Sa dami nang mga Babaeng obsess sa mga branded na bagay tiyak na hindi lang sya ang may panty na ganoon kahit limited edition pa yon na tawagin."Syaka come on Carmela! Hindi mo pag mamay ari ang mundo para ikaw lang ang taong meron sa Isang bagay. Tignan mo naman ang lalaking pinakasalan mo at pinanganak na may gintong kutsyara sa bibig. Kulang na nga ay isusubo na ang ginto sa lalaking yon eh!" Pag kukumbinsi nya sa kanyang sarili. Kagabi nga ay tabi silang dalawa nang lalaki matulog pero hindi nya mahalintana ang pagiging uncomfortable dahil lumilipad ang kanyang isipan na baka si Axcel nga ang Ama ni Cody. Pero napaka imposible naman nang kanyang mga iniisip dahil may mga taong mag kakamukha pero hindi naman mag ka ano-ano. Siguro ay sinwerte lang sya na gwapo ang anak or dahil siguro gwapo din ang kanyang Ama na hindi nya kilala. "Ewan ko ba sayo Carmela at kung ano anong pumapasok sa utak mo! Focus ka lang sa mga pwede mong gawin ngayon para kaayawan ka nang lalaki!" Sita nya
Naunang pumasok sa loob nang Mansion si Axcel na may hindi maipintang mukha gawa ng pag aalala na napalitan nang galit na kalaunan napalitan din ng hiya matapos nyang pag selosan ang kaibigan. Sa likudan naman nya ay si Carmela na hanggang ngayon ay naka ngiti matapos mapagtantu kung bakit ganoon ang reaksyon ni Axcel. "There you are! We're worried sick Pearlyn. Ang akala namin ay nawawala ka so we conduct a search and rescue to find you. Thank goodness and you're all right". Nag aalalang dalo sa kanya ni Mama Aegin. Hinawakan sya sa kamay nang kanyang mother in law habang sinusuri sya mula ulo hanggang paa. Nang makita nito ang sugat sa kanyang paa, gumuhit ang nag aalalang Mukha ng matanda. "Ayo-s lang po ako". Utal na sabi ni Carmela. Inunahan nya na magsalita si Aegin dahil hindi naman malalim ang kanyang galos. Walang wala nga ang sugat nya ngayon sa sugat nya noong nag hahabulan sila ni Cody sa New York. Kumbaga normal lang na galos ang natamo nya ngayon. Napatingin sya sa g
"Baby..." Unti unting minulat ni Carmela ang kanyang mata mula sa pang gigising sa kanya ni Axcel. Mula sa naniningkit nyang mga mata. Agad itong nanlaki nang makita ang hubad na katawan ni Axcel. Agad syang napa upo sa gulat ngunit mas lalo syang nagulat nang yumakap sa kanyang hubad na katawan ang malamig na hangin nang Aircon. Dali dali nyang dinampot ang kumot upang takpan ang kanyang katawan. "You're so silly wifey, don't worry nakita ko naman na ang mga tinatago mo" Natatawa at mapang asar na wika ni Axcel.Tumayo ang lalaki at halos hugasan na ni Carmela ang kanyang eye balls nang alcohol nang makita ang manoy nang lalaki na hindi na buhay. Namula si Cheska at naiinis na kinuha ang unan sa kanyang tabi at binato ito sa Ari ni Axcel. "What the hell-" He uttered due to shocked. "Mag pants ka nga! Magkaroon ka naman nang kahit katiting bakas nang hiya sa katawan. Hindi yong layaw mo lang ang sinusunod mo!" Reklamo nya pero hindi nya naman magawang tanggalin ang kanyang tingin
