VERNON Ramdam ko kung gaano kainit ang katawan ko. Para bang nasa loob ako ng sauna pero hindi ako nagpapawis. The feeling is weird pero hindi ko maibangon ang katawan ko o maimulat man lang ang mata ko. I feel so tired at sobrang sakit ng katawan ko. Godness gracious. Nadali ako nang tanginang abogado na iyon. I"ve been in fights before but I have to admit that he had the advantage over me. Ngayon ko lang din naman nalaman na nagbboxing pala ang tarantadong iyon. "Ikaw naman kasi, papatol patol ka pa. Imbes na magpakumbaba ka eh inasar mo pa lalo yung tao. Boxingero pa naman yun. Oh edi nabugbog ka ngayon." Sollaire has been scolding me non stop since nakita niyang ibinuka ko na ang mata ko kanina. Sinasamantala niya ata na wala akong energy para makipag sagutan sa kanya. Isa pa, ayoko rin naman na mag sungit because she already warned me. I can't lose her din naman because she has been putting up with my shit the best than my past secretaries. "Pero di ko naman sinisisi sa
MUSTANG It's been a while since I've sent an update to Sollaire Castro. Gusto ko kasi munang buuin ang kwento bago ko sabihin sa kanya ang lahat. But right now, I am sitting outside my cabin enjoying the view of the mountains here in Batanes. Kung maka score lang talaga ako nang malaki laki sa trabaho, dito na lang ako titira. "Sir, kain na po kayo?" The caretaker asked. I pulled my wallet out from my pocket and gave the man five-thousand pesos. "My breakfast, lunch, and dinner, dito na lang dalhin on this very spot. Dito na lang ako kakain." I asked. Bahagyang napatawa si kuya. Well, he is not really that old but he seems older than me. "Enjoy ba ang view, sir? Maganda rito sir, consider niyo na mag move." I smirked, hindi ko inaalis ang tingin ko sa area sa baba kung saan busy ang mga tao. Sa resort kasi na tinutuluyan ko ay para sa mga turista. Puro cabin ang nasa taas at sa baba naman ay para sa mga guest. May mga pool at puro kainan ang nasa baba. "I would lo
SOLLAIRE I can not believe that today would be the day that I would be hand feeding my boss. Kung noon ay hindi ko siya mahawakan dahil sa sobrang bwisit ko sa kanya, ngayon naman ay kailangan kong mag silbi bilang kamay niya. Paano ba naman eh kahapon nakaramdam si Vernon nang pananakit sa parehas niyang kamao, yun pala eh may tama ang palad niya. Hindi ko naman inaakala na ganito siya mapupuruhan dahil sa away nila ni Zion. "Never ka pa bang nakipag away before? Grabe ka naman kung mapuruhan." Sabi ko habang inihahanda ang ice pack para sa kamay niya. "Malamang nakipag away na ko. Sadyang bato bato lang yung abogado--" "Zion." I cut him off. "Zion pangalan nung bumugbog sa iyo." Pagpapaalala ko sa kanya. Inirapan ako ni Vernon. Porque hindi na masyadong masakit ang mata niya at humupa na ang maga, kulang na lang ay minu minuto niya akong irapan. Namimiss ko tuloy nung namamaga pa ang mata niya at hirap pa siyang imulat ito. "Alam ko pangalan non. Ayoko lang banggi
VERNON I woke up in the sound of a whimper and crying. As if may tao na sinusubukan na pigilan ang isang matinding pagiyak. I was intrigued so I got up to check. As I walk around the house, tama nga ang hinala ko nang papalapit ako nang papalapit sa kwarto ni Sollaire ay mas lumalakas pa ang paghikbi na naririnig ko. What is her problem now? And why is she hurriedly packing her bags? She is so lame. Para lang doon ay lalayasan na niya ako? Di niya ba naaalala na may kontrata siya sa akin at nakatali siya sa akin? "Where are you going?" She was startled when I asked her. Napatalon pa nga siya ng kaonti. She wiped her tears aggressively at pinagpatuloy ang pagiimpake niya ng kanyang damit. "To a friend." She answered shortly. I rolled my eyes. I guess ito na ang oras para magbaba ako ng pride dahil kahit papaano naman ay nakokonsensya na rin ako. It might be true that I am treating her badly. Kahit ika-ika ay dahan dahan akong lumakad papalapit sa kanya. "I-I'm sorry, okay? Mal
