Si Amari ay isang simpleng babae na ipinanganak na independent. Simple lang ang buhay niya, kahit hindi siya kasing yaman o ganda ng ibang babae, kontento na siya sa kung anong meron siya at hindi na naghangad na umangat pa. Ang mahalaga sa kanya ay ang kanyang nakababatang kapatid na may Down syndrome, at ang matustosan ang pangangailangan nito. Sa edad kasi na 15, mulat na siya sa reyalidad. Mula nang iwan sila ng kanilang ina matapos mamatay ang kanilang ama para sa ibang lalaki, ay siya na ang tumayong ina at ama ng kanyang kapatid. Ngunit nagbago ang lahat nang sa araw na balak niyang ibigay ang kanyang sarili sa kanyang nobyo (si Harper), aksidente siyang pumasok sa maling kwarto. At sa kamalas-malasan, sa dami ng mga lalaking maaari niyang mapagbigyan ng kanyang pagkababae, ang kambal pa ng kanyang nobyo, si Hudson, na kinaiinisan niya ito naibigay. Si Hudson na isang arrogante, mayabang, at masama ang ugali, na walang ibang ginawa kundi laitin, kutyain, at sirain ang kanyang araw.
View More3rd Person's Point Of View Hindi ako nakapag-salita buhat sa ng nangyari kanina. Kaya pareho kaming walang imik ni Harper na pumasok sa loob ng sasakyan niya. Tapos na rin kami sa pagpapautrasound; si Harper na rin mismo ang nagbayad ng lahat at bumili ng mga vitamins na nirestahan ng doktor.Pagkapasok sa loob ng kotse, nabalot ng katanungan ang isip ko kung paano at bakit nasabi ni Harper ang bagay na 'yon. Hindi ko mawari, pero may malaking bahagi sa akin ang naniniwala sa sinabi niya, ngunit may bahagi rin na hindi. Naguguluhan tuloy ako bigla.Pero hindi rin naman imposible na hindi magawa ni Hudson ang bagay na 'yon. Dahil totoo naman na may galit siya sa akin at ayaw niya sa akin para sa kapatid niya. Ayaw niya sa akin dahil mahirap lang ako, at mas lalong ayaw niyang maging bahagi ako ng pamilya nila.Kaya maraming dahilan ang pwedeng maging sanhi para gawin niya ang bagay na 'yon, lalo na sa akin. Pinikit ko ang aking mga mata at napasandal sa sasakyan; naramdaman ko pa ang
Amari's Point Of View “You're really pregnant, Amari. And there's no need to deny or lie to me... now tell me, sino ang ama niyáng pinagbubutis mo?”Sa naging tanong ni Harper, hindi ako agad nakasagot. Pakiramdam ko kasi ay nanuyo ang aking lalamunan, umurong rin ang aking dila, kaya walang salitang namutawi sa aking labi. Ramdam ko ang panggigilid ng aking luha, at nang napaangat ako ng tingin kay Harper na ngayon ay nakatayo sa aking harap habang nakapamewang. Hindi ko mabakasang kahit na anong emosyon sa mga mata nito na nakatingin sa akin. Kaya agad kong iniwas ang tingin sa kanya, at sa ginawa kong iyon ay rinig ko pa ang malalim niyang pagpakawala ng buntong-hininga.Sinubukan kong kumuha ng lakas mula sa pagbuntong-hininga ng malalim upang magsalita, pero kahit makailang ulit akong subukan, wala parin akong lakas ng loob na magsalita upang sagutin ang tanong niya. Pakiramdam ko ay napipi ako sa mga sandaling iyon. Gusto ko man aminin sa kanya ang totoo, nagdalawang-isip ako
[ Notes: This chapter may contain errors, such as grammatical issues, spelling mistakes, and unfamiliar words that might be new to you. This is a novel, a work of fiction. Any resemblance to names, places, and events mentioned in the story may be a work of fiction by the author or merely a coincidence. It is an unedited story because the writer was too busy doing things. However, I will make sure to fix the errors right away to improve it! ] 3rd Person's Point Of View “Are you pregnant, Amari?” Sa naging tanong ni Harper, parang natouod siya. Pakiramdam niya ay nanigas ang kanyang mga paa sa kanyang kinatatayuan; hindi siya nakagalaw, ni makapagsalita man ay hindi niya nagawa at napatingin lang sa kanyang nobyo na si Harper, na ngayon ay walang emosyon na nakatingin sa kanya. Hindi niya tuloy mabasa kung anong nasa isip nito. Sobrang lakas ng kabog ng dibdib niya; pakiramdam niya ay lalabas na ito dahil sa pinaghalong kaba at takot na nararamdaman niya. Blangko ang utak niya at wa
