”Sinasabi ko lang ang katotohanan tungkol sa taon na iyon. Anong kinalaman noon sa pagiging hindi ako mahawakan?” sagot ni Freya nang may may kasamang tawa.“Maglalakas loob ka ba sabihin sa harap ng lahat na maginoo si Thomas Neeson, President Snow? Kalimutan mo na iyon, ang salitang ‘maginoo’ ay sobra. Gamitin na lang natin ang salitang ‘disente’. Ganoon ba siya?”“...”Agad-agad na tinamaan si Rodney sa pagpuna niya.P*cha. Dapat ba niya kagatin ang bala at sabihin na si Thomas Neeson ay may disente na pagkatao?Ngunit hindi niya talaga masabi ito.Sa katotohanan, kailanman ay hindi siya nakakilala ng tao na may basura na ugali dati. Kung hindi dahil sa katotohanan na kapatid siya ni Sarah, magpapanggap siya na hindi niya ito kilala.Ngumiti si Freya at tumawa nang may kagalakan sa puso.Nagtatrabaho siya maigi sa nakalipas na tatlong taon para gantihan ang kahihiyan mula noon.Hindi lang si Catherine ang naghahawak sa nakaraang sama ng loob; siya rin.Malinaw na biktima s
Sa hapon.Kung ano ang sinabi ni Freya sa forum ay unti-unti inilabas sa media sa pamamagitan ni Big V, at doon, ang lumang balita tatlong taon ang nakalipas ay nahukay muli.[Naaalala ko ang babae na ito ngayon. Tatlong taon ang nakalipas, sinabi na inakit niya si Thomas Neeson, kaya galit sa kanya ang lahat. Initsahan pa nga siya ng itlog noong naglakad siya.][Ang galing niya. Siya na ang pinakamagaling na internasyonal na cosmetic chemist ngayon. Hindi ko alam kung bakit, ngunit medyo naniniwala ako na nagsasabi siya ng katotohanan. Siguro dahil siya ay maganda.][Sa totoo lang ay gusto ko ‘to sabihin tatlong taon ang nakalipas. Hindi talaga maganda ang ugali ni Thomas Neeson, ngunit walang naniniwala sa akin.][Mayroon akong malayong kamag-anak na nagtrabaho noon sa Neeson Corporation at madalas pagsamantalahan ni Thomas. Sa huli, umalis siya dahil hindi na niya kaya.][Sikat na basura si Thomas Neeson sa kapital. Mayroon ako kaklase dati sa unibersidad na nakuha ang atensyo
Ang magandang mukha ni Sarah ay mabilis na nagbago na may kasamang pandidiri. “Itikom mo ang bibig mo. Isa itong kritikal na oras dahil malapit ko na pakasalan si Shaun. Huwag ka gumawa ng gulo para sa akin.”Nagulat si Thomas sa biglaan na sermon. “Ngunit hindi mo ba nakita kung ano ang sinabi ni Freya sa mga taga-ulat-”“Nakahanap na si Shaun ng tao para mapigilan ang bagay na iyan. Kung may sama ka ng loob, tapusin mo iyan pagkatapos ng kasal ko.”Sinabi ni Sarah dahan-dahan, “Narinig mo ba ako? Kapag may mali na nangyari, hindi kita tutulungan.”“...Sige.”Mabigat ang loob ni Thomas nang binaba niya ang phone, ngunit sa puso niya, hindi niya iniisip na may mali na mangyayari.Tumalikod siya at tumawag. “Hanapin mo kung saan nakatira ang p*tang Freya Lynch na iyan”...Sa isang eleganteng western restaurant.Dinala ng waiter si Freya at huminto sa pasukan ng pribadong kwarto. “Ito ang kwarto na kinuha ni President Hatch.”“Salamat.” tinulak ni Freya ang pinto at pumasok.
Tinignan ni Rodney ang steak na umuusok pa sa mantika at sobrang natakot na napatalon siya sa isa pang upuan. “Freya Lynch, tatawagan ko ang pulis kapag nagbato ka pa ng isang piraso.”“Sige lang. Ang pinaka-mangyayari lang ay hihingan ako ng pera para magbayad. Kaya ko iyon bayaran.” binato lahat ni Freya lahat ng nasa lamesa sa kanya.Hindi ito naiwasan ni Rodney at nagawa niya lang magmadali pumunta at hawakan ang kamay ni Freya.Napigilan ang kamay ni Freya, kaya’t mabilis niyang nilingon ang ulo niya at kinagat ng madiin ang tainga niya.“Ow!” sumigaw si Rodney pagkatapos makagat at hindi namalayan hawakan ang katawan niya. Bilang resulta, may naramdaman siyang malambot sa kamay niya.Sa oras na napagtanto niya kung ano ang hinawakan niya, siya ay mabangis na tinuhod ni Freya.Nanlaki ang mata niya sa sakit.Bigla niya naintindihan ang sakit na naramdaman ni Shaun noong nakaraang araw. Hindi nakapagtataka na nagpunta siya ng ospital para sa magpasuri.Sobrang sakit talaga.
