"At sino ka naman? Anong karapatan mong pigilan ako sa pagkaladkad ko sa pasaway kong anak? Wala kang karapatan kaya tumahimik ka!" panininghal ni Matilda sa lalaki. Napataas ang kilay niya at saka pinanliitan ng mata ang lalaki at tiningnan mula ulo hanggang paa.
Napatawa si Matilda nang makita ang pormal nitong suot. "Lalaki mo 'to, Lorelei? Bakit sa lahat ng lalaking papatulan mo, yung nagpapanggap pang mayaman! Hanggang ngayon parin pala ay tanga kang babae ka! Akala ko ay mapapakinabangan kita at may mapapala ako sa 'yo pero mukhang wala naman pala!" Napapatiim-bagang nalang si Griffin sa ginawang pang-i-insulto ng ina ng dalaga sa kanya. Paano nito nasasabi na nagpapanggap lang siyang mayaman? Hindi ba siya nito kilala? "Tingnan mo nga ang suot n'yan! Iba ang kulay ng suit na suot niya at ibang-iba rin ang kulay ng necktie niya! Necktie palang, dapat ay alam mo nang walang ka-taste-taste kaya hindi ako maluluko ng walang kuwentang lalaking 'yan!" Napapatingin si Griffin sa suot niyang suit at palihim nalang na napapamura sa nakita. Sa sobrang pagmamadali niya kanina na bisitahin ang babaeng alam niyang makakatulong sa kanya para maisalba ang kinabukasan niya at magkaroon ng anak gaya ng naging request ng ama niya ay hindi na niya namamalayang iba pala ang nakuha niyang necktie para sa suit niya. Hindi naman niya aakalain na ito ang magiging dahilan para magmukha siyang mapagpanggap sa mata ng ina ng babaeng nakasiping niya noong gabing iyon. Siya mismo ang nagdala sa dalaga sa hospital nila. Siya rin yung lalaking nakasalo sa dalaga noong natumba ito sa kompanya niya. Nang makilala ang babae na siyang nakasiping noong nakaraang linggo ay hindi na siya nag-atubiling dalhin ito sa hospital at ipahawak sa uncle niya para matingnan ang naging kalagayan nito. Umuwi na muna siya para sana ay makapagbihis. Ngunit ilang piraso palang ng damit ang natatanggal niya sa katawan niya ay may natanggap siyang magandang balita mula sa uncle niya na doktor na siyang humawak kay Lorelei. Nang malaman niyang nagdadalang-tao ang babae ay halos pinaharurot na niya ang sasakyan papunta sa hospital. Hindi niya aakalain na maaabutan niyang sapilitan nang kinakaladkad ang babae. "Halika! Kailangan mong sumama sa 'kin para magpakasal kay Mr. Smith! Siya lang ang alam kong makakatulong sa atin para maibalik ang kompanya natin kaya hindi puwedeng hindi kita madala pabalik sa atin! Hindi puwedeng hindi ka sumama sa akin, Lorelei!" wika pa ni Matilda at saka ay sapilitang pinapasok si Lorelei sa loob ng sasakyan. Ilang hakbang palang ang nagagawa nila nang may kamay nang humawak sa braso ni Matilda para mapatigil siya sa ginagawa. "I told you, don't touch her, or else... mapipilitan akong gawin ang isang bagay na hindi ko ginagawa sa isang babae, lalo na sa matanda," malamig at seryosong wika ni Griffin na siyang tila ay nagpataas sa inis ni Matilda. "Matanda? Napakawalang-galang! Ito ba ang ipinaglalaki mong lalaki na siyang liligtas sa 'yo mula sa kahirapan, Lorelei?! Aba'y... napakawalang-kuwenta! Kung kakapit ka naman pala sa patalim, bakit hindi mo na sinagad pa? Ha! Hindi naman maipagkakaila na ganyang lalaki lang ang aabutin mo dahil wala ka rin namang galang sa 'king bata ka! At