Maya-maya lang lumabas si Anderson. Bagong ligo siya pero hindi ko 'to pinansin pa. Syempre umarte pa rin akong hindi nasasaktan. Nakaka-pagod din ang magpanggap pero wala akong ibang pagpipilian. Lumapit siya sa akin at umupo sa tabi ko. Pinagmamasdan ko lang siya at hinihintay na may sasabihin siya. Nang kinapa niya ang kama, agad kong napansin ang invitation card. Hindi ko pala 'yon na-itago. Akmang kukunin ko na 'to, subalit inunahan niya ako kaya hindi na lang ako umimik pa. Unang tingin pa lang niya alam na alam na niya. "Invitation card? Sino nagbigay? Si Menda? Nagkita kayo?" Sunod-sunod na tanong niya. "Ahmm, oum, pumunta siya rito kanina. Tapos sabi niya, may malaking importanteng bagay daw siyang i-announce sa birthday niya. Kailangan ko raw pumunta para malaman ko." Mahinahon na sagot ko. Nasa kumot lang ang tingin ng mga mata ko. "Okay...." Pansin ko ang malalim niyang paghinga. "May problema ba love?" "Ahmm, nag-aalala lang ako. Baka kung ano ang gawin niya b
Nagmamadali akong magtungo ngayon sa condo ng boyfriend ko. Ito ang ikalimang anniversary namin. Gusto ko siyang surpresahin, dahil ilang buwan din kaming hindi nagkikita. Masaya ako sa araw na ito at ito rin ang araw na hinihintay ko. Agad akong sumakay ng taxi. Mabuti na lang hindi traffic kaya nakapunta agad kami. Mabilis akong tumakbo patungo kung saan banda ang condo ng boyfriend ko. Nang nakarating ako roon, nagtaka na lamang ako dahil bukas ang pinto. Siguro, nakalimutan niya lang isara. Palagi talaga siyang busy, pati ba naman pag-lock ng pinto nakalimutan niya. Napalingon ako kahit saan, hindi ko alam pero nakaramdam ako nang lungkot at inis. Nang makita kong wala na ang mga litrato namin na noon ay kung saan-saan na lang nakasabit. Iisipin ko na lang na niligpit niya lang ang mga gamit niya. Napalingon ako sa hagdan, huminga muna ako nang malalim bago ko nagawang humakbang patungo sa 'taas. Pero, nang nakarating na ako sa tapat ng pinto ng kwarto. Mga ungol ang narinig
Nang magising ako ramdam ko ang sakit ng katawan ko. Mas lalo ang ulo ko, hilong-hilo pa rin ako. Hindi ko alam kung ano ang nagawa ko kagabi, kaya bakit ako nagkaganito. Tama, pumunta nga ako sa bar at uminom. Nang maimulat ko ang mata ko, inilibot ko ang tingin ko. Laking gulat ko na lang dahil nasa loob ako ng kwarto. Paano ako nakapunta sa ganitong kwarto? Halatang mga mayayaman ang may ganitong klasing kwarto. Ano ang gagawin ko.Naramdaman kong may anong bagay sa bewang ko at sa likod ko. Ang init, hindi ko alam pero, parang may katabi ako ngayon. Dahan-dahan kong iginalaw ang katawan ko. Gulat kong masaksihan ang lahat, hubot hubad ako habang may yumayakap na lalaki sa 'kin. Gusto kong sumigaw pero, napatakip ako sa bibig ko. Kailangan kong makaalis agad, kaya hindi siya pwedeng magising. Dahan-dahan kong ini-angat ang kanyang kamay para makaalis. Subalit, mas lalong humigpit ang pagkayakap niya. Naramdaman ko ang dumampi ng pagkalalaki niya sa pagkababae ko, dahil nakaharap ak
