Nang mawala na nang tuluyan ang mag-asawa ay pumako ang tingin nila sa bata. Si Vester ay nanatiling nakaupo, nakatungo ang maliit na ulo at hindi makatingin ng diretso sa stepmother at Grandma. Batid niya kasing may hindi siya magandang nagawa kaya nahihiya ito. Umiling lamang ang Senyora at hindi na sinisi pa ang kahabag-habag na apo. Bumaling siya kay Sierra at saka nagtanong. “Mula’t sapul ay alam mo nang mayroong surveillance cameras ang paligid, bakit hindi ka agad nagpaliwanag at hinayaan mo akong sabihan ka ng mga ganoon?” Hindi maiwasang mainis ni Senyora Elizabeth. Hinayaan nitong maging masama siya sa mata ng Senyora at muntik pang mapalayas nang hindi man lang naririnig ang kanyang rason! Magaan lamang ngumiti si Sierra. Alam din kasi niya sa sarili kung paanong lumaban ng patas. Alam niyang sa huli ay nasa kanya pa rin ang huling halakhak. “Hindi ko na po agad na sinabi Grandma dahil batid ko pong hindi ninyo ako mapaniniwalaan. Naiintindihan ko po iyon dahil bagong
Nagulat si Sierra sa sariling ideya. Natutop niya ang bibig at sumulyap muli sa asawang payapang natutulog. Hindi naman siguro niya gagawin iyon, hindi diba? Ano namang mapapala niya kung magpapanggap siya? Paraan saan ang pagpapanggap kung sakali? Umiling si Sierra upang waglitin sa isipan ang ideyang iyon. Hindi niya dapat pinag-iisipan ng ganoon ang asawa lalo’t nasa ganoong sitwasyon iyon. Wala naman sigurong gugustuhin na nakaratay lang sa higaan ng halos kalahating taon, ‘no? Ngunit sa patuloy niyang panonood sa asawa ay hindi talaga mawala ang isiping iyon sa kanyang utak. Kaya naman ay tumayo siya at pumunta muna ng banyo upang maglinis ng katawan. Nang matapos siya ay tumabi siya sa asawa upang magpahinga na. Ngunit ang ideya kanina ay pilit pa ring bumabagabag sa kanya at mukhang walang balak na patahimikin siya. Kaya naman bumangon siya at lakas-loob na hinarap ang asawa. Kagat-labi siyang nagbuntong-hininga. “Kung talagang nagpapanggap ka lang, malalaman ko…” D
“Hmm… mabuti naman kung ganoon,” anang doktor na may himig ng pagdududa. “You must be wondering why I came so early today than yesterday, that's because Marco has an exercise to do today.” Kumunot ang noo ni Sierra sa narinig. Ehersisyo? Paano naman nag-i-ehersisyo ang imbalidong tao? Bago pa man siya makapagtanong ay mayroon na agad kasagutan ang doktor. Hindi niya tuloy malaman kung ano ba talaga ang propesyon ng taong ito, doktor ba o mind reader. “Mayroong gym na nakalaan lamang sa kanya. Kailangan niyang mag-ehersisyo ng tatlo o dalawang beses sa isang linggo para ma-mentain ang pisikal niyang kalusugan. May nurse tayong kasama, kami muna ang magsasagawa, all you have to do is watch because you will be the one doing those things one of these days.” Mahaba at seryoso nitong sinabi. Habang sinasabi nito iyon ay tulalang napasapo si Sierra sa kanyang noo. Iyon naman pala ang dahilan kung bakit firm at elastic ang mga braso nito! Hindi dahil nagpapanggap lang! Mabuti na la
Hindi pinansin ni Sierra ang sarkasmo sa tono ni Adriana. Tumungo na lamang siya sa kanyang cellphone at naglaro. Nanlaki ang butas ng ilong ni Adriana nang inignora siya ni Sierra, nagpalingon-lingon pa siya dahil baka may ibang nakikita sa pagkakapahiya niya sa babaeng ito. Kaya para makabawi rito ay tiningnan niya ang cellphone nito at mabilis sanang hahablutin ang telepono, ngunit alam niya ang likaw ng bituka ni Adriana kaya alam niyang mangyayari talaga ito. Kaya naman mabilis niyang iniwas ang kamay na may hawak sa telepono at saka buryong nag-angat ng tingin. “Hindi ka pa ba nadadala sa nangyari sa'yo noong nakaraan?” Tukoy nito sa pangyayari sa mansyon. “Ikaw…” Sa galit ni Adriana ay inangat niya ang kanyang kamay upang saktan si Sierra. Ngunit biglang tumayo si Sierra sa harapan ni Adriana, agad itong napapiksi at humakbang paatras dahil akala nito'y susunggaban ito ni Sierra. Pero hindi, bagkus ay malamig lamang ang mata nitong tumingin sa kanya, nakaramdam ito ng