Akala nya iba ang pamilya nang mga Mostrales sa mga matapobreng pamilya gaya nang kanyang kinalakihan. Ngunit nag kakamali sya, dahil pare pareho lang pala sila. Parehong mayaman at sariling resputasyon ang iniisip. Hindi nya tuloy kayang pigilan ang kanyang sarili na mag tanong, "Bakit kapag mayaman ok lang na gawin ang mga bagay na mali? pero kapag mahihirap ang gumagawa nang mga bagay na ganoon ay mas napapamukha sa kanilang masama silang tao?"Kung pwede lang sigurong sumagot ang hangin ay sasagot ito. Mas nararamdaman tuloy ni Carmela ang pang liliit sa kanyang sarili. Minumulto na sya nang kalungkutan at na mi miss nya na ang kanyang anak. Sa tuwing nakakaramdam sya nang lungkot ang madalas nya lang kaagapay ay ang kanyang anak dahil si Cody ang source nang kanyang lakas. Literal na nga na sa mga katulad nyang Ina ang kanilang primary source of motivation para mag patuloy ay ang pamilya. Ngunit sa lagay nya, si Cody lang ang kaya nyang tawaging pamilya. Kasalukuyan syang nasa
Hindi kaagad nakapag salita si Carmela sa narinig... Alam na nang matanda na sya si Carmela at hindi si Pearlyn? Hindi sya makapag salita dahil sa sarit saring emosyon na kanyang nararamdaman. Papaano na sya ngayon? Nahuli na sya? Ano nalang ang mararamdaman ni Axcel kapag nalaman nya ang totoo? Hindi 'to maari... at bakit si Axcel pa ang kanyang iniisip sa mga oras na 'to at hindi ang kanyang kalagayan. Pinaikutan sya nang matanda. Napa pikit si Carmela nang huminto si Gramps sa kanyang likudan. Ramdam nya ang bawat bigat nang hininga nito. "Simula nong unang nag panggap ka bilang ang iyong kapatid..." Huminto ito sa pag sasalita kasabay nang pag pigil nya sa pag hinga. "Alam na alam ko na ang pag papanggap na ginagawa mo. Alam ko ang mga impormasyon sayo mula ulo hanggang paa. Nakakapag taka lang.... dahil nung pina imbestigahan kita may mga butal na impormasyon. Gaya nalang ng kung sino ang Tatay nang anak mo"Hindi sya nakapag salita dahil kahit mismo sya ay hindi nya kilala ang
GRAMPS POINT OF VIEW: Something is fishy. Nakakapag taka. Hindi na co accident ang mga pang yayari. Pasikat na ang araw pero hindi ko pa rin makuha ang tulog ko at kanina pa ako nag iisip isip. "This is the only way to know the truth". Bulong ko habang pinag mamasdan ang hibla ng buhok na pasimple kong kinuha kay Cody ng haplusin ko ang kanyang ulo. Kanina nga ay para akong naka kita nang multo at napabalik sa nakaraan noong inaalagaan ko si Axcel dahil pareho sila ng resemblance. Noong mga nakaraang Araw ay pina imbestigahan ko sya. Oo at alam kong sya ang foster daughter ng Ejercito Family pero nakakapag taka lang na nag papanggap sya bilang si Pearlyn. Tama lang ang ginawa kong pa imbestigahan sya dahil maski si Pedro ay hindi nito alam na may anak na ang kanyang Apo. Nang umalis ito nang Bansa ay wala na silang naging koneksyon kaya naman masaya ang aking kaibigan nang malaman nyang nag balik na si Carmela sa Pilipinas. "Nalaman ko kay Tristan na may pinapa imbestigahan si Ax
Tanghali na nang magising si Carmela dahil sa puyat. Pag mulat ng kanyang mata ay mukha na ni Axcel ang bumungad sa kanya. Simula nang magising si Axcel, wala na syang ibang ginawa kundi pag mamasdan ang mahimbing na pag tulog ni Carmela. Napa upo si Carmela at inayos ang buhok. Alam nyang mukha syang sinabunutan nang tatlong unggoy sa tuwing babangon sya mula sa pagkaka tulog. "Stop staring at me!" Nahihiya nyang sabi habang tinatakpan ang kanyang mukha. "I can't help it Baby, you're so adorable". Puri naman sa kanya ni Axcel. Napa tingin sya sa side table nang maamoy ang pagkain. Kinuha ni Axcel ang bed table at inayos ito sa kama. Nilagay nang lalaki ang pagkain doon. "You should eat breakfast na. After you eat you get ready. Ayaw kong naka kulong kalang dito sa Mansion kaya mamamasyal tayo. Is there a place that you want to go?" Napa isip sya. May gusto ba syang puntahan? Bukod sa hindi sya pala labas na tao. Nasanay lang syang naka kulong sa bahay at nag babasa ng libro kes
"Kumalma kana at syaka isa pa hindi nya alam na mag asawa tayong dalawa" Pag papakalma nya kay Axcel habang hinahaplos ang braso ng lalaki. Ang cute tuloy ngayon tignan ni Axcel dahil mukha syang batang devil dahil sa hairband na suot na sinasaniban ng selos. "Bulag ba sya o gusto nyang bigyan ko sya ng rason para mabulag at tuluyan nyang hindi mapansin na may kasama ka." Punong puno ng selos nitong wika. "Sinabi na nga nya, hindi nya alam na Asawa kita dahil napag kamalan ka nyang kuya ko... He also made it clear naman na kung kuya kita e hihingin nya ang kamay ko sa'yo. I like his confidence." Natatawa at may pang aasar sa boses ni Carmela. Nag salubong ang kilay ni Axcel sa pang aasar nya. Bago pa man makakapag salita si Axcel ng kanyang pag mamaktol ay hinila na sya ni Carmela papunta sa tapat ng horror house. "H'wag kanang mag salita ng kung ano-ano. Words are to powerful atsyaka isa pa madami rin akong nakatingin sayo na mga Babae. Gusto kong tusukin mata nila isa isa pero
Napahilot sa sintido si Tristan at halos iumpog nya na ang kanyang ulo sa harap ng manibela ng sasakyan. "Ano ba ang mga pinapasok mo Tristan!" Sigaw nya sa kanyang sarili. Hindi pa sya nakuntento sa pag untog nya at sinabunutan nya pa ang sarili. Nababaliw na ata sya. "Susunod na ata ako sa pagiging baliw ng kaibigan natin" hindi makapaniwala nyang ani. Natawa si JR na nakaupo sa tabi ng driver seat ng kanyang kotse. "Anong nakakatawa!? Nakakatawa bang panoorin akong nag dudusa at nagiging alipin ng ulupong na yon!" Pag mamaktol nya na mas lalong ikina hagalpak ng tawa ni JohnRobert. "Ginusto mo yan eh, ikaw ba si Jollibee? Ibang klase! Pabida ka kasi. Alam mo kung sino ang dapat sisihin sa sitwayong pinasukan mo? Walang iba kundi ang sarili mo. Akala mo ata ikaw si Superman para sagipin si Axcel. Mas sweet ka pa sa kanya kesa sa magiging Asawa mo." Napabuntong hininga si Tristan, "Hindi na ako makapag focus sa sarili kong buhay. Naging baby sitter na ako ng baby damulag na yon!
Nanghihinang napa upo si Carmela sa kama nilang dalawa ni Arkin. Ilang oras na ang lumipas at lumalalim na ang gabi ngunit hanggang ngayon ay naririnig nya pa rin ang boses ni Tristan na paulit-ulit nag p-play sa kanyang tenga. Pumatak ang kanyang luha habang hinahaplos ang buhok ng anak. Nadudurog ang kanyang puso, "Sorry..." Mahina nyang utas sa nanginginig na boses. "Sorry dahil... tinago ko rin sayo ang totoo..." Napalunok sya. Hindi pa alam ni Arkin na hindi si Jaren ang totoo nyang Ama at wala syang balak sabihin sa anak ang katotohanan dahil nangako syang pro-protektahan nya ang anak. Hindi sya papayag na muling mangyari ang madilim na pangyayari sa kanyang buhay. Hindi nya maiwasang makaramdam ng pagka guilty. "Sana maintindihan nyo ak-o... Hind-i ito para sa aki-n, ginagawa ko ito para say-o dahil natatakot ako... Arkin, takot na tako-t akon-g balang ara-w ay kunin ka sa'kin... natatakot akong malaman nila ang totoo... natatakot akong balang araw ay hahanapin mo ang Ama mo
