Carmela's Point of View.
Makalipas ang ilang taon ay napag desisyonan na naming umuwi dito sa Pilipinas ni Cody. Kasalukuyan na kaming nasa Apartment na uupahan naming mag Ina. Hindi ito kalakihan, sakto lang ito para sa aming dalawa at dahil na rin siguro kaunti lang ang gamit namin. Pinapanood ko si Cody habang nag lalaro. Hindi madali para sa akin na bumalik dito sa Pilipinas dahil natatakot akong malaman ito ng aking Daddy o kaya'y may ibang maka alam at maapektuhan nito ang pagiging politician nya. Ang huling naging balita ko lang sa pamilya namin ay hindi nanalong Mayor ang aking Ama dahil hindi raw hamak na mas malakas at madaming connections sa nakatataas ang nakalaban nya noong election. Ngayon ay nag fo focus nalang sila sa kanilang business na pabagsak na. Nawala ako sa pag iisip at nag tatakang tumingin sa Isang number na nag flash sa aking cellphone. Ang number na ito ay unsave kaya hindi ko alam kung sino ang tumatawag. Sinagot ko ito. "Hello?" Alanganin kong bungad sa cellphone ko. "How long has it been, Carmela?" Halos mabitawan ko ang pagkakakahawak sa cellphone ng marinig ko ang boses ni Pearlyn sa kabilang linya. Paano nya nakuha ang number ko? Syaka ano naman ang pakay nya ngayon at napa tawag sya? Alam nya kayang naka uwi ako ng Pilipinas? Baka may masama syang gawin sa aming mag Ina. Should we go back to New York? Sa dami ng mga pumapasok sa aking utak ay parang nabingi na ako sa reyalidad na kanina pa sya dakdak nang dakdak sa kabilang linya. "Hello are you still there?" Naiinip na tono na boses ni Pearlyn. Kahit hindi ko sya kita ay alam kong salubong na ang kilay nito dahil kanina pa ako hindi nakikinig. "Yeah..." Kabadong sagot ko. "Alam kong nahihirapan na kayo financially ng anak mo..." Nabasag ata ang aking pandinig sa sinabi nya. Alam nyang may anak ako? Papaano? Simula nang makapunta ako ng New York ay umalis ako sa Apartment na binigay sa akin ni Daddy at tinanggal ko rin ang ibang connection ko. "Don't worry, hindi ko sasabihin kay Dad na nag bunga ang kalandian na ginawa mo nong gabing 'yon at baka tuluyan kana nyang tanggalan nang hininga. I know that your child is ill and you need tons of money para sa kanyang pag papagaling." Natahimik ako. Isa ito sa mga rason kung bakit kami umuwi ng Pilipinas. Habang tumatagal kami sa New York ay mas tumataas ang aming gastusin. Hindi ko kayang tustusan lahat ng pangangailangan naming dalawa ni Cody, lot na't kailangan nya nang pumasok ng school at nag u-undergo pa sya sa chemotherapy kada buwan. As a single mother na kaunti lang ang kita hindi nya na kaya pag kasyahin ang lahat kaya minabuti nalang naming umuwi. "Let's make a deal kapalit ng pera." Ngayon palang ay gusto ko nang tanggihan kahit hindi nya pa sinasabi ang deal na gusto nyang gawin naming dalawa dahil unang una hindi ko alam kung maganda ba ang gagawin namin at pangalawa ay ayaw ko ng magkaroon ng kahit ano pang koneksyon sa kanila para sa aking anak. "Bumabagsak na kasi ang kompanya at gusto ni Dad na makipag blind date ako sa rival company natin. Ang pamilya ng mga Mostrales. Alam mo naman gaano makapanyarihan ang pamilyang 'yon when it comes to business world. Ang kaso lang e, alam mo namang puro matatandang lalaki ang meron sa pamilyang 'yon. Dad wants me to marry with one of those ugly elder guys. Now ang gagawin mo lang naman during blind date ay i-offend mo sila. Make