”Medyo masaya mong hinalikan ang pampublikong kubeta na ito kanina.” kumindat si Rodney. “Pinatanggal mo pa nga ang damit ko at binuhusan ako ng wine. Alam ko na gusto mo maglaro ng nakakasabik na laro tulad nito.”Sa mga salita niya, ang tagapamahala ng restaurant at si President Hatch ay tumingin ng kakaiba kay Freya. Sobrang ganda niya, ngunit sa hindi inaasahan, sobrang tapang at hindi nagpipigil sa loob.“Kag*guhan!” namula ang mukha ni Freya sa galit.Nakaramdam ng ginhawa si Rodney nang makita niya na ganun si Freya, at ang mata niya ay may bakas ng hindi katiyakan. “Kalimutan mo na iyon, hindi ako magsasabi ng marami tungkol sa ilang bagay. Kung tutuusin, mapapatunayan ng kasalukuyan kong itsura ang lahat.”“Baliw ka!” nagalit sa kanya si Freya at umalis.“Hey, paano na ang pormula?” hindi nahihiya na sinigaw ni Rodney sa likod niya.“Managinip ka!” naglakad palayo si Freya at mabilis na sumunod si President Hatch.Nang nawala na sila, mabilis na bumahing si Rodney. Nags
Matapos ibaba ni Catherine ang tawag, sinabihan niya ang dalawa niyang anak, “Hindi mabuti ang pakiramdam ng inyong lolo, kaya kailangan kong pumunta sa ospital ngayon. Dito lang kayo, ha, at behave kayo. Babalik din ‘yung ninang niyo maya-maya.”“Mommy, pwede rin ba namin bisitahin si lolo?” Nakasimangot na nagtanong si Lucas.“‘Wag muna sa ngayon, ha. Isa pa kasi, nanghihina masyado ang lolo niyo para kausapin kayo. Tsaka niyo na lang siya bisitahin.”Pagkatapos niyang aliwin ang kanyang dalawang anak, sumugod si Catherine papuntang ospital.Habang papunta roon ay tinawagan niya si Freya. Sinabihan niya itong bilisan ang kanyang pag-uwi.…Pagkaalis ni Catherine ay sumampa si Suzie sa isang upuan upang maabot ang lalagyan sa cabinet na kung saan naroroon ang mga pagkain. “Hehe. Sabi ko na nga ba dito tinatago ni mama ‘yung mga pagkain eh. Akala niya siguro hindi ko alam.”Inabutan ni Suzie ng chichirya si Lucas. “Gusto mo ba nito?”“Hindi ako kumakain ng ganyan. Nakakawala r
‘Di kinalauna’y binasag ng mga lalaki ang mga gamit sa loob ng bahay. Umalis lamang sila noong magulo na ang lahat at nasiyahan sila sa kanilang ginawa.Makalipas ang halos limang minuto pagkaalis ng mga lalaki ay bumukas ang bagahe mula sa loob nito.Gumapang palabas si Lucas nang may namumutlang mukha at namumulang mga mata. Sabay nito’y malamya-lamya niya ring inilabas si Suzie. Nagdudugo ang ulo ng kanyang kapatid“Kuya, ang sakit sakit…” Natutulalang sinabi ni Suzie habang nakatingin ito sa kanyang kapatid. Hawak hawak niya ang chichiryang kinuha niya kanina.“Huwag kang matakot, Suzie. Dadalhin kita sa ospital ngayon don.” Sa sobrang pagkabalisa ni Lucas ay nagsimulang tumulo ang mga luha sa kadalasa’y kalmado niyang mukha.Tumakbo si Lucas habang buhat-buhat si Suzie. Tinawagan niya ang numerong 000 gamit ang kanyang phone. Pagkatapo nito’y tinawagan niya si Catherine, “Mama, nasugatan si Suzie.”“Ha?!”Nabalot ng pagkabigo si Catherine na kararating lamang sa ospital pag
Itinaas ni Lucas ang kanyang mga manggas at sinabing, “Mama, parehas kami—”“Hindi pwede. Masyado ka pang bata para magbigay ng dugo,” pagtitigil sa kanya ng doktor. “Kailangan ng halos 500 milliliters ng dugo ng pasyente. Kahit ang mga matatanda’y hindi rin kakayaning magbigay ng gano’ng karaming dugo. Tiyak na mawawalan ng malay ang isang batang tulad mo. Nasaan ang ama ng bata?”“Ama?” Kinuyom ni Catherine ang kanyang mga kamao. Kapag nalaman ito ni Shaun ay tiyak na ihihiwalay niya ang dalawang bata sa kanya.Sa puntong iyon ay hinila ni Lucas ang kamay ng ina. “Mama, pwede tayong humingi ng tulong kay Tito Liam. Narinig ko noon na sinabi niyang pare-parehas kami ng blood type ni Suzie.”Matapos niyang matigilan nang panandalian, agad na tinawagan ni Catherine si Liam.Sa loob ng sampung minuto’y nagmamadaling pumasok si Liam.“Ano’ng nangyari kay Suzie? Noong nalaman ko agad na may nangyari sa kanya, mga walong red light ang hindi ko sinunod para lang makarating agad dito.”
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging