3rd Person's Point of View
Pagod na napasandal sa may likod ng kanyang kama si Amari, kakauwi lang niya. Tulog pa ang kanyang nakababatang kapatid na si Junjun at nasa kabilang silid ito na katapat lang ng silid niya. She couldn't help but think about what just happened last night, hindi maalis sa isip niya iyon. She feels disgusted at herself upon remembering what they did. Pero kahit hindi niya aminin, she enjoyed it, she enjoyed the night that she and Hudson shared. Hindi niya rin maiwasang makaramdam ng konting takot at pangamba na baka malaman ito ng kanyang nobyong si Harper at iwan siya nito. She cheated, at kahit sabihin man niyang aksidente lang ang nangyari sa kanila ng kambal nito, she still cheated on him. Nagtaksil siya sa nobyo niya, at kahit ano pa ang i-rason niya, pagtataksil pa rin iyon lalo na't may nangyari sa kanila. And they didn't use any protection. Siguro naman ay hindi ako mabubuntis agad? Lalo na't first time? At isang beses lang naman namin ginawa iyon, tanong niya sa kanyang sarili. She keeps on murmuring words to herself, nagmumukha tuloy siyang baliw sa ginawa niyang pakikipag-usap sa kanyang sarili. If someone might see her, they would mistake her for crazy, lalo pa sa suot nito. “Ate, bakit ikaw ganyan?” Muntik nang mapatalon sa gulat si Amari ng marinig ang boses ng kapatid. Hindi niya man lang naramdaman ang pagpasok nito sa kanyang silid. Napahawak siya sa kanyang dibdib at napatingin rito na ngayon ay puno ng pagtataka at napatingin sa kanya. Mukhang kagigising lang ito. “Ahh, kumain ka na ba?” Pagiiba ni Amari ng usapan. Inosenteng napailing ang kanyang kapatid. “Hindi pa, kain, Junjun. Junjun, ngayon lang gising.” Marahan siyang tumango saka tumayo sa kama. “Hintayin mo si ate sa labas, Junjun. Magbihis lang ako, tapos magluluto ng makakain.” Masunuring tumango ang kanyang nakababatang kapatid at lumabas ng silid, bitbit ang kanyang paboritong stuffed toy na si Mickey Mouse. Nang makalabas ito ng kanyang silid, agad niyang hinubad ang kanyang suot na long sleeve. Kumuha siya ng undies at sinuot iyon, at isang simpleng bestidang pambahay upang maging komportable siya sa pagkilos. Matapos niyang mag-asikaso ng agahan para sa kanyang nakababatang kapatid, naligo siya. Nakailang kuskos at sabon pa siya sa kanyang balat bago nagbanlaw. She went out from the bathroom and turned off the notifications on her phone nang makita ang isang mensahe. She wanted to have time to think, at shutting her phone down was one way to do it, it seemed like a good idea. Lalo na't sunod-sunod ang pag-message ni Harper sa kanya, pero isa sa mga mensahe nito ay hindi niya tiningnan. Hindi pa niya kayang harapin si Harper o kausapin lang ito. She doesn't have any courage to talk to him and act like nothing happened, na para bang wala siyang ginawang mali. Nakokonsensya siya rito, lalo na sa tuwing naalala ang nangyari sa kanila ng kambal nito. Harper is a good man, he is the most understanding and sweet man she has ever met in her entire life. Harper sees her as a woman of dignity, a woman who values her virginity and herself. Naiisip niya pa lang ang pandidiri at magiging reaksyon nito, ay pinanghihinaan na siya agad. If Harper ever finds it out, paniguradong iiwan rin siya nito. At iyon ang isa sa mga bagay na pinaka ayaw niya. She can't afford to lose him, to lose the man who has always been there for her through ups and downs. Napa-pikit siya ng mga mata; kahit mali man at pagtataksil man ang matatawag sa gagawin niyang pagtatago, ay gumawa siya ng paraan huwag lang siyang iwan nito. Napadilat si Amari ng marinig ang sunod-sunod na pagkatok sa labas ng kanyang silid. Inayos niya ang pagkakatali ng puting tuwalya sa kanyang katawan at, nakakunot ang noo, naglakad papalapit sa pinto ng kanyang silid upang buksan