something na hindi ka aya-aya para ma turn off sya sayo. Gawin mo ang lahat ng kaya mo dahil ayokong maitali sa ganoong uri ng lalaki. Syaka isa pa I'm busy here in Hawaii doing my photoshoots. Once na sinabi mo kay Dad na tumawag ako sa'yo at sinabi mo mga sinasabi ko. Lilintikan ka sa'kin, kayong dalawang anak mo." Maayos pa ang boses ni Pearlyn kanina ngunit naging madiin ang tono nito at nag babanta pa sa huling sinabi nya. Natahimik ako para pag isipan lahat ng sinabi nya. Hindi naman ako pwedeng tumaya sa sugal na walang maibabalik sa akin. Hindi rin naman pwedeng sumabak sa gyera na walang balang tatama sa akin kahit na may bala ako. "Simple lang naman ang gagawin mo eh. Tiyak na madadalian kalang, ayoko kasing makita ako ng mga tao na may kasamang matandang lalaki na uugod ugod na dahil lang sa lintik na blind date na yan para maisalba ang kompanya". Alam ko na kaagad ang kanyang sinasabi. Hindi rin maganda sa kanyang reputasyon bilang isang Modelo na ngayon ay sumisikat na. Ano na nga lang ang iisipin ng ibang tao kapag nakita syang may ka harap na matanda at iisipin na baka sumikat sya dahil sa pera at impluwensya o kaya naman nya na kakayang bumili ng mga mamahalin ay dahil may sugar daddy sya. "Hindi ko kaya, Pearlyn..." Wika ko. Hindi ko kayang mag panggap bilang sya o dahil ayoko lang magkaroon ng connection sa kanila. "Pag isipan mong mabuti Carmela. Hindi kita pinipilit, ikaw lang ang unang pumasok sa aking isipan dahil ikaw lang ang may kakilala sa akin na pu pwedeng mag panggap. Panandalian lang naman." Tumingin ako kay Cody na balot na balot pa rin sa suot na para bang may snow ngayon sa Pilipinas. Namuo ang aking luha ng mag tama ang aming tingin kasabay ng pag silip nang matamis na ngiti sa kanyang namumutlang mga labi. Pera.... para sa pera. Pera lang ang mag sasalba ngayon sa anak ko. Dadalawa lang kami ngayon, sya lang ang nag iisa kong pamilya at hindi ko kakayanin kung may nangyari sa anak ko. Walang libre ngayon sa mundo. Alam kong kapag nag trabaho ako hindi pa rin yon magiging sapat para sa gastusin sa hospital. "Ano na Carmela, time is running. May appointment pa ako mamaya, wala akong oras para makipag usap sayo ng matagal-" "Magkano ang ibibigay mo sa akin?" Hindi na ako nag paligoy ligoy. Natawa sya sa kabilang linya dahil sa pagka desperada ng aking boses. "Hmmm... Mag papanggap kalang naman bilang ako ng Isang gabi. 1 million will be enough if you did a great job para mawalan sya ng interest sayo. Ipakita mo sa kanya ang pagiging low class mo at taong squatter." Ilang taon na ang lumipas pero wala pa 'ring pinag bago si Pearlyn. Ganito pa rin sya mag salita at ganito nya pa rin ako i-trato na sobrang baba ng tingin nya sa akin. Lumunok nalang ako na ani mo' ay lumulunok ako ng mga bubog. "Deal." Sagot ko na wala nang pag aalinlangan. Kailangan kong gawin ito para maipagamot ko ang aking anak dahil sya ang mas importante sa akin ngayon. "Well then, ngayong gabi ang blind date. Mag ayos ka na para bang isa kang gold digger. Isang Axcel Mostrales ang makakaharap mo, gawin mo ng maayos huh, make sure na ayaw kana nyang makita maski anino mo." Huli nyang sinabi bago patayin ang tawag. Humugot pa ako ng malalim na hininga para sa lakas ng loob. "Gagawin ang lahat para sa Anak." Pag kukumbinsi ko sa sarili.Napako sa kinatatayuan si Carmela ng makarating sa mamahaling restaurant