Chapter 105Jammie POVHabang masaya ang lahat sa pag-uusap tungkol kina Sarah at Emer, pinili kong manatili sa isang sulok, tahimik na nakikinig. Masaya ako para sa kapatid ko, pero hindi ko maiwasang mapaisip sa mga sinabi ni Mom at Dad sa akin kanina. Ang dami nilang biro tungkol sa pagiging single ko, pero sa totoo lang, may laman ang mga sinabi nila.Hindi ko naman sinasadyang maging ganito katagal na walang pinapakilala. Siguro dahil masyado akong abala sa trabaho, o baka naman dahil... wala pa talaga akong lakas ng loob.Nagising ako sa pag-iisip nang biglang bumaling si Sarah sa akin mula sa kabilang mesa. "Hoy, Jammie, tahimik ka diyan. Bakit parang ikaw ang kinikilig sa proposal ko?" biro niya, sabay tawa.Napailing ako at tumingin sa kanya. "Sarah, hayaan mo na ako. Sige na, moment mo ito. Huwag mo na akong isama sa mga drama mo.""Drama? Seryoso ako!" sagot niya, pero halatang natatawa pa rin. "Baka naman kasi may tinatago ka lang talaga sa amin, ano? Sabihin mo na, Jammie
Chapter 106 Kinabukasan, nagdesisyon akong humingi ng tulong sa isang private investigator. Hindi ko alam kung tama bang muling balikan ang nakaraan, pero kailangang malaman ko ang sagot sa mga tanong na gumugulo sa akin. Tumawag ako kay Mr. Santos, isa sa mga kilalang investigator na nirekomenda ni Dad. "Kailangan ko ng tulong mo," sabi ko. "Anong klaseng tulong, Mr. Flores?" tanong niya. Napahinga ako nang malalim. "Kailangan kong hanapin ang isang babae. Ang problema, wala akong pangalan o kahit anumang impormasyon tungkol sa kanya. Pero may ilang detalye akong maalala mula sa isang gabi." Inisa-isa ko ang mga naalala ko: ang bar kung saan kami nagkita, ang hotel na tinuluyan ko, at ang petsa. Bagamat limitado, umaasa akong sapat na ito para makapagsimula siya. "Medyo mahirap 'yan," sagot niya. "Pero susubukan ko. Bibigyan ko ito ng oras at atensyon. Sabihan kita kapag may nahanap ako." "Salamat, Mr. Santos," sagot ko bago ibaba ang tawag. Paglipas ng ilang linggo pagkatapo
Chapter 107 Minsan, hindi ko maiwasang isipin kung masyado na ba akong na-obsess sa paghahanap sa babaeng iyon. Araw-araw, ang pabango niya, ang alaala ng gabing iyon, at ang mga tanong na walang sagot ay tila umaagaw ng buong atensyon ko. Pero ngayon, naisip ko, baka kailangan ko munang mag-focus sa ibang bagay. Napatingin ako sa mga papel sa harapan ko—mga financial reports, marketing strategies, at listahan ng mga kailangan para sa susunod na proyekto ng kumpanya. Habang abala si Jimmie sa kanyang honeymoon at ang bunso naming kapatid ay nagkakagulo sa paghahanda para sa kanyang kasal, malinaw na ang responsibilidad ng negosyo ay nasa mga balikat ko. Napabuntong-hininga ako. "Kailangan ko munang ayusin ang priorities ko," bulong ko sa sarili. Pagdating sa opisina, sinalubong ako ng assistant ko na si Clara, dala ang isang makapal na folder. "Mr. Flores, narito na po ang updated reports para sa quarter. Kailangan din po nating mag-meeting tungkol sa bagong investor mamaya,"
