“Victorina!” muntik na niyang mabitawan ang hawak na plorera nang marinig niya ang sigaw ni Magdalena, “Didn’t I tell you to be careful while washing this dress of mine?! Are you sabotaging me? Ito ang susuotin ko para sa family dinner namin with the Buenavista family. Nag-iisip ka ba?!”
“Pasensya na ho. Hindi ko po napansin. Baka po natuluan ng chlorine no’ng nilalabhan ko—”
“I don’t care! Babayaran mo ‘tong dress or else you will pack your things in the middle of the night and get your freaking ass out of this house! Got it?” wika ni Magdalena.
“Opo.” Hindi man sigurado kung kaya niyang bayaran ang libo-libong halaga ng damit na ito, pumayag siya dahil saan na siya kukuha ng pera para sa kanyang magulang sa probinsya? Hindi niya kayang mangyari ito dahil siya lamang ang bumubuhay sa kanilang pamilya.
Halos tatlong taon nang nagtitiis si Victorina Khae Robles sa ilalim ng bubong ng pamilya ng mga Solano bilang kasambahay. Bawat galaw ng miyembro ng pamilyang ito ay hindi nagawa ng hindi idinadamay ang salitang ‘pera’. Iniisip niya noon kung ang unang salita na lumabas sa bibig ng kanilang anak ay ‘pera’ dahil sa kanilang pagiging gahaman.
Hindi niya maisip kung bakit parang hindi nila kayang maging kuntento sa kung anong meron sila, lalo pa't ang katunayan, ay sobra-sobra na ang kanilang yaman. Ang bawat kwarto ay puno ng mga mamahaling kagamitan na kayang buhayin ang pamilya ni Victorina ng ilang henerasyon kaya't hindi maikakaila ang yaman at luho ng pamilyang ito.
“Try telling mom just like what you did when I went to a bar and had a one-night stand with a stranger. Do it, and you will get fired. Diyan ka naman magaling ‘di ba? Ang magsumbong?” ani Magdalena.
“Wala naman po akong sinasabi kay madam,” nakayuko na wika ni Victorina.
Ang pamilyang Solano ay kilala sa industriya ng Real State Development at sila ang nangunguna pagdating sa dekalidad na commercial centers at residential subdivisions. Mayroon din silang kasalukuyang mga konstruksyon ngunit sila’y hirap para ito’y tapusin agad dahil sa napakadaming dahilan katulad na lamang ng pagtaas ng presyo ng materyales para sa pagpapatayo ng mga gusali.
Kaya’t ang nakikitang solusyon ng pamilya Solano ay ang pagpapakasal ng kanilang anak na si Magdalena Isabel Solano sa anak ng Buenavista family na si Matthias Zake Buenavista, upang mapalakas ang kanilang posisyon sa industriya sa pamamagitan ng pagkakaroon ng mga koneksyon at pakikipag-alyansa sa ibang mga negosyante at pamilya ng mayayaman.
“‘Di porque mapapangasawa mo Ford, ganyan na ang ugali mo? Tandaan mo kung saan ka nanggaling, malayong-malayo sa amin,” ani Magdalena, at inihagis ang kanyang damit sa mukha ni Victorina bago padabog na umalis.
Napabuntong-hininga na lamang siya at bumaba sa salas upang ituloy ang paglilinis sa tahanan ng mga Solano. Hindi niya maiwasang mapaisip muli kung bakit siya pumayag na ikasal sa isang lalaki na ni minsan ay hindi niya nakita?
Ang hinihiling niyang pag-ibig noong siya’y bata pa lamang ay mala-telenobela. Ngunit, hindi niya inaasahan na ang mala-telenobela pala na nakatadhana sa kanya ay kaakibat ang samut-saring pakulo at sakripisyo.
Hindi naman kasi maipagkakaila na galing sa isang bilyonaryong pamilya ang kanyang mapapangasawa, si Ricardo Ford Buenavista. Hindi lamang nila hawak ang hindi mabilang na mall sa Metro Manila kundi hawak din ng kanilang pamilya ang mga tourist spot resort na talaga namang dinarayo pa ng mga ibang lahi.
