Chapter 10

Third Person's POV

Kakasilang pa lamang ng araw nang magising na rin si Levim. Hindi niya naabutan sa kama ang dalaga kaya't taka niya itong hinanap sa paligid ngunit hindi niya ito mahagilap.

Naalala niya kung paano sila nagtalo kagabi kaya't naisip nitong baka ay umalis na lang ito habang tulog pa siya. Parang sumikip naman ang kanyang dibdib sa naiisip. Bumangon at nagmamadaling bumaba sa kwarto. "Sherry?" Tinawag ng buo nitong boses ang pangalan ng dalaga ngunit walang sumagot.

Hanggang sa makarating siya sa may kitchen at doon naman siya natigilan. Ang pag-aalala ng mukha ay napalitan ng pagkamangha at kaluwagan sa dibdib. Lihim na napangiti nang makita ang nakatalikod na si Sherry. Nakasuot ng apron at tila abala sa binabasang libro.

Nagpasya si Levim na lapitan ito nang hindi gumagawa ng ingay. Bawat hakbang niya at tila kasiyahan sa kanyang puso. Naaamoy din niya ang niluluto nito sa isang kalan ngunit hindi roon ang buong atensyon ng lalaki, kundi sa nakakaakit na hubog ng katawan ng dalagang plano niyang yakapin.

Kaunti na lang.

Isang hakbang pa.

At tila leon nitong ginulat sa yakap ang likuran ng dalaga. "Good morn—"

Ngunit nahinto si Levim sa sinasabi nang mapasabay sa tili ni Sherry ang paghampas nito ng libro sa mukha ng lalaki. Pareho silang nagulat sa isa't isa.

Medyo malakas ang sampal na 'yon. Kaya't makikita ang bahagyang pag-agos ng dugo sa ilong ni Levim. Tila isa itong bata na anumang oras ay iiyak habang tinitingnan ang ina na pumalo sa kanya. Si Sherry naman ay halos mapasukan na ng buong mansanas ang bibig sa sobra nitong pagkanganga.

"I'm sorry! I'm sorry! Oh my goodness! I didn't mean to—ikaw naman kasi eh." Naghanap agad si Sherry ng pamunas. Bumalik ito sa harap ni Levim na may dalang tissue at maingat na itinakip sa ilong ng lalaki. "Are you okay? Pasensya ka na talaga, ba't ka ba kasi nanggugulat?"

Tila batang napagalitan dito si Levim. Tinitigan niya naman ang dalaga. "I guess Elliot didn't receive this kind of slap when he hugged you."

Pinaalala na naman nito ang nangyari kagabi kaya't napabuga na lamang ng hangin ang dalaga. "Really? Isisingit mo ba talaga 'yon dito? Isa pa, ibang usapan 'yon. That was—"

"That was what, Sherry?" He sounded intrigued to know. Na hindi mapigilang sumabat sa dalaga. "Tell me, what was it for you?" Hinawakan sa kamay ang dalaga bago ito pasimpleng hinila palapit sa kanya.

"W-wala."

"Are you sure about that? I hate loose ends, Sherry. You know that, right?" Halos magkahalikan na sila sa sobrang lapit ng isa't isa.

Sandaling nagkatitigan bago ito marahang tinulak ni Sherry upang makalayo sa kanya. "Magsipilyo ka nga. Ang baho."

Natigilan naman si Levim at sinundan ng titig ang dalaga. Bumalik ito sa binabasa niyang cooking book habang humaharap sa kalan. "Argh." Then her shoulders went down.

"What's wrong?" Napansin ito ni Levim. Nilingon naman siya ng dalaga habang nakasimangot.

"Nasira 'yong niluluto ko."

"And you think it's my fault?"

"Sino ba dapat sisihin ko?"

"The fire. It's too strong."

Dahil dito'y mas nairita si Sherry. "But I'm hungry."

"Then let's go upstairs."

"Why?"

Ngumiti si Levim dito. "Let's eat something." Tila nakakaakit ang alok nito sa tono ng pananalita at paraan ng pagngiti.

Pero umiling agad si Sherry. "No thanks." That food should be a reconciling gift from her to Levim. Gusto niyang ipagluto ito para magkabati na sila. But I guess, that problem's already gone and forgotten kung ganito na umasta ang lalaking ito.

Kumunot ang noo ni Levim sa sagot ng dalaga. "Aren't you curious?"

"Not at all."

"I am!" Bigla namang sabat ng isang tinig sa may bintana ng kitchen. Pumasok ito rito habang may malawak na ngiti, lalo na kay Sherry.

"Elliot?!" Gulat ang dalaga na humarap sa kararating na lalaki.

Then Elliot, without so much worries in his surroundings, hugged Sherry tighter than before. "I missed you, baby girl!"

"T-teka, Elliot. Sandali."

"Why? What is it?" Tanong pa nito nang hindi kumakalas sa yakap.

"Levim's here."

"Oh. Hi, boss!" Simpleng kaway nito at hindi man lang hinintay ang sagot ni Levim na hinawakan sa magkabilaang pisngi ang dalaga. "Baby girl, kumain ka na ba?"

"N-no actually—"

"Great! Because I happened to see a newly opened restaurant nearby."

"Talaga?—"

"Let's go!"

"What?"

"Libre kita!"

"W-wait."

In the end. Isang batok sa bunbunan ang natanggap ni Elliot mula sa kapatid niyang kadarating lang din.

"I went here as fast I could." Hinihingal na humarap si Loid kay Levim. Who only responded with a thumbs-up.

"Aray."

"Ikaw kasi, ba't ka ba kasi pumasok dito gamit ang kitchen window?" Sabi ni Sherry. Nasa sala sila habang sina Levim at Loid naman ay naiwan sa may kitchen para mag-usap.

Napangiti si Elliot na ikinapagtaka naman ng dalaga. "I can't believe you. Did you really thought my brother did this just because of that?"

Nang may maalala si Sherry dito, tsaka siya napatakip ng bibig at sinampal sa balikat ang lalaki. "Baliw ka talaga."

Pero tanging pagtawa lang ang itinugon ni Elliot dito.