Kabanata 4

"Don't think about yourself, about your family, about everyone. Stop the negativity thoughts and think about your baby, instead," seryosong sabi sa akin ni Shakira at sa ikatlong pagkakataon, muli niyang inayos ang pagkakabagsak ng buhok ko.

I just smiled my frustration away.

Tumayo ako at humarap sa malaking salamin. I tried to stop my tears to fell. I am wearing a red backless dress that is under my knees. Umaabot sa bewang ko ang tuwid kong buhok. It was a blonde color since I was in half pony tail. Kulay itim ang nasa ibabaw at may kulay naman sa loob. 

I am also wearing a light make up that Shakira put to me. Mas matangkad siya sa akin pero ngayon ay halos pantay na ang taas namin dahil sa suot kong heels.

I checked the time. Seven-thirty pm.

"Nasabi mo na ba kay Andrix ang room number?" tanong niya at tumango naman ako. I texted Andrix before preparing my dress. Si Shakira ang nagbook para pagpasok ko pa lang sa restaurant hotel ay pwede na akong dumiretso sa loob.

Ito na ang oras kung kailan kailangan ko nang nakipagkita kay Andrix. I hope he show up, dahil kung hindi, wala na talaga. Hindi ko na alam kung ano ang mangyayari sa akin. He's my last card.

Kapag hindi ito natuloy...

I closed my eyes, deeply. My life would be a complete waste.

Inihatid ako ni Shakira sa labas ng gate Since, it was late at night, she didn't allow me to take a taxi because I might get in danger. She just ordered her own driver to bring me there, ang isa sa mga pinagkakatiwalaan niya rito sa kanilang bahay.

"Ingat," mahinang sabi ni Shakira, pansin kong naluluha siya. "Don't get mad to me for making this plan. I know it's not good, but I don't want to see you in mess. Hindi ko rin ito gusto... Pero kung ito ang para sa ikabubuti mo, I will gladly urge you. Just... fight, best.. "

"I won't get mad," I whispered. "Thank you for always be there on my side. I appreciate you a lot."

Pagkaalis ng sasakyan ay tulala lang akong nakatitig sa daan. Madilim at tanging street light lang ang natatanaw ko. Malapit lang naman ang hotel na pupuntahan ko kaya hindi rin nagtagal ay nakarating na kami. Shakira's driver was left outside to wait for me to come out later.

As what I'm expecting, kakaunti na rin ang mga tao sa loob ng restaurant. Karamihan ay mga magkasintahan na dito magpapalipas ng gabi. Huminga ako nang malalim at dire-diretsong naglakad papunta sa elevator. Pinilit kong ngumiti sa repleksiyon ng sarili. It's just one night, Hailey. 

"Matatapos din ito," I whispered, trying to convince myself.

Paglabas ko ng elevator ay dahan-dahan akong naglakad para hanapin ang room number ko. 

081...

082...

Binilisan ko ang paglalakad at nang makita ang number 090 ay napakagat ako sa ibabang labi. I pressed my ear to the door to check if Andrix was already inside, but when I remembered that the ro was sound proof, I shook my head. Mas naramdaman ko ang bilis ng tibok ng puso ko.

I have already kissed him, nothing's new this time.

Pagpasok ko sa loob ay medyo nakahinga ako nang maluwag dahil walang tao, at the same, medyo nabahala dahil baka hindi siya dumating. 

Isinara ko ang pinto at naupo sa kama. Malawak ang kwarto na ito hindi gaya ng inaasahang ko. Purong puti ang kulay ng bedsheets, ganoon din ang kumot at unan. Sa gilid ay may malaking bintanang salamin na hinaharangan din ng puting kurtina. At ang shower room naman ay gawa rin sa babasaging salamin dahil kahit nandito ako sa labas, nakikita ko pa rin ang loob nito. 

