"Anong sabi mo?" Tinitigan ni Joriel si Angelica, "Tumatanggi ka ba?" Tiningnan ni Angelica ang palda ni Joriel, "Ayokong bayaran iyan. Sa kadahilanang, una, nakatayo ako rito at sinadya mo akong banggain kaya naman hindi ko iyon responsibilidad. Pangalawa, kahit naman na mali ako, hindi kita babayaran ng 50,000 pesos!" Hindi inaasahan ni Joriel na sasabihin iyon ni Angelica na karaniwang mahinhin at duwag at hayagang hinamon si Joriel ni Angelica. Nagulat si Joriel at mas nainis pa, "Naglalakad ako rito pero nakaharang ka. Kung hindi ka sana nakaharang, hindi sana kita mababangga! At itong palda ko ay nagkakahalaga ng 50,000 pesos, dapat lang na bayaran mo ito dahil kung hindi mananagot ka sa akin!" Alam ni Joriel na isang inosenteng dalaga si Angelica na takot nat takot sa kan’ya’t madali ring kontrolin. Sa hindi inaasahang pagkakataon, nagsalita si Angelica, "Ang iyong palda ay hindi naman nagkakahalaga ng 50,000 pesos!" Agad namang nanlaki ang mga mata ni Joriel, "Anon
Alam ni Angelica na wala namang kwenta ang makipag-usap kay Joriel kaya nilingon niya si Eldrew, "Assistant Eldrew, gusto ko sanang tingnan ang CCTV footage doon sa tea room."Nagbago ang ekspresyon ni Joriel, "Anong ibig mong sabihin?"Hindi pinansin ni Angelica si Joriel bagkus tumingin lang kay Eldrew at muling nagtanong, "Okay lang ba? Assistant Eldrew?"Tiningnan ni Eldrew si Joriel na parang hindi mapakali at nakokonsensya, ngunit walang salita ang lumabas sa bibig ni Joriel kaya kinagat na lamang nito ang bala at sumang-ayon, "Sige, tingnan natin ang CCTV footage, sino naman ang nagsasabing natatakot ako?” Nakakonekta ang mobile phone ni Eldrew sa CCTV ng silid, ngunit hindi si Eldrew makapasok doon nang walang pahintulot sa Presidente.Si Mr. Lim lamang ang kayang tumanggap ng hiling niya upang makita niya ang CCTV footage ng silid. Tinawagan ni Eldrew si Mr. Lim at kaswal namang nagtanong si Andrew kung ano ang nangyayari. Hindi naman maitago ni Eldrew ang nangyari s
Ganun pa rin ang sinabi ni Angelica, "Ayoko ng kabayaran, gusto ko lang naman humingi ka ng tawad sa akin sa harap ng lahat." May mali si Joriel sa pagkakataong ito at ngayon ay may ebidensya na. Matibay ang ebidensya at hindi ni Joriel iyon maitatanggi sa lahat."Assistant Eldrew!" Para bang naging isang spoiled na bata si Joriel kay Eldrew. Ngunit hindi man lang siya nilingon ni Eldrew, "Joriel, pormal kang humingi ng tawad kay Angelica para matapos na ang kaguluhang ito." Nang makitang hindi siya tinulungan ni Eldrew, wala nang ibang maisip pa si Joriel. Binuksan ni Eldrew ang pinto ng maliit na silid at pinalabas ang dalawa, "Ang lahat ay magsitigil sa pagttrabaho! Inimbestigahan ko kanina ang insidente. Si Joriel ay aksidenteng binangga si Angelica nang siya ay dumaan sa dalaga. Ngayon na naisapubliko ko na ang nangyari, gusto ni Joriel na humingi ng tawad kay Angelica sa harap niyo mismo. Lahat ay magiging testigo at ipinagbabawal na rin ang pagbabanggit sa insidenteng it
Napakalabo ng sagot ni Chloe kay Joriel. Napagtanto naman agad ni Joriel na iba ang suot ng dalaga ngayon. "Bakit ka pumunta dito na nakasuot ng gan’yan?" Ang kumpanya nila ay may isang patakaran na nangangailangang pormal lamang ang kasuotan kapag pumapasok ang mga empleyado. Kadalasan ay pumapasok si Chloe na pormal ang kasuotan at sumusunod palagi sa mga tuntunin at patakaran ng kompanya ngunit ngayon ay nakasuot ang dalaga ng navy blue na palda, makapal na makeup, at alahas na para bang iba ng tao ito. Ngumiti si Chloe at nagsalita, "Narito ako para mag-resign." "Mag-resign?!" Nagulat ang lahat. Kinuha ni Joriel ang kamay ni Chloe at nagtanong ng napakarami.Sumagot naman ng tipid si Chloe. Hindi pa rin makapaniwala si Joriel sa sinabi ng kaibigan, "Nagbibiro ka ba?" "Hindi. Kinompleto ko na ang proseso ng resignation ko. Magkatrabaho tayo ng ilang taon kaya naman ay ililibre ko ang lahat ng hapunan mamayang gabi! Pinost ko na rin ang lokasyon sa ating group chat.
Ang biglaang pagtunog ng cellphone ni Angelica ang bumulaga sa kan’ya hindi lamang sa kanya, kung ‘di pati na rin kina Joriel at Chloe sa labas. Sinadya ng dalawang magkaibigan na umiwas sa lahat at pumunta sa banyo upang makapag-usap ng personal ngunit hindi nila inaasahan na may tao pala sa loob ng banyo. Uminit naman ang ulo ni Joriel at kumatok sa pinto pagkalapit niya, "Sino ang nasa loob?"Ilang segundo ang nakalipas, bumukas ang pinto ng maliit na cubicle at lumabas si Angelica. "Ikaw?" Nakita ni Joriel si Angelica, tila tumaas ang balahibo ng dalaga sa katawan, "Bakit ka nagtatago sa banyo at nakikinig ka ba sa usapan namin?" "Nagkakamali ka, hindi ko naman alam na papasok kayo, pumunta ako rito upang magbanyo lamang," sagot ni Angelica at naglakad patungo sa lababo. Lumapit naman si Joriel at hinawakan si Angelica, "Angelica, wala akong pakialam kung ano ang mayroon sa inyo Mr. Lim, pero ang maipapayo ko sa iyo, maging matapat ka lamang, kung hindi, marami akong par
Walang choice si Angelica kung ‘di ang sumakay sa kotse at umupo sa passenger seat.Tuloy-tuloy ang ingay mula sa likuran ngunit tila bingi ang driver at nakatutok lamang sa pagmamaneho. Gusto niyang bigyan ng isang thumbs up ang driver ngunit nang tumingala siya, nasagi ng kanyang mga mata ang rearview mirror sa loob ng kotse at nakasalubong niya ang madilim na tingin ng lalaki sa likuran.Tila ba nakonsensya at nahiya si Angelica kaya tumingin siya sa labas ng bintana.Makalipas ang sampung minuto, nakarating sila sa destinasyon.Nagbayad agad si Angelica ng pamasahe, bumaba ng sasakyan na para bang may tinatakasan at tumakbo papasok sa restaurant nang hindi na lumilingon pa.Hindi niya napansin na may nakasunod na palang tingin mula sa kan’yang likuran...-Nang dumating si Angelica, kita niya si Chloe na napapaligiran ng isang grupo ng mga kababaihan habang naghihiwa ng cake. Mabilis na hinati nito ang cake at agad na nakita siya ni Chloe saka iniabot sa kan’ya ang isang
Ito ang unang pagkakataon na dumalo si Mr. Andrew Lim sa isang despidida ng isang empleyado. Nakaupo sa isang sulok si Angelica at kumakain ng cake. Narinig naman niya ang ilang bulong-bulongan ng mga dalaga sa tabi. "Hindi ako makapaniwala na pinahahalagahan ni Mr. Lim si Chloe? Noong nakaraan, may mga kasamahan naman tayong nag-resign, sama-sama tayong naghapunan ngunit hindi gan’to kabongga ng katulad kay Chloe. Inimbitahan din ng mga ito si Mr. Lim ngunit mabilis nitong tinanggihan ang imbitasyon. Paano napa-oo ni Chloe si Mr. Lim?" "Oo nga, sa tingin ko parang may mali. Karaniwang empleyado lang naman si Chloe at wala namang kaambag-ambag sa kompanya.""Hoy, napansin mo ba? Palaging nakatingin si Chloe kay Mr. Lim ngayong gabi. Bakit parang may tinatagong relasyon ang dalaga?" "Hindi kaya? Maganda rin naman si Chloe ngunit pangkaraniwan lamang ang mukha nito. Hindi talaga sila bagay ni Mr. Lim." "Sa tingin ko, hindi rin talaga sila bagay. Ang isang lalaking tulad ni
Natahimik ang lahat sa tinurang iyon ni Robert. Marahan siyang sinundot sa tagiliran ng katabi niyang si Joriel gamit ang kanyang siko upang sana ay sawayin pa siyang magsalita. “Hinay-hinay sa pananalita, mga kasamahan ko silang lahat sa trabaho. Sa tingin mo ba ay pareho silang lahat ng mga kaibigan mo?” Napakunot na doon ang noo si Robert, ngunit wala itong ibang sinabi. Nagpatuloy pa ang kanilang laro ngunit ni isang salita ay walang sumagi sa isipan niya na maaaring mamutawi sa bibig niya. Sa pagkakataong ito, nakuha ni Robert ang ‘main card’, na nangangahulugang kailangan niyang magbigay ng mga instructions at magtanong sa ibang mga kasama nila. Ang taong nakakuha naman ng ‘truth or dare card’ ay si Joriel. Matamis na tiningnan na ni Robert ang babae.“Ang pipiliin ko ay ang truth or dare, ano ang tanong mo?”Bahagyang kinagat na ni Robert ang kanyang labi at dalawang beses na itinapik ang kanyang mga daliri sa gilid ng kinaroroonan nilang lamesa. Makikita sa mukha niyang p
Hindi naglaon, nakasama ni Jessica si Jared na uminom na parang inuming tubig lang ang alak at sobrang saya nilang nag-uusap na dalawa. Noong una, nag-aalala si Angelica kay Jessica, sa pag-aakalang bilang isang babae, tiyak na malalasing siya pagkatapos ng ilang sandali. Pinatunayan ng mga katotohanan na minamaliit niya si Jessica. Ang dami niyang nainom, pero hindi man lang namumula ang mukha niya. Unti-unting gumaan ang pakiramdam ni Angelica, at naanod ang kanyang mga mata at nahulog kay Andrew. Kanina pa siya nakaupo, at bagamat maraming ingay at musika sa private room, mukhang hindi siya naapektuhan. Nakaupo lang siya at parang hindi niya kakayanin ang excitement na nasa harapan niya. Kung may kumausap sa kanya, magalang siyang magsasabi ng ilang salita, ngunit hindi siya nagkukusa na makipag-usap sa iba, at tahimik na umiinom nang mag-isa. Napaka-nonchalant nito.Tumingin si Angelica sa kanyang likuran at hindi maipaliwanag na naramdaman na siya ay lubos na nag-iisa. Sa sandali
Pagkatapos magpalit ng damit, inilabas siya ni Jessica sa pinagdalhang dressing room. Hindi tulad ng madilim at simpleng daanan ng mga empleyado, sa pagkakataong ito nang buksan niya ang pinto, nakita niya ang isang pasilyo na puno ng karangyaan. Maging ang halimuyak sa hangin ay puno ng karangyaan. Ito ay ang first time ni Angelica na pumunta sa ganoong klase ng lugar. Siya ay labis na kinakabahan, tulad ng pananabik ng isang bata na palihim na pumupunta sa isang Internet cafe o parke upang maglaro nang hindi sinasabi sa kanyang mga magulang. Pagdating nila sa pinto, inabot ni Jessica at kumatok sa pinto, sabay hilig ng ulo para ipaalala sa kanya. “Maging matalino at sweet-mouthed ka mamaya sa lahat ng customer mo. Kung may tip para sa iyo, kunin mo iyon. Huwag kang mahihiya. Bigay nila iyon sa iyo. Okay?”Nakinig nang mabuti si Angelica at tumango upang isa-isang tandaan. Bagama't marami na siyang ginawang sikolohikal na paghahanda, nang bumukas ang pinto, hindi mapigilan ni Angel
“Hindi naman ako nagpapaka-espesyal, Joriel.” bulong ni Angelica na bahagyang napayuko na, “May importante lang talaga akong lakad ngayong gabi. Kung narito naman na ang lahat ng impormasyon na kailangan, pwede bang gawin ko na lang ito bukas ng umaga? Aagahan ko na lang pumasok.”Tumaas na naman ang kilay ni Joriel sa kanya. “Okay! Wala akong pakialam kung kailan mo gawin. Basta sinabi ko na sa’yong may meeting bukas ng 8:30 ng umaga at kailangan iyan doon. Kung hindi mo gagawin ngayon, bahala ka. Huwag kang gumawa ng dahilan na ikakapahamak ng iyong sarili.”Tumango lang si Angelica. “Salamat.”