ito. “It must be Junjun,” ani niya sa sarili at agad binuksan ang pinto. Pagkabukas niya ng pinto, nanlaki ang kanyang mata nang makita ang kanyang nobyong si Harper na nakatayo sa labas, ang gwapo at maamo nitong mukha ang unang bumungad sa kanya. Nabitawan niya ang siradora ng pinto at bahagyang napa-atras. “Harper?” mahinang usal niya sa pangalan nito. “You didn't answer my call and message, so I came here to check on you. I'm worried,” may bahid na pag-aalala sa boses niya. At para namang may humaplos sa puso ni Amari nang marinig ang sinabi ng nobyo. “I got busy… saka naka-silent ang phone ko, hindi ko napansin.” “Since when did you learn to silence your phone?” Nag-isang linya ang kilay ni Harper sa sinabi niya. “As far as I know you, and for the years that we've been together, you never did that.” “Ito ata ang kauna-unahang beses na nag-silent ka ng phone,” dagdag niya na siyang nagpalunok sa kanya. “Si Camille kasi, panay tawag, kaya sinilent ko. Makulit kasi, kaya sinilent ko,” she reasoned out, tinago niya ang kanyang kaba na naramdaman. Mukha namang naniwala si Harper sa sinabi niya, kaya napatango ito. Harper knows Camille, her best friend since high school, kilala niya ito dahil minsan niya nang nakasama sa isang event ito. And Harper knew kung gaano ito kakulit at daldal. Hindi niya rin gusto ang kaibigang iyon ng kanyang nobya, lalo pa't puro kalokohan at kabalastugan lang ang alam nito, pero wala siyang magawa dahil ito lang ang nag-iisang kaibigan nito. “I’ll leave now, babe. I need to hurry and go to the office. I just passed by here to check on you.” Inisang hakbang ni Harper ang pagitan nila at saka siya nito hinapit sa bewang. “Don't forget to message me later?” Naramdaman ni Amari ang pagdampi ng labi nito sa kanyang noo. “By the way, Mom is inviting you for dinner later at home. Be prepared later at night because I'll fetch you." Lumayo si Harper sa kanya. Tango lang ang naging tugon ni Amari rito. At akmang tatalikod na ito upang umalis nang mapansin nito ang kanyang leeg, nangunot ang noo ni Harper na napatingin roon. Saka nag salita na naging dahilan para ikatoud niya . “Is that a hickey on your neck?”3rd Person's Point of View Tahimik lang si Amari buong biyahe, naka-suot siya ng isang simpleng turtleneck dress na itim at may kaunting slit na umaabot hanggang hita. Hindi rin nagsalita si Harper at tahimik lang ito, diretso ang tingin nito sa daan at walang bakas ng emosyon sa mukha. Hindi niya rin alam kung naniwala ito sa palusot niya kanina na allergy lang ang nasa leeg niya. Pero tingin niya ay naniwala naman ito dahil hindi na nagtanong ulit si Harper. But she still couldn't help but to feel nervous, hindi niya alam kung andoon rin ba ang kambal ng kanyang nobyo na si Hudson. Tahimik na nagdasal si Amari na sana ay wala roon ang binata. Hindi naman ganon katagal ang naging biyahe nila at agad silang nakarating sa mansion ng mga Del Mundo. Pinagbuksan sila ng pinto ng guwardiya. Ipinark ni Harper ang kotse sa harap ng kanilang bahay. Naunang bumaba si Harper at siya mismo ang nagbukas ng pinto para sa kanya. She couldn't hide her smile sa ginawa ni Harper na ‘y
3rd Person's Point Of View Amari thanks God that she has successfully left the powder room. Hindi niya kaya magstay sa iisang lugar na si Hudson ang kasama, pakiramdam niya kasi ay may kung anong mga bulate sa tiyan niya. And he is not good for her system. She was about to walk and make her way into the dining area, but she was stopped when someone called her. “Hey you!” Napapikit nang mariin si Amari nang marinig ang matinis at maarte na boses na ‘yon ni Gladice, ex ng kanyang nobyo na si Harper. Napatingin siya sa suot nito at hindi niya maiwasang mapangiwi dahil sa sobrang ikli ng suot nitong damit,at dagdag mo pa ang sobrang kapal ng make-up nito. “Why are you staring at me like that?” Mataray siya nitong pinagtaasan ng kilay. “Well, I know I’m pretty, so you can’t blame me.” Maarti nitong hinawi ang kanyang buhok na mukhang bagong rebond, matapos sabihin ‘yon. The girl named Gladice was about to speak, pero bago ito magsalita, ay may isa nang nagsalita. “