kung saan sila mag kikita ng kanyang ka blind date. Hindi nya na alam kung ilang minuto syang naka tayo sa labas at tinitignan nalang ang mga taong pumapasok sa loob. "Kaya mo 'to Carmela, para 'to sa inyong dalawa ng anak mo. Ginagawa mo ito para kay Arkin" Bulong nya sa sarili habang iniisip ang anak. Ngunit kabaliktaran ata nito na palakasin ang loob nya dahil mas lalo syang dinalaw ng kaba. Muli syang huminga ng malalim bago humakbang papasok sa restaurant. Sa isip nya ay tatapusin nya na lahat ngayong gabi dahil kung papatagalin lang nya ay mas lalo syang kakabahan. Naka suot sya ng maikling palda at revealing na damit na padala sa kanya ni Pearlyn. May kasama din itong mamahalin na shoulder Bag at mga alahas na tunay na ginto dahil kailangan nyang mag mukhang disente at mag mukhang Pearlyn talaga. Confident syang nag lakad. Ang suot nyang sandal na may mataas na takong ay gumagawa ng tunog sa bawat hakb
"What? Why so sudden?" Gulat na tanong ni Tristan kay Axcel ng sabihin nitong gusto nyang pakasalan ang naka blind date nyang Babae kagabi. "Because she's the only woman who can make me smile and laugh sa unang pag kikita palang". Mga salitang gusto nyang isagot na itinago nya nalang sa kanyang sarili. "She's so honest and one thing that I like about her is her confidence and how she speak her mind. Nagiging totoo sya sa sarili nya". Tipid nyang sagot. "Paano naman ang pinapahanap mong Babae?" "You can still continue finding her. I'll keep my promise that I'll invest at your company if you found her". Gusto lang malaman ni Axcel kung sino ang Babaeng naka one night stand nya noon at kung nasa maayos ba itong kalagayan ngayon .Nang sabihin nga ni Axcel ang magandang Balita kagabi sa kanyang Lolo ay agad nitong pina ayos ang venue ng kasal at simbahan. Muli nanaman syang napa ngiwi ng maalala nya ang sinabi ng Babae kagabi tungkol sa kanyang Lolo. "Siguro nga ay may Babae nang nak
Tonight was so magically unrealistic. Sa bilis ng pagtakbo ng oras, ngayong gabi ay naka suot na ng magarbong wedding gown si Carmela. Naka suot na rin ang kanyang belo sa ulo. Nanginginig ang kanyang buong katawan nang mag simula nang tumugtog ang paborito nyang kanta. Dream come true nga na lalakad sya sa kanyang kasal habang tumutugtog ang paborito nyang kanta, pero hindi naman ang kanyang Dream guy ang kanyang papakasalan. "Para kay Cody." Mahinang bulong nya para patatagin ang loob. Ang venue ng kanilang kasal ay sa malawak na hardin na punong puno nang magaganda at iba't ibang kulay ng mga bulaklak at halaman. Garden wedding ang theme ng kasal. Bawat detalyo ng kanilang kasal ay kuhang kuha sa kanyang gusto, parang fairytale na kahit kailan man ay hindi nya inaakalang magkaka totoo, parang Isang panaginip na gusto nyang magising at hindi. Maraming mga paro-paro na hindi magkamayaw sa paglipad sa liwanag na bilog na buwan. Kasabay ng mga ilaw na kumukutitap na parang mga bitwin