Chapter 108 Tumayo ako mula sa upuan at tumingin kina Sarah at Emer, na masayang nagkukuwentuhan pa rin sa sala. "Mukhang kailangan ko nang magpahinga," sabi ko habang inaayos ang kuwelyo ng aking polo. "May maaga pa akong trabaho bukas. May mga bagong aplikante na kailangang i-interview para sa financial department." Agad na tumingin si Sarah sa akin at ngumiti. "CEO duties na naman, kuya? Grabe, ikaw na talaga ang pinaka-dedicated sa lahat," sabi nito na may ngiti sa labi. Tumawa si Emer. "Jammie, sigurado akong kaya mo na naman 'yan. Pero huwag masyadong magpakapagod, ha?" bigkas niya sa akin. Tumango ako, pilit na nagbiro. "Hindi naman ako masyadong magpapakapagod, pero bilang CEO, kailangan kong siguruhin na ang mga taong tatanggapin ay karapat-dapat sa posisyon. Lalo na sa financial department. Alam nyo na, mahalaga ang tiwala sa trabaho," sabi ko dito. Pagpasok ko sa kwarto, bumagsak ako sa kama at huminga nang malalim. Bukas, panibagong araw na naman ng trabaho. A
Chapter 109 "Jenny, John! Behave muna kayo, may bisita si Mommy," sabi niya sa dalawang batang agad na napatingin sa akin. Sa tingin ko’y nasa lima o anim na taong gulang lang sila, ngunit ang kanilang enerhiya ay tila hindi maubos. "S'ya nga pala twins, boss ko pala sa bagong trabaho ni Mommy," dagdag niya, halatang nag-aalala kung ano ang iisipin ko sa pagiging single mom niya. "Yes po, Mommy. Hello, Mister!" bati ng batang babae, na mabilis namang tumakbo pabalik sa loob ng bahay kasunod ng kanyang kakambal. Naiwan akong nakatayo sa harap ng pinto, naguguluhan at tila kinikilatis ang bawat nangyayari. Nakatitig ako sa likuran ng mga bata habang papalayo sila. Hindi ko maipaliwanag ang kakaibang pakiramdam na bumalot sa akin. Ang ngiti ng mga bata, ang kanilang kilos, at higit sa lahat—ang mga mata nila. Parehong-pareho ng mga mata ko noong bata pa ako. "Bakit po kayo napadaan, Sir?" tanong niya, halatang nagtataka ngunit sinusubukang maging magalang. Hindi ako agad naka
Chapter 110 Bubuhayin ko na sana ang sasakyan nang biglang lumabasn ang kambal mula sa pintuan. Tumakbo sila papalapit sa akin, dala ang kanilang natural na pagiging masayahin at mausisa. Napatingin sila nang maigi sa akin, na parang may iniisip. "Look, John! Magkapareho tayong tatlo ng mata, kulay blue," sabi ng batang babae habang tinuturo ang mga mata ko. Tumigil ako sa pag-abot sa susi ng sasakyan, nanatili akong nakaupo habang parang binagsakan ng malamig na tubig. Hindi ko alam kung paano magre-react. Tinignan ko ang mga mata ng kambal—tama nga siya. Pareho ng kulay ang mata namin, isang kakaibang lilim ng asul na bihira kong makita sa iba. "Really?" sagot naman ng batang lalaki, si John, habang tumingin siya nang mas malapit sa akin. "Parang oo nga, Jenny. Same talaga!" Halos hindi ako makahinga sa narinig ko. Ang tingin ng dalawang bata sa akin ay puno ng inosenteng kasiyahan, pero sa loob ko, naguguluhan ako. Paano kung tama ang kutob ko? Paano kung konektado nga si
Chapter 111 Hindi nagtagal ang biyahe ko; ilang minuto lang ay narating ko na ang mansyon. Tahimik ang buong paligid, tanging ilaw mula sa mga poste at ang malamig na simoy ng hangin ang sumalubong sa akin. Pagpasok ko sa mansyon, sinalubong ako ng isa sa mga kasambahay. "Sir Jammie, gusto niyo po ba ng kape o kahit ano bago kayo magpahinga?" tanong nito nang magalang. Umiling ako at bahagyang ngumiti. "Salamat, pero diretso na ako sa kwarto. Medyo pagod na rin ako." "Okay po, Sir. Good night po," sagot niya bago ako iniwan sa sala. Pagpasok ko sa kwarto, hinubad ko agad ang aking coat at hinagis ito sa gilid ng kama. Naupo ako saglit at napatingin sa paligid. Malaki at marangya ang silid, pero sa kabila ng lahat ng ito, pakiramdam ko ay may kulang. Hinaplos ko ang sintas ng sapatos ko habang bumabalik sa isip ko ang nangyari kanina. Ang kambal, ang ina nila, at ang tanong na patuloy na bumabagabag sa akin—paano kung sila nga ang bunga ng gabing iyon? Humiga ako sa kama, pero k
