SECRETIVE

VERNON

I woke up in the sound of a whimper and crying. As if may tao na sinusubukan na pigilan ang isang matinding pagiyak.

I was intrigued so I got up to check. As I walk around the house, tama nga ang hinala ko nang papalapit ako nang papalapit sa kwarto ni Sollaire ay mas lumalakas pa ang paghikbi na naririnig ko.

What is her problem now? And why is she hurriedly packing her bags? She is so lame. Para lang doon ay lalayasan na niya ako? Di niya ba naaalala na may kontrata siya sa akin at nakatali siya sa akin?

"Where are you going?" She was startled when I asked her. Napatalon pa nga siya ng kaonti.

She wiped her tears aggressively at pinagpatuloy ang pagiimpake niya ng kanyang damit.

"To a friend." She answered shortly.

I rolled my eyes. I guess ito na ang oras para magbaba ako ng pride dahil kahit papaano naman ay nakokonsensya na rin ako. It might be true that I am treating her badly.

Kahit ika-ika ay dahan dahan akong lumakad papalapit sa kanya.

"I-I'm sorry, okay? Mal