3rd Person's Point Of View “What the hell are you doing in here, Gladice?” Mabilis na nilingon ni Amari ang kanyang likuran nang marinig ang boses ng kanyang nobyo na si Harper. Kita sa maamong mukha nito ang pinaghalong inis at galit habang nakatingin kay Gladice, na ngayon ay may ngiting malawak sa labi, nakatingin sa kanya. “And what the hell are you wearing, for goodness' sake?” Pinasadahan ni Harper ng tingin si Gladice. “You dress like you’re a fucking hooker.” “And you even look like Pennywise in your makeup.” Pinigilan ni Amari ang sarili na hindi matawa sa sinabi ng kanyang nobyo. “Honey, I just came here for you. Ganyan ba ang dapat na isalubong mo sa'kin?” Nakanguso na balik na sabi ni Gladice kay Harper. Napatiim ng bagang si Amari dahil sa paraan ng pagkakasabi nito, na para bang nagpapa-bebe pa. Idagdag mo pa na sobrang lagkit ng tingin nito sa kanyang nobyo. Kung wala lang kami ngayon sa bahay ng mga magulang ni Harper, ay baka kanina ko pa siya niyakap sa
3rd Person's Point Of View On the other side, Vera couldn't hide the smirk on her lips upon seeing the situation on the big screen. “So, it was you!” Napatigil si Vera sa boses na iyon, nilingon niya ito saka inirapan. “You were too suspicious since earlier. And I knew that you did something again.” Nagsimula itong maglakad palayo sa kanya. “And how did you know?” Sumimsim siya sa kanyang wine glass habang hindi inaalis ang tingin rito. “Because you are my wife, and I have known you ever since we were young,” sagot niya sa tanong ng kanyang asawa. Umupo siya sa tapat nitong upuan at nagsalin ng alak sa isang wine glass na walang laman. “I had to do that,” she simply replied. Harvey, her husband, looked at her. “Why? You didn't like her for our son?” Napabuntong hininga si Vera at saka siya sinamaan ng tingin. “I have told you many times, I like her for our son. Our son, Harvey, and you know who I’m talking about.” Harvey massaged the bridge of his nose. “I know,
3rd Person's Point Of View Tahimik si Amari na pumasok sa loob ng kotse at walang ginagawang ingay. Napatingin si Harper sa kanya at bahagyang napabuntong-hininga, kanina pa kasi siya hindi kinikibo ng kanyang nobya. After what happened. “Aren't you going to talk to me?” he asked, breaking the silence. Hindi siya sinagot ni Amari at nanatili ang tingin nito sa harap. “Come on, babe. Is there something wrong?” He really hated it when Amari was giving him the silent treatment. Amari isn't that talkative, pero hindi siya sanay sa ganito na tahimik siya, lalo pa sa nangyari kanina. He knew that something was off. “I know there is something wrong, now tell me what it is, babe.” Napalingon sa kanya si Amari. “Alam mo naman pala, then why are you asking?" Nangunot ang noo ni Harper na napatitig rito. “I just know that something was off, but I didn't know what made you…” Napatawa si Amari sa naging tugon niya. “Gosh, Harper! Hindi mo ba pansin o nakikita na naiinis ako sa baba
3rd Person's Point Of View They just arrived at Amari's place. Na unang bumababa si Amari sa kotse, hindi niya na inantay pa na pagbuksan siya ng nobyo. Pinagpag niya ang kanyang suot na dress saka bahagyang inayos ito. Narinig niya ang pagtunog ng pinto ng kotse, at ang yapak mula sa kanyang likuran. Hindi niya ‘yon pinansin at ipinagpatuloy ang pagpag ng damit, pilit niyang inaalis ang mantsa sa kanyang suot. And Amari, that was too busy fixing her dress, got stunned when she felt Harper hugging her from behind. Hindi siya agad nakagalaw sa pagkagulat. “I’ll be busy for the whole day tomorrow, babe. Kaya baka hindi tayo makapag-usap.” Bulong nito sa kanyang tenga, dahilan para magsitaasan ang kanyang balahibo sa batok. Ramdam na ramdam ni Amari ang pagsitayoan ng kanyang balahibo sa batok. And for some other reason, she felt something. Something weird, that was new to her. Bahagya siyang lumayo sa nobyo, at saka kumawala mula sa pagkakayakap nito nang makaramdam siya ng