Chapter 112Kiera POVLaking pasasalamat ko dahil bukas ay may trabaho na ako at mabilhan ko na ng bagong damit at school supplies ang aking kambal na anak. Medyo luma na kasi ang kanilang sapatos at mga notebook naman nila ay kaunti na lang natira para masulatan, kahit gustuhin ko man silang bilhan ay wala akong ipangbili dahil sapat na ang pera namin sa pagkain. Papasok na sana ako sa loob ng bahay upang asikasuhin ang kambal. Dahil nakaalis na ang bago kong amo. Ngunit bago pa man ako makapasok nang tuluyan, narinig ko ang pangalan ko na tinatawag."Kiera!" sigaw ni Aling Pising, ang may-ari ng inuupahan naming bahay. Galit itong naglakad papunta sa akin, at alam ko na agad kung tungkol saan ang usapan."Hoy, Kiera. Kailangan bayaran mo ako ng renta ng bahay. Kung hindi, paaalisin ko kayo mag-iina dito!" galit na sabi niya, sabay pagturo sa direksyon ng pintuan namin.Napabuntong-hininga ako, pilit na pinapanatili ang kalmado kahit na ramdam ko na ang kaba sa dibdib ko. "Aling Pi
Author’s Note Maraming salamat sa lahat ng nagbasa at sumubaybay sa kwentong ito. Isa itong kwento ng pagmamahal, pamilya, at tunay na pagkakaibigan—mga bagay na hindi nasusukat ng panahon o distansya. Sa kabila ng mga pagsubok, sa dulo ng lahat, ang mahalaga ay ang mga taong nananatili sa ating tabi, anuman ang mangyari. Ang pagsusulat ng kwentong ito ay isang magandang paglalakbay, at umaasa akong naiparamdam ko sa inyo ang tamis ng pag-ibig at ang halaga ng matibay na samahan. Hanggang sa susunod nating kwento! — INDAY STORIES Sana sabay-sabay ang kwento ni Althea qt Angie ang dalawang pa nilang magkaibigan sa Book #2 at suportahan po ninyo ang bago kong story upang makapasok man lang sa ranking pamamagitan pag vote po ninyo ang THE CONTRACT WIFE: A DANGEROUS UNCLE. Maraming salamat po....
Chapter 293 The Last Chapter. Kinabukasan Habang abala ako sa pag-aayos ng mesa para sa almusal, biglang nag-ring ang aking phone. Agad kong sinagot ito nang makita ang pangalan ng tumatawag. "Bruha! Guess what?!" sigaw sa kabilang linya. Napangiti ako. "Angie?! Diyos ko, ang aga-aga, sigaw ka agad!" sagot ko, pero hindi ko maitago ang excitement sa boses ko. "Alam mo bang andito na ako sa bansa? At hindi lang ako—kasama ko si Heart!" Halos mabitiwan ko ang phone sa sobrang tuwa. "What?! Totoo ba ‘yan?! Kailan pa?! Nasaan kayo ngayon?!" "Surprise! Nasa harap na kami ng bahay mo!" Napamura ako sa gulat at dali-daling tumakbo palabas. Pagbukas ko ng pinto, tumambad sa akin sina Angie at Heart, parehong nakangiti nang malapad habang kumakaway. "Bruhaaaaaa!!!" sigaw ko sabay takbo at niyakap silang dalawa ng mahigpit. "Althea, dahan-dahan naman! Para kang toro!" natatawang reklamo ni Heart pero niyakap niya rin ako pabalik. "Grabe, ang tagal nating ‘di nagkita! Parang kailan
