SOLLAIREHe's been talking to me non-stop habang nagdadrive but I don't give a shit. Hindi ko siya kikibuin at wala talaga akong balak na pansinin siya.Alam ko naman na sinasadya niya ang ginawa niya kanina. Making me thirsty for sex with no reason."Hey, come on--" Malambing ang tono ng boses niyang pagtawag sa akin. "Galit ka ba?" He asked."No. Bakit naman ako magagalit sa iyo nang walang dahilan?" I replied coldly.He chuckled. Pati ang pagiging sarkastiko at pananadya niya na wala siyang alam kuno ay nagpapainit ng ulo ko lalo. "Okay, if you say so."Laking pasasalamat ko nang nanahimik na si Vernon at nag drive na lamang. Kanina pa ito patingin tingin si google maps niya dahil medyo naliligaw na kami. Hindi naman niya sinabi sa akin na naliligaw na kami pero alam ko naman kahit hindi niya sabihin dahil paulit ulit itong inis na kinakamot ang ulo niya."Where are we? Pabalik balik lang ata tayo eh." Inis niyang sabi.Hindi ko siya inimik. Hinayaan ko siya na mamroblema kakahan
SOLLAIRE Nakatitig lamang ako sa entrance ng bar. Nanginginig ang buong katawan ko at halos parang hindi ako makahinga. Sumabay pa ang pagkulimlim ng langit ngayon. Grabe raw ang mga bagyo sa Batanes lalo na at napapalibutan ito ng tubig. Hindi ko rin alam kung makakabalik kami agad sa siyudad lalo na at may nilabas na rainfall warning na magtatagal ng isang linggo, more or less pa iyon. Pero walang makakatalo sa dilim at bigat na nararamdaman ko ngayon. Hindi ko kasi alam kung anong mangyayari sa buhay ko pag tapos ko siyang makita. Will he take me back? Because I am willing to rebuild everything with him. I don't care about my contract with Vernon. Just one word from Carlo na gusto niyang subukan ulit, aabandunahin ko lahat. I've done it before, I can do it again now kung para sa rason na gusto ko. "So, what now? Tatayo ka na lang ba riyan?" Bumalik ako sa hwisyo nang marinig ko ang boses ni Vernon. Hinablot ko sa bunganga niya ang yosi na hinihipak niya at sinamaan it
CARLO "Break na muna ako, wala pa namang customer." Pagpapaalam ko sa kasama ko ngayon sa coffee bar. Alas tres na kasi at ang mga tao ay nasa pool area. Mamayang bandang alas singko pa naman ang karaniwang dagsaan ulit dito ng mga magkakape, bandang alas otso naman ang mga gustong uminom ng alak. Pumunta na ako sa sikretong pwesto sa likod ng resort kung saan maganda ang tanawin. Onti lang naman ang nakaka alam ng pwesto na ito kaya malaya ako rito na humipak ng sigarilyo. Ilang taon na rin ako rito sa Batanes. Kung noong una ay labag sa loob ko ang konsidyon kung bakit ako andito, iba na ngayon. Ngayon na andito na si Mandy na katuwang ko sa buhay ay hindi ko na naiisip ang buhay ko noon. Ang buhay ko noon sa probinsya ay mahirap. Lalo na para sa akin na high school lamang ang natapos at binubuhay ang sarili sa pagsasaka at pagtitinda ng mga gulay. Kung noon ignorante ako sa labas na buhay mula sa pagsasaka, ngayon ay marami na akong bagay na alam. Pati nga ang mga kape
SOLLAIRE I waited for a whole day to let my emotions decrease a little. Vernon had rented a room para dito ako pagpahingain. Isang room lang ang available kaya iisa lang ang kwarto namin. At sa kasamaang palad din ay iisang kama lamang ang para sa amin. But I didn't really care. Iyak lang ako nang iyak buong araw, at ngayon na sumapit na ang gabi ay nakatulala lamang ako habang nakahiga sa kama, ang mukha ko ay nakasandal sa unan. Naramdaman ko na bumigat ang kama. Dumating na pala si Vernon galing doon sa mansion. "Hey. Nasilip ko na si Mustang. Nasabi ko na rin lahat, ayos lang daw siya ron at kaya naman niya. Medyo nakakalakad na naman." Ani niya. Tumango lamang ako at hindi na kumibo. Wala talaga akong energy. Hindi ko kayang kumilos o ni magsalita man lang. Sobrang kirot at bigat ng puso ko, yung para bang hindi ko alam kung ano ang gagawin ko pag tapos ng lahat ng nalaman ko. "Sol, you can not be like this. Come on. Bangon ka." Tinapik tapik ni Vernon ang balikat k
