Prologue
Fake
Inis na binabagtas ni Raymond ang pagbalik sa classroom dahil nalimutan niyang dalhin ang drawing board niya. May binigay pa namang homework ang Drafting Teacher nila na si Mr. Pagdanganan at kung hindi niya magagawa iyon, paniguradong magja-jumping jack uli siya sa harap ng klase sa buong durasyon ng pagtuturo ng teacher na 'yon. Iyon kasi ang ginawa niya nang minsang mahuli sa klase.
Malapit nang mag-alas sais ng gabi at ayaw naman ni Raymond na abutan ng pagsasara ng gate kaya mabilis na ang lakad niya. Bakit ba kasi malilimutin siya?
"So, Dennis, iiwan ko sa'yo 'tong test papers, a? Paki-check na lang, ano? Nandito na 'yong answer keys."
"Sige po, ma'am. Ako na po ang bahala."
Natigil si Raymond sa paglalakad dahil sa narinig. Ginalaw niya ang ulo at sinilip kung nasaan ang ingay at nakita niya si Dennis kasama ang Math Teacher nila na magkausap at nakaupo sa upuan ng mini stone table na kaharap ng kanilang classroom. Hindi nagpakita si Raymond at nakinig muna. Dahil may mga halaman na nasa pagitan nila, hindi siya napansin. Humilig siya sa pader at tinanaw ang dalawa.
"Ang bait mo talagang bata. Salamat, a? Bukas dalhin mo na lang sa Faculty at pakilagay sa table, okay? Aalis na 'ko. Ingat sa pag-uwi, Dennis!"
Tumaas ang sulok ng labi ni Raymond nang makitang kinuha nga ni Dennis ang mga test papers at inisa-isang tingnan. Nakaalis naman na ang gurong kausap nito kanina. Bumalik ang tingin niya sa kaklase.
Maraming nagsasabi na mabait 'tong si Dennis. Pero para sa kanya, iba ang nararamdaman niya. Sa bagay, mukha nga namang mabait si Dennis dahil maamo ang mukha nito. Lalo na 'yong mga mata nito na napaka-inosente kapag titingnan.
Hindi nga lang niya alam kung totoo ba ang pinapakita nito. Kadalasan kasi, tama ang intwisyon niya sa mga bagay-bagay.
Nagkibit-balikat si Raymond at umalis siya sa pagkakasandal sa pader. Tahimik siyang naglakad at umiwas sa mga halaman para makapunta kay Dennis at huminto sa may likod nito. Tatanungin niya sana kung nandito ba ang susi ng classroom nila dahil naka-lock na noong magawi ang tingin niya sa pinto.
Inangat niya ang kamay para sana kalabitin si Dennis ngunit nahinto sa ere ang kamay niya dahil sa narinig na nagpalaki ng mga mata niya.
"Tanginang baboy na 'yon, ang kapal ng mukha na mag-utos sa akin? Akala mo naman binabayaran niya ako para mag-check ng mga papel na 'to?! Mukha ba akong utusan? Siya nga 'tong mukhang katulong, akala mo maganda! Kung hindi ko pa alam, makikipag-date lang iyon! Gagawa pa ng excuse? Ang kapal ng mukha na iwan sa akin 'tong mga gagawin niya! Tapos kapag nagtuturo sa klase, hindi mo alam kung anong sinasabi?! Mas mabuti pang manood ako ng tutorials sa YouTube tungkol sa lessons kesa makinig sa kanya, puro lang naman tungkol sa lalaki niya ang sasabihin niya!"
Dinig ni Raymond ang pagbagsak ni Dennis ng mga papel na hawak sa mesa. Siya? Hindi pa rin makapaniwala sa mga narinig. Alam niyang mukhang peke 'tong si Dennis... pero hindi ganito ang inaasahan niya na talagang ugali nitong isa.
"Kung tuhugin lang siya ng stick, pwede na siyang maging lechong baboy! Nakakabuwisit talaga! Ang tamad-tamad ng baboy na 'yon pero sumusweldo! 'Di pa kasi mag-resign at makipag-date na lang!"
Nang marinig ni Raymond 'yon, napahawak siya sa bibig dahil gusto niyang bumunghalit ng tawa. Hindi sa masama siya pero totoo naman ang sinabi ni Dennis. Mukha talagang lechon ang guro nila sa Math kapag tinusukan ito ng kawayanโteka, bakit ganoon na rin siya mag-isip? Kasalanan 'to ni Dennis, e! Pati siya, nahahawaan na yata!
