CHAPTER THREE

Hindi ako makatakas sa lalaking 'to. Hindi ko alam kung ano ang gagawin niya. Nakayakap pa rin siya sa 'kin matapos ang nangyari sa amin kanina. Ang sama ko hindi ko napigilan ang sarili ko. Dati, hindi ako pumapayag na galawin ako ng ex ko, kahit isang halik lang. Pero ngayon, hindi ko napigilan. Naglaho na bigla ang virginity ko.

Maya-maya napatingin ako sa bintana at naramdaman ko ang sakit nang maalala ko ang mga sinabi sa 'kin ng ex ko.

"Nelia, can you just stop! How dare you para storbohin kami! Minsan na nga lang ako makatikim ng babae, i-isturbohin mo pa!"

"Bakit? Bakit mo 'to nagawa sa 'kin? Mahal mo naman ako diba? kaya bakit!" sabay hagulhol ko.

"Nagtatanong ka pa??? Syempre, dahil hindi mo magawa ang ikaloob ang katawan mo sa 'kin! Alam mo naman na gusto ko ng magkaanak, pero hindi mo magawa dahil ang arte-arte mo!"

"Pero, nag-explain naman ako diba? May mga pangako din tayo sa isa't isa na tayong dalawa lang..."

"Noon 'yon! pero, ngayon walang-wala na!"

Dahil hindi ko siya napagbigyan, nagawa niya sa 'kin ang bagay na 'yon. Hindi man lang niya naisip ang mga napagsamahan namin at mga pangako noon. Tapos ngayon, nagawa kong makipagsiping sa taong hindi ko naman kilala. Ngayon ko lang naramdaman ang takot na baka mabuntis ako. Gusto ko lang naman ang ikasal sa taong mahal ko at mamahalin ako. Kalaunan, hindi ko namalayan na unti-unti na pala pumapatak ang mga luha ko.

"Are you crying?" Bumangon ang lalaking 'to at humarap sa 'kin.

Tumango na lang ako sabay punas ng mga luha ko. Ngunit, hindi ko pa rin mapigilan ang umiyak.

"Don't be afraid okay? I'm going to marry you. Either you like it or not." Seryosong tugon niya.

Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya. Paano niya ako pakakasalan, hindi niya naman ako kilala. Hindi ako makapagsalita, tila'y umatras ang dila ko.

"Later, ipapaayos ko agad ang magiging bagong bahay mo."

"Huh? Ano ba ibig mong sabihin?" Hindi makapaniwalang tanong ko.

"From now on, you're mine. Understood?" madiin niyang boses.

Hindi pa rin ako makasalita dahil hindi ko maintindihan ang sinasabi niya. Paano niya kasi nasasabi ang ganyan. Hindi biro ang magpakasal at ipapaayos raw ang magiging bagong bahay ko. Saan naman siya kukuha nang malaking pera.

"Pwede po ba, huwag ka magbiro nang ganyan. Ayos lang naman sa 'kin kung hindi mo ako pananagutan, dahil kasalanan ko rin naman."

"Tsk! Don't say that, because nagustuhan ko ang pakikisabay mo. You need to marry me, because if not. Hindi ka rin pwedeng ikasal sa ibang lalaki."

"Huh? A-ano ba ang pi-pinagsasabi mo?" putol-putol kong saad.

"I touch you already. I get your first virginity. Dahil matino akong lalaki, I'll take you as my wife and responsibility."

Napakurap na lang ako sa sinabi niya. Mabilis din na kumabog ang puso ko dahil sa sinabi niyang, papatayin niya. Nakakatakot naman siya magalit. Kung ganon, hindi talaga ako pwedeng makisama basta-basta sa ibang mga lalaki, lalo na sa ex ko.

FAST-FORWARD

Matapos kanina, dinala niya nga ako sa isang napakamalaking bahay. Kung titingnan ay isang palasyo. Ibig sabihin pala hindi siya nagsisinungaling at totoo lahat nang sinabi niya kanina. Sa itsura kong 'to alam kong hindi ko deserve ang tumira sa ganito. Pero, hindi naman ako hinahayaang umalis ng lalaking 'to. Halos hawak-hawak niya nga lang rin ang kamay ko mula pa kanina. Kaya, paano ako makakatakbo para tumakas.

"Now, my house is yours."

"Huh??? Ano??? Totoo ba ang sinasabi mo?"

"Yes, why you don't like it?"

"Ahmm, ano kasi ehh..."

"Don't tell me you don't like it. Dahil kung ayaw mo, magpapagawa na lang ako ng bago para sa ating dalawa."

"Huh? hi-hindi na, gu-gusto ko naman ang ganda kaya."

Parang nanigas ako sa kinatatayuan ko. Ang laki na nga ng bahay na 'to, tapos magpapagawa pa siya ng bago. Baka mamaya ako pa ang dahilan na maubos ang pera niya.

"Para sa aming dalawa???" pagtatakang tanong ko sa isipan ko.

"If you need something just tell me, okay?" malambing niyang boses.

Tumango na lamang ako habang mahigpit na napapahawak sa damit ko. Hindi talaga ako makapaniwala sa ganito. Siguro, may condition din kaya ginagawa niya 'to sa 'kin.

"Sandali lang, may bayad ba ako sa pagtira dito? Wala kasi akong trabaho kaya wala akong pera pang bayad sayo."

"Don't worry honey, wala kang babayaran. Lahat nang naririto ay sayong sayo na, mas lalo ako."

Dahan-dahan siyang lumapit kaya dahan-dahan rin akong napapaatras. Kalaunan, napasandal na ako sa isang mesa. Hindi ko maintindihan pero, parang namumula ako. Mas lalo kasi siyang nagiging gwapo, lalo na sa malapitan. Sino hindi ma-iinlove sa lalaking tulad niya.

"Just be my wife and give me babies."

Nanlaki na lang ang paningin ko nang bigla niyang hinawakan ang bewang ko papalapit sa kanya. Mas lalo niyang idinikit ang mukha niya sa mukha ko. Dahil sa kaba, naitulak ko siya nang mahina, pero hindi ko na kaya. Ang bigat niya, parang ang tigas nang tindig niya.

"Ano ba, pwede bang bitawan mo ako?" sabay kurap ng mga mata ko.

"Remember this, dahil nasa akin ka na, hindi ka na makakawala pa. Your mine."

"Wait nga lang, hindi ko pa nga alam ang pangalan mo," sabay titig ko sa ibang direction.

"Okay, I'm Anderson, but I want you to call me love. Either you like it or not."

"Pero, Anderson na lang...."

"No. I'm your husband now and you're my wife now," madiin niyang boses.

Mas lalo niyang inilapit ang itsura niya. Wala akong ibang nagawa kundi ang mapapikit. Kahit ayaw ko, tila'y hinihintay ng labi ko na halikan niya ako. Pero, narinig ko lang na ngumisi siya. Binitawan niya ako kaya naimulat ko ang paningin ko.

Lumayo siya sa 'kin nang kaunti. Nang inilibot ko ang paningin ko, hindi ko inaasahan ang makikita ko. Gulat rin silang nakatingin sa 'kin, dahilan na parang nanigas ang katawan ko sa kinatatayuan ko.