VERNON "Let's go." I immediately packed our things. Inilagay ko ito sa bag na dala namin. While sobbing, tumingala ito sa akin at nagtanong, "What?" "I said let's go. Uwi na tayo kay Mustang." Ani ko habang busy pa rin sa pagaayos. "Bakit uuwi na tayo?" Tanong niya. Bakit ba parang ayaw niya pa umalis sa lugar na to? Nakuha na naman niya ang sagot na gusto niya. Narinig na niya ang dapat niyang marinig mula kay Carlo. Carlo wants her to stay away from his family. Malinaw na malinaw iyon. "Bakit? Ayaw mo pa bang umuwi? Ano pang gagawin mo rito?" Tanong ko habang tinitignan siya na parang pilit kong itinatatak sa utak niya na tapos na kami sa lugar na to. She shook her head. "I don't know. Ayoko pang umuwi--" "Kahit naman na dito ka pa tumira, hindi ka na mahal ni Carlo." Napa angat ang tingin sa akin ni Sollaire at bigla nitong hinablot ang tsinelas na nasa kanyang baba at ibinato sa direksyon ko. Hindi ako tinamaan but I am sure that she was aiming to hit me directly. P
VERNON Nagising ako nang biglang balagbag na bumukas ang pinto. "What the hell?" Naaalipungatan kong kinuskos ang mata ko para makita kung sino ang bigla bigla na lang pumasok sa opisina. "The hell are you doing here?" "Well, Jane called me. She said that you've been camping here for two straight days." Ani ni Casper. Umupo na ito sa single sofa at inilapag ang pagkaing dala dala niya para sa akin. May dala itong chinese food at hindi nito kinalimutan ang paborito kong orange chicken at fermented soy noodles. Kahit inaantok pa ay napilitan akong bumangon. Alam ko naman na hindi ako titigilan ni Casper. "Ano pa sabi ni Jane sa iyo?" I asked him while I was helping to prepare our food. Para kay Casper, lunch na ang pagkaing ito, pero para sa akin ay breakfast pa lamang. Ngayon pa lang ako kakain ng unang meal ko ngayong araw. Casper started eating his favorite dumplings. "Sabi niya, hindi raw talaga niya alam kung bakit ka magkakaganyan. But she figured that it is about So
Warning: Mature ContentSOLLAIREHINDI ko inaasahang dadagsa ng ganito karami ang mga application ngayong year. Matapos ko ba namang lubusang pasayahin ang CEO ng isa sa pinaka malaking wine production sa Asya, malamang sa malamang ay talagang dadagsa ang application nila ngayong taon.I am Sollaire Castro, the famous One-Year Secretary. If someone is a wife of a billionaire, she must know my name and hates it.Billionaires hire me to make them happy. Not in a sexual way, but in a genuine way where they can vent everything they can not with their wives or their families.Sure, I had sex with some of my clients I had before. Pero hinding hindi ako nakikipag sex sa alam kong may asawa o ka relasyon. The last thing I want is to ruin someone's relationship.Para maging malakas ang loob ko na mag trabaho na ganito ang ginagawa, iniisip ko na lang na para lang akong baby sitter o di kaya naman therapist ng mga bilyonaryo. "You have to choose one soon, Sollaire. Malapit na mag december." Pa
VERNON"Hindi mo ba kayang gawin?" I smiled at this girl in front of me.Ang babaeng nasa harap ko ay ang secretary na kakahire ko pa lang noong nakaraang linggo matapos kong sibakin yung isa."I can do it, s-sir. I just need the time to--""Time to what?" I asked.With that question, nangilid na agad ang luha niya.I closed my eyes. I'm trying to control myself ."I am asking you for what?" I asked again.I can hear her teeth chattering. It irritates the shit out of me. "F-for me to f-fully understand what you're asking me, sir..."Napapikit na naman ako. Hindi ko na napigilan ang sarili ko at itinapon sa sahig ang kapeng binili niya. "I specifically asked you to bring me coffee. STRICTLY with no sugar." Pagdiin ko."Yet, you brought me a coffee that could bring me to a diabetes coma. Do you know how bad that is?" I irritably said. "I expected very high from you and now what did you do? You disappointed me." Napahilot ako sa ulo ko."I-i'm sorry, sir." Yumuko ito at pinulot ang baso s