Hindi ako makatakas sa lalaking 'to. Hindi ko alam kung ano ang gagawin niya. Nakayakap pa rin siya sa 'kin matapos ang nangyari sa amin kanina. Ang sama ko hindi ko napigilan ang sarili ko. Dati, hindi ako pumapayag na galawin ako ng ex ko, kahit isang halik lang. Pero ngayon, hindi ko napigilan. Naglaho na bigla ang virginity ko. Maya-maya napatingin ako sa bintana at naramdaman ko ang sakit nang maalala ko ang mga sinabi sa 'kin ng ex ko. "Nelia, can you just stop! How dare you para storbohin kami! Minsan na nga lang ako makatikim ng babae, i-isturbohin mo pa!" "Bakit? Bakit mo 'to nagawa sa 'kin? Mahal mo naman ako diba? kaya bakit!" sabay hagulhol ko. "Nagtatanong ka pa??? Syempre, dahil hindi mo magawa ang ikaloob ang katawan mo sa 'kin! Alam mo naman na gusto ko ng magkaanak, pero hindi mo magawa dahil ang arte-arte mo!" "Pero, nag-explain naman ako diba? May mga pangako din tayo sa isa't isa na tayong dalawa lang..." "Noon 'yon! pero, ngayon walang-wala na!" Dahi
Ang daming mga nakatingin sa amin, saksi sila sa ginawa sa 'kin ni Anderson. Kahit sila gulat din na nakatitig sa amin. Kalaunan, binitbit ako ni Anderson patungo sa isang kwarto. Hindi lo masabi kung kwarto ba talaga 'to, dahil para sa akin isa na 'tong bahay sa sobrang laki. Narito ako ngayon sa kwarto, iniwan ako ni Anderson dahil may tatapusin lang daw siya. Nahihiya akong lumabas upang makipagkwentuhan sa ibang mga taong naririto. Dahil sa mga itsura nila kanina, parang hindi nila ako gusto. Pero, may iilan naman na magandang nakitungo sa akin kanina. Masasabi kong nakakainis si Anderson dahil padalos-dalos siya sa kanyang disisyon. Ngunit, wala na rin akong magagawa kundi tanggapin ang gusto niya. Tama rin naman siya, dahil ang pakikipagsiping ginagawa lamang ng dalawang makapares, lalo na kung mag-asawa na. Wala akong ibang magawa rito kundi ang mapahiga, siguro ramdam ko ngayon ang pagod at sakit ng mga hita ko. Matapos nangyari ang mga bagay na 'yon. Ang bilis ng oras, da
Sa araw na 'to maaga akong kinuha rito sa bahay ng mga nagpakilalang make-up artist daw. Wala akong ibang magawa kundi ang sumama, dahil si Anderson naman na ang nag-utos. Ilang Oras na lang gaganapin na ang kasal. Masyadong naging mabilis ngayon. Ngunit, ayos lang dahil nakilala ko na ang side ni Anderson kahapon. Masaya at mabait naman pala makisama ang kapatid niyang babae sa 'kin na si Kate. Ganon rin ang Mommy Len at Daddy Ramon niya. Kahit papaano, nakakaramdam pa rin ako nang excitement ngayon. Dahil, sa wakas matutupad na rin ang pangarap kong ikasal. "Seniorita, ready ka na ba mamaya?" excited na sambit sa 'kin nang isang nag-ayos sa buhok ko. "Oo nga naman, ang galing pa mamili ng babae ni Seniorito dahil sobrang ganda mo." "Kahit walang make-up ang ganda ganda na nga ehh, mas lalo lang gumanda ngayon." Tumango ako sa kanila at ngumiti. Kinakabahan rin naman ako ngayon, paano kung bigla pala akong madulas habang naglalakad ako sa gitna ng simbahan, ano na lang sasabi
"Nelia anyare? Ano ba naman 'yon. Sayang ikakasal ka na ehh, may humadlang pa.""Oo nga, tama si bakla, sino ba ang babaeng 'yon, Nelia? Rinig ko sa mga sabi sabi fiancee daw ng Anderson na 'yon.""Tama ka diyan girl, napakawalang hiya naman pala ni, Anderson. Kasi may fiancee na pala siya, tapos gusto ka niyang pakasalan, eww naman siya.""ANO BA BALAK NIYA! GAWIN KANG KABET! Naku, huwag kang basta-basta na lang papayag sa ganon, dahil ang ganda ganda mo. Para kang modela at ang talino mo pa. Tapos gagawin ka lang KABET ng walang hiyang lalaking 'yon. Naku naman! Baka gusto niya ng digmaan.""Nelia, nakikinig ka ba sa sinasabi namin ni Pengpeng, sayo? Diba bakla?""Oo nga naman, Nelia. Kanina ka pa diyan nakatanaw sa ibaba. Bakit ano ba meron diyan? May mga malilit ba na taong nandiyan, na hindi namin nakikita?""Hahah, may duwende ba diyan??" sabay halakhak nilang dalawa. Ano ba ang sasabihin ko. Hindi ko na alam, sa ilang araw lang napamahal na rin sa akin si Anderson. Ano na lan
