Hailey Monfero's POV
“YOU ARE ONE WEEK PREGNANT.”
Nagpaulit-ulit sa utak ko ang salitang sinabi sa akin ng doctor noong kumpirmahin ko kung tama nga ba ang hinala ko. Tears kept flowing in my eyes as I stood in front of my boyfriend's house, wondering if I would continue it or just retreat. I was so scared... Maraming posibilidad ang gumugulo sa utak ko at para akong mababaliw kaiisip.
What if my boyfriend deny about our future baby? What will my parents reaction?
It's been a week since we attended a debut party. I am not aware of what happened ... All I can remember is the loud music accompanied by loud shouts from different peoples. Then I got drunk and so on...
Ginulo ko ang buhok ko at frustrated na tumingala sa bahay. I let out a deep breath... and using my trembling hand, I knocked twice.
Napapikit ako ng walang tumugon. "Please... Love, please..." umaasang bulong ko. Kinagat ko ang ibabang labi ko para pigilan ang panginginig nito, maging ang paningin ko ay nanlalabo na dahil sa walang tigil na pagluha.
Muli akong kumatok. Sunod-sunod.
Nakahinga ako nang maluwag dahil sa pagkakataong ito ay may nagbukas na. Sumalubong sa akin ang iritang mukha ni Tita Eloisa—nanay ng boyfriend ko— na napalitan din ng pag-aalala nang makita ang hitsura ko. Dali-dali niya akong hinawakan sa magkabilang braso.
"Iha... What happened to you? Why are you crying?!" Pinunasan niya ang mga luha sa pisngi ko habang natataranta at hindi malaman ang gagawin.
"Si Liam po... Nasaan siya?"
Ginabayan niya ako pagpasok sa loob ng bahay at nagpatianod naman ako. Kumakalabog sa sobrang kaba ang dibdib ko.
"Liam! Bumaba ka diyan!" sigaw ni Tita Eloisa at nagmamadaling umakyat papunta sa taas ng hagdan.
Liam's sister, who was now sitting next to me, looked away, distracting herself with her phone.
Hindi kalaunan ay nakita ko na si Liam na bumaba ng hagdan. Nang magtama ang mga mata namin ay napaayos ako ng upo. His eyebrows met immediately, getting pissed because of my presence. Mabibigat ang hakbang na naglakad siya palapit sa akin.
"Anong kadramahan yan, Hailey?!"
"Liam! That's rude!" Tita Eloisa warned him.
Tumayo agad ako at inayos ang sarili. Tinuyo ko ang luha ko bago siya lapitan at hilahin papunta sa kanilang kitchen. I made sure that no one would follow us. Hindi naman nagreklmano si Liam dahil nagpahila ito bagaman bakas ang pagkairita.
"L-Liam..." garalgal na tawag ko.
His jaw cleched. "Can't you speak without stuttering?" pasigaw na tanong niya.
Huminga ako nang malalim. " Buntis ako."
He stunned.
He was silent for a few seconds but after a while, I was surprised when he suddenly pulled my left arm and held it tightly. Napadaing ako sa sakit at sinubukang makawala.
"Ano ba! Nasasaktan ako!"
"P**a, anong sinabi mo?!" nangagalaiting tanong nito, nagsimulang mamula ang mukha niya senyales ng matinding galit. "BUNTIS KA?!"
Nanuyo ang lalamunan ko at hindi magawang maibuka ang bibig. I was expecting this reaction of him but I am still getting surprised. I knew that he wouldn't like it but I still hope that there's chance... That he will change and this thing will be a good news for him.
"Putangina, hindi ka pwedeng mabuntis! Anong binabalak mo? Ipapaako mo sa akin 'yan?!" He pointed my tummy.
Bumibilis ang tibok ng puso ko sa takot. Wala akong nagawa kundi manahimik dahil baka mas magalit pa siya.
"L-Liam... It's yours..."
"No! Hindi kita nabuntis! Hindi ako ang ama niyan!" He released me violently and if I hadn’t just held on to the dining table, I would have almost fallen over. Nang ibalik ko sa kaniya ang aking tingin ay ang matulis na titig ang nasalubong ko. "Bakit ba masiyado kang burara?! Marami kang lalaki, 'diba? Hindi ako ang ama niyan!"
