig ng swimming pool ay agad nang naging kulay light blue, ganoon din ang itim na libro. Ang ganda nang pagkakailaw ng tubig at ng libro kaya malakas ang kutob ko na may kakaiba na talaga sa bulaklak na ‘to.Maya maya pa ay lumabas na ang magic spell sa libro. Binasa ko na agad ito at doon palang, napapangiti na ako kasi parang alam ko na agad ang kakayahan nito.Napasigaw ako sa tuwa nang malaman kong isa na ngang magic element ang kakayahan ng aqua lily na nakita ko na ngayon.“Aqua lily, kontrolin ang tubig, linisin ang mga likido,
Alina’s POVMaaga pa at kasalukuyang nag-e-ensayo si Corvus sa bagong kakayahan niya kaya nagpasya kami ni mama na lumabas ng mansiyon para asikasuhin ang mga naipong trabaho sa kompanya namin. Nabo-boring na rin kasi ako na nakakulong lang sa bahay. Kaya kapag araw, naisip namin ni mama na maglalabas. Safe pa naman kapag may araw pa. Sa gabi lang naglisaw ang mga kampon ng kadiliman.Magkasama kami ni mama dito sa likod ng sasakyan ko. May kasama kaming driver at mga bodyguard. Si Corvus kasi, ayaw niya nang wala kaming kasamang bodyguard kapag lalabas ng manisyon niya. Nag-iingat na siya, lalo na’t nagdadalang-tao ako.“Alam mo, anak. Sa panahon ngayon, kakaiba na talaga. Masyado nang mahiwaga ang mga bagay-bagay sa paligid natin. Hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwala na may ganiyan at ganito. Tulad ni Corvus, tulad ng mansiyon nilang mahiwaga at tulad na lang din ng mga demonyong kinakalaban ni Corvus. Isama na rin natin ‘yung milagrong nangyari sa ‘yo, ang pagkabuhay mo,”
Alina’s POV Tatlong garden shop ang napuntahan namin ni Manang Penpen. Bawat shop, halos isang truck ng mga tanim na bulaklak ang nabili ko. Bawat shop din, nag-hire ako ng mga hardinero na magtatanim dito sa garden ko. Mabuti na lang at marunong sa mga landscape ang mga nakausap kong hardinero kanina kaya hindi ko na rin problema kung paanong tanim at ayos ang dapat kong gawin dito sa garden ko. Pinaubaya ko na lang sa kanila, basta ang sabi ko, ang gusto kong mangyari ay makitang maraming tanim na bulaklak dito sa garden ko at pati na rin sa paligid ng swimming pool ko.“Hindi pa tapos ang garden at swimming pool area, pero parang nakikita ko nang maganda ang kalalabasan nito,” sabi ni Manang Penpen habang magkatabi dito sa likod ng sasakyan ko.“Oo nga, pati ako excited na rin,” sagot ko naman sa kaniya nang nakangiti. Nauna kaming umuwi sa manisyon.Maya maya, isa-isa na ring dumating ang mga truck.“Manang Penpen, magpahanda ka ng ng maraming merienda sa kusina at marami tayong
Alina’s POVHalos alas dos na ng hapon nang magising ako. Nakaramdam na ako ng gutom kaya bumangon na ako. Mabuti na lang at maayos na ang pakiramdam ko. Kapag talaga nahihilo at nanghihina ako, tulog lang talaga ang kapatat nito para maging okay ako.Lumabas na ako ng kuwarto ko at saka pumunta sa ibaba. Nakita ako ng bodyguard ko na pababa ng hagdan kaya agad niya akong sinalubong para alalayan.“Okay na ako, hindi mo na ako kailangang alalayan, salamat na lang,” sabi ko sa kaniya pero hindi pa rin siya umalis sa tabi ko hanggang hindi ako nakakababa sa hagdan. Sumilip ako sa pinto pagdating ko sa ibaba. Nakita ko agad na malaki na ang nabago. Ang dami na rin nilang naitanim. Ang hindi lang maganda sa mata ko ay medyo lanta pa ang ibang tinanim nila. Sabi nila, normal lang daw ‘yon sa mga bagong tanim na halaman o bulaklak, kaya hindi na muna ako dapat na magpaka-stress. After two to three days, kapag naging stable na ang mga ‘to, gaganda na ulit ang mga itsura nila.“Gising na po p