Sa gitna ng kanyang pag-iisip, napagtanto ni Victorina ang bigat ng kanyang mga responsibilidad bilang bahagi ng pamilya Solano. Hindi lang basta-basta ang kanyang tungkulin bilang kasambahay. Ipinagkatiwala sa kanya ang malalim na mga sikreto at responsibilidad na hindi lamang naglalaro sa usaping pera.
“Hola, Victorina. Look at this fancy sparkling white dress. Ito ang susuotin mo bukas kapag pumunta ka sa bahay nila Mrs. Mathilda Buenavista. Isn’t it flattering?” wika ni Mrs. Eveline Solano, ang ina ni Magdalena.
Siya ang puno't dulo kung bakit si Victorina ang magiging asawa ni Ford at hindi si Magdalena dahil noong nabalitaan nilang naaksidente ito isang taon na ang nakalipas, naging malala ang kondisyon ng binata at hanggang ngayon ay hindi pa rin ito dumidilat o gumagalaw ni isang beses man lang.
Hindi papayag si Mrs. Solano na ang kanyang unica hija ay ikakasal sa isang lalaking hindi man lang nito makakasama ng matagal dahil pinaniniwalaan nilang hindi na magtatagal ang buhay ni Ford dahil sa matinding aksidenteng kanyang tinamo. Kaya't si Victorina ang ginawang nilang tagasalo ng kanilang pagiging gahaman.
Bilang kapalit, ginawang triple ang kanyang sahod bilang kanilang kasambahay. Iba pa roon ang mga pagkain na ipinapadala sa kanyang mga magulang sa probinsya. At dahil dito, gagawin nilang tagakalap ng impormasyon si Victorina tungkol sa buhay ng mga Buenavista at hindi lamang bilang asawa ng isang may sakit.
“Ano pong gagawin ko roon?” tanong ni Victorina.
“You need to pack your things now. You will live in their house starting tomorrow.”
"Po? Doon na po ako titira? Bakit po? Pa’no na po kayo?" gulat na sabi ni Victorina dahil ang tangi niyang alam ay family dinner lamang ang mangyayari mamayang gabi para sa nalalapit na kasal nina Magdalena at Matthias. Wala syang kaalam-alam na kinabukasan ay doon na siya titira mismo sa pamilya ng kanyang mapapangasawa.
“Yes, of course, my dear. Kailan ba dapat? Hindi pinapatagal ang mga ganitong okasyon. Bumababa na ang stocks Solano Prime Corporation every single day. That’s why this marriage is necessary for us to survive. Understood?” pahayag ni Mrs. Solano at inilapag ang paper bag na naglalaman ng damit na nakalaan para kay Victorina. Kinuha niya ito at tinignan ang kanyang sarili sa salamin.
“Bata pa ako…Ano na lang ang mangyayari sa ‘kin?” Bakas sa kanyang malamig na boses ang takot at pangangamba sa kung ano ang magiging susunod na kabanata ng kanyang buhay, bilang parte ng pamilyang Buenavista.
“Oh my! Is this my daughter-in-law? She's…gorgeously stunning!” wika ni Mrs. Buenavista nang bumaba si Victorina mula sa engrandeng sasakyan na pagmamay-ari ni Mrs. Solano. Lumapit si Victorina sa kanya at nagmano. Napangiti naman ng abot tenga ang ina ni Ford dahil sa pagiging magalang ng batang ito. Dahil kadalasan ng mga nakikilala niyang babae ng kanyang mga anak ay parang hindi tinuruan ng tamang asal sa kanilang bahay. “Good morning po, madam. I'm Victorina Khae—” “Shh! No need to introduce your name. I have known you for a very long time. Sadly, dahil busy, ngayon lang kita nakita. You're more beautiful than on photos,” pahayag ni Mrs. Solano. “Additionally, no need to call me madam, ha. I'm your mother-in-law, so call me mom or mother. Is that okay with you, my dear Khae?” Napangiti si Victorina sa kanyang narinig at hindi na mahanap ang tamang salita upang masabi ang kanyang nararamdaman kaya’t tumango na lamang siya. Maliban sa kanyang Nanay sa probinsya ay ngayon na