Habang naghihintay ako kay Andrix ay hindi ako mapakali. I clearly texted him the he should be here by eight o'clock pm. But it's already 8:05pm. Are he planning to indian me? Shit... There's no way!

Tumayo ako at hinawi ang kurtina sa bintana dahilan para malaya kong makita ang labas. Natatanaw ko rito ang mga sasakyang dumaraan sa labas. Since, nasa 9th floor ako, halos kasing-liit na lang mga ito ng mga laruan, idagdag mo pang madilim.

8:30 pm...

I sat down the bed, hopelessly. Kinuha ko ang cellphone ko at sinubukan siyang tawagan pero hindi naman ito sumasagot. I frustratedly rubbed my forehead. 

I stood up and fixed myself. Mabigat ang dibdib na naglakad ako palapit sa pinto para umalis na lang. O could raise my child on my own. At siguro... sign na ito para marealize kong mali ang gagawin kong ito dahil hindi tama... At makakasakit lang ako ng ibang tao. 

I was about hold the doorknob but someone opened it kaya agad akong napaatras para hindi mauntog. My eyes widened in surprise, lips parted. Bumungad sa akin si Andrix na kararating lang. Nagbaba ako ng tingin sa kaniyang suot. He's wearing a black fitted shirt kaya bumabakat ang hugis ng kaniyang katawan. Ang pambaba naman ay maong na pantalon.

"I'm sorry. Am I late?" tanong niya at inosenteng ngumiti.

Hindi ko alam kung paano ako mag-r-react kaya binuksan ko na lang nang malawak ang pinto saka siya sinenyasang pumasok. 

"U-Upo ka! K-Kumajn ka na ba?" tanong ko. Isinara ko ang pinto pagkapasok niya. 

Narinig ko ang pagtawa niya kaya nakakunot ang noong nilingon ko siya. His arm were crossed as he watched me mockingly, seemingly amused with my reaction.

"May nakakatawa ba?" walang pasensiyang tanong ko.

He shook his head. "It's just amusing to watch you like that. You really looks innocent," he answered and took the distance between us. Sumandal siya sa pader patagilid para manatili kaming magkaharap. "Are you sure you're not a virgin?"

"Why do you have to ask that?"

He smirked. "I just wanna know. Sabihin mo nga sa akin, why are you doing this? I did some research about you and I found out that you are an academic achiever student, nangunguna sa dean's lister and you are from a family who own a huge company. You barely come with a stranger like me. And I can say that you are badly serious about your study," mahabang sabi niya na nagpatuyo sa lalamunan ko.

Hindi ako nakapagsalita dahil sa kabang nararamdaman. Bahagya kong utinago sa likuran ko ang magkabila kong kamay para hindi niya makita ang panginginig nito. Ilang beses akong napalunok habang nakatitig sa lalaking kaharap ko. He seems confident while speaking, mahahalata mong sigurado ito na walang mali sa sinasabi niya.

"W-Why are you stalking me?!" mahinang tanong ko at halos magkandautal na sa pagsasalita. "You're invoking my privacy..."

"Privacy but I found it on public?" Mas ngumisi ito. Lumipat ito papunta sa harap ko kaya napasandal ako sa pader. Inirahang niya ang kaniyang braso sa magkabilang gilid ko habang bahagyang nakayuko para magpantay kami. "And you know what's the twist?" 

Hindi ako nagsalita. I just looked at him, firmly. Pinigilan kong bumagsak ang luha ko dahil sa takot na nararamdaman. Hindi niya pwedeng malaman na buntis ako... I'm not starting yet... Masisira ang plano ko at tataas ang tiyansa na matanggap pa ako ng pamilya ko kung magtatagal ito.

Inilapit ni Andrix ang mukha niya sa akin kaya napapikit ako, pero lumihis iyon papunta sa tainga ko para bumulong, hindi ko inalintana ang kiliting naramdaman ko. "You have a boyfriend... You're in 3 years relationship."