Caline’s POVTahimik ang gabi. Katabi ko si Akeno, mahimbing na natutulog kasi pagod sa trabaho dahil overtime siya, actually ay kakauwi lang niya. Talagang binibigay niya ang best niya para mapabuti at mapalago ang negosyong binigay sa kaniya ni papa. At nakikita ko naman na maganda ang nagiging takbo ng lahat dahil magaling talaga ang asawa ko.Nakahilig ang ulo niya sa balikat ko, tila kampanteng-kampante sa mundo. Napangiti ako habang pinagmamasdan siya. Ang lalaking ito, na minahal ko ng buong puso, ay naging katuwang ko sa lahat ng bagay—ngayon, magiging ama na siya.Pero ang ngiti ko ay napalitan ng kirot. Isang matinding sakit sa tiyan ang biglang dumaluyong sa akin. Nagising ako ng tuluyan, at sa ilang segundo pa, naramdaman kong may mainit na likidong umagos mula sa akin. Pumutok na ang panubigan ko.“Akeno, gumising ka!”Ginising ko si Akeno, na sa simula ay parang nag-aalangan pa kung gigising ba siya o hindi.“Hmm? Ano iyon, Honey?” tanong niya habang nakapikit pa rin ang
Akeno’s POVPagkatapos ng isang linggong honeymoon sa South Korea, heto, balik trabaho na ulit ako. Pero, nakaka-miss ding bumalik sa trabaho, nakaka-miss batiin ng mga empleyado, lalo’t sanay na akong tinatawag na sir.Nasa gitna ako ng isang mahalagang meeting sa opisina. Maraming desisyon ang kailangang gawin, maraming proyekto ang inaasikaso. Ngunit isang mensahe mula sa aking telepono ang nagpahinto sa lahat.“Sir, may nangyari kay Ma’am Caline. Nahimatay po siya sa mansion.”Parang tumigil ang mundo ko pagkatapos kong mabasa ang message na iyon. Hindi ko na inintindi kung sino ang nag-text. Hindi ko na rin narinig ang sinasabi ng mga tao sa empleyado ko. Ang tanging nasa isip ko ay si Caline—ang asawa kong minamahal ko ng higit pa sa kahit ano ay may nangyaring masama ngayong araw.“Meeting adjourned,” malamig kong sabi bago tumayo. Walang tanong-tanong. Walang paliwanag. Mabilis kong kinuha ang susi ng sasakyan at nagmamadaling umalis ng building.Habang nagmamaneho, halos suma
Caline’s POVSa lahat ng sandaling pinangarap ko ang araw na ito, hindi ko inakalang magiging ganito siya kaganda. Gising pa lang ako kaninang madaling araw, nararamdaman ko na ang excitement dahil alam kong special ang araw na ito para sa aming dalawa ni Akeno.Ito ang araw na ikakasal ako kay Akeno, ang taong nagpatunay na ang pag-ibig ay walang hanggan. Pagbukas ko ng aking mga mata, naramdaman ko agad ang kiliti ng liwanag ng araw na dumaan sa kurtina ng kuwarto ko. Ang mga kasambahay ay abala na, ang glam team ay nasa labas na ng pinto at naghihintay sa akin. Maaga akong naligo dahil ayokong maghintayin ang mga mag-aayos sa akin.“Good morning, bride-to-be!” Masiglang bati ng makeup artist na si Elle pagpasok niya sa kuwarto. Sikat siyang makeup artista sa social media kaya siya ang kinuha ko. Isa pa, mga maaarte kong kaibigan ang nag-suggest sa kaniya kasi nga iba gumalaw ang kamay niya kapag nagpapaganda ng isang tao. At dahil kasal ko ‘to, aba, dapat lang na maging mas maganda