ikaw!" Itinuro ni Matilda si Griffin na ngayon ay nakatiim na ang bagang na nakatingin sa kamay ng nauna na siyang mahigpit nang nakahawak sa braso ni Lorelei. "'Wag kang mangialam sa usapang magpa-pamilya! Dinidisiplina ko lang ang anak ko kaya puwede ba? Umalis ka nang lalaki ka?! Wala kaming mapapala sa 'yo!" Akmang kakaladkarin na ni Matilda si Lorelei nang marinig naman ang mala-demonyong tawa ni Griffin. "A-Anong tinatawa-tawa mong lalaki ka? Nababaliw ka na ba?" nanlalaki ang matang wika ni Matilda. Si Griffin naman ay hindi na maiwasang mapangisi nalang. "Anak mo pala siya? Pero bakit kung tratuhin mo, parang hindi mo anak?" prankang wika ni Griffin na siyang ikinasinghap na ng ginang. Naglakad palapit si Griffin kay Matilda at saka ito bumulong. "Anak mo nga ba?" nakangising wika ni Griffin bago lumayo sa ginang para tingnan ang naging reaksyon nito. Napapasilay na ang matagumpay na ngisi sa labi ni Griffin nang makita ang inaasahan niyang reaksyon ng ginang. Napamaang na ito at nanlalaki ang mata, tila ay hindi makapaniwala sa narinig mula sa kanya. Habang si Lorelei ay naguguluhan pa sa kung ano ang pinag-uusapan ng Mama Matilda niya at ng boss niya ay hindi naman maiwasan ni Griffin ang magkibit-balikat nalang. Inagaw niya ang dalaga mula sa kamay ng ginang at saka ay hinapit na ito sa may baywang na siyang tila ay nagpaigtad naman kay Lorelei. "S-Sino ka ba? Anong pakay mo sa pamilya namin?" tila nakakakita nang multong wika ni Matilda na siyang nagpangisi na kay Griffin, pinaglalaruan ang emosyon ng ginang. "Sino ako?" patanong na sagot ng binata at saka ay napapatingin na kay Lorelei na siyang hawak-hawak na niya ngayon sa baywang. "Ako ang ama ng batang dinadala niya.""Bakit mo ako tinutulungan?" maliit ang boses na tanong ni Lorelei sa binata na siyang seryoso at tahimik nang nagda-drive sa kotseng sinasakyan nila.Matapos ang sagutan ng lalaki at ng ina niya ay hindi na siya binitawan pa ng binata hanggang sa makasakay sila ng kotse nito. Wala namang nagawa ang ina niya sa lalaki, bagay na siyang malaking ikinataka na ni Lorelei. Walang nakakapigil sa ina niya pagdating sa kanya, pero ganoon nalang ang gulat niya nang makitang tila ay tumitiklop ang ina niya sa sinabi ng binata. Ngayon ay naku-kuryoso na siya kung ano nga ba ang sinabi ng binata sa ina niya para tumiklop ito nang ganoon sa lalaki."Ano nga palang sinabi mo kay Mama Matilda para tumiklop siya nang ganoon sa 'yo? Kailanman ay hindi nagpapahuli si mama kaya nagulat nalang ako na napapatiklop mo siya at natatahimik siya matapos mong may ibulong sa kanya. Anong sinabi mo sa kanya?" sunod-sunod na pagtatanong ni Lorelei sa lalaki na siyang binaliwala naman ang presensiya niya.Ganoon n
Ganoon nalang ang pagsinghap ni Lorelei nang pagsilip niya sa condo unit ay sumalubong sa kanya ang nagsasalubong na kilay ni Griffin."Ilang oras pa ba kitang aantayin bago ka tuluyang makapasok dito sa loob? Or... should I carry you for us to start on our business? I'm eager to finish this one," naging wika na ni Griffin na siyang mabilis na ikinataranta ni Lorelei papasok na sa loob ng condo unit."Oo na! Papasok na! Hindi makapag-antay," umuungot-ungot na wika ng dalaga na siyang mas lalong nagpasalubong na sa kilay ni Griffin."Anong hindi makapag-antay? I already waited for an hour. Do I still need to wait for another fucking hour to talk to you?"Napapatabingi na ang ulo ni Lorelei. "Usap lang ang gagawin natin?" paninigurado niya na siyang ikinataas na ng kilay ni Griffin at saka ay napapangisi na."What? Do you want us to do something other than talking?"Dahil doon ay mabilis nang napapamula ang mukha ni Lorelei at saka ay napapanguso nalang."Lock the door," deritsahang uto