Pinapanood ni Carmela sa labas ng bintana ng sasakyan ang bawat daananang kanilang binabaybay. Ngayon ay uuwi sila sa mansion ng mga Mostrales. Nasisigurado nyang malapit na sila sa kanilang distinansyon nang matanaw sa hindi kalayuan ang malaking gate na may nakasulat na, "Mostrales De Familia". Kanina pa pinag mamasdan ni Axcel si Carmela na parang hindi ito mapakali sa kanyang kinauupuan at mistulang gusto na nitong bumaba ng sasakyan. Tumingin sa kanya si Carmela at nang mahuli syang naka tingin sa kanya ay tinaasan lamang sya nang kilay nang Babae. Palihim na napangiti si Axcel sa inasta ni Carmela. "Kita mo nga naman ang Babaeng ito. Matapos ko syang matiklop kagabi ay may lakas pa syang sungitan ako". Ani nya sa kanyang isip. Nang magising nga sila kaninang umaga matapos ang mainit at mapusok na pag sasalo nila kagabi ay halos ibato na ni Carmela ang bed lamp kay Axcel. Hindi rin sya pinapansin nang Babae nang asarin nya ito dahil naalala ni Axcel ang mga pinag sasabi ni Car
Sa dami nang mga Babaeng obsess sa mga branded na bagay tiyak na hindi lang sya ang may panty na ganoon kahit limited edition pa yon na tawagin."Syaka come on Carmela! Hindi mo pag mamay ari ang mundo para ikaw lang ang taong meron sa Isang bagay. Tignan mo naman ang lalaking pinakasalan mo at pinanganak na may gintong kutsyara sa bibig. Kulang na nga ay isusubo na ang ginto sa lalaking yon eh!" Pag kukumbinsi nya sa kanyang sarili. Kagabi nga ay tabi silang dalawa nang lalaki matulog pero hindi nya mahalintana ang pagiging uncomfortable dahil lumilipad ang kanyang isipan na baka si Axcel nga ang Ama ni Cody. Pero napaka imposible naman nang kanyang mga iniisip dahil may mga taong mag kakamukha pero hindi naman mag ka ano-ano. Siguro ay sinwerte lang sya na gwapo ang anak or dahil siguro gwapo din ang kanyang Ama na hindi nya kilala. "Ewan ko ba sayo Carmela at kung ano anong pumapasok sa utak mo! Focus ka lang sa mga pwede mong gawin ngayon para kaayawan ka nang lalaki!" Sita nya
Naunang pumasok sa loob nang Mansion si Axcel na may hindi maipintang mukha gawa ng pag aalala na napalitan nang galit na kalaunan napalitan din ng hiya matapos nyang pag selosan ang kaibigan. Sa likudan naman nya ay si Carmela na hanggang ngayon ay naka ngiti matapos mapagtantu kung bakit ganoon ang reaksyon ni Axcel. "There you are! We're worried sick Pearlyn. Ang akala namin ay nawawala ka so we conduct a search and rescue to find you. Thank goodness and you're all right". Nag aalalang dalo sa kanya ni Mama Aegin. Hinawakan sya sa kamay nang kanyang mother in law habang sinusuri sya mula ulo hanggang paa. Nang makita nito ang sugat sa kanyang paa, gumuhit ang nag aalalang Mukha ng matanda. "Ayo-s lang po ako". Utal na sabi ni Carmela. Inunahan nya na magsalita si Aegin dahil hindi naman malalim ang kanyang galos. Walang wala nga ang sugat nya ngayon sa sugat nya noong nag hahabulan sila ni Cody sa New York. Kumbaga normal lang na galos ang natamo nya ngayon. Napatingin sya sa g
"Baby..." Unti unting minulat ni Carmela ang kanyang mata mula sa pang gigising sa kanya ni Axcel. Mula sa naniningkit nyang mga mata. Agad itong nanlaki nang makita ang hubad na katawan ni Axcel. Agad syang napa upo sa gulat ngunit mas lalo syang nagulat nang yumakap sa kanyang hubad na katawan ang malamig na hangin nang Aircon. Dali dali nyang dinampot ang kumot upang takpan ang kanyang katawan. "You're so silly wifey, don't worry nakita ko naman na ang mga tinatago mo" Natatawa at mapang asar na wika ni Axcel.Tumayo ang lalaki at halos hugasan na ni Carmela ang kanyang eye balls nang alcohol nang makita ang manoy nang lalaki na hindi na buhay. Namula si Cheska at naiinis na kinuha ang unan sa kanyang tabi at binato ito sa Ari ni Axcel. "What the hell-" He uttered due to shocked. "Mag pants ka nga! Magkaroon ka naman nang kahit katiting bakas nang hiya sa katawan. Hindi yong layaw mo lang ang sinusunod mo!" Reklamo nya pero hindi nya naman magawang tanggalin ang kanyang tingin