“Anong ginagawa mo?” tanong ni Victorina nang tumambad sa kanya ang katawan ni Ford pagkabukas niya ng pinto na walang saplot at tanging kumot lamang ang tumatakip sa pribadong parte ng katawan nito. “This is my everyday routine as his caregiver.” Tuloy lamang ang kanyang pagpunas at paglilinis sa matipunong katawan ng lalaki habang hindi man lang binalingan ng tingin si Victorina. “I’m Leila, his caregiver.” Matapos niyang sabihin iyon ay lumapit siya sa kinatatayuan ni Victorina at nakipag kamay na siya namang nagpaginhawa sa pakiramdam ng dalaga. Lumingon si Leila at itinuro ang lalaki, “Even though he's in a vegetative stage, we need to maintain his cleanliness dahil once he wakes up and find himself unclean, hindi mo gugustuhin ang mangyayari.” Napaisip ang dalaga kung gaano ba kahimagsik magalit ang isang Ford Buenavista dahil base sa pagkakasabi at tono ng boses ni Leila ay hindi maayos ang magiging resulta sa oras na ito'y magalit. “Simula no’ng na-comatose siya, ikaw n
Biglaang nagising si Victorina sa kalagitnaan ng gabi nang maramdaman niya ang pagsakit ng kanyang puson. Sa pagtayo niya, agad siyang tumungo sa banyo, subalit huminto siya nang biglang marinig ang mga boses sa labas. Parang bulong lamang ang mga ito, ngunit sapat na upang kumalabog ang kanyang damdamin. Hindi niya inasahan na ang pinaguusapan ay tungkol kay Ford, ang kanyang asawa.“Ugh. How long should we keep up this charade? Pagod na ‘kong magpanggap, tita.” Nang marinig iyon ni Victorina ay biglang bumilis ang tibok ng kanyang puso habang nakikinig sa kung ano ang pwedeng niyang malaman sa pamilyang ito.“We have no choice, Leila,” wika ng isang pamilyar na boses.Si Mathilda.“If the word gets out that he is awake, it would be the end of us,” dagdag pa nito.Nang marinig ang mga salitang iyon, parang binagsakan si Victorina ng isang malaking bomba. Hindi niya maisip kung paano niya ito haharapin. Hindi ba't si Mathilda, na akala niya'y tulad ng isang ina, ay kasabwat pala sa p
“It's 2 am, dude! What are you doing up at this late hour?!” sigaw ni Warren dahil bigla na lamang siyang tinawagan ni Ford sa kalagitnaan ng kanyang pagtulog at pinapunta sa kanilang masyon.“Get in the car,” utos ni Ford sa kanya. Napabuntong-hininga naman si Warren at nagsalita, “You didn't even answer my question—”“Get in the car, or you'll never see the sunrise,” sigaw nito at padabog na sumakay sa driver's seat at hinampas ang manibela ng sasakyan dahil sa pagkainis.“I'm as confused as you are. So, please, shut your mouth,” wika ni Ford at nagmaneho patungo sa kanyang opisina. Siya'y nagugulumihanan sa nangyari at sa kanyang ginawa. Hindi niya nagawang pigilan ang sarili nang hinalikan siya ng kanyang asawa na si Victorina. Dahil dito, nalaman tuloy niya na hindi totoo ang lahat.Nang siya'y matauhan nang mga sandaling dinadama nila ang pagmamahal na umuusbong sa pagitan nila ay dali-daling humugot si Ford ng isang syringe sa ilalim ng kanyang kama at itinusok ito sa kanyang