Back to Present “Oh my gosh, Mommy. Nakakilig naman ang love life ninyo ni Dad!” sabi ni Elena habang nakangiti at yakap-yakap ang unan niya. “Parang sa pelikula lang! Ang daming eksena, tapos may action, comedy, at super sweet na moments!” Napatawa ako sa reaksyon ng anak ko. “Talaga, anak?” “Oo naman! Grabe, Mommy, hindi ko in-expect na si Daddy pala ‘yung laging napag-tripan ni Tito Brandon at Tito Kurt noon! Tapos ikaw pa ‘yung strong and independent woman na kinatatakutan nila dati? Wow! Goals!” Napangiti ako at tinignan ang asawa kong nakaupo sa tabi ko. Nakangiti rin ito habang nakikinig sa amin. “Pero Mommy, ang pinaka-nakakatawa talaga—‘yung kay Tito Brandon at kay Nurse Heart! Ano kaya nangyari sa kanila after no’n? Diba parang may something?” tanong ni Elena, sabik na malaman ang sumunod na kwento. Napatingin ako sa asawa ko, at kita ko ang pag-iling niya na may halong tawa. “Huwag mong sabihin sa’kin na gusto mong marinig ang love story ni Brandon?” “Yes, Mom
Chapter 291Final ChapterTahimik ang silid nang biglang marinig ko ang boses ni Kurt—pero parang may halong boses ni Brandon habang nagsasalita siya.“Ilang views na ba ‘yan?” tanong ni Kurt, kaya nagtataka ako. Hindi muna ako nagpahalata na kanina pa akong gising.“Walang hiya, bro! Malapit nang maabutan ang sayo! Hahaha!” sagot ni Brandon. Napilitang akong bumangon sa kama.“Views? Ano na namang pinag-uusapan n’yo, Kurt?”“Oh, gising ka na pala, Jay,” sagot niya. “Akalain mo ‘yon, isang bully ni Kurt noon, hinimatay sa delivery room? Hahaha!” sabat ni Althea, may halong panunukso.“Ang pangit ng mukha mo, bro, nung lumabas ka sa delivery room! Mukha kang takot na takot! Hahaha!” dagdag pa ni Brandon, lalong ginagatungan ang asaran.“Hoy, Brandon! Baka mas malala pa sayo ‘yan kapag nag-asawa ka,” sagot ko.“No, no, no! Hindi mangyayari ‘yon, bro!” mabilis niyang tanggi.Biglang bumukas ang pinto at lumabas ang isang nurse. “Hello, everyone! Andito na ang mga cute-cute na babies!”Do
Chapter 290 Jayson POV Four Years Later “Mom, good morning!” sabay tawag ng tatlong taong gulang na kambal naming sina Emerson at Esmerald habang masiglang tumatakbo papunta kay Janeth. “Good morning, babies!” Masayang sinalubong ni Janeth ang dalawa at hinalikan sa pisngi. “Good morning din, Hubby…” malambing niyang bati sa akin. “Good morning too, Wife…” sagot ko naman, sabay halik sa kanyang labi. “Ewww! Nakakadiri ka, Dad! Hindi pa nga nagbabrush si Mommy ng teeth,” reklamo ni Eme habang patawa-tawang sumampa sa kama at tumatalon-talon pa. “Careful, Eme, baka madaganan mo ang tummy ni Mommy…” paalala ni Emer sa kapatid niya. “Ups… sorry, Kuya! Halika na, Mommy, let’s eat na! I’m so hungry na…” “Let’s go, Wife…” Akmang tatayo na ito nang bigla itong napangiwi sa sakit na naramdaman niya sa kanyang tiyan. “Hubby, parang manganganak na ata ako… Ahhh! Ang sakit!” Napamura ako sa gulat. “F**k! Emer, tawagin mo ang driver! Kunin mo ang cellphone ko at tawagan si Daddylo mo
Chapter 289Jayson POVFlashback Pagkalabas ni Janeth sa library, hindi ko maiwasang mapangiti habang sinusundan siya ng tingin. Hindi pa rin ako makapaniwala—ang babaeng bumuhay muli sa matagal nang natutulog kong puso ay siya rin palang aking napangasawa. At hindi lang basta asawa, kundi ang sekretaryang ilang gabi ko nang pinapantasya.Shit. Ramdam ko ang paninigas ng alaga ko sa loob ng suot kong slacks. Ilang minuto akong nanatili sa library, pinapakalma ang sarili, bago ako lumabas. Sakto namang pababa sina Mom at Dad mula sa hagdan."Mom, Dad, saan kayo pupunta?" tanong ko, bahagyang nag-aalangan sa kanilang malalawak na ngiti."Aalis muna kami ng daddy mo, son," sagot ni Mom, may kasamang pilyang kindat. "Para may pagkakataon kayong makabuo ng apo ko. Sana babae, para may maisasama akong mag-shopping at mag-ayos ng buhok!""Mom… apo agad?" Napakamot ako sa batok, hindi makapaniwala sa diretsahan niyang sagot."Why not?" singit naman ni Dad. "Matanda na kami, gusto naming may