"And where did you think are you going?" Malamig na boses, napalingon ako kung saan banda 'yon. Nakita ko si Anderson na na nakaupo sa isang upuan habang kaharap ang loptop niya. Hindi ako nagsalita, bagkus niramdam ko lamang ang katahimikan ng paligid at masyadong madilim. "Tell me. SAAN KA NANGGALING???" Buong boses nito, dahilan na nanginig ako. Biglang tumayo ang balahibo ko nang tumayo siya sa kaniyang kinauupuan sabay tingin sa akin ng malalim. Dahil sa nanlilisik niyang mga mata napahawak ako nang mahigpit sa damit ko."Ano tatayo ka na lang ba diyan? Saan ka nang galing? At sino sino ang mga taong kasama mo?" Seryosong tugon niya."Ahmm, ehh, a-ano, ano ka-kasi..." Nanginginig ako kaya hindi ako mapakapagsalita nang maayos."What!?""Mga kaibigan ko." Mabilis kong sabi."Tsk! And who the hell is that guy, na naging kayakap mo???" Nanlaki ang aking paningin sabay lunok ng laway ko. Parang biglang nagblanko ang aking isipan. "I said who the hell is he???""Ahm, ka-kaibigan ko
Maya-maya lang lumabas si Anderson. Bagong ligo siya pero hindi ko 'to pinansin pa. Syempre umarte pa rin akong hindi nasasaktan. Nakaka-pagod din ang magpanggap pero wala akong ibang pagpipilian. Lumapit siya sa akin at umupo sa tabi ko. Pinagmamasdan ko lang siya at hinihintay na may sasabihin siya. Nang kinapa niya ang kama, agad kong napansin ang invitation card. Hindi ko pala 'yon na-itago. Akmang kukunin ko na 'to, subalit inunahan niya ako kaya hindi na lang ako umimik pa. Unang tingin pa lang niya alam na alam na niya. "Invitation card? Sino nagbigay? Si Menda? Nagkita kayo?" Sunod-sunod na tanong niya. "Ahmm, oum, pumunta siya rito kanina. Tapos sabi niya, may malaking importanteng bagay daw siyang i-announce sa birthday niya. Kailangan ko raw pumunta para malaman ko." Mahinahon na sagot ko. Nasa kumot lang ang tingin ng mga mata ko. "Okay...." Pansin ko ang malalim niyang paghinga. "May problema ba love?" "Ahmm, nag-aalala lang ako. Baka kung ano ang gawin niya b
BACK TO NELIA POV.Napa-kapa ako sa kama dahil sa pag-vibrate ng phone ko. Kahit inaantok pa ako, agad ko pa rin itong binuksan dahil iniisip kong si Anderson ang nag massage. Napangiti naman ako. Ngunit, nang tuluyan ko itong buksan. Laking gulat ko na lang ang nakita ko. Tila'y dinurog ang puso ko. Mga malamig na patalim ang tumarak sa dibdib ko. "Love, bakit ganun...." Mahinang sambit ko sa sarili ko. Dahan-dahan na tumulo ang mga luha ko. Akala ko hindi na siya uulit, pero bakit sa litratong 'to makikita ko kung paano sila naghahalikan ni Menda. Hindi ko napigilan ang aking puso. Dahil sa sobrang sakit napa-iyak nang napa-iyak. Sana umuwi ka na lang, kailangan pa bang makipaghalikan sa iba bago ka umuwi. Masyado akong emosyonal ngayon. Sobrang sakit, sobra pa sa sobra.Mahigpit akong napayakap sa unan ko. Damang dama ang lamig na 'to. "Bakit ba ganun, bakit ganun. Anderson, siguro naman hindi totoo ang litratong 'to. Nilalandi ka lang ni Menda diba?" Kahit anong deny ko sa nak