3rd Person's Point Of View Hindi mapakali si Amari, pero sa hindi maipaliwanag na dahilan, biglang nakaramdam siya ng pagkailang kay Harper na hindi niya mawari kung bakit. Dahil ba ito sa nangyari sa kanila kagabi? At si Hudson ang iniisip niyang kasama niya at ang nakasama niyang gumawa ng milagro? Walang imik si Amari na napaupo sa upuan na katapat lang ng kinauupuan ni Harper. Inikot niya ang kanyang paningin; hindi niya alam na may sarili rin palang kusina itong naging kwarto niya. Hindi rin maitago ang pagkamangha sa kanyang mga mata, sobrang linis kasi ng kusina at meron lang itong maliit na mesa na pang dalawang tao. Hindi masakit sa mata ang kulay ng pintura sa kusina, sa totoo lang, maaliwalas ito at nagdudulot ng magaan na vibes sa pakiramdam. Pakiramdam niya tuloy ay isa na itong apartment na animoy may nakatira talaga dahil halos lahat ng gamit pang bahay andito na. Kompleto ang lahat ng pangluto at kinakailangan niya, may stock rin ng pagkain at bigas. Kung hindi ni
3rd Person's Point Of View Maagang nagising si Amari ng maramdaman niya ang pagkalam ng sikmura na para bang siya ay nasusuka. Bumangon siya sa pinagkakahigaan niya at nung una ay natigilan pa siya ng makitang meron na siyang suot na damit, na siguro ay dinamitan na siya ni Hudson. Malinis na rin ang silid na kinaroroonan niya. Wala na ang mga basag na gamit na nagkalat kagabi; malinis na ito. Napatakip siya ng bibig saka patakbo na nagtungo sa banyo at sumuka roon. Halos iluwa na ni Amari lahat ng laman ng tiyan niya, nang gilid na rin ang luha sa kanyang mata. Mga ilang minuto rin siyang nagsuka. At nang matapos siya sa pagsusuka, agad siyang nagmumug saka naghilamos ng mukha; napasandal pa siya sa dingding saka pumadaus-daos at napaupo sa sahig. Napatulala siya bigla, lalo na nang maalala kung anong buwan at petsa na. June 12 na, at hanggang ngayon ay wala pa rin siyang dalaw. Hindi pa siya dinadalaw ng kanyang buwanang dalaw, at ngayon ay nagsusuka siya. Nanggilid ang kany
[Read at your own risk! This chapter contains mature content, a bed scene that might not be suitable for young readers. You have been warned! Again, ang kabanatang ito ay hindi angkop para sa mga batang magbabasa o sa mga taong hindi bukas ang isipan para sa mga ganitong senaryo. Kung maselan ka, huwag mong ituloy ang kabanatang ito. Pero dahil matigas ang iyong ulo, binasa mo pa rin. Sige, kasi, ika nga nila, pag may warning, mas exciting!] 3rd Person's Point Of View Pakiramdam niya kasi ay gusto niya pang halikan ito, he suddenly craved for more. Wanting to kiss her, devour her lips, and claim them like there's no tomorrow. Kaya nasundan muli ang paghalik ni Hudson kay Amari. Muli niyang inatake ang labi nito at mariing hinalikan ang dalaga na agad namang tumugon. Noong una ay nagdadalawang-isip pa siya na magtugon rito. Natigilan rin siya, saglit na pumasok sa isip niya ang imahe ng mukha ng kanyang nobyo na si Harper. Pero dahil sa tindi at lalim ng halik ni Hudson, nadala si