Akala nya iba ang pamilya nang mga Mostrales sa mga matapobreng pamilya gaya nang kanyang kinalakihan. Ngunit nag kakamali sya, dahil pare pareho lang pala sila. Parehong mayaman at sariling resputasyon ang iniisip. Hindi nya tuloy kayang pigilan ang kanyang sarili na mag tanong, "Bakit kapag mayaman ok lang na gawin ang mga bagay na mali? pero kapag mahihirap ang gumagawa nang mga bagay na ganoon ay mas napapamukha sa kanilang masama silang tao?"Kung pwede lang sigurong sumagot ang hangin ay sasagot ito. Mas nararamdaman tuloy ni Carmela ang pang liliit sa kanyang sarili. Minumulto na sya nang kalungkutan at na mi miss nya na ang kanyang anak. Sa tuwing nakakaramdam sya nang lungkot ang madalas nya lang kaagapay ay ang kanyang anak dahil si Cody ang source nang kanyang lakas. Literal na nga na sa mga katulad nyang Ina ang kanilang primary source of motivation para mag patuloy ay ang pamilya. Ngunit sa lagay nya, si Cody lang ang kaya nyang tawaging pamilya. Kasalukuyan syang nasa
Napahilot sa sintido si Tristan at halos iumpog nya na ang kanyang ulo sa harap ng manibela ng sasakyan. "Ano ba ang mga pinapasok mo Tristan!" Sigaw nya sa kanyang sarili. Hindi pa sya nakuntento sa pag untog nya at sinabunutan nya pa ang sarili. Nababaliw na ata sya. "Susunod na ata ako sa pagiging baliw ng kaibigan natin" hindi makapaniwala nyang ani. Natawa si JR na nakaupo sa tabi ng driver seat ng kanyang kotse. "Anong nakakatawa!? Nakakatawa bang panoorin akong nag dudusa at nagiging alipin ng ulupong na yon!" Pag mamaktol nya na mas lalong ikina hagalpak ng tawa ni JohnRobert. "Ginusto mo yan eh, ikaw ba si Jollibee? Ibang klase! Pabida ka kasi. Alam mo kung sino ang dapat sisihin sa sitwayong pinasukan mo? Walang iba kundi ang sarili mo. Akala mo ata ikaw si Superman para sagipin si Axcel. Mas sweet ka pa sa kanya kesa sa magiging Asawa mo." Napabuntong hininga si Tristan, "Hindi na ako makapag focus sa sarili kong buhay. Naging baby sitter na ako ng baby damulag na yon!
Nanghihinang napa upo si Carmela sa kama nilang dalawa ni Arkin. Ilang oras na ang lumipas at lumalalim na ang gabi ngunit hanggang ngayon ay naririnig nya pa rin ang boses ni Tristan na paulit-ulit nag p-play sa kanyang tenga. Pumatak ang kanyang luha habang hinahaplos ang buhok ng anak. Nadudurog ang kanyang puso, "Sorry..." Mahina nyang utas sa nanginginig na boses. "Sorry dahil... tinago ko rin sayo ang totoo..." Napalunok sya. Hindi pa alam ni Arkin na hindi si Jaren ang totoo nyang Ama at wala syang balak sabihin sa anak ang katotohanan dahil nangako syang pro-protektahan nya ang anak. Hindi sya papayag na muling mangyari ang madilim na pangyayari sa kanyang buhay. Hindi nya maiwasang makaramdam ng pagka guilty. "Sana maintindihan nyo ak-o... Hind-i ito para sa aki-n, ginagawa ko ito para say-o dahil natatakot ako... Arkin, takot na tako-t akon-g balang ara-w ay kunin ka sa'kin... natatakot akong malaman nila ang totoo... natatakot akong balang araw ay hahanapin mo ang Ama mo