“Tsk~” Umikot si Joriel at tumalikod na sa kanya. Hindi na nagtagal si Angelica at nagmadali ng hanapin si Jessica sa tagpuang sinabi nito sa kanya. Pagtingin pa lang sa high-end na entertainment club na may matingkad na ilaw at nagpipiyesta sa harap niya, ang ambisyon ni Angelica, na kaka-alab pa lang ay agad na naglaho ng mga sandaling ito.“Ano? Hindi mo na kaya? Natatakot ka na b
Nang oras na para sa tanghalian, kumuha si Angelica ng tinapay at tubig at pumunta sa hagdanan. Higit sa lahat dahil natatakot siyang makita siya ni Andrew at dalhin na naman siya sa cafeteria para sa tanghalian tulad ng ginawa niya kahapon. Kaunti lang ang tao sa hagdanan, at napakatahimik. Habang kumakain ng tinapay, binuklat ni Angelica ang address book sa kanyang cellphone. Pagkaraan ng dalawang beses na pagkalikot nito, nalaman niyang walang sapat na pamilyar sa kanya para humingi ng tulong. Manghihiram siya at babayaran na lang niya oras na dumating ang sahod niya.Mayroon nang 99 na mga mensahe ng grupo sa naka-block sa kanya ng mga kaklase. Si Angelica ay karaniwang hindi kilala at tahimik lang sa grupo. Si Jasmine ang humila sa kanya sa grupong ito kaya wala talaga siyang kaalam-alam. Wala siyang interes dito at direktang hinarang ang mga mensahe ng grupo upang hindi makaabala sa kanya. Sa sandaling ito, nag-click siya para sa ilang kadahilanan. Napakaraming mensahe doon. D
“Okay, sinabi mo iyan ha?” bahagyang ngumiti si Angelica na may iba ng tumatakbo sa kanyang isipan ng mga sandaling iyon, “Kung gayon, gusto kong makipaghiwalay ka kay Patrick. Ano? Kaya mo bang gawin ang bagay na iyon ha? Sabi mo kahit na ano.”“Angelica, kahit na makipaghiwalay ako kay Patrick ngayon, hindi kayo magkakabalikan pa. Ano pang silbi noon? Wala na rin naman hindi ba?”“Tingnan mo na. Hindi mo kaya hindi ba?” hindi siya binigyan ni Angelica ng pagkakataon na magsalita ng walang kapararakan, “Kung hindi mo kaya, huwag kang magkunwari sa harapan ko na mabait ka. Ayokong nakikita kang kumilos ng masama.”Nagpalit si Angelica ng kanyang damit, kinuha ang kanyang bag, at binuksan ang pinto at umalis nang walang pakialam kung gaano kapangit ang mukha ni Jasmine. Tinadyakan ni Jasmine ng kanyang mga paa ang mesa at galaiting itinapon ang kanyang almusal sa basurahan. Halos manlisik na ang mga mata ni Jasmine noon.“Angelica, ano ang ipinagmamalaki mo? Kapag nakapasok ako sa o
Nang ibinaba ang bintana ng kotse ay tumambad ang mukha ni Angelica sa paningin ni Andrew na puno na ng pagtataka kung bakit ginawa ng dalagang harangin siya. “Angelica? Bakit hindi ka pa umuuwi? Ano pang ginagawa mo dito?”Hindi niya alam kung bakit, ngunit sa tuwing tatawagin ni Mr. Lim ang kanyang pangalan, palaging may kaunting pag-aatubili si Angelica. Pinigilan niya ang kakaibang pintig ng kanyang puso. “Mr. Lim, nakita mo na ba ang kumakalat na larawan sa grupo ng ating kumpanya?”“Ibig mong sabihin iyong litrato natin na palihim na kuha noong tanghali sa cafeteria?”“Opo…Mr. Lim.”“Nakita ko na. Ano bang meron doon?” Tiningnan ni Andrew ang kanyang mukha na kasing laki lang ng kanyang palad. “Nagdulot ba ito ng problema sa iyo? May nang-aaway ba sa iyon ng dahil dito?”Napahiya na doon si Angelica. Kung tutuusin, siya ang presidente ng kumpanya, kaya marapat lang na siya ang mahirapan at hindi siya ngunit siya pa talaga ang tinatanong ni Mr. Lim. Sa kanya pa ito ma