"Rule no. 1, no feelings attached," unang pagbasa ni Lorelei sa unang nakasulat sa papel."As you can see, I have my beloved girlfriend---""Kung may girlfriend ka naman pala, edi sana ay siya nalang ang binuntis mo," pabalang na wika ng dalaga sa lalaki na siyang kaagad na ikinasalubong ng kilay nito."Anong magagawa ko? Ibinuka mo na ang mga hita mo sa akin at may nabuo na tayo kaya wala na tayong kawala," prankang wika ni Griffin na siyang mabilis na ikinamula na ng pisnge ng dalaga."Aba! Malay ko bang tanga ka! Sino ang lalaking makikipagsiping nang walang kahit na anong proteksyon na suot? Ikaw lang!" patutsada naman ni Lorelei na siyang mas lalo lang na ikinasalubong ng kilay ng lalaki.Nang mapansin niyang tila ay nagiging masamang damo na ang lalaki ay mabilis niyang hinawakan ang tiyan niya, bagay na siyang nagpapikit nalang sa lalaki sa tabi niya."Ano? Okay ka na ba sa rule no. 1?" kapagkuwan ay pagtatanong ng lalaki sa kanya."Ang dali lang naman niyan. Wala na bang mas i
Mabilis na namula ang pisnge ni Lorelei sa narinig. Alam niyang kasunduan lang ang lahat pero heto siya at kinikilig sa sinabi ng binata sa kanya. Heto siya at iba ang naging hatid ng pag-alok ng binata sa kanya kasal.Muling nagpeke ng ubo si Lorelei at saka muling tiningnan ang papel."Rule no. 3, you will live with me in the mansion and will follow my order," pagbasa niya at saka ay mabilis na napapatingin sa lalaki para ipakitang tutol na tutol siya sa ikatlong rule."Bakit kailangang sa mansyon tayo titira? At dapat ay sundin ko ang lahat ng utos mo? Ha! Hindi ako utusan---"Hindi paman tapos sa pagsasalita si Lorelei ay mabilis nang kinuha ni Griffin ang papel."Kung ayaw mo, edi 'wag---"Bago paman makapagtapos sa sasabihin si Griffin ay padabog nang nagsalita si Lorelei."Oo na! Papayag na ako na sa mansyon tayo titira pero tanggalin mo yung susundin ko lahat ng utos mo. Ayaw ko no'n," napipilitang wika ni Lorelei. Wala siyang matutunguhan pa kaya kung tatanggihan niya ang off
Habang bumabyahe sila papunta sa mansyon na siyang titirhan na nila mula ngayon ay hindi nalang maiwasan ni Lorelei ang makabahan. Iniisip kasi niya na baka pagdating nila sa mansyon ay hindi siya magustuhan ng pamilya ni Griffin. Sino nga lang ba siya? Isa lang naman siyang hamak na babaeng nakikisampid sa pamilya nila. Mayaman ang pamilya ng lalaki kaya alam niyang mayaman din ang gugustuhing magiging kabiyak ng anak nila.Samatala, si Griffin naman, kahit ang tingin ay nanatiling nasa kalsada, ang tainga at atensyon nito ay na kay Lorelei parin. Hindi man niya sinasadya ay alam niyang biglaan nalang mapapansin ng katawan niya ang lahat ng nagiging reaksyon ni Lorelei sa tabi niya."Kinakabahan ka?" kapagkuwan ay pagtatanong ni Griffin sa dalagang kanina pa hindi mapakali sa tabi niya.Si Lorelei naman ay hindi na maiwasang mapakurap-kurap. "S-Sinong kinakabahan? Natatakot lang ako na baka ay kung saan mo ako dadalhin. Malay ko ba kung ano nang nasa kukote mo. Hindi pa naman kita ki