Tatlong araw nang nananatili si Victorina sa loob ng kanyang silid. Ni hindi kumakain o umiinom man lang ng tubig ni minsan. Magang-maga na ang kanyang mga mata dahil sa patuloy niyang pag-iyak. Hindi niya mawari kung bakit gano’n na lang kagalit ang kanyang asawa. Kung bakit galit na galit ito kung sakali mang totoong hindi siya isang Robles?Imposible ring hindi niya totoong apelyido ang kanyang dala-dala dahil wala namang nabanggit sa kanya ang kanyang mga magulang na siya ay ampon lamang. Kaya’t marahil, isa lamang palabas ang ginawa ng kanyang asawa kamakailan.Napapikit siya ng mga mata at nagkunwaring natutulog nang marinig niya ang pagkatok sa pinto ng kanyang silid. “Honey. I brought you food. Kainin mo ‘to, ha. Eveline said adobong manok is your favorite, kaya nilutuan kita,” wika ni Mathilda. Palagi niya itong ginagawa magmula nang magkulong si Victorina sa kanyang silid. Sinisigurado niyang siya’y may pagkain tatlong beses sa isang araw, kasama na rin ang mga panghimagas,
“Manong Tsoy, baka pwedeng hindi muna ako magbayad ng utang ko? Hirap na hirap kasi ako ngayon magbenta ng mga gulay dahil sa tagtuyot. Parang awa mo na,” wika ng isang magsasaka.Si Manong Tsoy ay ang ama ni Victorina na nakatira sa probinsya. Isa siyang magsasaka. Kahit na matanda na, patuloy pa rin siyang nagtatrabaho nang may makain sila ng kanyang asawa. Hindi naman kasi sila binibigyan ng pagkain ni Eveline buwan-buwan.Nagtayo rin sila ng munting tindahan para kahit papaano’y malibang ang kanyang asawa.“Walang problema, dong. Tsaka mo na ako bayaran kapag nakaluwag-luwag na kayo,” aniya habang nakangiti. Masaya na siya na malamang kahit papaano’y nakatutulong siya sa ibang tao.“Siya nga pala, Nong. Kailan pa huling bisita ni Vikvik? Kay tagal ko na siyang ‘di nakita.” Biglang namasa ang mga mata ni Manong Tsoy nang marinig ito dahil napakatagal nga naman talaga nang huling bumisita si Victorina sa kanilang probinsiya.“Ganoon talaga ang buhay. Wala tayong magagawa,” wika niya
“Are we going to spend the night here?” tanong ni Ford kay Victorina. Napatingin naman ang babae nang may kunot sa noo dahil sa narinig. Ang tahimik ng paligid, at ang tunog ng kuliglig lamang ang kanilang naririnig.“Yes, sir. Ayaw mo ba? Pwede naman na mauna kang umuwi. Susunod na lang ako kinabukasan.” Sinubukan ni Victorina na maging kalmado at mahinahon. Alam niyang hindi sanay si Ford sa ganitong simpleng pamumuhay sa probinsiya.Tila hindi makapaniwala ang lalaki sa narinig. Ni minsan sa buhay niya ay hindi niya pa naranasang mahiga sa sahig at matulog sa kwartong walang aircon. Tila ba isang malaking kahihiyan para sa kanya ang ganoong sitwasyon.“Not to brag, but hindi pa ako nakakatulog sa sahig at hindi king-sized mattress. This? A single-sized bed? Dito ako matutulog? No.” Halatang hindi komportable si Ford. Nakikita ito sa kanyang mukha at naririnig sa kanyang boses.“Wala namang lamok dito kaya ‘wag kang mag-alala. Malamig din ang simoy ng hangin dahil nga nasa probinsiy
Isang malakas na sampal ang natanggap ni Victorina mula kay Eveline. Pagkatapos ng isang araw na panunuluyan nila Victorina at Ford sa probinsya, ay nakatanggap ng tawag mula kay Eveline si Victorina at pinapapunta ito sa kanilang mansyon.Hindi niya akalain na isang mainit na sampal pala ang bubungad sa kanya.“Ang kapal ng mukha mo, ‘no? Hindi kita ipinagkasundo sa pamilyang Buenavista para mamuhay ng sosyal. Tandaan mo, sa akin nakasalalay ang buhay ng pamilya mo!” sigaw ni Eveline habang dinuduro ang kawawang babae na si Victorina.“Anong sabi ko sa ‘yo? Make me updated kung ano mang nangyayari sa bahay na ‘yon! Pero anong ginawa mo? Tinago mo sa amin na buhay na buhay na si Ford!” dagdag pa ni Eveline.“Pasensya na po. Sobrang dami po kasing tumatakbo sa isipan ko–” naputol ang sinasabi ni Victorina nang sumingit muli si Eveline.“Here we go again with your excuses! I don’t care kung ano man ang iniisip mo! Hindi ‘yan ‘yong inuutos kong gawin mo–”“Hindi raw po ako isang Robles,”