Makalipas ang halos kinse minutong paghihintay ay wala pa ring ni anino ni Mr. Garcia ang lumalabas. Humugot ng hangin mula sa bibig si Sierra at nagpasyang tumayo at itanong sa front desk kung anong oras ba talagang lalabas ang taong hinihintay. Kadalasan kasi rito sa Audrey's Clothing ay kapag may naghihintay ay kailangan iyong harapin nang hindi ganoong katagal kaysa paghintayin ang tao. At sa kaso niya ay masyado ng matagal ang kinse minuto ng paghihintay. Sa ikalawang pagkakataong nagtanong siya ay sinabihan lamang siya ng mga ito na nasa mahalagang meeting lamang si Mr. Garcia o kaya naman may katawagan ito sa telepono. Kailangang hintayin ng ilang minuto pa. Naintindihan ni Sierra iyon, ngunit makalipas pang muli ang mga minuto at sa tuwing nagtatanong siya ay tanging iyon lamang ang sagot ng nasa front desk ay doon na siya nagduda at dismayadong napailing. Hindi naman tanga si Sierra upang hindi maintindihan ang mga ito. Sa paraan pa lamang ng aroganteng pagngisi ni Ad
Kalmado lamang na huminga si Sierra at tumango. “Yes, Mr. Evan. You see, my hands are occupied, I cannot pick them by myself.” Kumurap-kurap si Evan, ang buntas ng ilong ay lumalaki na at anumang oras ay handa na siyang kaladkarin ang babaeng ito palabas ng kompanyang ito. “You, how dare you—” inangat ni Evan ang kamay upang bigyan ng leksyon si Sierra. Ngunit inignora lamang siya ni Sierra at sinabing. “Ang inutos sa akin ng director ay ayusin ang mga papel na ito at hindi ang pagpupulot ng mga nahulog. So if you want me to finish these and add another, please do it now.” Ayaw man ni Sierra maging tunog arogante ngunit hindi niya hahayaan ang sariling apihin sa kompanyang pagmamay-ari mismo ng kanyang ama at nakamkam lang ng mga halang ang kaluluwa. Msyadong marami ang papel na kailangan niyang ayusin kaya naman nang sumapit ang alas quatro ay dinala na niya ang iba sa bahay. Tutal ay may pahintulot naman siya mula sa director na dadalhin ang ibang trabaho sa mismong ba
Nanigas si Morgan sa kanyang kinatatayuan nang marinig ang boses ni Sierra sa kanyang likod. Ngunit agad din naman itong nakabawi dahil sa tagal na niya sa industriyang ito ay nagkaroon na siya ng kakayahang um-adapt sa mga pagbabago. Kaya naman agad niyang pinalitan ng kalmado ang taranta sa kanyang mukha. “Ang mga kontratang nasa kamay ko ay pagmamay-ari ni Mr. Marco Montezides,” wala sa sarili nitong tanong, wala pang emosyon ang mukha nito. “Ito ang kontratang nakaplano ng pipirmahan niya kasama si Mr. Slyvio Narvaez bago mangyari ang insidente.” Itinaas pa ni Morgan ang hawak na mga dokumento upang ipakita kay Sierra, isang beses namang tumango ang babae. “At ayon din sa aking kaalaman, Madame… nakakatulong raw sa taong imbalido ang kinakausap lalo kung ito'y tungkol sa mga pangyayari bago ang aksidente. Kaya po binabasa ko sa kanyang tabi ang mga nakalagay sa papel na iyon.” Nabunutan ng tinik sa lalamunan si Sierra. Akala pa naman niya ay sinabi na ng sekretaryang ito ang m