"Nelia, alam mo naman na ex fiance ko si Anderson. Dapat alam mo na rin kung bakit ako nandito. Isa pa, you know na may nangyari na sa aming dalawa. So, may karapatan ako sa kaniya. Not only you Nelia." Mataray niyang wika at may kaartehan pa. Napakuyom ang aking kamao. Hindi ko gusto ang tinig ng pagkakasabi niya."Ano naman ngayon? Wala akong pake-alam kung ano ang meron ka kay, Anderson. Isa pa, ex ka lang diba? Asawa na niya ako ngayon. Kung isisiksik mo pa ang sarili mo sa aming dalawa. Isa ka lang kabet Menda." Nang gigigil na ako sa tulad niya. Kung pwede ko lang siya saktan nagawa ko na."Well, I don't care. As long as he's back in my life. Alam naman natin pareho na mang aagaw ka lang. Inagaw mo lang siya sa akin at marami ang nakakaalam sa bagay na 'yon." Tila'y bwenebwesit niya talaga ako ngayon. Hindi na nga maganda ang pakiramdam ko dagdag pa ang babaeng 'to."Sabihin mo na lang kung bakit ka nandito. Wala rito ang asawa ko, kaya hindi mo siya malalandi. Tsk! Menda, alam
"Ano ka ba, hindi ahh. Hindi ako buntis, sadyang gusto ko lang kumain ng mangga." Natatawang tugon ko rito. "Hayts, ano ba 'yan akala ko buntis ka na. Excited pa naman ako maging ninang." Sabay tikhab niya. "Ninang? Hahha ninang ka diyan, ang sabihin mo ninong." Bulalas ko rito. "Just support me sis, basta 'yan na ang usapan dapat lang na maging ninang ako ng magiging baby mo. Okay? Dahil kung hindi hmppp...." "Kung hindi? Ano naman? Tinatakot mo pa ako ahhh..." "Guys, were here." Biglaang singit ni Vince. Napatingin naman ako sa labas ng bintana. Nandito na nga kami. Isang palengke na maraming prutas. Hmmm, ang sarap naman atat na atat na talaga ako. Agad naman akong lumabas sasasakyan at sumunod naman sila sa akin. Dahil sa sobrang takam na takam na ako sa mangga. Mabilis kong inisa isa ang mga tindahan. "Nelia, magdahand dahan ka lang baka mamaya mapano ka pa!" sigaw sa akin ni Peng, ngunit hindi ko ito pinansin. "Ano ba 'tong bata namin ang likot likot naman ngay
Siguro nga mapaglaro ang tadhana. Pero, masaya naman na kaming lahat. Alam ko rin na masaya rin si David para sa akin."Ahmm, huwag mo na lang isipin 'yon Vince. Isa pa, hahah masaya naman kami ehh. Ayos lang din naman ang lahat para kay David. Isa pa, mas deserve niya ang ibang babae." Mahinahon kong tugon. "Well, that's true. And also I'm very happy with you Nelia. Malaki na rin ang pinagbago nang lahat. Like you. Then, I hope you'll not change. I mean, whatever that happened just stay of being you. Because your positive and still have a kind heart. Your genuine woman, and you deserve to love." Nakakataba nang puso. Malaki laki na rin ang pinagbago ni Vince."Thank you Vince. Ikaw din may mabuti ka rin' puso. And by the way kailan mo ba ulit popormahan si Mylene?" Biro ko pa sa kaniya."Shhh, napunta na naman sa amin ang usapan. She's happy about her life now. Baka kapag pumasok pa ako sa buhay niya magulo ko pa.""Aysus, papalusot ka pa diyan ehh...." "Ehem, Anong topic niyo diya
Parang ang dali lumipas ng araw. PANIBAGONG araw na naman ngayon. Sobrang masaya din ako today. "Love, kanina ka pa diyan sa bathroom, ayos ka lang ba diyan?" Pasigaw na wika ko, nang sa ganun ay marinig niya sa loob ang sinasabi ko. "I'm okay. Just wait a minute." Pasigaw niya rin' sagot. Inayos ko ang lahat rito sa loob nang kwarto. Habang hinihintay siyang lumabas. Ang tagal naman niya. Parang babae gumalaw ahh. Ano kaya itsura niya kung babae siya. Parang natatawa akonm kapag isipin ang itsura niya 'yon. Hmm, maganda din naman siguro. Baka ngaas maganda pa sa akin. "Honey, I'm done." Napaharap naman ako sa kaniya. Wow, bihis na bihis parang may lalakarin. Hmm, saan naman kaya. "Ohh, bakit ganyan ang suot mo? May lakad ka ba love?" Lumapit ako sa kaniya at maayos na inayos ang pulo niya. "Sa company lang naman. Don't worry, may importante lang na gagawin ako ro'n. I'm sorry honey, maiiwan na muna kita dito sa bahay." Malambing niyang wika. "Hindi ayos lang naman sa