Mukhang narinig ni Dennis ang impit na halakhak ni Raymond na ikinalingon nito. Nang makita ni Dennis na may tao nga sa likuran nito, namutla ito at nanlalaki ang mga mata na napatitig sa kanya.
"N-narinig mo 'yon?!" mahina nitong singhal. Wala sa loob na napatango si Raymond na lalong kinaputla ni Dennis.
Matagal na tumitig si Raymond sa kaharap. Umayos naman ito ng tayo at tumingin sa kanya, nahimig na ang sarili.
"Anong tingin 'yan?" tanong niya.
"Don't ever tell anyone what you heard today," may pagbabantang nakalakip sa boses ni Dennis.
Tumaas ang parehong kilay niya. Wala naman talaga siyang balak sabihin sa iba ang narinig niya. Anong makukuha niya kung sabihin niya sa iba na mapagpanggap 'tong si Dennis? Bukod sa chismis, wala na. Hindi naman siya mabubusog kung gagawin niya iyon, e. Aksaya sa laway.
Pero ano kaya ang gagawin ni Dennis kung lokohin niya ito na ipagsasabi niya ang pangit na ugali nito? Masubukan nga.
"At anong gagawin mo kung sasabihin ko sa iba?" Nanlaki ang mga mata ni Raymond nang inisang hakbang ni Dennis ang pagitan nila at hinigit ang kwelyo ng suot niyang uniporme.
"Ano ba?" Hinawakan ni Raymond ang kamay ni Dennis na nakahigit sa suot niya. Hindi iyon binigyang pansin ng lalaki, ang ginawa nito ay nilapit ang mukha sa kanya na may pang-uuyam na ngiti sa labi.
"Do you think they will believe you? Lahat sila ang kilala, iyong mabait na ako. Tingin mo dahil lang sa sasabihin mo sa kanila, paniniwalaan ka?"
Tinulak ni Raymond si Dennis at binigyan ng nakakalokong tingin. Pinagpag niya ang nagusot na uniporme at binalik ang blankong tingin dito.
"Kahit hindi ko sabihin, may makakaalam pa rin ng bulok mong ugali. Isa pa, sino ka ba? 'Di ka sikat para pagchismisan, oy."
Namula si Dennis dahil sa galit. Umamba ito ng suntok kay Raymond ngunit nasalo niya ito at hinatak ang hawak na kamao. Napasubsob sa kanya ang lalaki at mabilis nitong inangat ang ulo para tapunan siya ng nakakamatay na tingin. Yumuko siya nang kaunti para makita ang nag-aapoy na mga mata ni Dennis. Mahinang napahalakhak si Raymond.
"O, kita mo? Lumalabas na kaagad sungay mo sa simpleng sinabi ko? Ingat ka, Dennis, ikaw mismo ang magbubuko sa'yo. Good luck sa pagpapanggap."
Binitawan niya ito at tumalikod na. Bahala na iyong drawing board na naiwan sa classroom. Baka kapag tinanong niya pa si Dennis tungkol sa susi, baka 'di lang amba ang gawin nito sa kanya.
Bahagya niyang ginalaw ang ulo at nilingon ang direksyon ni Dennis. Nakita niyang pinagsisipa nito ang batong upuan nang paulit-ulit. Palihim siyang natawa.
Pretender.
Bagay na tawag 'yon kay Dennis. Masyadong peke. Baka pati made in China na mga gamit, mahiya rito. Hanggang kailan kaya nito kayang magpanggap?
Bakit kaya hindi niya abangan kung kailan ni Dennis ilalabas ang sungay nito? Mukhang magandang tanawin iyon.