Pagkapasok nila sa mansyon ay tila nagsitayuan na ang balahibo ni Lorelei nang madatnan ang mga nakahilerang mga kasambahay suot-suot ang pare-parehas na uniform ng mga ito. Kahit ang mga lalaki na alam niyang tauhan ng pamilya ni Griffin ay nakahilera na sa tabi ng mga kasambahay."Welcome to Mansion de Cabanilla, young lady," sabay-sabay na wika ng mga kasambahay at ng mga lalaking nakahilera bago napapayuko na siyang tila ay nagpatayo na sa balahibo ni Lorelei. Hindi niya aakalain na magiging ganoon ang madadatnan niya pagkarating sa mansyon. Alam niyang hindi siya karapat-dapat na galangin pero ang paggalang na ibinigay ng mga ito sa kanya ay tila nagpapaluha na sa dalaga.Si Griffin naman na nakita iyon ay napapaangat na ang sulok ng labi. Hinapit na niya ang baywang ng dalaga at saka na ito iginiya papasok sa mansyon."Ang sosyal naman ng mga tauhan niyo," nakabungisngis na wika ni Lorelei.Ganoon nalang ang pagkawala ng ngisi sa labi niya nang mapansin na hindi na naman siya pi
Matapos magsawa kakatingin sa loob ng kuwarto ay lumabas din ng silid si Lorelei para maglibot din sa buong mansyon. Naabutan niyang nakapan-dekuwatro si Griffin habang nakaupo sa mahabang sofa hawak-hawak ang diyaryo na alam niyang matamang nagbabasa sa nakalagay sa naturang basahin.Hindi na inabala pa ni Lorelei ang lalaki at nilapitan na ang mayordoma na alam niyang kabisado na ang pasikot-sikot sa mala-palasyong bahay ng mga Cabanilla."Manang," ani Lorelei pagkalapit na pagkalapit niya sa mayordoma. Alerto naman itong napalapit sa kanya kasama ang iilang nakahanay na mga kasambahay."Ano po 'yon, young lady?" wika pa ng mayordoma na siyang nagpaestatwa sandali kay Lorelei. Hindi siya sanay na tawaging young lady. Kahit noong may kakayahan pa sila sa buhay ay hindi niya hinahayaan ang iba na pagkabigyan siya ng special treatment dahil lang sa may kakayahan siya. Ngayong tinawag siyang young lady ay tila nahihiya siya, lalo na ngayong nakikitira nalang siya."Naku, 'wag na po yung
"Lazaro Gonzales didn't make it. I'm sorry for your loss."Napapikit si Lorelei nang maalala ang eksenang iyon sa hospital. Nailibing na ang ama niya ngunit nandito parin siya at hindi mawala-wala ang sakit na nararamdaman niya sa pagkawala ng ama. Nasa kuwarto siya ng mga magulang niya habang yakap-yakap ang litrato nito sa dibdib niya, nagluluksa sa ganoong paraan."Papa, bakit? Bakit mo ako iniwan dito? Paano nalang ako? Sino nalang ang magtatanggol sa akin? Sino nalang ang magmamahal sa akin, papa?"Sa isang iglap ay naramdaman nalang ni Lorelei ang mainit na likidong umagos mula sa mga mata niya. Nasasaktan siya at hindi niya iyon kayang itanggi pa.Mahal na mahal niya ang ama niya. Kahit na may ina naman siya ay ito na ang nagparamdam sa kanya ng isang pagmamahal na hindi niya nakuha sa ina. Kaya ngayon na nawala na ang ama ay hindi na niya alam kung ano pa ang gagawin sa buhay niya.Mabilis ang mga naging pangyayari. Noong mga nakaraang buwan lang ay masaya sila ng ama niya. Ka