"Don't you dare accuse me like that!" nagtitimping sigaw ko. Kinuyom ko ang mga kamay ko at naluluhang sinalubong ang tingin niya. "Alam mong wala akong ibang lalaki maliban sa 'yo! Bakit ba hindi mo matanggap?! I am pregnant and you'll be a father!"
"I am not the father!" At pagkatapos ay malakas niya akong sinampal.
Natumba ako sa sahig at napahagulgol kasabay ng paghaplos sa namamanhid kong pisngi. My breath became heavier
Hindi pa man ako nakakarecover ay hinatak niya na ako patayo at sapilitang kinaladkad palabas. I tried to stop him but he was so strong to the point that I can't even move. Narinig ko na lang ang sigaw ni Tita na mukhang nagulat at pinipigilan din ito.
"Stop! Be careful, I'm pregnant!" nagmamakaawang sigaw ko.
Binuksan niya ang pinto at itinulak ako palabas. Mabuti na lang at nahawakan ako agad ni tita dahil kung hindi ay baka natumba na naman ako. Crying, I stepped back while trembling with fear. He might kill our future baby... and I don't want that to happen.
Liam looks so furious while looking at me, his face were still red. Mabilis din ang paggalaw ng balikat niya dahil sa malalim na paghinga. I know it is a threat to him to have a child right away because he still has many dreams that he wants to fulfill on his own... At ang sanggol na nasa sinapupunan ko ang maaring makasira noon.
"Y-You are pregnant?" tanong ni Tita na mukhang hindi makapaniwala sa narinig.
I looked at Liam first before nodding my head slowly.
Agad naming narinig ang malakas na pagbaksak ng mga trash bin dahil sa pagsipa doon ni Liam. I stepped back, again.
"Hindi ako ang may-ari niyan! Wala pang nangyayari sa atin! Ginagawa mo ba akong tanga?!"
My eyes widened. "What are you saying?!" sigaw ko.
Napatingin ako kay Tita nang bitiwan niya ako, bakas ang pagkalito sa ekspresyon nito.
"Bakit hindi ba totoo?! Wala pa naman talaga, diba? Ngayon, sabihin mo sa 'kin, sinong nakabuntis sa 'yo?!"
"Have you forgotten about the party last week?! We made love!"
"Love mo mukha mo! Ha! Ako? Baka ibang lalaki ang kasama mo?! Lasing ka no'n, 'diba? Huwag mo akong pikutin, Hailey!"
I shook my head. He's lying... Sigurado akong siya iyon at gumagawa lang siya ng paraan para takasan ang responsibilidad niya.
"Hailey, are you sure that it's my son?" nagdududa nang tanong ni Tita.
My lips parted out of frustration, pinilit kong huwag maluha.
"Of course, Tita! Yes, I'm drunk! But I am aware—"
"Aware?! Stop lying, Hailey! Umalis ka na!" sigaw niya. Humarap siya sa kaniyang ina at hinila ito papasok. "Ma, hayaan niyo na 'yan." Padabog niyang sinarhan ang pinto.
Gusto ko silang sundan at pigilan pero hindi ko magalaw ang katawan ko para kumilos. Naaupo na lang ako sa sahig at walang nagawa, hindi pa rin matanggap ang kinahinatnan.
"Ouch!" Napatabi ako nang mabangga ako ng lalaking tumatakbo. Tinanaw ko siya hanggang sa mawala at pabuntong hiningang inayos ang uniform ko na nagusot."Best!" I looked behind me when someone called my name. Nakita ko ang kaibigan ko na nagpapalinga-linga at hinahanap ako.Nang dumapo sa akin ang kaniyang mga mata ay mabilis siyang tumakbo palapit at niyakap ako kaagad. I frowned as I push her away."Kanina ka pa ba rito?" Pinasadahan niya ng tingin ang buong katawan ko. "Okay ka lang ba? Wala bang nangyari sa 'yo rito? Nagtatakbuhan 'yong mga basketball players, mga siraulo."I smiled. "Oo, don't worry about me."&n
Napakurap ako ng mga mata dahil sa tanong ni Andrix. "A-ano?"Start...what?What is he talking about?I stared at him intently and based on his expression, mukhang alam nga nito ang tunay kong intensiyon. Pero... Ganito ba siya kabilis? He didn't even know me! Paano ko siya nauto?The smirk on his lips disappeared and his eyebrows slightly met, staring at my face. "Are you playing innocent?" tanong niya."N-no! Pero wala akong sinabing ngayon—""Ahh." He shook is head, lazily. "My mind might change if we will last it longer.