• • • • • Matapos kanina sa cafeteria, nagyaya ako kay Anderson na umuwi na. Kahit medyo ay hindi ko sila maintindihan nina David at Vince. Siguro dahil lang din sa babae ako. May mga bagay na hindi maintindihan ng mga babae ang isang lalaki. By the way, nandito ako sa kusina. Yes medyo nakaramdam ako ng pagod. Kaso nga lang nakaramdam din ako ng gutom. Gusto ko rin kumain ng cake ngayon. Mabuti na lang medyo may alam din ako sa paggawa nito. Oo nga pala, nagtungo si Anderson sa garden kaya mag-isa lang ako ngayon dito sa kusina. "Hmm, bakit ganun pakiramdam ko pagod ako pero gusto ko na may ginagawa ako. Anong nangyari, bakit ganito ang nararamdaman ko. Hmm, kanina din medyo nabagot ako pero atat naman ako sa labas." Mukha akong ewan dito, dahil kinakausap ko nang mag-isa ang sarili ko. 'DI' BALE NA NGA LANG SELF, FOCUS KA NA LANG. Maayos kong nilagyan ng icing ang cake na ginawa ko. Natutuwa ako dahil ang cute nito. Sana magustuhan din 'to ni, Anderson. "Ehemm, is that a ca
Masaya naman ang aming pagkwekwentuhan dito sa cafeteria. Halos mapuno ng mga boses nila ang cafeteria na 'to. "Ehh, ngayon may oras ka na ba kay Mylene?" Kalokohan na wika ni Pengpeng Kay Vince. "Tumigil ka nga diyan Peng. Magkakaibigan tayo rito, tumahimik ka nga sa kalokohan mo." Pag-aawat naman ni Mylene. Hay naku! Pati love life nila ehh. Ito talaga si Peng, walang preno sa mga sinasabi niya. Kung ano ano na lang ang lumalabas sa bibig niya. "Hayts, aminin crush niyo naman ang isa't isa dati diba? Tsyaka, nasa tamang edad na rin kayo ngayon. Isa pa, pareho naman kayong single ahh, kaya walang problema do'n. Then, baka mawala na ang kasungitan mo Mylene kapag magkatuluyan na kayong dalawa, hahahha...." Kahit ako tawa na lang ang lumabas sa bibig ko. "Ano? Loko ka talaga, umayos ka na nga lang. Kakabalik pa nga lang ni Vince, ganyan na ang asal mo." Masungit na boses ni Mylene. Ngunit, nababasa ko sa kaniya ang kinikilig niyang itsura. Nagpapanggap pa kasi ehh, hindi na
"Anong gusto mong gawin ko? Magpanggap? Anderson, ikaw ang mas malapit at palaging nakakasama ngayon ni Nelia. Kaya dapat lang na hindi ka magsinungaling sa kaniya. Sinasabihan lang din kita dahil kilala ko kung paano magalit ang kaibigan ko. Hindi naman kita tinatakot ehh, pero kung takot bahala ka sa buhay mo. Isa pa, huwag mo rin akong takutin, dahil hindi ako takot." Madiin pa rin na boses ko. "Okay, Hahanap lang ako ng tamang oras para diyan. But now, hindi ko muna ma-isingit ang bagay na 'yan. Dahil, inuuna ko lang naman na iniisip ang kalagayan niya." BACK TO NELIA POV. PAKIRAMDAM KO PAGOD NA PAGOD NA AKO. GUSTO KO NANG UMUWI. "Peng, Mylene, umuwi na kaya tayo." Pagyaya ko na may mahinang boses. "Ano ka ba Nelia, hindi pa nga tayo nakakarating do'n ehh." Pagrereklamo ni Pengpeng. "Bilisan mo nga sa pagmaneho siyang Mylene! Ang bagal mo mukha kang pagong!" Dagdag pa niya na may masungit na boses. By the way, naka-upo kami sa likuran ng sasakyan. Samantalang si My