3rd Person's Point Of View ( Hudson PoV) May malaking ngiti sa labi na nakatingin si James sa kanyang amo na si Hudson, nang makapasok ito sa loob ng kotse na nakaparada sa hindi kalayuan sa bahay nila Amari. “Akala ko ba, boss, you hate her kasi she's poor? Pero bakit may pa ganito ka pang nalalaman?” Natatawang ani ni James at bahagyang ininguso ang kanyang labi upang asarin si Hudson. “Lover boy era ni sir Hudson.” Natatawa pang dagdag ni Austin, na isa rin sa tauhan ni Hudson. Tumalim ang mata ni Hudson na napatingin sa dalawa; hindi niya mapigilang mapa tiim-bagang sa inis na nararamdaman sa pang-aasar nito sa kanya. Kung wala nga lang siyang importanteng pupuntahan, ay hindi niya na dapat na pagsamahin ang dalawang ito. James and Austin continued to laugh, at ang pagtawa lang nito ang tanging maririnig sa loob ng sasakyan habang paulit-ulit na inaasar ang kanilang amo na si Hudson, na lukot ang mukha at napatingin sa kanilang dalawa. Hindi natiis ni Hudson ang pa
3rd Person's Point Of ( Continuation of Hudson) It took them about 30 minutes before they arrived at the place that Hudson had told them to go. Nang unang bumaba si Hudson sa dalawa, he put both of his hands in his pockets and walked near the door of the Guerrero Residence. This isn't the first time he went here, kaya naman pamilyar na siya sa lugar na ‘to. Mag-aalas dos na rin ng umaga. The old Guerrero couple wasn't around the house, at ang tanging unica hija lang ng mag-asawa ang naiwan sa bahay na ito. Narinig ni Hudson ang yapak na papalapit sa pwesto niya. Kahit hindi niya lingunin, he knew that it was James and Austin. Sininyasan niya ang mga ito na mag-doorbell, and Austin obediently did it. Nakailang doorbell pa sila bago tuloyang bumukas ang pinto ng bahay. “ Sino ‘yan—” Hindi na natapos pa ng dalaga ang kanyang dapat na sasabihin nang makita kung sino ang taong nasa tapat niya na nakatayo at palaging nakasandal. Nanlaki ang mga mata niya sa gulat; kita sa
3rd Person's Point Of View Hindi ako nakapag-salita buhat sa ng nangyari kanina. Kaya pareho kaming walang imik ni Harper na pumasok sa loob ng sasakyan niya. Tapos na rin kami sa pagpapautrasound; si Harper na rin mismo ang nagbayad ng lahat at bumili ng mga vitamins na nirestahan ng doktor.Pagkapasok sa loob ng kotse, nabalot ng katanungan ang isip ko kung paano at bakit nasabi ni Harper ang bagay na 'yon. Hindi ko mawari, pero may malaking bahagi sa akin ang naniniwala sa sinabi niya, ngunit may bahagi rin na hindi. Naguguluhan tuloy ako bigla.Pero hindi rin naman imposible na hindi magawa ni Hudson ang bagay na 'yon. Dahil totoo naman na may galit siya sa akin at ayaw niya sa akin para sa kapatid niya. Ayaw niya sa akin dahil mahirap lang ako, at mas lalong ayaw niyang maging bahagi ako ng pamilya nila.Kaya maraming dahilan ang pwedeng maging sanhi para gawin niya ang bagay na 'yon, lalo na sa akin. Pinikit ko ang aking mga mata at napasandal sa sasakyan; naramdaman ko pa ang