Nang tuluyang makaalis si Sierra ay ang nurse ang nakatokang magbantay sa may pintuan habang ibinabalita ni Morgan ang mga bagay-bagay kay Marco. Nakasandal ang ulo ni Marco sa headboard ng kanilang kama habang pinipirmahan ang huling dokumento. Nang matapos ay nag-angat siya ng tingin kay Morgan. “Ano ng balita sa pinapagawa ko sa'yo?” Tanong niya. Alam ni Morgan na ang tinutukoy ni Marco ay ang pag-i-imbestiga niya ng katauhan ng asawa nito. Si Sierra Montalban. “Limang taon na ang nakalilipas ay naging malubha ang sakit ni Sierra Montalban kaya naman. Napagkadesisyuhan ng pamilyang Montalban na dalhin na sa ibang bansa ang kanilang anak upang mas matutukan ng mga eksperto roon. Ngayon ayon ay sa tingin ko'y palabas lamang nila na magpagamot sa ibang bansa pero ang totoo ay buntis ito ay doon lang manganganak. Alam mo ‘yon, para maiwasan ang eskandalo sa pamilya.” Mahabang salaysay ni Morgan. Blankong napatitig si Marco kung saan. “Sino ang ama ng bata?” “Malamang ay si
Napakurap-kurap si Senyora Elizabeth. It was so unusual of her grandson to call and even ask her to go to her child's house! Anong mayroon sa kanyang apo at nais nitong pumasyal siya sa bahay ng mga magulang nito? "Okay apo, papasyal ako sa kanila." Tugon ni Senyora Elizabeth at pinatay na ang tawag. Napatulala siya sandali at saka tumingin kay Anita. "Anita, ano kaya ang mayroon at nais ni Marco pumunta ako sa bahay ng kanyang mga magulang?" Nagtataka niyang sinabi. "Baka naman ay gusto lang ng eldest master na maibalik ang inyong closeness sa kanila Senyora, besides, maganda rin na siya mismo ang may gusto noon." Nakangiting usal ni Anita. Tumango-tango si Senyora Elizabeth bilang pagsang-ayon. Habang pababa ay hindi maiwasang alalahanin ni Sierra ang naging usapan nila ni Marco nang isang gabi. "Maniniwala ka bang wala kaming ibang ginawa ni Lukas? It was just pure accident, I didn't even know he'll be there. Bigla na lang siyang sumulpot out of nowhere." Pagpapaliwa
Kinabukasan ay maagang nagising si Sierra at naghanda ng klase-klaseng almusal. Bumaba si Alea dala ang dalawang bata, nadatnan nilang puno ng klase-klaseng masasarap na almusal ang lamesa. "Wow, eldest mistress, ginawa ninyo po itong mag-isa lahat?" Namamanghang sambit ni Alea. Nakangiti namang tumango si Sierra. "My mommy is really good at cooking, Ate Alea!" May pagmamalaking sinabi ni Thalia. "She cooks delicious and yummy foods, we even have a small restaurant before!" Pagbibida pa nito. Tumango-tango si Alea. Sang-ayon siya sa sinabi ng bata dahil nakita niya na rin itong magluto nang ipagluto nito ng mga paboritong ulam si Vester. "What is so good about that?" Masungit na pangontra ni Vester. Ang mga mata nito ay nagniningning habang pinagmamasdan ang mga nakahelerang pagkain sa lamesa, ngunit salungat naman ang lumalabas sa bibig nito. Puno iyon ng poot. Isa talaga itong bata. Palaging taliwas sa sinasabi nito ang mga ginagawa. Imbes na ma-offend si Sierra ay l
Sandaling natulala si Marco sa gulat. After all, para sa isang lalaking marami ng pinagdaanan at na-master na ang pagiging walang pakialam, nagkaroon pa rin ang reaksyon ang kanyang mukha. Madilim ang mukha ng lalaki, kapagkuwan ay tumikhim ito at inalis ang braso mula sa pagkaka-akbay sa upuan ni Sierra. "It's getting late, let's go." Ani Marco at tumingin kay Deion. Makahulugang sinuklian ng tingin ni Deion si Marco, kapagkuwan ay tumango ito at inilagay ang filter ng sigarilyo sa ashtray. "It's over," anito. Ngayong nagsalita na ang dalawang boss, walang nagawa ang lahat. "Mr. Montezides, do you and your wife plans to stay here for a night? I will book a room for you." Ani Sebastian, ang siyang may pinakamalaking panalo sa gabing iyon. Agad umiling si Marco, "there is no need. It's getting late already, we'll head home." "Sebastian, you won the most tonight, anong gagawin mo sa pera mo? Susunugin? Why don't you treat us to a hot spring here in the country instead?"