SOLLAIRE When we arrived at the port in Batanes, kitang kita na agad ang magagandang tanawin dito. There's this suddent hint of relaxation within me nang tumama ang sariwang hangin sa balat ko-- amoy kalikasan, walang alikabok, at malayo sa polusyon ng Maynila. Lumapit sa akin si Vernon na may dala dalang inumin. "Inom ka muna. Binababa pa ang sasakyan." I sighed. Ininom ko ang in-can calamansi juice na binigay ni Vernon. "Sorry kung ganon ang inasta ko kanina. Occupied lang ako, pasensya na talaga." Paghingi ko ng tawad. Alam ko naman na hindi niya deserve ang sorry ko dahil mas masama pa ang ugali niya, kaya lang eh ganon talaga akong tao. Tumingin sa akin si Vernon pero nang makita niyang naka tingin din ako sa kanya ay umiwas ito ng tingin sa akin. He shrugs his shoulders. "Yeah, you were pretty rude. But its okay." At tsaka lumakad papalayo. Bwisit. Sana ay hindi na lang ako nagsorry. Habang hinihintay na maibaba ang sasakyan, inilabas ko muna ang cellphone ko at
VERNONSollaire tasked me.Yes, she tasked me. Inutusan niya ako na humanap ng accomodation para sa amin.At first, I was happy. Accomodation for the two of us? Sure, sure. Willing akong maghanap para sa aming dalawa. I was actually thinking na magpanggap na I accidentally booked us only one bedroom with one bed para naman ma-solo niya ako. And maybe then, hindi na niya matitiis ang presensya ko at mawawalan na siya ng choice kung hindi makipag sex sa akin.We are long over due.But when she said na maghanap ako ng accomodation for us, kung saan makakapagpahinga ng maayos si 'Mustang' na tinatwag niya-- my dick was so disappointed I decided to rent a whole Batanes Mansion just for the three of us.I'm willing to spend six digits per night sa pag renta kesa makita kong baby-hin ni Sollaire si Mustang katulad ng pag-aalaga niya sa akin.Not that I am jealous but alam ko na maiinis lang ako pag nakita ko iyon."Here is your key, sir. Enjoy your stay po." Magalang na sabi ng care taker n
SOLLAIRE Sinulit ko na ang umaga. Umaga kung saan mahimbing pa ang tulog ni Vernon. Hindi ko pwedeng i-risk na marinig na naman niya ang pag-uusap namin ni Mustang. Hindi naman sa may pake ako kung makikinig siya o hindi, ayoko lang na marinig at makita niya ako na ganito ka-vulnerable. Hindi kasi ako sanay. Bumabangon bangon na si Mustang. Malakas kasi ang risestensiya niya at pangangatawan kaya agad agad itong nakakakilos kahit kakalabas lang ng hospital. Pero kahit ganito ay hindi ko pa rin naman siya pinapabayaan. Matapos ko siyang subuan ng niluto kong lugaw ay pinaupo ko muli siya sa kama. Inilatag ko ang kumot sa kanyang katawan dahil kakaiba ang lamig sa Batanes tuwing umaga. Ini-angat ko ang ibabang parte ng kumot at inihanda na ang panlinis ng sugat at bagong rolyo ng bandage at sinimulan ko nang linisin ang mga sugat niya. Madaming gasgas sa bandang paanan si Mustang kaya maiging palitan nang madalas ang bandage para hindi ma-impeksyon. "So, di ka ba magtatan
SOLLAIREHe's been talking to me non-stop habang nagdadrive but I don't give a shit. Hindi ko siya kikibuin at wala talaga akong balak na pansinin siya.Alam ko naman na sinasadya niya ang ginawa niya kanina. Making me thirsty for sex with no reason."Hey, come on--" Malambing ang tono ng boses niyang pagtawag sa akin. "Galit ka ba?" He asked."No. Bakit naman ako magagalit sa iyo nang walang dahilan?" I replied coldly.He chuckled. Pati ang pagiging sarkastiko at pananadya niya na wala siyang alam kuno ay nagpapainit ng ulo ko lalo. "Okay, if you say so."Laking pasasalamat ko nang nanahimik na si Vernon at nag drive na lamang. Kanina pa ito patingin tingin si google maps niya dahil medyo naliligaw na kami. Hindi naman niya sinabi sa akin na naliligaw na kami pero alam ko naman kahit hindi niya sabihin dahil paulit ulit itong inis na kinakamot ang ulo niya."Where are we? Pabalik balik lang ata tayo eh." Inis niyang sabi.Hindi ko siya inimik. Hinayaan ko siya na mamroblema kakahan