“Imposible iyon. Baka may gusto si Mr. Lim na isang binata sa katulad ni Angelica?”“Hindi iyan totoo. Sino ba naman ang magkakagusto sa college students? Baka kasi ang akala ni Mr. Lim ay pure pa siya kaya kinukuha ang loob niya.”“Bakit si Mr. Lim? Hindi ba pwedeng si Angelica ang kumakalantari sa amo natin?” singit na ng isa pa na bakas na ang labis na inggit sa kanyang katawan.“Ngunit hindi ba ipinagbabawal ng kumpanya ang mga relasyon sa opisina?”“Ano ka ba? Si Mr. Lim iyan! Ang mga patakaran ng kumpanya ay itinakda niya lahat para pigilan ang mga empleyado, at si Mr. Lim ay wala sa mga limitasyong iyon. Ibig sabihin ay pwede niyang gawin at baliin kung anuman ang rules na ginawa niya.”Hindi na nakilahok si Joriel sa usapan, ngunit kumuha ng litrato gamit ang kanyang mobile phone at ipinadala ito kay Chloe. Siguro dahil sanay na siyang magreklamo kay Chloe, kaya kahit na nagbitiw na ang babae ngayon, hindi pa rin mababago ni Joriel ang ugali na kausapin ito. Pagkatapos ipa
Natakot si Angelica na makita siya ng dalawa, kaya naman nagtago siya sa ilalim ng mesa. Ngunit hindi sinasadyang natumba ang tasa ng tubig sa lamesa. Natapon ang tubig sa buong mesa, at tumulo sa gilid ng mesa sa kanyang buhok at manggas ng damit. Lumapit ang mga yabag, at lumitaw ang isang pares ng panlalaking leather na sapatos sa harapan ni Angelica, na sinundan ng boses ni Andrew mula sa itaas ng kanyang ulo. “Angelica? Anong ginagawa mo diyan?”Walang choice si Angelica kundi ang tumayo, tahimik na itinago ang tinapay sa likod niya, namumula na ang mukha sa sobrang hiya sa kanya. “Mr. Lim…”Huminto ang mga mata ni Andrew sa kanyang damit ng dalawang segundo. “Bakit hindi ka kumain?”“Ako? Hmm, hindi ako nagugutom.” pagsisinungaling sa kanya ni Angelica.Kabaligtaran ng sinabi niyang hindi siya gutom, tumunog doon ang kanyang tiyan. Nagmamadaling tinakpan ni Angelica ang kanyang tiyan gamit ang kanyang mga kamay, lalo pang namula ang mukha niya sa sobrang hiya sa kanyang
Lumalabas na wala siyang physiological reaction kay Chloe, ni kahit katiting na interes. Pagbaba niya sa unang palapag, si Chloe ay naghahanda na ng almusal. Nang lumingon siya at nakita siya ay malapad na itong ngumiti sa kanya. “Mr. Lim, ready na ang almusal.”Sumulyap si Andrew sa mesa at umupo. “Ikaw lang ba ang gumawa ng lahat ng ito?”“Hmm. May nakita akong mga fresh ingredients sa ref, kaya pinakialaman ko na at ako na ang gumawa ng almusal. Ewan ko lang kung bagay at papasa sa panlasa niyo ni Lola ang mga niluto ko.” feeling maybahay ng sagot ni Chloe.Nagmamadaling iniabot sa kanya ni Chloe ang pinggan. Tinikman na iyon ni Andrew.“Masarap. Papasa na sa panlasa ko.”Nakaramdam ng labis na kasiyahan si Chloe sa naging papuri ni Andrew. Subalit nang lumingon siya at nakita niya ang matandang babae na papalapit na, agad na napawi ang kanyang matingkad na mga ngiti. Nagpatuloy naman sa pagkain si Andrew na nang makita ang Lola ay binaba ang utensils upang harapin na ang m