Kasalukuyan nang nag aayos si Carmela ng kanilang mga gamit. Matapos nilang mag hapunan ay kaagad nang naka tulog si Arkin. Hanggang ngayon ay iniisip nya pa rin si Tristan. Ano ang ginagawa nito sa sementeryo? Ang mga mata nito ay madaming sinasabi sa kanya. Alam naman nyang walang masamang binabalak si Tristan dahil napaka bait nitong tao. Hindi nya mapigilang mag alala kung sinabi nya kaya ang tungkol kay Arkin kay Axcel? Bakit ba kasi sa dami ng makakakita sa kanila ay isa pa sa mga side kick ni Axcel!Napa pitlag sya ng maramdaman ang kamay ni Jaren na yumayakap sa kanyang likudan, "para kang kabuteng kung saan-saan sumusulpot!" She exclaimed dahil sa sobrang gulat. Natawa si Jaren. Ang hininga nito ay tumatama sa likudan ng kanyang tenga dahilan ng pag tayo ng kanyang mga balahibo, "Do you like our house?"Inikot ni Carmela ang kanyang paningin sa kabuuan ng bahay. Dalawang palapag ito, sa taas ang dalawang kwarto kung saan tabi silang dalawa ni Arkin habang ang isa naman ay k
Naka ngising bumalik ng hospital si Tristan. Buong akala nya ay nagkakamali lang sya ng lead, pero matapos nyang makumpirma na naka balik na nga ng Pilipinas si Carmela matapos ang ilang taon na wala syang balita sa Babae o ano mang lead ay hindi nya mapigilang mapa isip. "I see..." Tumango tango sya. Ang kanyang daliri ay nakalagay sa kanyang baba habang nagpapaka lunod sa malalim na pag iisip, "I already connect the dots. So that's the reason why I don't have any lead to her whereabouts, huh? dahil si Jaren ang kasama nya..." Kaya pala simula ng ma discharge ito sa hospital ay ni anino hindi na nila nahagilap upang ibalita sa kanya ang nangyari kay Axcel. He's pretty sure na ginamit ni Jaren ang kanyang privilege para mawalan sila ng track kay Carmela. Ni hindi pa nga nila alam na wala na pala ang Babae sa Pilipinas!"Given that you're 4 years considered missing... babalik ka ng Pilipinas na may kasamang Bata..." Natatanga syang tumawa, "na kamukha pa talaga ni Axcel." Ngayon pala
After 4 years..."Mommy!" Masayang tawag sa kanya ni Arkin. Tumatakbo ang kanyang anak na lumapit sa kanya. "Baby!" Umupo sya para yakapin ng mahigpit ang anak. "Did you miss, Mommy?" Kumawala ang Bata sa kanyang pag kakayakap at hinarap sya, malungkot itong tumango.Naningkit ang mata ni Carmela kay Arkin. Mukhang hindi naman talaga sya na mi miss ng anak dahil peke ang emosyong pinapakita nya sa kanya. Natawa sya sa sobrang cute ni Arkin at hinaplos ang buhok nito. "Are you sure?" Ngumiti si Arkin, "No po. I don't really miss you Mommy..." Deretsyo at honest nitong sagot. Tinuro nya si Jaren na naka upo sa Sala. May matamis na ngiti sa kanyang labi habang pinapanood silang dalawa, "Si Dada lang po ang naka miss sayo. He can't sleep properly last night because you're not here, sya po ang sad, Mommy. Hindi po ako, pero nagiging sad po ako kapag sad si Dada". Inumaga na nang naka uwi si Carmela. Hindi nya nagawang umuwi kagabi dahil nilakad nya ang mga papeles na kakailanganin par
Nanigas si Carmela sa kanyang kinatatayuan sa narinig. Frest start of life sa Germany? Nag aalinlangan sya kung sasama ba sya o hindi dahil wala naman sa Plano nya ang umalis ng bansa. Oo at gusto nyang magpaka layo-layo, pero sa hindi ganitong pamamaraan. "Hindi kita pipilitin kung ayaw mong sumama Carmela... I'm still willing to help you to start fresh in the country, pero inaalala ko lang ay wala kang kasama dito, paano kung manganganak ka? Paano kapag pinapasundan ka ni Axcel at malaman nyang may anak kayong dalawa? Paano kung may nangyaring masama sa anak mo?" Nakukuha nya ang point ni Jaren. Noong kay Cody pa man noong naninirahan sila noon sa New York, nahihirapan syang itago ang kanyang anak dahil baka malaman ito ni Papa Ronald. Kung dito sa Pilipinas at mag isa nya lang tiyak na ipapa imbestiga sya ni Axcel at hindi sya nito tatantanan.Napabuntong hininga sya, "pero andito ang pamilya ko, Jaren..." Napakagat sya sa kanyang pang ibabang labi. Andito si Cody... Napasulyap