Amari's Point Of View “You're really pregnant, Amari. And there's no need to deny or lie to me... now tell me, sino ang ama niyáng pinagbubutis mo?”Sa naging tanong ni Harper, hindi ako agad nakasagot. Pakiramdam ko kasi ay nanuyo ang aking lalamunan, umurong rin ang aking dila, kaya walang salitang namutawi sa aking labi. Ramdam ko ang panggigilid ng aking luha, at nang napaangat ako ng tingin kay Harper na ngayon ay nakatayo sa aking harap habang nakapamewang. Hindi ko mabakasang kahit na anong emosyon sa mga mata nito na nakatingin sa akin. Kaya agad kong iniwas ang tingin sa kanya, at sa ginawa kong iyon ay rinig ko pa ang malalim niyang pagpakawala ng buntong-hininga.Sinubukan kong kumuha ng lakas mula sa pagbuntong-hininga ng malalim upang magsalita, pero kahit makailang ulit akong subukan, wala parin akong lakas ng loob na magsalita upang sagutin ang tanong niya. Pakiramdam ko ay napipi ako sa mga sandaling iyon. Gusto ko man aminin sa kanya ang totoo, nagdalawang-isip ako
[ Notes: This chapter may contain errors, such as grammatical issues, spelling mistakes, and unfamiliar words that might be new to you. This is a novel, a work of fiction. Any resemblance to names, places, and events mentioned in the story may be a work of fiction by the author or merely a coincidence. It is an unedited story because the writer was too busy doing things. However, I will make sure to fix the errors right away to improve it! ] 3rd Person's Point Of View “Are you pregnant, Amari?” Sa naging tanong ni Harper, parang natouod siya. Pakiramdam niya ay nanigas ang kanyang mga paa sa kanyang kinatatayuan; hindi siya nakagalaw, ni makapagsalita man ay hindi niya nagawa at napatingin lang sa kanyang nobyo na si Harper, na ngayon ay walang emosyon na nakatingin sa kanya. Hindi niya tuloy mabasa kung anong nasa isip nito. Sobrang lakas ng kabog ng dibdib niya; pakiramdam niya ay lalabas na ito dahil sa pinaghalong kaba at takot na nararamdaman niya. Blangko ang utak niya at wa
3rd Person's Point Of View Hindi mapakali si Amari, pero sa hindi maipaliwanag na dahilan, biglang nakaramdam siya ng pagkailang kay Harper na hindi niya mawari kung bakit. Dahil ba ito sa nangyari sa kanila kagabi? At si Hudson ang iniisip niyang kasama niya at ang nakasama niyang gumawa ng milagro? Walang imik si Amari na napaupo sa upuan na katapat lang ng kinauupuan ni Harper. Inikot niya ang kanyang paningin; hindi niya alam na may sarili rin palang kusina itong naging kwarto niya. Hindi rin maitago ang pagkamangha sa kanyang mga mata, sobrang linis kasi ng kusina at meron lang itong maliit na mesa na pang dalawang tao. Hindi masakit sa mata ang kulay ng pintura sa kusina, sa totoo lang, maaliwalas ito at nagdudulot ng magaan na vibes sa pakiramdam. Pakiramdam niya tuloy ay isa na itong apartment na animoy may nakatira talaga dahil halos lahat ng gamit pang bahay andito na. Kompleto ang lahat ng pangluto at kinakailangan niya, may stock rin ng pagkain at bigas. Kung hindi ni
3rd Person's Point Of View Maagang nagising si Amari ng maramdaman niya ang pagkalam ng sikmura na para bang siya ay nasusuka. Bumangon siya sa pinagkakahigaan niya at nung una ay natigilan pa siya ng makitang meron na siyang suot na damit, na siguro ay dinamitan na siya ni Hudson. Malinis na rin ang silid na kinaroroonan niya. Wala na ang mga basag na gamit na nagkalat kagabi; malinis na ito. Napatakip siya ng bibig saka patakbo na nagtungo sa banyo at sumuka roon. Halos iluwa na ni Amari lahat ng laman ng tiyan niya, nang gilid na rin ang luha sa kanyang mata. Mga ilang minuto rin siyang nagsuka. At nang matapos siya sa pagsusuka, agad siyang nagmumug saka naghilamos ng mukha; napasandal pa siya sa dingding saka pumadaus-daos at napaupo sa sahig. Napatulala siya bigla, lalo na nang maalala kung anong buwan at petsa na. June 12 na, at hanggang ngayon ay wala pa rin siyang dalaw. Hindi pa siya dinadalaw ng kanyang buwanang dalaw, at ngayon ay nagsusuka siya. Nanggilid ang kany