"Best, bakit ang tagal mo? Akala ko ba mag-aayos ka lang?" salubong na tanong sa akin ni Shakira nang lumabas ako sa banyo. "Teka—nag-ayos ka na ba sa lagay na 'yan?"Namilog ang mga mata ko. The way she speak, it was as if she's not aware of what just happened inside the comfort room. Lumunok ako at pinilit na kumalma upang huwag niyang mahalata ang naghuhuramintado kong pakiramdam.My breath was heavy... Pagkalabas ko ng cubicle kanina ay saka pa lang ako natauhan sa kung ano ang nangyari. We almost do it! I don’t know why I seemed so determined earlier but now, I just want to slap myself because of embarrassment. Shit. I can't expect na makararating ako sa puntong ito. To have a one night stand with someone I barely know.My parents would loath me if ever they found it out.But I won't deny the fact that that guy has a charm. He made me feel comfortable by the way he talk. Nagkamali ak
"Don't think about yourself, about your family, about everyone. Stop the negativity thoughts and think about your baby, instead," seryosong sabi sa akin ni Shakira at sa ikatlong pagkakataon, muli niyang inayos ang pagkakabagsak ng buhok ko.I just smiled my frustration away.Tumayo ako at humarap sa malaking salamin. I tried to stop my tears to fell. I am wearing a red backless dress that is under my knees. Umaabot sa bewang ko ang tuwid kong buhok. It was a blonde color since I was in half pony tail. Kulay itim ang nasa ibabaw at may kulay naman sa loob. I am also wearing a light make up that Shakira put to me. Mas matangkad siya sa akin pero ngayon ay halos pantay na ang taas namin dahil sa suot kong heels.I checked the time. Seven-thirty pm."Nasabi mo na ba kay Andrix ang room number?" tanong niya at tumango naman ako. I texted Andrix before preparing my dress. Si Shakira ang nagbook para pagpasok ko pa lang sa restaurant hotel ay pwede na akong dumiretso sa loob.Ito na ang or
I gasped.Hindi ko na napigilang ang pagtulo ng luha ko dahil naghuhurumintado kong dibdib. Bahagyang lumayo sa akin si Andrix para makita ang mukha ko. Napansin ko ang pagbakas ng gulat sa mukha niya at bahagyang umawang ang mga labi nang makitang umiiyak ako. Shit. I couldn't stop myself from being a crybaby. Nagpapadala ako sa emosyon ko."Stop talking," nakikiusap na sabi ko, nakatingin ako sa mukha niya kahit nanlalabo siya sa paningin ko.He swallowed. "I'm sorry...""W-We... We broke up. He left me...""And this is your solution to forget him?"Marahan akong tumango para hindi na siya magtanong. Mas makakabuti kung iyon ang dahilang alam niya... He doesn't have to know everything."I'm sorry for being insensitive," bulong niya at marahang hinaplos ang pisngi ko. He just stared at my face as if he was asking my permission first before kissing my lips.Tumingkayad ako para abutin ang labi niya. I even wrapped my arms on his nape while his hand automatically landed on my back and
I scoffed after reading the information of Andrix Elyazer that Shakira made for me. Nandito na lahat pero limitado, gaya ng edad nito at iba pa.Andrix family own a huge company.Nag-m-manage ang pamilya niya ng mahigit limampung branches ng Starbucks at kung hindi ako nagkakamali ay mayroon din sila sa ibang bansa.He is a 4th year college and taking the Bachelor of Science in Architecture. Kahit noon pa sa Maynila, babaero na talaga ito base sa research ng kaibigan ko. Sa isang araw ay hindi mabilang kung ilan ang mga babaeng nakakasama niya. I am not truly expecting it. I thought he's just like other men na may ibang babae na agad after ng ilang months of break up Pero iba siya, hindi ako makapaniwala.Ang alam ko lang, nakatira siya ngayon sa mansyon ng auntie niya dahil bumagsak daw ito sa UST na pinapasukan niya sa Maynila. Shakira doesn’t know the real reason why he had to move here. Maybe...his parents got mad? Paano kung gaya ko, pinalayas din siya?"Alam mo, best, babaero la