๐๐ต๐ฎ๐ฝ๐๐ฒ๐ฟ ๐ข๐ป๐ฒ๐๐ฟ๐๐๐ตBinalibag ni Dennis ang mga papel na hindi tapos-tapos na pinasa sa kanya. Tama lang na may ilang sentences ang nakalagay d'on, ni hindi man lang nabuo bilang paragraph. He's irritated!Kulang-kulang ang pinasang gawa sa kanya para sa group project nila. Ang mangyayari, siya na naman ang magtatapos ng report.Fuck this day!"O, inumin mo para sa init ng ulo mo." May coke na lumitaw sa mesa kung saan nakapatong ang laptop ni Dennis. Tumingala siya at dumapo ang mga mata kay Raymond na may iniinom ding Coke.Naka-uniporme pa rin ito ngunit bukas na ang polo kaya kita ang suot na puting sando nito. Hindi niya alam kung bakit nakita na naman siya nito gayong nasa tagong parte na nga siya ng school. Minsan, gusto niya nang maniwala sa bi
Sa buwisit niya, hindi na siya nag-reply pang muli. Bahala na 'yong gagong iyon. Inayos niya ang mga pinasa sa kanya at nang makitang ayos nga ang mga 'yon, pinagsasama-sama ni Dennis ang lahat at nag-print para ipa-check sa teacher nila.Mayamaya lang ay natapos na rin siya kaya malaki ang ngiti niya. Sa hula niya, hindi na ipapa-revise pa ng teacher ang pinasa nila. Kung hindi A+, A ang magiging grade nila sa subject na ito.Nang tumayo siya sa pagkakaupo mula sa kama ay nalagpasan niya ang mga medalyang nakasabit sa dingding ng kwarto. Sandali siyang lumingon doon at nakaramdam ng satisfaction dahil alam niya kapag naipakita niya ito sa ina Kapag may oras na ito, magiging proud ito sa kanya.Pagtapos ay lumabas si Dennis ng kwarto para kumuha ng pagkain sa ibaba. Hindi pa pala siya kumakain ng hapunan at kumakalam na ang sikmura niya.Bumaba si Dennis at naghanap sa refrigerator ng puwedeng
๐๐ต๐ฎ๐ฝ๐๐ฒ๐ฟ ๐ง๐๐ผ๐ค๐๐ฒ๐๐๐ถ๐ผ๐ปTapos na ni Dennis lahat ng kailangang gawin ngayong gabi pero hanggang ngayon, hindi pa rin siya dinadalaw ng antok. Tanging pag-scroll sa Facebook ang ginagawa niya habang nakahiga.Dahil wala pa ring makakuha ng atensyon niya, binagsak niya ang cellphone sa kama at tumitig siya sa kisame.Madilim ang kwarto niya dahil pinatay niya ang ilaw at tanging ilaw mula sa katabing poste ng streetlight ang nagsisilbing liwanag sa loob ng bedroom niya.Another sleepless night.Dennis let out a breath. His insomnia is manifesting again and he's sure that it will last until sunrise. Because he really couldn't sleep, he picked his phone again to look for something funny or interesting to pass his time.When he opened his Facebook app, he saw that Ervin posted something on his wall an hour ago. Agad niyang ni-like iyon bago niya
Bumaling ang tingin ni Dennis sa taong kumuha mula sa kamay niya ng mga hawak. Si Raymond ang bumungad sa kanya. Effortless nitong binuhat ang dalawang nets at isa na lang natira sa kamay niya kaya hindi na mahirap buhatin.Dahil natigilan si Dennis, naunang maglakad si Raymond papunta sa direksyon ng gym. Napalatak siya. Bakit ba pakiramdam niya, buntot niya 'tong si Raymond?Huminga siya nang malalim at sumunod kay Raymond. Agad naman siyang nakahabol at sabay silang naglakad nito."Bakit ba gustung-gusto mong pahirapan ang sarili mo? Uso ang tumanggi. Para lang magmukhang mabait sa paningin nila, magpapanggap ka? Ano, para matanggap ka?"Dahil ilang beses na niyang narinig ito mula kay Raymond, hindi na siya nakaramdam ng galit. Hindi na lang siya kumibo pero sa loob-loob kahit siya, iyon ang tanong sa sarili na alam naman din niya ang sagot.Bakit ba gusto ni