Akeno’s POVMatapos ang araw na iyon, ang kaarawan ko na puno ng mga sorpresa, saya, at pagmamahal, akala ko tapos na ang lahat, pero tila may hinanda pang kakaiba si Papa Corvus para sa akin.Gabi na at handa na akong matulog sana. Nakahiga na ako sa kama at iniisip ang lahat ng nangyari kanina. Ang saya sa mga ngiti nina Caline at ng kanyang pamilya, ang amoy ng masasarap na pagkain, at ang ingay ng tawanan ay naglalaro pa rin sa isipan ko. Nang biglang kumatok sa pinto si Papa Corvus.“Akeno, can I have a word with you?” tanong niya.Napatayo agad ako at mabilis na nag-ayos ng sarili. Hindi ko alam kung bakit, pero parang kinabahan ako. Ano kaya ang pag-uusapan namin?“Uh, yes po. Sige po, Papa,” sagot ko habang dahan-dahang binubuksan ang pinto.Tumayo siya sa may pintuan, nakita ko ang seryosong mukha niya. “Sa opisina ko tayo mag-usap.”Hindi ko maiwasang kabahan habang sinusundan siya. Sa isip ko, baka may ginawa akong hindi tama o baka may plano siyang paghiwalayin na kami ni
Akeno’s POVIsang taon na ang lumipas mula nang magbalik sa dati ang mundo. Sa wakas, ang pinto ng impyerno ay naisara na, at ang mga demonyong minsang naghasik ng lagim ay nawala na lahat. Naging sikat na parang superhero sina Caline, Caius at Papa Corvus sa buong Pilipinas kasi nasaksihan ng buong Pilipinas kung paano nila tinapos at inubos ang mga demonyo.Pero ang mga alaala ng digmaang iyon ay nananatili, hindi lang sa kaluluwa ng bawat tao, kundi pati na rin sa mga bakas ng pagkawasak sa ating paligid.Ang Manila na dating puno ng buhay at sigla, ay naging larawan ng kaguluhan noon. Maraming gusali ang nawasak, maraming negosyo ang nagsara, at maraming buhay ang naiba. Pero sa kabila ng lahat ng iyon, dahan-dahan na ring umaangat ang lahat. Ang tao, kahit kailan, ay marunong bumangon.At ngayon, isang taon matapos ang lahat ng iyon, tila bumalik na rin ang normalidad. Pero kahit bumalik na ang lahat sa dati, hindi maikakaila na may mga pagbabago na sa akin at sa paligid ko.**P
Caline’s POVAng unang araw ng labanan namin ay masyadong nakakamangha dahil sa nakikita ko kung paano makipaglaban ang kakambal kong si Caius.Tumayo kami sa isang lugar na tila naging entablado ng digmaang ito—isang malawak na disyerto ng abo at nasirang mga gusali. Ang dilim ng paligid ay sinisindihan lamang ng nag-aapoy naming mga kapangyarihan.Ngunit ang atensyon ko ay hindi maialis kay Caius.Nakangiti si Caius, tila ba para sa kaniya, ang mga demonyong humaharap sa amin ay mga laruan lamang. Ang asul niyang apoy, maliwanag na maliwanag, ngunit nakakatakot kapag ginamit na.Kumalat mula sa kaniyang mga palad ang asul na apoy at bumuo ng isang bilog sa kaniyang paligid. Ang gara, ang ganda talaga ng apoy niya.Biglang lumipad sa hangin ang apoy, tila naging mga asul na mga ibong nagliliyab, bawat isa ay may matalas na pag-atake. Nang magsimula nang sumugod ang mga demonyo, isa-isa silang binanatan ng apoy na iyon. Sa bawat atake, natutunaw sila ng parang abo, ganoon kabagsik ang