Kasalukuyan nang nag aayos si Carmela ng kanilang mga gamit. Matapos nilang mag hapunan ay kaagad nang naka tulog si Arkin. Hanggang ngayon ay iniisip nya pa rin si Tristan. Ano ang ginagawa nito sa sementeryo? Ang mga mata nito ay madaming sinasabi sa kanya. Alam naman nyang walang masamang binabalak si Tristan dahil napaka bait nitong tao. Hindi nya mapigilang mag alala kung sinabi nya kaya ang tungkol kay Arkin kay Axcel? Bakit ba kasi sa dami ng makakakita sa kanila ay isa pa sa mga side kick ni Axcel!Napa pitlag sya ng maramdaman ang kamay ni Jaren na yumayakap sa kanyang likudan, "para kang kabuteng kung saan-saan sumusulpot!" She exclaimed dahil sa sobrang gulat. Natawa si Jaren. Ang hininga nito ay tumatama sa likudan ng kanyang tenga dahilan ng pag tayo ng kanyang mga balahibo, "Do you like our house?"Inikot ni Carmela ang kanyang paningin sa kabuuan ng bahay. Dalawang palapag ito, sa taas ang dalawang kwarto kung saan tabi silang dalawa ni Arkin habang ang isa naman ay k
Naka ngising bumalik ng hospital si Tristan. Buong akala nya ay nagkakamali lang sya ng lead, pero matapos nyang makumpirma na naka balik na nga ng Pilipinas si Carmela matapos ang ilang taon na wala syang balita sa Babae o ano mang lead ay hindi nya mapigilang mapa isip. "I see..." Tumango tango sya. Ang kanyang daliri ay nakalagay sa kanyang baba habang nagpapaka lunod sa malalim na pag iisip, "I already connect the dots. So that's the reason why I don't have any lead to her whereabouts, huh? dahil si Jaren ang kasama nya..." Kaya pala simula ng ma discharge ito sa hospital ay ni anino hindi na nila nahagilap upang ibalita sa kanya ang nangyari kay Axcel. He's pretty sure na ginamit ni Jaren ang kanyang privilege para mawalan sila ng track kay Carmela. Ni hindi pa nga nila alam na wala na pala ang Babae sa Pilipinas!"Given that you're 4 years considered missing... babalik ka ng Pilipinas na may kasamang Bata..." Natatanga syang tumawa, "na kamukha pa talaga ni Axcel." Ngayon pala
After 4 years..."Mommy!" Masayang tawag sa kanya ni Arkin. Tumatakbo ang kanyang anak na lumapit sa kanya. "Baby!" Umupo sya para yakapin ng mahigpit ang anak. "Did you miss, Mommy?" Kumawala ang Bata sa kanyang pag kakayakap at hinarap sya, malungkot itong tumango.Naningkit ang mata ni Carmela kay Arkin. Mukhang hindi naman talaga sya na mi miss ng anak dahil peke ang emosyong pinapakita nya sa kanya. Natawa sya sa sobrang cute ni Arkin at hinaplos ang buhok nito. "Are you sure?" Ngumiti si Arkin, "No po. I don't really miss you Mommy..." Deretsyo at honest nitong sagot. Tinuro nya si Jaren na naka upo sa Sala. May matamis na ngiti sa kanyang labi habang pinapanood silang dalawa, "Si Dada lang po ang naka miss sayo. He can't sleep properly last night because you're not here, sya po ang sad, Mommy. Hindi po ako, pero nagiging sad po ako kapag sad si Dada". Inumaga na nang naka uwi si Carmela. Hindi nya nagawang umuwi kagabi dahil nilakad nya ang mga papeles na kakailanganin par
Nanigas si Carmela sa kanyang kinatatayuan sa narinig. Frest start of life sa Germany? Nag aalinlangan sya kung sasama ba sya o hindi dahil wala naman sa Plano nya ang umalis ng bansa. Oo at gusto nyang magpaka layo-layo, pero sa hindi ganitong pamamaraan. "Hindi kita pipilitin kung ayaw mong sumama Carmela... I'm still willing to help you to start fresh in the country, pero inaalala ko lang ay wala kang kasama dito, paano kung manganganak ka? Paano kapag pinapasundan ka ni Axcel at malaman nyang may anak kayong dalawa? Paano kung may nangyaring masama sa anak mo?" Nakukuha nya ang point ni Jaren. Noong kay Cody pa man noong naninirahan sila noon sa New York, nahihirapan syang itago ang kanyang anak dahil baka malaman ito ni Papa Ronald. Kung dito sa Pilipinas at mag isa nya lang tiyak na ipapa imbestiga sya ni Axcel at hindi sya nito tatantanan.Napabuntong hininga sya, "pero andito ang pamilya ko, Jaren..." Napakagat sya sa kanyang pang ibabang labi. Andito si Cody... Napasulyap