๐๐ต๐ฎ๐ฝ๐๐ฒ๐ฟ ๐ง๐ต๐ฟ๐ฒ๐ฒ๐๐ผ๐ป๐ณ๐ถ๐ฑ๐ฎ๐ป๐Hanggang ngayon, nagbabalik sa isipan ni Dennis ang sinabi ni Ervin. Ervin told him that he's not into guys but the exception of that was Aldrin.Aldrin. Si Aldrin iyon at hindi magiging siya.Nag-play muli sa utak ni Dennis ang naging usapan nila ni Ervin."Magkagusto? Ah... hindi, e.""Wala akong gustong iba bukod kay Aldrin," tuloy nito sa sinabi. Nanlaki ang mga mata ni Dennis at nakanganga na tumitig kay Ervin. Talagang sinabi nito ang totoo! Natawa si Ervin sa mukha niya."Nakakagulat ba? Siya lang ang gusto ko, Dennis. Wala na akong nagustuhan na iba bukod kay Aldrin." Iniwas nito ang tingin at binalik ang pagtanaw sa malayo.Natulala si Dennis sa narinig dahil kahit alam niyang may gusto si Ervin kay Aldrin, iba pa rin kapag sinabi na nito talaga."S-sigurado
Balak na niyang i-cancel ang tawag nang mag-connect iyon. Narinig ang baritono ngunit may pang-iinis na boses ni Raymond sa kabilang linya."Napatawag ka? Bakit, miss mo 'ko?" tukso nito.Gustong ibaba ni Dennis ang tawag pero hindi niya ginawa. Imbes, nagsalita siya."Puwede ka ba ngayon?" May panlalatang mahihimigan sa boses ni Dennis."Ha? Bakit? May nangyari ba?" Mukhang nabigla si Raymond sa tanong niya kaya bakas sa boses nito ang alinlangan.Hindi siya kumibo at sandali ring natahimik si Raymond. Mayamaya, nagsalita rin ito."Nasaan ka ba?"Luminga si Dennis sa paligid. Dinala siya ng mga paa sa may intersection. Kung didiretso siya ng lakad, papunta iyon sa school nila. Kung sa kaliwa o kanan naman, may mga establisiyementong puwedeng tambayan."Malapit sa may intersection.""Ah, diyan pala. Sige hintayin mo 'ko."
๐๐ต๐ฎ๐ฝ๐๐ฒ๐ฟ ๐๐ผ๐๐ฟ๐๐ฟ๐๐ป๐ธNasa likod ni Raymond ngayon ang lasing na lasing na si Dennis. Pinasan na niya ito dahil muntik nang masubsob sa daan ang isa noong tinangkang maglakad. Ayaw naman niyang makitang nagda-dive ito sa daan. Kung hindi lang siya nag-aalala rito, baka hinayaan niya ito. Iinom ng alak, hindi naman pala kaya."Ang panget mo 'lam mo 'yon? Shi Raymond ay panget..." bulong ni Dennis sa may leeg niya na nagpakiliti at nagpanindig ng balahibo sa leeg ni Raymond. Mukhang gising pa ang buhat niya ngunit antok na antok na base sa kilos nito.Tangina. Pahirap kahit kailan 'to, e! Sinabihan na siyang pangit, tinutukso pa siya! Tangina talaga!"Saan bahay n'yo? Ihahatid kita," aniya kay Dennis at tinapik ang kanang binting hawak niya."Ba...hay? Ayo...kong... omowe... galet ako sa mame kow..." na sinabayan nito ng tawa. Napangiwi si Raymond. Naloko na talaga.
Nakarating din sila sa bahay. Hindi alam ni Raymond kung anong oras na pero alam niyang inabot sila nitong si Dennis ng hatinggabi. Matagal na lakaran ang nangyari na dapat thirty minutes walk lang.Dahil hindi niya mabuksan ang gate, sumigaw siya. Alam niyang nasa sala pa ang kuya niya dahil naglalaro ito ng ML. Laging nakadikit 'yon sa WiFi modem. Feeling daw kasi nito, mas malakas ang sagap ng internet kapag malapit sa modem."Kuya! Pabuksan ng gate!""May laban kami, teka! Putragis ka, Ray, nakikisabay ka! 'Pag bumaba rank ko, humanda ka sa akin!""Dali na! Nangangalay na 'ko!" reklamo ni Raymond."May kamay ka, 'di mo kayang buksan ang gate?" galing sa loob ng bahay na sigaw ng kuya niya."May hawak nga 'ko! 'Tsaka nakakandado na! Ano isususi ko, ilong ko?!""Ano ba 'yang ingay na 'yan? Hatinggabi na, nangbubulahaw pa kayo?!" Bumukas ang bintana mula sa second