Kabanata 3

I know I shouldn't feel guilty for what I did lalo na dahil hindi naman natuloy iyon. But no matter how much I ignore it, I clearly felt a bit of guilt in my heart.

Honestly speaking, hindi ako dapat malambot kung ang gusto kong gawin ay maghiganti. Because I know if I'll be soft towards him, I won't succeed. I don't want that to happen kaya I reminded myself na he's the reason why my older sister died. Kapag naiisip ko iyon, napupuno ng poot ang puso ko. Nawawala ang guilt at napapalitan ng pagkagalit.

Hindi pa ako sigurado kung siya ba talaga ang dahilan ngunit malakas ang kutob ko. Obviously dahil laging umiiyak ang kapatid ko dahil sa kanya.

"Mag-grocery ba pagkatapos mo mamili ng damit mo?" wika ko kay Clyde nang nasa loob kami ng kanyang sasakyan at patungo sa pinakamalapit na mall.

Nakaupo siya sa tabi ko suot ang kulay pulang damit at grey cargo pants. He's also wearing his radiator and a cap to disguise himself.

"Ikaw bahala," walang pakialam niyang sagot.

Abala siya sa pag-scroll sa kanyang iPad. Binalik niya ang earphone niyang tinanggal niya kanina saglit para pakinggan ang sasabihin ko.

Nanatili ang titig ko sa kanya, iniisip kung ano ba ang puwede kong gawin para makaganti ngayong araw. Ang plano ko kasi'y gagawin ko lahat ng puwede para masira lang ang mga araw niya. Sa mga ganoong paraan, kahit kaunti, makakaganti na rin ako.

I don't care if it seems childish for some people. That's the only thing I can do.

Hindi ko naman siya puwedeng patayin kahit na iyon ang gusto kong gawin.

Tumigil ang sinasakyan naming SUV sa madilim na parking lot. I opened the door and got out of the car first. Paglabas ni Clyde, hinarang ko agad ang paa ko sa lalabasan niya kaya muntik na siyang madapa. Mabilis akong umayos ng tayo at nag-aalala kunwaring tiningnan siya.

"Hala. Sorry! Okay ka lang?" I asked in a worried tone.

His jaw clenched as he fix his stance. Nang lingunin niya ako ay nag-iwas ako ng tingin.

"You did it on purpose!" aniya.

Umiling-iling ako. "Hindi!"

Nanlilisik na ang mga mata niya sa akin ngunit bigla iyon nagbago, hindi ko alam kung bakit. He took a deep breath and calmed himself. Umigting pang muli nang isang beses ang kanyang panga pagkatapos ay pinilig niya ang kanyang ulo.

"Nevermind. Tara na," tila nagpipigil niyang sabi.

I nodded though I was a bit confused of his sudden change of mood. Artista nga pala siya.

I wonder if totoo ang pinakita niyang pagmamahal sa kapatid ko? Hindi. Totoo iyon. Bakit niya naman ipepeke? Anong makukuha niyang kapalit? Tss. Siguro kalaunan nakahanap siya ng ibang babae. I need to know who that girl is.

"Bagay ba?" Clyde asked me.

Nasa loob na kami ng isang shop sa loob ng mall. Pinagmasdan ko siyang nilalapat sa kanyang katawan ang isang kulay grey na sweatshirt.

Hindi masiyadong matao sa pinuntahan naming shop ngunit todo pa rin ang pag-iwas niya sa mga tao.

I don't get it. Showbiz personalities disguise themselves to hide pero mas naaagaw pa nga nila lalo ang atensiyon ng mga tao sa mga suot nila. People are born with so much curiosity in their body. Natural na magtataka sila sa mga taong katulad niya manamit. Baka nga iniisip nilang isa siyang kriminal sa todo tago.

"Mag-aartista artista tapos magtatago sa mga tao," bulong ko.

"What?"

Napakurap-kurap ako at nagkamalay sa nangyayari. Kunot ang noo ni Clyde habang nakatingin sa akin. I panicked a bit.

"Wala."

"I heard what you said," he said in an alarming tone. Binalik niya ang hawak na sweatshirt at hinarap ako, nanliliit ang mga mata. "Do you, perhaps, have any grudge towards me?"

My eyes widened. Alam kong walang tanga sa mundo pero sigurado rin akong hindi alam ng lalaking ito ang totoo kong pagkatao. Dahil kung oo man, walang dahilan upang magpanggap siyang hindi niya ako kilala. Maliban na lamang kung ginagawa niya iyon dahil nakapagdesisyon na siyang kalimutan na talaga ang kapatid ko. Na ayaw niya nang mabanggit pa kailanman si Ate Aliyah.

But then, hindi din ako sigurado. Malakas ang kutob kong hindi niya ako kilala.

"Ha? Ako?" I faked a laugh and waved my hands on his face. "Hindi po! Bakit n'yo naman nasabi iyan?"

Nanatili siyang seryosong nakatingin sa akin.

"Paano naman ako magkakaroon ng grudge sa inyo. Idol na idol ko nga kayo."

"Puwedeng nagpapanggap ka lang na idol mo 'ko pero ang totoo ay gusto mong maghiganti."

My smile almost fade on his words. Shit. Mali ba ako? Kilala niya ba ako? Bigla akong kinabahan at nag-panic. Pero nanaig pa rin ang kagustuhan kong hindi mahuli at ituloy ang pagpapanggap.