"May I know your intention?" Andrix asked back instead of answering my question.Nangapa ako ng sasabihin habang nakatitig sa kaniyang mukha. He was staring at me with his cold eyes as if I was just one of those stranger girl he abandoned. Hindi ko alam ang mararamdaman. I felt.. disappointed at the same time.After what happened to us?But...who am I to complain? Shakira made it clear na he's a womanizer who forgets his girls after taking what he wanted. Pero nakakagulat na nag-iba ang pakikitungo niya sa akin. Hindi siya ganito kalamig. He talks nicely and approaching.I even thought he will continue teasing me if we met again.Pero hindi niya naman ako naaalala."I have game to attend. So, if you are going to stand—""Sandali!" putol ko sa sasabihin niya. Umiwas siya ng tingin sa akin at nagpamulsa. "Hindi mo ba ako nakikilala? It's me! H-hailey!" I sounded desperate.Huminga siya nang malalim. Tamad na ibinalik ni Andrix ang kaniyang tingin sa akin at dahan-dahang naglakad palapit
"May I know your intention?" Andrix asked back instead of answering my question.Nangapa ako ng sasabihin habang nakatitig sa kaniyang mukha. He was staring at me with his cold eyes as if I was just one of those stranger girl he abandoned. Hindi ko alam ang mararamdaman. I felt.. disappointed at the same time.After what happened to us?But...who am I to complain? Shakira made it clear na he's a womanizer who forgets his girls after taking what he wanted. Pero nakakagulat na nag-iba ang pakikitungo niya sa akin. Hindi siya ganito kalamig. He talks nicely and approaching.I even thought he will continue teasing me if we met again.Pero hindi niya naman ako naaalala."I have game to attend. So, if you are going to stand—""Sandali!" putol ko sa sasabihin niya. Umiwas siya ng tingin sa akin at nagpamulsa. "Hindi mo ba ako nakikilala? It's me! H-hailey!" I sounded desperate.Huminga siya nang malalim. Tamad na ibinalik ni Andrix ang kaniyang tingin sa akin at dahan-dahang naglakad palapit
I scoffed after reading the information of Andrix Elyazer that Shakira made for me. Nandito na lahat pero limitado, gaya ng edad nito at iba pa.Andrix family own a huge company.Nag-m-manage ang pamilya niya ng mahigit limampung branches ng Starbucks at kung hindi ako nagkakamali ay mayroon din sila sa ibang bansa.He is a 4th year college and taking the Bachelor of Science in Architecture. Kahit noon pa sa Maynila, babaero na talaga ito base sa research ng kaibigan ko. Sa isang araw ay hindi mabilang kung ilan ang mga babaeng nakakasama niya. I am not truly expecting it. I thought he's just like other men na may ibang babae na agad after ng ilang months of break up Pero iba siya, hindi ako makapaniwala.Ang alam ko lang, nakatira siya ngayon sa mansyon ng auntie niya dahil bumagsak daw ito sa UST na pinapasukan niya sa Maynila. Shakira doesn’t know the real reason why he had to move here. Maybe...his parents got mad? Paano kung gaya ko, pinalayas din siya?"Alam mo, best, babaero la
I gasped.Hindi ko na napigilang ang pagtulo ng luha ko dahil naghuhurumintado kong dibdib. Bahagyang lumayo sa akin si Andrix para makita ang mukha ko. Napansin ko ang pagbakas ng gulat sa mukha niya at bahagyang umawang ang mga labi nang makitang umiiyak ako. Shit. I couldn't stop myself from being a crybaby. Nagpapadala ako sa emosyon ko."Stop talking," nakikiusap na sabi ko, nakatingin ako sa mukha niya kahit nanlalabo siya sa paningin ko.He swallowed. "I'm sorry...""W-We... We broke up. He left me...""And this is your solution to forget him?"Marahan akong tumango para hindi na siya magtanong. Mas makakabuti kung iyon ang dahilang alam niya... He doesn't have to know everything."I'm sorry for being insensitive," bulong niya at marahang hinaplos ang pisngi ko. He just stared at my face as if he was asking my permission first before kissing my lips.Tumingkayad ako para abutin ang labi niya. I even wrapped my arms on his nape while his hand automatically landed on my back and