"Nahanap nyo na ba kung saan nag tatago ang gunggong na yon?" Mariin na tanong ni Axcel kay Tristan. Kasalukuyan syang nasa parking lot ng sasakyan. Umalis sya sa kwarto ni Carmela ng masigurong natutulog na ang Babae. Kahapon ay nabalitaan nyang hanggang ngayon ay pinapahanap pa rin ni Jaren si Javin kay Bruce. Alam nyang hindi ito kaagad ma tra track ni Bruce dahil mas bihasa lang ito sa pag iimbestiga hindi kagaya ni Tristan na mabilis sa pag track ng mga location. "Give me 3 more minutes..." sagot nito. Naririnig ni Axcel sa kabilang linya ang nang gigigil na pag titipa ng kaibigan sa kanyang key board kaharap nito ang computer. Natunugan na ni Javin na ipapahanap sya ni Axcel kung kaya naman ginalingan din nito sa pag tatago. Subalit kahit anong galing nya sa pag tatago kung magaling din si Tristan sa pag track ng mga location, walang silbi ang nagiging effort nito sa pag tatago. Lumipas na ang tatlong minuto, "I already sent you the address." Malamig na wika ni Tristan. Binab
Pangalawang araw na nila sa hospital at kahit ilang beses nang pinag tabuyan ni Carmela si Axcel hindi pa rin sya umaalis hanggat hindi nya kasama nya ang Asawa. "Kumain kana ba?" Mag tatanghali na at wala pa silang kain. Naka upo si Carmela sa hospital bed nang pumasok si Axcel at hanggang ngayon ay naka tulala pa rin si Carmela sa kawalan. Kumain na sya kanina pag alis ni Axcel sa kwarto, buti nalang talaga at meron si Jaren na mayat maya ang pag bisita sa kanya. Nakakain nya tuloy ang mga cravings nya. Hindi pinansin ni Carmela ang lalaki dahil malalim ang kanyang iniisip, kung saan sya pwedeng pumunta kung hihiwalay na sya kay Axcel lalo na't ngayon na tinatago nya ang kanyang pag bubuntis. Bukas ay ma di-discharge na sya. Noon ay binisita nya ang dating apartment na tinutuluyan nilang dalawa ni Cody, wala na ang mga gamit nila doon ang sabi ng landlady may Isang Babae daw ang nag utos na itapon lahat ng 'yon. Kahit hindi sabihin ng landlord kung sino alam nyang si Pearlyn ang
"Mommy"Huh? Bakit may tumatawag sa kanya ng Mommy? Lumingon lingon sya sa kanyang paligid. Bakit madilim na para syang naka kulong sa isang kahon?"Mommyyyyyy!" Maligayang tawag sa kanya. Ang boses na yon..."Cody?" Nabiyak ang kanyang boses sa pag tawag sa pangalan ng anak, "Nasaan ka anak?" Sabik nyang tanong. "I'm here po" Napatingin sya sa kanyang kanan ng makita ang batang patakbong lumapit sa kanya. Hindi nya na napigilan ang kanyang sarili at napatakbo na rin sya upang salubungin ang paslit. Umupo sya para mag pantay ang kanilang height at mahigpit itong niyakap, "I miss you. Mommy miss you, so, so, so much..." Humihikbi nyang wika. Hinaplos ni Cody ang kanyang buhok para aluhin sya, "Shhh. Big girls don't cry, Mommy" "I'm sorry anak." "Why are you feeling sorry po? You don't have to blame your self for what happened when in the first place, it's not even your fault." Tipid na sagot ng kanyang anak na mas lalong nagpa iyak sa kanya. Kada araw nyang sinisisi ang anak dahil