Caline’s POVHindi ko mapigilang mapaluha habang nakatingin sa katawan ng kapatid kong si Caius, na ngayon ay nasa sala ng mansiyon namin. Ilang taon naming hinanap ang sagot sa pagkawala niya, at ngayon, heto kami, muli nang magkasama.“Caline, hawakan mo ang kamay niya,” marahang sabi ni Papa Corvus. Ramdam ko ang bigat ng emosyon sa boses niya.Tumango ako, inilapit ang nanginginig kong kamay sa malamig na kamay ni Caius. Ang mama naman namin ay nakaluhod sa gilid, patuloy na umiiyak habang hinihintay ang susunod na mangyayari.Si Tita White ang isa sa mga gumagabay sa amin kasi maalam siya sa mga ganitong eksena.Pero bago namin makuha ang katawan ni Caius, inasikaso muna ni papa ang lahat ng kailangan. Nagsimula ang lahat nang magdala si Papa ng papel mula sa ospital. Nang sa wakas ay maayos na ang lahat ng dokumento para makuha namin ang katawan ni Caius. Tumawag siya ng ambulansya para ihatid ito sa mansiyon, at buong araw naming inihanda ang sala bilang lugar ng pagsasama-sama
Caline’s POVHindi ko akalain na darating ang gabi kung kailan mabubuo ang lahat ng lakas ko—ang lahat ng pinagsama-samang tapang at takot—upang labanan ang isa sa pinakamalakas na kalaban ng pamilya namin. Si Vorthak. Ang demonyong sumira ng napakaraming buhay, ay saka pa ako manghihina ng ganito.Pero ngayon, habang nakatingala ako mula sa lupa, ramdam ang bigat ng bawat sugat sa katawan ko, alam kong hindi ito ang oras para sumuko. Hindi ko hahayaang matapos ang laban nang ganito.“Caline,” marahang sabi ni Papa Corvus habang inaalalayan niya akong bumangon mula sa pagkakabagsak. Ang mga mata niya ay puno ng pag-aalala, kahit na halata sa kanya ang pagod at hirap. “You’re not done yet. We’re not done yet.”Tumango ako, kahit pa nanginginig ang mga binti ko. Hinawakan ko ang baston kong halos basag na, kaya hinayaan kong mawala na ang kape nito. “We’ll finish this, Papa,” sabi ko habang ang boses ko ay pilit na tinatapangan.Si Vorthak, na nakatayo sa harap namin, ay tumawa ng malak
Caline’s POVAng init ng gabi ay tila sumasalamin sa init ng tensyon na bumabalot sa amin. Hindi ko maialis ang kaba sa dibdib ko habang tinitingnan si Papa Corvus, na abala sa paggawa ng plano para madala si Thomas sa likod ng ospital. Alam naming hindi na si Thomas ang nasa katawan niya. Ang demonyong si Vorthak ang nagmamanipula sa pinsan ng Mama ko.Ngayon na kami nagplanong labanan siya habang ang mga demonyong nakawala sa impyerno ay tahimik at hindi pa nagpaparamdam.“Caline, this has to be precise,” sabi ni Papa, ang malamig niyang boses ay halatang puno ng pag-aalala. “Vorthak is unlike any demon you’ve faced before. He’s cunning and extremely powerful.”Tumango ako, pinipilit maging kalmado kahit na parang umaalon ang kaba sa loob ko. “I understand, Papa. Whatever it takes, we’ll end this tonight.”Habang nasa ospital, sinimulan namin ang plano. Ginamit ni Papa ang koneksyon niya sa mga staff ng ospital upang magpasimuno ng isang “emergency evacuation drill.” Habang nagkakag