“Mr. Yap, nagbibiro ka ba, ang aming presidente na si Mr. Lim ay palaging napaka-maalalahanin sa kanyang mga nasasakupan, sagot naman ni Eldrew.Malamig na sinulyapan ni Mr. Yap ang binata, "Assistant Eldrew, ang kausap ko ay si Mr. Lim, bakit ikaw ang palaging sumasagot para sa kan’ya?" Tumango si Eldrew at tumigil sa pagsalita. Pirming nakaupo lamang si Mr. Lim, hinahaplos ang kanyang baso ng alak gamit ang kanyang mga daliri, ang kanyang mukha ay may blankong ekspresyon. Ngumiti si Mr. Yap at ang kan’yang grupo. Ang kapaligiran sa pribadong silid ay malapit nang masira. At sa sandaling iyon, bumukas ang pintuan ng silid at isang kaakit-akit na boses ang narinig, "Excuse me." "Chloe?" Bahagyang nagulat si Eldrew, "Bakit ka nandito?" "May isang dokumento na nangangailangan ng lagda ni Mr. Lim." Kinuha ni Chloe ang dokumento at lumapit kay Andrew. Napatingin din ang mga lalaki sa nag-iisang babae sa silid. Si Chloe ay nakasuot ng isang propesyonal na damit, isang puting
Ang balat ng babae ay napakaputla at ang mga markang nasa balat nito ay parang sariwa pa. Ang mga gilid nito ay unti-unting lumabo, ngunit hindi ganap na kumupas. Nang makita ni Andrew ang mga iyon, nagbago ang kanyang ekspresyon. Itinuon niya ang kanyang tingin kay Chloe, at ang kanyang aura ay hindi na maintindihan. "Saan nanggaling ang mga markang ito sa iyong katawan?" “Mr. Lim…” Takot na takot si Chloe sa inasta ng binata at nagpa-panic nitong inayos ang damit gamit ang mga kamay. Sa pagharap sa pagtatanong ng amo, sadyang umiiwas mga mata ng dalaga.Hinawakan ni Andrew ang pulsohan ng babae at pinisil ang panga nito gamit ang kanyang mga kamay. “Sabihin mo sa akin! Saan ito nanggaling?” Patuloy ang pag-agos ng mga luha ni Chloe mula sa gilid ng mga mata, ngunit napakagat ito sa labi at hindi umimik. “Eldrew!” sigaw ni Andrew at malamig na nagsalita, "Dito ka lang at tapusin ang nasa loob." “Oo.” Tumango si Eldrew. Kinaladkad ni Andrew si Chloe hanggang sa elevat
Matanda na ang Lola niya at ang pinakamalaking hiling nito ay maikasal siya sa lalong madaling panahon. Una ay wala siyang plano sa bagay na iyon ngunit ngayon na umabot na siya gantong pangyayari, tama sigurong bigyan niya ang sarili at ni Chloe ng pagkakataon."Oo!" Sagot ni Chloe, "Handa akong umalis at mag-resign sa trabaho sa Lim Corporation para sa iyo.""Okay." Tumango Mr. Lim.——Umalis si Angelica sa teahouse at nalaman niyang napakalayo pala ng lugar na iyon, dose-dosenang kilometro ang layo mula sa lungsod. Karamihan sa mga pumunta dito ay ang pakay ay negosyo. Mayaman at marangal ang pumupunta roon kung kaya imposibleng makakuha siya ng taxi. Wala siyang mapupuntahan, kaya umupo na lamang siya sandali sa tabi ng fountain nang siya ay nakaramdam ng pagod."Angelica?" Isang pamilyar na boses ang narinig ng dalaga.Lumingon si Angelica at nakita si Fernan.Mayroong ilang iba pang mga lalaki na naka-suit ang kasama ni Fernan.Nang makita nila si Angelica, tumigil s
"Mr. Lim..." Naglakad papasok si Andrew na may buhat-buhat na isang tao, "Pupunta tayo sa ospital." "Oo." Hindi na nagtanong pa si Eldrew at nagmamadaling pinindot ang elevator at bumaba. Nagtungo si Eldrew sa driver seat para magmaneho ng kotse at nakatayo namam doon sina Angelica at Mr. Lim na naghihintay, samantala si Chloe naman ay nakayakap pa rin sa binata. Nang umihip ang hangin sa gabi, nanginig naman si Chloe dahil sa lamig. Nakita naman ni Angelica na humigpit ang mga braso ni Mr. Lim sa dalaga. Nang umandar ang kotse sa harap nila, binuksan ni Angelica ang pinto sa likod at pinauna sina Andrew at Chloe na makapasok. Ang orihinal na intensyon ni Mr. Lim ay hayaang maupo sina Chloe at Angelica sa likurang upuan ngunit sa sandaling ibinaba niya ang dalaga ay nagising si Chloe, binuksan nito ang mga mata na medyo namamaga dahil sa pag-iyak at mahigpit na hinawakan ang kwelyo ni Andrew.Nang makita iyon, sinasadya ni Angelica na buksan ang pinto ng passenger’s sea
Ngumiti si Chloe, "Salamat, Angelica." ... Nang gabing iyon, halos hindi nakatulog si Angelica. Sa unang kalahating gabi, tumulong ang dalaga sa pagbabantay ng bote ng IV at sa ikalawang kalahati ng gabi— sa sandaling ipikit niya ang kanyang mga mata, napanaginipan niya ang nangyari sa kanila ni Mr. Lim sa tent noong gabing iyon. Buong magdamag siyang nahihirapan at muntik ng mahimatay. Nang halos madaling araw na, nakarinig si Angelica ng mga yabag at nang imulat niya ang kanyang mga mata, nakasalubong niya ang tingin ni Andrew Lim. "Hindi ka makatulog?" Nang makita ni Andrew na idinilat ng dalaga ang mga mata, umupo ang lalaki sa tabi ng dalaga at inilagay ang bag sa mesa. "Dinalhan kita ng almusal. Nagsumikap kang magtrabaho." Umupo si Angelica, "At dahil nandito ka na, babalik na ako." "Angelica." Tawag ni Andrew sa dalaga, "Dalhin mo na ang almusal mo." Umiling si Angelica, "Hindi, pwede mo namang ibigay iyan kay Chloe." Pagkatapos noon, binuksan ni Angelica
"Anong sabi mo?" Tinitigan ni Joriel si Angelica, "Tumatanggi ka ba?" Tiningnan ni Angelica ang palda ni Joriel, "Ayokong bayaran iyan. Sa kadahilanang, una, nakatayo ako rito at sinadya mo akong banggain kaya naman hindi ko iyon responsibilidad. Pangalawa, kahit naman na mali ako, hindi kita babayaran ng 50,000 pesos!" Hindi inaasahan ni Joriel na sasabihin iyon ni Angelica na karaniwang mahinhin at duwag at hayagang hinamon si Joriel ni Angelica. Nagulat si Joriel at mas nainis pa, "Naglalakad ako rito pero nakaharang ka. Kung hindi ka sana nakaharang, hindi sana kita mababangga! At itong palda ko ay nagkakahalaga ng 50,000 pesos, dapat lang na bayaran mo ito dahil kung hindi mananagot ka sa akin!" Alam ni Joriel na isang inosenteng dalaga si Angelica na takot nat takot sa kan’ya’t madali ring kontrolin. Sa hindi inaasahang pagkakataon, nagsalita si Angelica, "Ang iyong palda ay hindi naman nagkakahalaga ng 50,000 pesos!" Agad namang nanlaki ang mga mata ni Joriel, "Anon
Alam ni Angelica na wala namang kwenta ang makipag-usap kay Joriel kaya nilingon niya si Eldrew, "Assistant Eldrew, gusto ko sanang tingnan ang CCTV footage doon sa tea room."Nagbago ang ekspresyon ni Joriel, "Anong ibig mong sabihin?"Hindi pinansin ni Angelica si Joriel bagkus tumingin lang kay Eldrew at muling nagtanong, "Okay lang ba? Assistant Eldrew?"Tiningnan ni Eldrew si Joriel na parang hindi mapakali at nakokonsensya, ngunit walang salita ang lumabas sa bibig ni Joriel kaya kinagat na lamang nito ang bala at sumang-ayon, "Sige, tingnan natin ang CCTV footage, sino naman ang nagsasabing natatakot ako?” Nakakonekta ang mobile phone ni Eldrew sa CCTV ng silid, ngunit hindi si Eldrew makapasok doon nang walang pahintulot sa Presidente.Si Mr. Lim lamang ang kayang tumanggap ng hiling niya upang makita niya ang CCTV footage ng silid. Tinawagan ni Eldrew si Mr. Lim at kaswal namang nagtanong si Andrew kung ano ang nangyayari. Hindi naman maitago ni Eldrew ang nangyari s
