PAULO

SOLLAIRE

When we entered the office, I was surprised to see the red and black interior of it. It screams hot. I like this office better than Vernon's office that looks so boring na para bang kwarenta anyos na ang nag-oopisina roon.

Tutal para naman talagang kwarenta ang level ng ugali ni Vernon kaya bagay na bagay na ganoon ang itsura ng opisina niya.

"Where is he? Halos ma-late na nga tayo dahil sa kabagalan mo tas nauna pa rin tayo."

I side eyeded Vernon dahil sa paninisi niya sa akin. Ano bang late ang pinagsasabi nito na ako ang naging dahilan? Eh sakto lang naman at mabilis ang kilos ko.

"I apologize, sir." Magalang pero plastik kong sabi.

Instead of accepting ng apology, he rolled his eyes on me at kinrus ang kamay niya sa kanyang dibdib. Isinandal din nito ang likod niya sa sofa at pumikit.

Salamat naman at nanahimik din si Vernon. Him continuously yapping is hurting both of my ears. Puro na lang reklamo at kasungitan ang nararanasan ko sa tukmol na to.

"Damn that bastard." Umu