[Read at your own risk! This chapter contains mature content, a bed scene that might not be suitable for young readers. You have been warned! Again, ang kabanatang ito ay hindi angkop para sa mga batang magbabasa o sa mga taong hindi bukas ang isipan para sa mga ganitong senaryo. Kung maselan ka, huwag mong ituloy ang kabanatang ito. Pero dahil matigas ang iyong ulo, binasa mo pa rin. Sige, kasi, ika nga nila, pag may warning, mas exciting!] 3rd Person's Point Of View Pakiramdam niya kasi ay gusto niya pang halikan ito, he suddenly craved for more. Wanting to kiss her, devour her lips, and claim them like there's no tomorrow. Kaya nasundan muli ang paghalik ni Hudson kay Amari. Muli niyang inatake ang labi nito at mariing hinalikan ang dalaga na agad namang tumugon. Noong una ay nagdadalawang-isip pa siya na magtugon rito. Natigilan rin siya, saglit na pumasok sa isip niya ang imahe ng mukha ng kanyang nobyo na si Harper. Pero dahil sa tindi at lalim ng halik ni Hudson, nadala si
3rd Person's Point Of View Nanginginig ang kamay ni Amari at napatakip siya ng bibig, nagtaas-baba ang kanyang dibdib dahil sa naramdaman niya—pinaghalong takot, sakit, at selos—nang marinig niya ang boses na iyon ng kanyang nobyo. Hindi niya maiwasang makaramdam ng selos sa isipin iyon. Nakaramdam din siya ng galit kay Harper dahil hindi man lang siya nito naalala, ni hindi nga man lang nag-message sa kanya ito para ipaalam na kasama nito si Gladice. Hindi niya mawari ang nararamdaman niya, kung bakit parang pinagtataksilan siya ng kanyang nobyo. Iniisip niya tuloy na baka may ginagawang kalokohan si Harper sa kanya. She couldn't help but think that her boyfriend might be doing something behind her back, that Harper and Gladice might still have a relationship. Dahil wala naman siyang maisip na ibang dahilan upang magkaroon ng koneksyon ang dalawa. Napatitig siya sa kanyang cellphone na ngayon ay nasa sahig na. Basag na ang screen ng phone niya at naputol na rin ang tawag. An
3rd Person's Point Of View Hindi mapakali si Amari sa kanyang kama, kanina pa dilat ang kanyang mga mata at ala-una y medya na ng madaling araw. Pero kahit anong pilit niyang ipikit ang mga mata upang matulog ay hindi siya dinadalaw ng antok. Hindi na niya ito na tiis at inis siyang napabangon sa kanyang kinahihigaan at saka inabot ang kanyang cellphone na nasa gilid lang. Nang maabot niya 'yon ay agad niya itong binuksan, una niyang tiningnan ang kanyang messenger upang silipin kung may mensahe ba ang kanyang nobyo na si Harper, wala kasi itong paramdam mula kanina sa kanya, bagay na ipinagtataka niya rin. Nang makita niyang wala itong mensahe ay nabalot ng pagtataka ang kanyang isipan, nangunot pa ang kanyang noo. Chineck niya rin ang kanyang message app upang suriin kung may mensahe roon ang kanyang nobyo, nagbakasakali siya. Dahil naka-silent kasi ang phone niya kanina ng nagsimula siya sa trabaho. Ngunit nang buksan niya 'yon ay wala ring ni isang mensahe galing kay Harper. K
3rd Person's Point Of View “Miss Amari, ito pa pala,” sabi ni Boss. Naging mabilis ang paglingon ni Amari kay James sa sinabi nito; hindi niya maiwasang hindi mapa-irap nang makita niyang may dala na naman itong napakaraming folder. “Pinapahirapan talaga ako, 'no? Hindi pa nga ako tapos, may bago na naman.” Pagrereklamo niya pa. Napasimangot siya at bagsak ang magkabilang balikat, napatingin sa mga papeles. Hindi pa siya tapos sa naunang papel, ni hindi pa nga siya nangangalahati, tapos ito na naman. May bago na naman. Napakunot ang kanyang noo at napatitig kay James. “Anong ginagawa mo?” Takang tanong niya rito nang makita niyang may nilabas itong parang maliit na notes at ballpen. “At saka, bakit may hawak ka niyan? Anong nililista mo?” “Ah, ito ba, Miss Amari?" Pinakita nito ang hawak na notes sa kanya. “Nililista ko lang at nire-record ‘yong sinabi niyo, sabi kasi ni Boss.” Hindi niya maiwasang hindi mapa-angat ang kanyang kilay sa naging tugon nito. “At bakit?" “Bawas sah