Ganun pa rin ang sinabi ni Angelica, "Ayoko ng kabayaran, gusto ko lang naman humingi ka ng tawad sa akin sa harap ng lahat." May mali si Joriel sa pagkakataong ito at ngayon ay may ebidensya na. Matibay ang ebidensya at hindi ni Joriel iyon maitatanggi sa lahat."Assistant Eldrew!" Para bang naging isang spoiled na bata si Joriel kay Eldrew. Ngunit hindi man lang siya nilingon ni Eldrew, "Joriel, pormal kang humingi ng tawad kay Angelica para matapos na ang kaguluhang ito." Nang makitang hindi siya tinulungan ni Eldrew, wala nang ibang maisip pa si Joriel. Binuksan ni Eldrew ang pinto ng maliit na silid at pinalabas ang dalawa, "Ang lahat ay magsitigil sa pagttrabaho! Inimbestigahan ko kanina ang insidente. Si Joriel ay aksidenteng binangga si Angelica nang siya ay dumaan sa dalaga. Ngayon na naisapubliko ko na ang nangyari, gusto ni Joriel na humingi ng tawad kay Angelica sa harap niyo mismo. Lahat ay magiging testigo at ipinagbabawal na rin ang pagbabanggit sa insidenteng it
Hindi naglaon, nakasama ni Jessica si Jared na uminom na parang inuming tubig lang ang alak at sobrang saya nilang nag-uusap na dalawa. Noong una, nag-aalala si Angelica kay Jessica, sa pag-aakalang bilang isang babae, tiyak na malalasing siya pagkatapos ng ilang sandali. Pinatunayan ng mga katotohanan na minamaliit niya si Jessica. Ang dami niyang nainom, pero hindi man lang namumula ang mukha niya. Unti-unting gumaan ang pakiramdam ni Angelica, at naanod ang kanyang mga mata at nahulog kay Andrew. Kanina pa siya nakaupo, at bagamat maraming ingay at musika sa private room, mukhang hindi siya naapektuhan. Nakaupo lang siya at parang hindi niya kakayanin ang excitement na nasa harapan niya. Kung may kumausap sa kanya, magalang siyang magsasabi ng ilang salita, ngunit hindi siya nagkukusa na makipag-usap sa iba, at tahimik na umiinom nang mag-isa. Napaka-nonchalant nito.Tumingin si Angelica sa kanyang likuran at hindi maipaliwanag na naramdaman na siya ay lubos na nag-iisa. Sa sandali
Pagkatapos magpalit ng damit, inilabas siya ni Jessica sa pinagdalhang dressing room. Hindi tulad ng madilim at simpleng daanan ng mga empleyado, sa pagkakataong ito nang buksan niya ang pinto, nakita niya ang isang pasilyo na puno ng karangyaan. Maging ang halimuyak sa hangin ay puno ng karangyaan. Ito ay ang first time ni Angelica na pumunta sa ganoong klase ng lugar. Siya ay labis na kinakabahan, tulad ng pananabik ng isang bata na palihim na pumupunta sa isang Internet cafe o parke upang maglaro nang hindi sinasabi sa kanyang mga magulang. Pagdating nila sa pinto, inabot ni Jessica at kumatok sa pinto, sabay hilig ng ulo para ipaalala sa kanya. “Maging matalino at sweet-mouthed ka mamaya sa lahat ng customer mo. Kung may tip para sa iyo, kunin mo iyon. Huwag kang mahihiya. Bigay nila iyon sa iyo. Okay?”Nakinig nang mabuti si Angelica at tumango upang isa-isang tandaan. Bagama't marami na siyang ginawang sikolohikal na paghahanda, nang bumukas ang pinto, hindi mapigilan ni Angel