Fully aware si Sierra na hindi dapat niya iyon ginawa. Alam niyang tanging ang paghihiganti lang ang puno't dulo ng lahat kaya siya napadpad sa piling ng isang Montezides na ito. At kapag pinakita niyang mayroon siyang pakialam sa lalaki, lalo na sa harapan mismo ng mga kaibigan nito, malamang ay isipin ng mga ito na higit pa sa pera ang kanyang motibo. Marahil ay iisipin ng mga ito na hindi siya nagpakasal dahil mayaman si Marco kung hindi ay dahil tunay silang nagmamahalan. Nagmamahalan? Posible ba talagang mangyari iyon? Parang hindi naman, lalo pa si Marco. Firm naman ang lalaki sa katayuang iyon. "Oh, no... Please help Ms. Sierra, Buddy, she's about to cry!" Panunudyo ng isang lalaki. "Just be on her side but you are not going to play on her behalf, right, Deion?" Tumingin pa ito kay Deion. Deion sipped on his cigarette before puffing out the smoke on his nose, tinagtag niya sa ashtray ang abo ng kanyang sigarilyo at saka palabirong umangat ang sulok ng mga labi. "Yeah,
Naghari ang nakabibinging katahimikan sa loob ng restaurant. Lahat ay pasimpleng makahulugang sumusulyap kay Marco, biglang naging bumigat ang ihip ng hangin. Hindi na magawang tingnan pa ni Sierra si Marco sa labis na kahihiyan, nagbaba siya ng tingin at tinanggal ang suot na disposable gloves. "Bro, would you like to play cards after dinner?" Basag ni Deion sa katahimikan, halatang pinapagaan lamang nito ang atmospera. Agad naman mayroong sunod na nagsalita. "Oo nga, bud, matagal-tagal na rin iyong huli nating laro. How about a few games?" "My hands are sore," kalmadong tugon ni Marco. "It's good that you are good at this game. Siyempre ay wala pa rin kaming panama sa'yo, hindi ko na nga mabilang kung ilang beses mo kaming natalo noon! Kaya sana ay mapagbigyan mo kami ngayon," halaklak ng isang lalaki. Tamad na nagtaas ng isang kilay si Marco, "I'm afraid that you're still no match to me even though I am new to this game," alam ng lahat na pumapayag na ang lalaki na ma
"Kumain muna tayo bago maglaro," ani Deion. Nagsitanguan naman ang mga ito at naupo na rin. Ilang segundo pa lang nang makaupo sila ay naramdaman ni Sierra ang pag-uga ng kanyang kaliwang bahagi, nang tingnan niya ay si Shanaia iyon. Palakaibigan itong ngumiti sa kanya. Lihim namang kumunot ang noo ni Sierra, anong ginagawa ng babaeng ito rito? Akala ba niya ay kaya ito hindi nakasipot sa shooting kanina ay dahil mayroong emergency? Ito ba ang emergency na tinutukoy nito? "Oh, I'm sorry, did I startled you?" Anang babae at saka mahinhing tumawa. "I am not really feeling well to be honest, but Mr. Lee here requested me to be here because he know that you'd be uncomfortable seeing these people. Since alam naman niyang pareho na tayo ng industriyang kinabibilangan, he assumed that I'd be a help of you. You know, mahirap tanggihan lalo na at CEO ng Legacia Entertainment," saglit pa nitong sinulyapan si Deion. Hindi sumagot si Sierra at tipid na tango lang ang naging tugon. Parehong