"Ano ka ba? Bakit ko naman gagawin 'yon? Bakit naman ako maghihiganti sa 'yo?" Natatawa kunwaring sambit ko na para bang napaka-ridiculous ng iniisip niya. "Walang dahilan para maghiganti ako sa 'yo. Mali ka ng iniisip. Crush na crush kita kaya ako nag-apply bilang P.A. mo. Hindi ko lang talaga maintindihan kung bakit kailangan mong magtago sa mga tao..."

He stared at me for a while. Hindi ko alam kung naniniwala ba siya o pinag-iisipan niya pa.

Clyde sighed and chuckled afterwards. Hindi ko maalis ang tingin ko sa kanya sa kaba sa kanyang mga iniisip. Hindi puwede. Hindi pa ako puwedeng mahuli ngayon. Masiyado pang maaga. Wala pa akong masiyadong nagagawa sa kanya.

"You're right. I don't even know you. Kaya bakit ka maghihiganti," natatawa ring saad niya.

Ngumiti ako at tumawa rin kunwari. Medyo nakampante na akong wala siyang alam.

"Para sagutin ang tanong mo, kaya ako umiiwas sa mga tao dahil dudumugin nila ako," he said.

"Ah..." Tumango-tango ako. "Bakit hindi ka na lang kumuha ng bodyguards mo? Puwede mo ring i-utos na lang sa akin ang mga ipapabili mo kaysa mag-disguise ka at mahirapan."

Teka. Bakit ko naman inaalala pa ang kalagayan niya? Mas okay nga na mahirapan siya.

"Pero ikaw bahala. Baka gusto mo talagang lumabas."

He nodded. "Yes. Kahit sikat ako, mas gusto ko pa ring maranasan ang mga ginagawa ko dati."

"Ah..." Tumango-tango ako ulit. "Naiintindihan ko na."

He smiled at me.

Ngumiti ako pabalik. Medyo na-awkward ako pagkatapos n'on kaya kumilos na ako para tulungan na siya sa pagpili ng gusto niyang mga damit.

Kinagabihan n'on, habang nagluluto ako ng pagkain ko, iniisip ko na ang babaeng pinalit ni Clyde sa kapatid ko. Inisip ko ang mga paraan kung paano ko malalaman kung sino siya. 

I am sure Clyde kept a picture of her. O baka nga wallpaper niya pa iyon sa cellphone niya. I need to see her picture and name. Iimbestigahan ko kung sino ang babaeng iyon at kung paano sila nagkakilala. Tapos, paghihiwalayin ko sila kapag nalaman kong sila nga ang dahilan kung bakit nagpakamatay ang Ate ko.

Teka, dapat siguro unahin ko munang alamin kung bakit talaga namatay si Ate Aliyah.

Kailangan kong umuwi. Hahalungkatin ko ang mga gamit ni Ate. Baka sakaling may malaman ako.

"Ang cellphone niya... Nasaan ang cellphone ni Ate?" Bulong ko.

Lumingon ako sa hagdan nang makarinig ng mga yabag. Nakita kong pababa si Clyde bitbit ang cellphone niya. Manonood yata ng pelikula niya gaya ng madalas niyang ginagawa tuwing gabi.

Nagpunas ako ng kamay sa apron na suot ko pagkatapos ay pinatay ang kalan. Lumapit ako kay Clyde na paupo na ngayon sa sofa at binubuksan ang TV. He looked at me with questioning eyes. Pekeng ngumiti ako nang matamis para ipahiwatig na may kailangan ako.

"Ano 'yon?" he asked.

"Baka puwedeng umuwi ako sa Sabado? Bibisitahin ko lang ang mga magulang ko..."

His brows raised. "Magulang mo?"

"Oo."

Humarap siya sa TV at naglipat ng channel. "What's my schedule this Saturday, then?"

"May bakanteng oras ka para magpahinga. Gusto ko sanang kunin ang ilang oras na 'yon para makauwi," sagot ko.

"Ilang oras? Saan ba ang sa inyo?"

"Malapit lang 'yon dito."

"Alright."

Namilog ang mga mata ko, hindi makapaniwala sa agaran niyang pagpayag. Buong akala ko ay magagalit siya sa akin at sasabihing kabago-bago ko ay nag-a-ask agad ako ng kaunting leave. I never thought he'd agree.

"Pumapayag ka?"

"Yeah. Bakit hindi?" Nilingon niya ako.

Napakurap-kurap ako at natauhan. Malamang, pinapayagan niya ako dahil unang beses ko ito. Sa ikalawa, siguradong magagalit na siya.

Tama. Hindi siya mabait. Tandaan mo, Donnah, artista siya. Magaling siyang magpanggap.

Clyde took his phone out. Noong una, nagpasiya na akong umalis at ayusin na ang kakainin ko nang makita kong ginawa niya iyon. However, I remembered and realized my plan. Tumahimik ako sa likod ng sofa. Nakatalikod siya sa akin at nakaharap sa TV kaya kitang-kita ko ang lockscreen wallpaper niyang itim.

I stayed and waited for him to unlock his phone so that I can see his wallaper. Ganoon nga ang ginawa niya ngunit laking dismaya ko nang makitang mukha niya ang nakalagay doon.

Clyde then noticed me. Bumaling siya sa akin nang kunot ang kanyang noo.

"Bakit nandyan ka pa?"

I blinked twice. "Ah, wala."

Umalis na agad ako sa likod niya, bagsak ang balikat. Bumalik ako sa may island counter iniisip na mamayang gabi, ang laptop niya naman ang titingnan ko.

Pero paano ko iyon magagawa?