“Hindi naman ako nagpapaka-espesyal, Joriel.” bulong ni Angelica na bahagyang napayuko na, “May importante lang talaga akong lakad ngayong gabi. Kung narito naman na ang lahat ng impormasyon na kailangan, pwede bang gawin ko na lang ito bukas ng umaga? Aagahan ko na lang pumasok.”Tumaas na naman ang kilay ni Joriel sa kanya. “Okay! Wala akong pakialam kung kailan mo gawin. Basta sinabi ko na sa’yong may meeting bukas ng 8:30 ng umaga at kailangan iyan doon. Kung hindi mo gagawin ngayon, bahala ka. Huwag kang gumawa ng dahilan na ikakapahamak ng iyong sarili.”Tumango lang si Angelica. “Salamat.”“Tsk~” Umikot si Joriel at tumalikod na sa kanya. Hindi na nagtagal si Angelica at nagmadali ng hanapin si Jessica sa tagpuang sinabi nito sa kanya. Pagtingin pa lang sa high-end na entertainment club na may matingkad na ilaw at nagpipiyesta sa harap niya, ang ambisyon ni Angelica, na kaka-alab pa lang ay agad na naglaho ng mga sandaling ito.“Ano? Hindi mo na kaya? Natatakot ka na b
Nang oras na para sa tanghalian, kumuha si Angelica ng tinapay at tubig at pumunta sa hagdanan. Higit sa lahat dahil natatakot siyang makita siya ni Andrew at dalhin na naman siya sa cafeteria para sa tanghalian tulad ng ginawa niya kahapon. Kaunti lang ang tao sa hagdanan, at napakatahimik. Habang kumakain ng tinapay, binuklat ni Angelica ang address book sa kanyang cellphone. Pagkaraan ng dalawang beses na pagkalikot nito, nalaman niyang walang sapat na pamilyar sa kanya para humingi ng tulong. Manghihiram siya at babayaran na lang niya oras na dumating ang sahod niya.Mayroon nang 99 na mga mensahe ng grupo sa naka-block sa kanya ng mga kaklase. Si Angelica ay karaniwang hindi kilala at tahimik lang sa grupo. Si Jasmine ang humila sa kanya sa grupong ito kaya wala talaga siyang kaalam-alam. Wala siyang interes dito at direktang hinarang ang mga mensahe ng grupo upang hindi makaabala sa kanya. Sa sandaling ito, nag-click siya para sa ilang kadahilanan. Napakaraming mensahe doon. D
“Okay, sinabi mo iyan ha?” bahagyang ngumiti si Angelica na may iba ng tumatakbo sa kanyang isipan ng mga sandaling iyon, “Kung gayon, gusto kong makipaghiwalay ka kay Patrick. Ano? Kaya mo bang gawin ang bagay na iyon ha? Sabi mo kahit na ano.”“Angelica, kahit na makipaghiwalay ako kay Patrick ngayon, hindi kayo magkakabalikan pa. Ano pang silbi noon? Wala na rin naman hindi ba?”“Tingnan mo na. Hindi mo kaya hindi ba?” hindi siya binigyan ni Angelica ng pagkakataon na magsalita ng walang kapararakan, “Kung hindi mo kaya, huwag kang magkunwari sa harapan ko na mabait ka. Ayokong nakikita kang kumilos ng masama.”Nagpalit si Angelica ng kanyang damit, kinuha ang kanyang bag, at binuksan ang pinto at umalis nang walang pakialam kung gaano kapangit ang mukha ni Jasmine. Tinadyakan ni Jasmine ng kanyang mga paa ang mesa at galaiting itinapon ang kanyang almusal sa basurahan. Halos manlisik na ang mga mata ni Jasmine noon.“Angelica, ano ang ipinagmamalaki mo? Kapag nakapasok ako sa o
Nang ibinaba ang bintana ng kotse ay tumambad ang mukha ni Angelica sa paningin ni Andrew na puno na ng pagtataka kung bakit ginawa ng dalagang harangin siya. “Angelica? Bakit hindi ka pa umuuwi? Ano pang ginagawa mo dito?”Hindi niya alam kung bakit, ngunit sa tuwing tatawagin ni Mr. Lim ang kanyang pangalan, palaging may kaunting pag-aatubili si Angelica. Pinigilan niya ang kakaibang pintig ng kanyang puso. “Mr. Lim, nakita mo na ba ang kumakalat na larawan sa grupo ng ating kumpanya?”“Ibig mong sabihin iyong litrato natin na palihim na kuha noong tanghali sa cafeteria?”“Opo…Mr. Lim.”“Nakita ko na. Ano bang meron doon?” Tiningnan ni Andrew ang kanyang mukha na kasing laki lang ng kanyang palad. “Nagdulot ba ito ng problema sa iyo? May nang-aaway ba sa iyon ng dahil dito?”Napahiya na doon si Angelica. Kung tutuusin, siya ang presidente ng kumpanya, kaya marapat lang na siya ang mahirapan at hindi siya ngunit siya pa talaga ang tinatanong ni Mr. Lim. Sa kanya pa ito ma