Mabilis na tiningnan ni Sierra ang video na sinend ni Gwen at napasapo na lamang siya sa sariling noo nang makita ang buong kaganapan. Mula sa pakikipaglaban niya sa dalawang bruskong lalaki hanggang sa biglaang pagkakahulog ng mabigat na props at bago pa man iyon bumagsak, parang kidlat na dumating si Lukas upang saluhin iyon para sa kanya. Dumagsa rin ang mga komento katulad ng; 'Nakakaawa naman si Shanaia! Muntik na siyang mapahamak!' 'Kasalanan ng produksyon at hindi nagdobleng ingat!''Boyfriend niya ba ang nagligtas sa kanya? Salamat naman at nandoon ang boyfriend niya dahil kung hindi ay baka si Ms. Shan ang napuruhan!' Mga ganoon at marami pang iba. Sa patuloy na pag-scroll ni Sierra ay mayroong mahagip ang kanyang mata. Komento iyon ng isang tao at sinabing hindi na kailangang mag-alala ng mga tao dahil hindi naman daw iyon ito at ang double lang. "Sierra, nandiyan ka pa ba?" Untag ni Gwen. "Ano? Ikaw ba talaga ang babaeng nasa video na 'to?" Isang malalim na buntong-hi
Napakabilis ng pangyayari. Kani-kanina lamang ay nakikipaglaban si Sierra sa kanyang mga kaeksena at ngayon ay sunud-sunod na sigawan na ang naririnig niya. "Oh my gosh! Paanong nangyaring bumagsak ang props na iyan?! Hindi ba kayo nag-double check bago magsimula?!" Histeryong bulalas ng direktor. "And worst, hindi natin tao ang nasaktan! What a bullshit! Bring him to the hospital now!" "Oh my gosh, oh my gosh, Lukas!" Ang nag-aalalang hagulgol ni Beatriz ang nagpatigil sa lahat. Mabilis nitong hinablot si Lukas at inilipat sa kanyang kandungan ang ulo nito. "What the hell did you do?! Why did you fucking save that useless bitch?!" Ang lahat ng kaganapan ay kanyang planado. Mula sa pagpapaluwag sa kinaroroonan ng props, pag-utos ng taong hihila roon at maging ang pagpunta ni Lukas sa lokasyon ng kanilang shooting. Iyon ay para makita ng lalaki kung paano niyang pahihirapan ang babaeng gusto nito at upang malaman na wala na itong pakialam dito. Subalit nagkakamali siya, heto at imb
Nakagat ni Sierra ang pang-ibabang labi. Nakaramdam ng takot na baka mabuko siya ng asawa.. Bakit ba kasi niya nabanggit ang ganoong apilyedo? Sa dinami-rami ng apilyedong pwedeng banggitin, talagang ang Narvaez pa! "Uhm... Asuncion, Flores, Santibañez or anyone?" Kabadong sinabi niya. Nanatili lamang na naka-angat ng kilay si Marco, kitang-kita niya ang pagkakabalisa sa likod ng mata ng babae na pilit nitong ikinukubli. Wala sa sariling napa-angat ang sulok ng kanyang labi, sumasayaw sa kapilyuhan ang mga mata. Subalit kailangan niya itong pigilan dahil kung hindi ay mabubuko siya sa kanyang sekreto. "You don't know them, you'll meet them later tonight." Malamig na usal ng lalaki. Lunes iyon ng umaga, ang mga bata ay nakaalis na kasama si Alea at Carlos sa eskwelahan. Si Sierra naman ay nag-abang na lang ng taxi sa labas ng village para pumunta sa lokasyon ng shooting para sa isang pelikula. Medyo labag sa kanyang loob ang pagpayag na maging parte ng produksyon subalit wala s