"Don't think about yourself, about your family, about everyone. Stop the negativity thoughts and think about your baby, instead," seryosong sabi sa akin ni Shakira at sa ikatlong pagkakataon, muli niyang inayos ang pagkakabagsak ng buhok ko.I just smiled my frustration away.Tumayo ako at humarap sa malaking salamin. I tried to stop my tears to fell. I am wearing a red backless dress that is under my knees. Umaabot sa bewang ko ang tuwid kong buhok. It was a blonde color since I was in half pony tail. Kulay itim ang nasa ibabaw at may kulay naman sa loob. I am also wearing a light make up that Shakira put to me. Mas matangkad siya sa akin pero ngayon ay halos pantay na ang taas namin dahil sa suot kong heels.I checked the time. Seven-thirty pm."Nasabi mo na ba kay Andrix ang room number?" tanong niya at tumango naman ako. I texted Andrix before preparing my dress. Si Shakira ang nagbook para pagpasok ko pa lang sa restaurant hotel ay pwede na akong dumiretso sa loob.Ito na ang or
"Best, bakit ang tagal mo? Akala ko ba mag-aayos ka lang?" salubong na tanong sa akin ni Shakira nang lumabas ako sa banyo. "Teka—nag-ayos ka na ba sa lagay na 'yan?"Namilog ang mga mata ko. The way she speak, it was as if she's not aware of what just happened inside the comfort room. Lumunok ako at pinilit na kumalma upang huwag niyang mahalata ang naghuhuramintado kong pakiramdam.My breath was heavy... Pagkalabas ko ng cubicle kanina ay saka pa lang ako natauhan sa kung ano ang nangyari. We almost do it! I don’t know why I seemed so determined earlier but now, I just want to slap myself because of embarrassment. Shit. I can't expect na makararating ako sa puntong ito. To have a one night stand with someone I barely know.My parents would loath me if ever they found it out.But I won't deny the fact that that guy has a charm. He made me feel comfortable by the way he talk. Nagkamali ak
Napakurap ako ng mga mata dahil sa tanong ni Andrix. "A-ano?"Start...what?What is he talking about?I stared at him intently and based on his expression, mukhang alam nga nito ang tunay kong intensiyon. Pero... Ganito ba siya kabilis? He didn't even know me! Paano ko siya nauto?The smirk on his lips disappeared and his eyebrows slightly met, staring at my face. "Are you playing innocent?" tanong niya."N-no! Pero wala akong sinabing ngayon—""Ahh." He shook is head, lazily. "My mind might change if we will last it longer.
"Ouch!" Napatabi ako nang mabangga ako ng lalaking tumatakbo. Tinanaw ko siya hanggang sa mawala at pabuntong hiningang inayos ang uniform ko na nagusot."Best!" I looked behind me when someone called my name. Nakita ko ang kaibigan ko na nagpapalinga-linga at hinahanap ako.Nang dumapo sa akin ang kaniyang mga mata ay mabilis siyang tumakbo palapit at niyakap ako kaagad. I frowned as I push her away."Kanina ka pa ba rito?" Pinasadahan niya ng tingin ang buong katawan ko. "Okay ka lang ba? Wala bang nangyari sa 'yo rito? Nagtatakbuhan 'yong mga basketball players, mga siraulo."I smiled. "Oo, don't worry about me."&n
Hailey Monfero's POV“YOU ARE ONE WEEK PREGNANT.”Nagpaulit-ulit sa utak ko ang salitang sinabi sa akin ng doctor noong kumpirmahin ko kung tama nga ba ang hinala ko. Tears kept flowing in my eyes as I stood in front of my boyfriend's house, wondering if I would continue it or just retreat. I was so scared... Maraming posibilidad ang gumugulo sa utak ko at para akong mababaliw kaiisip.What if my boyfriend deny about our future baby? What will my parents reaction?It's been a week since we attended a debut party. I am not aware of what happened ... All I can remember is the loud music accompanied by loud shouts fr