“Imposible iyon. Baka may gusto si Mr. Lim na isang binata sa katulad ni Angelica?”“Hindi iyan totoo. Sino ba naman ang magkakagusto sa college students? Baka kasi ang akala ni Mr. Lim ay pure pa siya kaya kinukuha ang loob niya.”“Bakit si Mr. Lim? Hindi ba pwedeng si Angelica ang kumakalantari sa amo natin?” singit na ng isa pa na bakas na ang labis na inggit sa kanyang katawan.“Ngunit hindi ba ipinagbabawal ng kumpanya ang mga relasyon sa opisina?”“Ano ka ba? Si Mr. Lim iyan! Ang mga patakaran ng kumpanya ay itinakda niya lahat para pigilan ang mga empleyado, at si Mr. Lim ay wala sa mga limitasyong iyon. Ibig sabihin ay pwede niyang gawin at baliin kung anuman ang rules na ginawa niya.”Hindi na nakilahok si Joriel sa usapan, ngunit kumuha ng litrato gamit ang kanyang mobile phone at ipinadala ito kay Chloe. Siguro dahil sanay na siyang magreklamo kay Chloe, kaya kahit na nagbitiw na ang babae ngayon, hindi pa rin mababago ni Joriel ang ugali na kausapin ito. Pagkatapos ipa
Natakot si Angelica na makita siya ng dalawa, kaya naman nagtago siya sa ilalim ng mesa. Ngunit hindi sinasadyang natumba ang tasa ng tubig sa lamesa. Natapon ang tubig sa buong mesa, at tumulo sa gilid ng mesa sa kanyang buhok at manggas ng damit. Lumapit ang mga yabag, at lumitaw ang isang pares ng panlalaking leather na sapatos sa harapan ni Angelica, na sinundan ng boses ni Andrew mula sa itaas ng kanyang ulo. “Angelica? Anong ginagawa mo diyan?”Walang choice si Angelica kundi ang tumayo, tahimik na itinago ang tinapay sa likod niya, namumula na ang mukha sa sobrang hiya sa kanya. “Mr. Lim…”Huminto ang mga mata ni Andrew sa kanyang damit ng dalawang segundo. “Bakit hindi ka kumain?”“Ako? Hmm, hindi ako nagugutom.” pagsisinungaling sa kanya ni Angelica.Kabaligtaran ng sinabi niyang hindi siya gutom, tumunog doon ang kanyang tiyan. Nagmamadaling tinakpan ni Angelica ang kanyang tiyan gamit ang kanyang mga kamay, lalo pang namula ang mukha niya sa sobrang hiya sa kanyang
Lumalabas na wala siyang physiological reaction kay Chloe, ni kahit katiting na interes. Pagbaba niya sa unang palapag, si Chloe ay naghahanda na ng almusal. Nang lumingon siya at nakita siya ay malapad na itong ngumiti sa kanya. “Mr. Lim, ready na ang almusal.”Sumulyap si Andrew sa mesa at umupo. “Ikaw lang ba ang gumawa ng lahat ng ito?”“Hmm. May nakita akong mga fresh ingredients sa ref, kaya pinakialaman ko na at ako na ang gumawa ng almusal. Ewan ko lang kung bagay at papasa sa panlasa niyo ni Lola ang mga niluto ko.” feeling maybahay ng sagot ni Chloe.Nagmamadaling iniabot sa kanya ni Chloe ang pinggan. Tinikman na iyon ni Andrew.“Masarap. Papasa na sa panlasa ko.”Nakaramdam ng labis na kasiyahan si Chloe sa naging papuri ni Andrew. Subalit nang lumingon siya at nakita niya ang matandang babae na papalapit na, agad na napawi ang kanyang matingkad na mga ngiti. Nagpatuloy naman sa pagkain si Andrew na nang makita ang Lola ay binaba ang utensils upang harapin na ang m