Chapter 288Janeth’s POV"Sa sandali lang ha, maliligo muna ako," sabi ko dito upang makaiwas sa kanyang mapanuksong tingin sa akin. Habang nasa loob pa din ako sa kanyang silid ay hindi mo maiwasang mag-isip kong totoo ba itong lahat. "Totoo ba ‘to? As in real?" Yan ang paulit-ulit na tanong sa isip ko habang nakatayo sa loob ng kwarto ni Jayson. Kung panaginip lang ito, sana ‘wag na akong magising.Napatingin ako sa kama, at doon ko napansin ang isang neatly folded na damit pang-babae—may kasamang underwear at bra. Hmmm... kanino kaya ‘to?Lumapit ako at napansin ang isang maliit na note sa ibabaw. Agad ko itong binasa.To: JanethWear this, honey.From: MommyNapangiti ako nang makita ang sulat. Talaga si Mommy, ha? Ang bilis akong tanggapin bilang asawa ng anak niya.Wala na akong sinayang na oras at dumiretso na ako sa banyo para maligo.Ahhhh, ang sarap ng tubig.Habang sinasabon ang katawan, napatingin ako sa lagayan ng shampoo at sabon. Napangiti ako nang makita ang panglal
Chapter 287 Jayson POV "By the way, hindi tayo papasok ngayon," sabi ko habang nakasandal sa upuan, pinagmamasdan ang reaksyon ni Janeth. Napakunot ang noo niya. "Bakit, boss? May pupuntahan ho ba kayo? Kung gano'n, pwede na ho ba akong mag-mall? Pawala lang ng stress, hehehe." Napailing ako. "Yes and no." "H-ho?" nagtatakang tanong niya. "Yes, dahil may pupuntahan tayo. No, dahil honeymoon natin ngayon." Halos mapatalon siya sa kinatatayuan niya. "A-ano ho? H-honeymoon natin?" Ngumiti ako at tumayo mula sa aking upuan, dahan-dahang lumapit sa kanya. "Yes. And stop calling me boss. Just call me hubby." "Pe-pero, boss—" "Shhh..." Pinatigil ko siya, sabay taas ng kilay. Napalunok siya. "H-hubby..." Ngumiti ako sa narinig ko, pero halatang labag sa loob niya kaya masama ang tingin niya sa akin. "Bakit parang napipilitan ka?" tanong ko, nakataas ang isang kilay. "Gusto mo ba dito na lang tayo mag-honeymoon?" Bigla siyang napailing nang mabilis. "Sabi ko nga, hubby ang tawag
Chapter 286Janeth POV"Shit! Ang sakit ng ulo ko..." Napaungol ako habang marahang hinawakan ang aking noo. Ngunit natigilan ako nang mapansin kong hindi ito ang kwarto ko. Napabangon ako at napatingin sa paligid, nagtataka.Napako ang tingin ko sa isang picture frame."Shit! Shit! Bakit ako nandito sa kwarto ni boss?" Mabilis akong bumangon, sinikap kong hindi gumawa ng ingay habang dahan-dahang binuksan ang pinto. Ngunit halos mabangga ko si boss nang bigla siyang lumitaw sa harapan ko, nakakunot ang noo.Napalunok ako at pilit na ngumiti. "Hehehe… G-good morning, boss!""Follow me to the library.""Y-yes, boss..."Kinakabahan akong sumunod sa kanya. Ang daming tumatakbo sa isip ko—baka may nagawa akong mali? Baka tanggalin niya ako sa trabaho? Wag naman sana, Lord!Nang makarating ako sa harap ng library, nanlalamig na ang kamay ko sa kaba. Wala akong choice kundi kumatok.Tok! Tok! Tok!"Come in."Dahan-dahan akong pumasok at agad na nagmakaawa. "B-boss, kung ano man ang kasalana