"Nahanap nyo na ba kung saan nag tatago ang gunggong na yon?" Mariin na tanong ni Axcel kay Tristan. Kasalukuyan syang nasa parking lot ng sasakyan. Umalis sya sa kwarto ni Carmela ng masigurong natutulog na ang Babae. Kahapon ay nabalitaan nyang hanggang ngayon ay pinapahanap pa rin ni Jaren si Javin kay Bruce. Alam nyang hindi ito kaagad ma tra track ni Bruce dahil mas bihasa lang ito sa pag iimbestiga hindi kagaya ni Tristan na mabilis sa pag track ng mga location. "Give me 3 more minutes..." sagot nito. Naririnig ni Axcel sa kabilang linya ang nang gigigil na pag titipa ng kaibigan sa kanyang key board kaharap nito ang computer. Natunugan na ni Javin na ipapahanap sya ni Axcel kung kaya naman ginalingan din nito sa pag tatago. Subalit kahit anong galing nya sa pag tatago kung magaling din si Tristan sa pag track ng mga location, walang silbi ang nagiging effort nito sa pag tatago. Lumipas na ang tatlong minuto, "I already sent you the address." Malamig na wika ni Tristan. Binab
Pangalawang araw na nila sa hospital at kahit ilang beses nang pinag tabuyan ni Carmela si Axcel hindi pa rin sya umaalis hanggat hindi nya kasama nya ang Asawa. "Kumain kana ba?" Mag tatanghali na at wala pa silang kain. Naka upo si Carmela sa hospital bed nang pumasok si Axcel at hanggang ngayon ay naka tulala pa rin si Carmela sa kawalan. Kumain na sya kanina pag alis ni Axcel sa kwarto, buti nalang talaga at meron si Jaren na mayat maya ang pag bisita sa kanya. Nakakain nya tuloy ang mga cravings nya. Hindi pinansin ni Carmela ang lalaki dahil malalim ang kanyang iniisip, kung saan sya pwedeng pumunta kung hihiwalay na sya kay Axcel lalo na't ngayon na tinatago nya ang kanyang pag bubuntis. Bukas ay ma di-discharge na sya. Noon ay binisita nya ang dating apartment na tinutuluyan nilang dalawa ni Cody, wala na ang mga gamit nila doon ang sabi ng landlady may Isang Babae daw ang nag utos na itapon lahat ng 'yon. Kahit hindi sabihin ng landlord kung sino alam nyang si Pearlyn ang
"Mommy"Huh? Bakit may tumatawag sa kanya ng Mommy? Lumingon lingon sya sa kanyang paligid. Bakit madilim na para syang naka kulong sa isang kahon?"Mommyyyyyy!" Maligayang tawag sa kanya. Ang boses na yon..."Cody?" Nabiyak ang kanyang boses sa pag tawag sa pangalan ng anak, "Nasaan ka anak?" Sabik nyang tanong. "I'm here po" Napatingin sya sa kanyang kanan ng makita ang batang patakbong lumapit sa kanya. Hindi nya na napigilan ang kanyang sarili at napatakbo na rin sya upang salubungin ang paslit. Umupo sya para mag pantay ang kanilang height at mahigpit itong niyakap, "I miss you. Mommy miss you, so, so, so much..." Humihikbi nyang wika. Hinaplos ni Cody ang kanyang buhok para aluhin sya, "Shhh. Big girls don't cry, Mommy" "I'm sorry anak." "Why are you feeling sorry po? You don't have to blame your self for what happened when in the first place, it's not even your fault." Tipid na sagot ng kanyang anak na mas lalong nagpa iyak sa kanya. Kada araw nyang sinisisi ang anak dahil