3rd Person's Point Of View Nanginginig ang kamay ni Amari at napatakip siya ng bibig, nagtaas-baba ang kanyang dibdib dahil sa naramdaman niya—pinaghalong takot, sakit, at selos—nang marinig niya ang boses na iyon ng kanyang nobyo. Hindi niya maiwasang makaramdam ng selos sa isipin iyon. Nakaramdam din siya ng galit kay Harper dahil hindi man lang siya nito naalala, ni hindi nga man lang nag-message sa kanya ito para ipaalam na kasama nito si Gladice. Hindi niya mawari ang nararamdaman niya, kung bakit parang pinagtataksilan siya ng kanyang nobyo. Iniisip niya tuloy na baka may ginagawang kalokohan si Harper sa kanya. She couldn't help but think that her boyfriend might be doing something behind her back, that Harper and Gladice might still have a relationship. Dahil wala naman siyang maisip na ibang dahilan upang magkaroon ng koneksyon ang dalawa. Napatitig siya sa kanyang cellphone na ngayon ay nasa sahig na. Basag na ang screen ng phone niya at naputol na rin ang tawag. An
3rd Person's Point Of View Hindi mapakali si Amari sa kanyang kama, kanina pa dilat ang kanyang mga mata at ala-una y medya na ng madaling araw. Pero kahit anong pilit niyang ipikit ang mga mata upang matulog ay hindi siya dinadalaw ng antok. Hindi na niya ito na tiis at inis siyang napabangon sa kanyang kinahihigaan at saka inabot ang kanyang cellphone na nasa gilid lang. Nang maabot niya 'yon ay agad niya itong binuksan, una niyang tiningnan ang kanyang messenger upang silipin kung may mensahe ba ang kanyang nobyo na si Harper, wala kasi itong paramdam mula kanina sa kanya, bagay na ipinagtataka niya rin. Nang makita niyang wala itong mensahe ay nabalot ng pagtataka ang kanyang isipan, nangunot pa ang kanyang noo. Chineck niya rin ang kanyang message app upang suriin kung may mensahe roon ang kanyang nobyo, nagbakasakali siya. Dahil naka-silent kasi ang phone niya kanina ng nagsimula siya sa trabaho. Ngunit nang buksan niya 'yon ay wala ring ni isang mensahe galing kay Harper. K
3rd Person's Point Of View “Miss Amari, ito pa pala,” sabi ni Boss. Naging mabilis ang paglingon ni Amari kay James sa sinabi nito; hindi niya maiwasang hindi mapa-irap nang makita niyang may dala na naman itong napakaraming folder. “Pinapahirapan talaga ako, 'no? Hindi pa nga ako tapos, may bago na naman.” Pagrereklamo niya pa. Napasimangot siya at bagsak ang magkabilang balikat, napatingin sa mga papeles. Hindi pa siya tapos sa naunang papel, ni hindi pa nga siya nangangalahati, tapos ito na naman. May bago na naman. Napakunot ang kanyang noo at napatitig kay James. “Anong ginagawa mo?” Takang tanong niya rito nang makita niyang may nilabas itong parang maliit na notes at ballpen. “At saka, bakit may hawak ka niyan? Anong nililista mo?” “Ah, ito ba, Miss Amari?" Pinakita nito ang hawak na notes sa kanya. “Nililista ko lang at nire-record ‘yong sinabi niyo, sabi kasi ni Boss.” Hindi niya maiwasang hindi mapa-angat ang kanyang kilay sa naging tugon nito. “At bakit?" “Bawas sah
Amari's Point Of View Nakailang ayos na ako ng suot kong damit. Medyo naiilang kasi ako sa suot ko, pero hindi ako makapagreklamo lalo pa’t si Harper mismo ang pumili at nagbigay nito sa akin. “I didn't know that they invited a beggar in here.” Kahit na hindi ko lingunin, kilala ko kung kanino galing ang boses na ‘yon. At kay Hudson ‘yon. Ayaw kong masira ang araw ko ngayon. Nandito ako sa party na ito dahil imbitado ako ni Harper, ang boyfriend ko. At kapag pinatulan ko ito, paniguradong masisira ang araw ko, kaya naman hindi ko ito pinansin at mas tinuon ang tingin sa harap. Wala si Harper, nagpaalam naman siya sa akin kanina na may kakausapin raw at babalik. Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin siya bumabalik. Ramdam ko ang paglapit ni Hudson sa pwesto ko. “Why are you here, beggar?” Pumikit ako nang mariin kahit na gusto kong sigawan siya sa mismong mukha niya dahil sa inis sa pagtawag niya sa akin na beggar, pero pinigilan ko ang aking sarili. “Malamang nan...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments