HINDI NAMALAYAN NI Veron ang pagtulo ng luha sa kaniyang mga mata. Ngayon niya lang ulit naramdaman ang pagkasabik na makapiling muli ang mga magulang. Kung paanong ngumiti ang ina sa kaniya noon at kung paano nito habaan ang pasensiya sa pagsagot sa lahat ng katanungan niya noon. At kung paano biglang susulpot ang kaniyang ama upang asarin at patawanin siya tungkol sa ‘future husband’ niya raw na labis niyang ikinaiinis noon. She badly miss her parents now.
“I—I’m sorry, napaiyak pa yata kita,” paghingi ng paumanhin ni Ginang Tolledo.
“No, Mom.” Pinahid ni Veron ang mga luhang kumawala sa kaniyang mga mata. “Naalala ko lang po sina mommy at daddy.”
“Kung alam ko lang na lilisanin niya ang mundong ito ng mas maaga, noon pa sana ay hinanap ko na siya.” Halos maluha nang bulalas ng Ginang. “Sobrang nalulungkot ako sa sinapit niya at sobrang miss na miss ko na ang best friend ko ngayon.&r
Pagkatapos ngang magtanghalian ay narito sila ngayon sa loob ng sasakyan upang magtungo sa pamilihan. Nagyaya kasi ang mga magulang ni Ynzo na mamili na ng mga gamit na kakailanganin ng kanilang magiging apo na labis na ikinatutol naman ng mag-asawang sina Ynzo Abraham at Veron Stacey. Hindi pa naman daw kasi nila alam kung babae nga ba o lalaki ang nasa sinapupunan ni Veron. Sadyang mapilit lang ang dalawang matanda kung kaya’y wala silang nagawa kundi ang sumunod na lang.“Excited na akong mag-shopping ng mga gamit ng magiging apo natin, Hon.”Magkasabay na tumingin sa rear view mirror sina Veron at Ynzo nang sabihin iyon ng Ginang. Kakikitaan ng pagkasabik ang kabuuan ng mukha nito.“Ako rin, Hon. Hindi na nga ako makapaghintay pa na lumabas na ang apo natin.”Pagkatapos niyon ay lihim na nagkatinginan sa isa’t isa ang dalawang mag-asawa na sina Ynzo at Veron. Wala na nga silang takas pa dahil naririto na
“I’m lying about that, Mom. Sa malayong probinsiya lang po siya nanggaling kasi natatakot akong baka husgahan ninyo ang babaeng mahal ko na mahirap lang siya at walang maipagmamalaking yaman. At kahit kailan ay hindi pa po siya nakararanas na makasakay ng eroplano,” malungkot na bigkas ni Ynzo. “Sinabi ko pong nag-aaral siya sa States para po matuwa kayo sa akin na I found a rich girl to be proud of. I thought about that because you keep on saying na maghanap ako ng babaeng pakakasalan sa mayayamang pamilya na kilala ninyo. That’s why I make stories about my wife na kesyo anak siya ng mayaman and such para lang po matanggap niyo siya.” Nagkatinginan ang dalawang matanda at nalungkot rin sa narinig. “I’m sorry about that, Son,” anang Ginoo. “But blessing in disguise that you found the best girl suited for you and it ends up to be the daughter of your mom’s best friend,” dagdag pa ng ama ni Ynzo. Napangiti si Ginang Tolledo na muntik nang maiyak dahil sa ipinag
KUMATOK MUNA NG tatlong beses si Veron Stacey sa labas ng pinto ng library bago binuksan ang pinto niyon. Nadungawan niya si Ynzo Abraham na abala sa pagbabasa ng santambak na papeles na nakasalansan sa ibabaw ng mesa nito at panay ang pagsulyap at pagtipa sa kaharap na computer. “What do you need?” tanong ng lalaki na hindi man lang siya nagawang sulyapan o tapunan man lang ng tingin. Bantulot naman na pumasok ng naturang silid si Veron at alanganing ngumiti. “Busy ka ba?” tanong niya gayong alam naman niya ang sagot sa tanong niyang iyon. Halata namang abala ang asawa sa trabaho nito. Mula nang ihirang na C.E.O ng kumpanya si Ynzo ay naging abala na ito sa pamamalakad ng family company ng mga ito. Bihira na nga silang magka-oras sa isa’t isa ngayon dahil abala rin siya sa pag-alam ng tunay na sitwasyon ni Mr. Thurn matapos ang kabiguan nito sa buhay. Wala na siyang ibang naging balita pa patungkol sa naturang matanda. Bukod doon ay naging abala rin siya sa pakikipag-usap sa kasin
NANATILING NAKASUNOD kina Veron at Skyler si Ynzo at matiyagang nagmamasid. Bawat kilos ng dalawa ay pinupuna niya at napapailing na lang. Maya-maya lang ay sumakay na ang dalawa sa loob ng sasakyan ni Skyler. Oras na rin upang magtungo si Ynzo sa sariling sasakyan. Magkasunod lang na nakaparada sa gilid ng park ang kanilang mga sasakyan kaya madali lang sa kaniya ang sumunod sa mga ito. Nakita pa niya kung paano alalayan ni Skyler ang babae na makaupo sa passenger's seat na katabi ng driver’s seat na tila ba isang babasaging hiyas. Ginantihan naman ito ni Veron ng isang matamis at malawak na ngiti. Kanina pa hindi maalis-alis ang pagkakangiti sa labi ng babae at unti-unti ay tila ba naghahatid iyon ng pagkairita sa buong sistema ni Ynzo. Ngayon lang siya nainis sa mga ngiting iyon ni Veron. Naisip lang niya na hindi naman ganoon kung ngumiti ang babae tuwing kasama siya ngunit bakit ngayon ay halos mapunit na ang bunganga nito sa kangingiti? Napahinto si Ynzo sa pagmamaneho nang buma
“HINDI MO TALAGA sinasadyang makieksena sa ’min kanina?” Kaagad na bungad ni Veron nang makababa sila ng sasakyan mula sa nakakaasiwang date nila ni Skyler.Sa sasakyan na ng asawa siya sumakay upang wala nang iba pang issue pag-uwi. Labis nga ang kalungkutang naramdaman ni Veron kanina nang magkahiwalay sila ni Skyler. Uuwi na naman ang kasintahan nang nag-iisa.“I’m sorry, okay. Pero hindi ko intensyon na ipahiya siya kanina. Aba’y malay ko bang hindi niya pala alam ang bagay na iyon?” reklamo ni Ynzo at tumambay muna sa labas ng kanilang gate. Bigla ay muling nilukob ng konsensya ang kalooban ni Veron. Matapos ang ginawa nilang pagkain sa isang restaurant ay muli silang namasyal ni Skyler. Nanatili pa ring nakasunod sa kanilang dalawa si Ynzo at matiyagang nagbabantay. Halos matulala si Veron nang maalala ang sinabi ng kasintahan nang mamahinga sila sa isang malaking fountain na napaliligiran ng naggagandahan at makukulay na bulaklak.“I’m sorry, Babe. Sorry kung hindi ko kaagad
HINDI NGA NAGKAMALI SI Veron dahil sakto sa kinatatayuan nila ni Ynzo ang pagsalubong ng dalawang grupong nais magsagawa ng isang ‘riot’. Wala nang iba pang naisip ang mga kabataang iyon kundi ang hampasin ang makakasalubong—kakampi man o hindi dahil may kadiliman rin sa kinaroroonan nila. Wala nang pakialam ang iba basta makahampas lamang ng taong makikita.Naging malikot ang buong sistema ni Veron at ang tanging naiisip ay si Ynzo na tila hindi pa rin natatauhan sa mga oras na ito. Halos manlaki ang mga mata ng lalaki at matulala habang titig na titig sa mga kabataang naghahampasan sa kanilang harapan. Ilang metro lang ang layo ng mga ito mula sa kinauupuan nila at kaunting-kaunti na lang ay maaari na silang madamay sa kaguluhang iyon.Hindi alam ni Ynzo kung ano ang gagawin sa mga oras na iyon samantalang si Veron naman ay nakahanda na sakali mang atakehin sila ng isa sa mga nagkakagulong kabataan. Nakita nila kung paano bumagsak sa matigas na aspaltong sahig ang ilan sa mga nasobr
MADALING-ARAW NA ngunit gising na gising pa rin ang diwa ni Veron. Nakaharang pa rin sa pagitan nila ni Ynzo ang mga naglalakihang unan at ngayon nga ay mahimbing nang natutulog ang lalaki sa kabilang panig ng kama. Bukod sa hindi siya makatulog ng maayos dahil sa ginagawang paghihilik ni Ynzo ay paulit-ulit na pumapasok sa isipan niya ang senaryong nangyari kanina sa naganap na engkwentro sa pagitan ng dalawang grupo ng mga kabataan.Hindi inaasahan ni Veron ang naging kilos na iyon ni Ynzo. Hindi man lang ito nagdalawang-isip na iharang ang sarili sa bruhang Anika na ’yon. Samantalang siya ay halos kapakanan na ng lalaki ang iniisip na baka mahagip ito ng ligaw na hampas mula sa nagkakagulo. Hindi niya akalaing napakabilis ng naging kilos ng lalaki upang sagipin ang babaeng iyon at hindi man lang yata nito naisip na baka siya rin ay matamaan ng baseball bat o naglalakihang kahoy.Hindi niya mapigilan na mag-isip ng malalim. Nakakagulat lang na mula sa pagkakatulala ni Ynzo ay bigla
HAPONG-HAPO SI VERON nang magising kinabukasan. Sapo ang dibdib na bigla siyang napabalikwas ng bangon dahil sa di-kanais-nais niyang panaginip na tila ba bangungot ang naging hatid sa buong sistema niya. Hindi niya yata matatanggap oras na magkatotoo ang panaginip niyang iyon.“Ayos ka lang ba?” Nagulat si Veron nang marinig ang tinig na iyon.Nang mapaangat siya ng tingin ay nakita niya si Ynzo na nakaupo habang nakatapat sa laptop na nakapatong sa bedside table. Nakasuot ito ng pang-office suit at kaagad na isinara ang laptop na ginamit nito. Napansin niya rin na bagong ligo ang lalaki at halos kumalat ang natural nitong amoy sa buong silid kahit pa naka-aircon naman ang kuwarto nila.“S—Syempre naman,” alanganing tugon ni Veron at inayos ang sarili. Tinatamad pa siyang bumangon at masakit ang ulo niya dahil sa ginawang pagpupuyat.Napatingin siya sa orasang nakakabit sa dingding na nasa bandang itaas ng pintuan ng kanilang silid. Pasado alas-diyes y medya na ng umaga. Kalimitang p
SERYOSONG TINITIGAN ni Ynzo si Veron sa mga mata habang mahigpit na hawak ang mga kamay nito. Kung pupuwede lang matunaw sa mga titig ni Ynzo ay baka kanina pa natunaw na parang ice cream ang babae sa paraan ng pagkakatitig nito.“Today, in front of those we love, I give you my heart...” panimula ni Ynzo.Sa harap ng lahat ng mga mahal nila sa buhay, sa harap ng kaniyang mga magulang, kaibigan at mga kakilala ay buong katapatan niyang iniaalay ang puso kay Veron mula sa araw na ito.“I give it without hesitation, sure that it will be bruised at times by the chaos of life but sure also that it will know joy...” Madamdaming pagpapatuloy ni Ynzo.Hindi siya sigurado sa magiging takbo ng panahon at siguradong uulanin sila ng tukso at mga pagsubok sa buhay ngunit sisiguruhin niyang liligaya ang babae sa piling niya.“I give it without expectation or cost, for that is the only way it can truly belong to another. I give it only with hope, only with love, and only with joy that from this day
HALOS PAGTALUNAN PA nina Ynzo at Veron kung saan gaganapin ang kanilang kasal. Oo nga at ikinasal na sila noon ngunit iba pa rin ang sitwasyon nila ngayon. Tila balewala sa kanilang dalawa ang preparasyon para sa pag-iisang dibdib nila noon kumpara ngayong may damdamin na silang dalawa para sa isa’t isa. “I want a church wedding, Wifey. Iba pa rin ang may basbas tayo at pagpapala mula sa Poong Maykapal,” pagdesisyon ni Ynzo habang kausap ang asawa. Bahagyang umiling si Veron bilang tugon. “No. I won’t let that happened, Hubby. Church wedding na ang naganap nating kasal noon. Napaka-boring naman yata kung ganoon ulit ngayon. Iba talaga ang pakiramdam kung bago ang venue at dekorasyon ng buong paligid. I insists for a garden wedding,” pagtatapos na tugon ni Veron habang nakikipagtitigan kay Ynzo. Napabuntong-hininga naman ang lalaki habang kumakamot sa sariling ulo. “Wifey, let’s have a church wedding again. Mas maganda kung sa bahay ng Diyos tayo ikakasal para mas basbasan pa ang a
NAG-UNAHANG MAGLANDAS ang sunod-subod na patak ng luha sa mga mata ni Veron nang makita si Ynzo sa sulok ng silid na biglang nagliwanag dahil sa kislap ng mga Christmas lights at iba’t ibang klase ng pampailaw. Kasunod ng pagpailanlang ng mabining tugtugin ay siya ring pagsaliw ng tinig ni Ynzo na ilang linggo niya ring kinapanabikang marinig. Naghalo-halo na sa puso ni Veron ngayon ang tuwa, saya, galit, inis at pagkagigil sa lalaking halos pasabugin ang puso niya sa labis na kaba. Hawak ang kulay puting rosas ay unti-unting lumapit si Ynzo sa kaniya. “Can you let me take away your tears? Can I see your smile always? Please let’s get together... Let our hearts stay forever...” Pag-awit ni Ynzo sa kaniyang harapan habang sinasabayan ang malamyos na tugtuging nagmumula sa isang violin. Halos manlaki ang mga mata ni Ynzo nang pagsusuntukin siya ni Veron nang tuluyan itong makalapit sa babae. Natatawang sinalo ni Ynzo ang mga kamao niyang sumusuntok dito habang patuloy pa rin ang pagl
HALOS LUNURIN NG kaba ang puso ni Veron habang minamaneho ang sariling motorsiklo. Hindi siya makapaniwalang malalagay sa alanganin ang sitwasyon ni Ynzo sa mga oras na ito ngunit base sa narinig mula sa ina ng lalaki ay mukhang kailangan na niyang maniwalang nasa bingit na nga kamatayan ang asawa. Nais mag-unahang tumulo ng mga luha niya gawa ng takot at kabang nararamdaman ngunit hindi dapat lalo na’t nagmamaneho pa siya ng motorsiklo. Kailangan niyang kumalma dahil baka imbes na makarating siya sa ospital ng matiwasay ay baka mauna pa siya kay Ynzo na magtungo sa kabilang buhay. “Ano ba kasing nangyayari, Ynzo? Akala ko ba ay ayos ka na? Si Skyler nga nagawang maka-recover kaagad, ikaw pa kaya?” himutok ni Veron habang nagmamaneho. Halos patayin na siya ng kabang lumulukob sa puso niya. Daig pa niya ang sinasakal dahil sa nadaramang takot. Takot na mawala ang taong pinakamamahal niya. Basta na lang iniwan ni Veron ang motorsiklo nang makarating siya sa tapat ng ospital. Mabuti
Ipinagpatuloy ni Veron ang pagbabasa sa iba pang pahina ng kwaderno ni Ynzo. May iilang doodle at drawings doon na ginuguhit nito. May ibang pahina na ginuhitan nito ng babaeng nag-eensayo sa parang at kagubatan. Lahat ng iyon ay guhit ng isang babaeng nakatalikod o hindi kaya ay nakatagilid. ‘Ilang buwan o taon na ba akong hindi nakapagsusulat dito? I thought everything will end up on a piece of paper. But mind you, notebook! I saw her right now! Iba man ang tindig niya sa suot niyang black suit, when I saw her eyes, alam kong siya ’yon! Nakasalubong ko lang siya habang papalabas ng Secret Agency at kahit na salubong ang kaniyang mga kilay at tila ba galit na galit, ramdam ng puso ko ang kakaibang kaba nang magtagpo ang paningin namin. But she doesn’t even recognized me. Ang sakit! Iyong tingin niya na para bang isa lang akong estranghero para sa kaniya...’ Napailing-iling si Veron nang mabasa iyon. Marahil ay ang tagpong iyon ay nang magsimula siyang magrebelde sa kanilang organis
“I know that a little doubt playing on your head right now, Anak... But let me give you this,” bigkas naman ni Ginang Tolledo. “And I hope time will come that you will forgive our son.” Dumako ang tingin ni Veron sa maliit na kwadernong hawak ni Ginang Tolledo at marahang iniabot sa kaniya iyon. Nang tingnan niya ang mag-asawa ay kababakasan ng luha ang mga mata ng mga ito. “Hindi ko dapat pinakailaman iyan sa mga gamit ni Ynzo pero alam kong makatutulong ang bagay na iyan upang mas malinawan ka. Hope that you will soon understand why our son did that things to you...” sunod-sunod na bigkas ng butihing Ginang. “Alam kong maiintindihan mo rin ang lahat, Veron anak,” nakangiting bigkas ni Ginoong Tolledo. Muling dumako ang tingin ni Veron sa maliit na kwadernong hawak. Kumg titingnan ay may kalumaan na ang aklat na iyon ngunit halatang iningatan at inalagaan sa loob ng ilang taon. Kulay ginto at pilak ang pangunahing kulay ng pabalat ng kwadernong iyon. At nang buksan ni Veron ay k
NANINIWALA NA SI Veron na ang masamang damo ay matagal mamatay. Napatunayan niya iyon sa kalagayang natamo ni Mr. Thurn dahil nakikipaglaban pa rin ang katawan nito mula sa tadtad ng balang natamo mula sa sariling pamangkin. Hindi niya akalaing mabubuhay pa rin ang matanda sa kabila ng lahat ngunit ipinagpapasalamat pa rin iyon ni Veron dahil may pagkakataon siyang matunghayan kung paano nito pagbayaran ang mga kasalanan sa piitan kung sakaling gumaling na ito. Ang buong Gem Secret Agency Association ang nagpagamot sa tatlong importanteng tao na lubhang naapektuhan ng sagupaang naganap. Sina Mr. Thurn, Skyler at higit sa lahat ay si Ynzo. Buong akala ni Veron ay maayos na ang kalagayan ni Ynzo dahil dadalawang bala lang naman ang natanggap nito ngunit laking kaguluhan ng lahat nang mawalan ng malay tao ang kaniyang asawa habang dinadala ito sa ospital. Unang naisip niya ay umaarte lang ang lalaki ngunit napatunayan iyon nang maramdamang halos humina na ang pintig ng pulso nito nang
NAG-UNAHANG MAGLANDAS ANG masaganang luha sa mga mata ni Veron. Hindi alam kung sino sa dalawang lalaki ang unang dadaluhan. Nang mapadako ang kaniyang paningin kay Mr. Thurn, tahimik na itong nakahiga sa lupa habang naliligo sa sarili nitong dugo. Nakapikit na rin maging ang mga mata nito. “W—Wifey...” Ang katagang iyon ay tila isa lamang ungol dahil sa hirap ng paghinga ni Ynzo. Kaagad na dinaluhan ni Veron ang asawa. “Go... T—Talk to h—him...” paanas nitong pakiusap. Lumatay ang pag-aalinlangan sa mukha ni Veron ngunit ang mukha ni Ynzo ay nagpapakita ng pagiging determinado. Nais nitong kausapin niya si Skyler ngayon mismo. Ginawaran ni Veron ng marahang halik sa labi si Ynzo bago ito inilapag ng dahan-dahan sa lupang nalalatagan ng mga tuyong dahon at sanga ng mga punong-kahoy. “I’ll be right back, Hubby. Just hold on and don’t leave me,” mahigpit na bilin dito ni Veron. Tanging ngiti lamang ang naitugon ni Ynzo. Kaagad na dinaluhan ni Veron si Skyler na kagaya ni Mr. Th
“CAN YOU PLEASE slow down, Wifey?” malakas na pakiusap ni Ynzo kay Veron nang halos paliparin na nito ang pagpapaandar ng motorsiklo sa gitna ng kakahuyan. “I have no time to slow down, Ynzo! Makakalayo na ang mga hayop na ’yon!” ganting sigaw niya. Napakalapit lang naman nila sa isa’t isa at halos magkayakapan na nga ngunit nagagawa pa rin nilang magpalitan ng malakas na sigaw para mag-usap. Para kay Veron ay masyadong bingi si Ynzo kaya niya nagagawa ang bagay na iyon. “I hate you for being a spoiled brat and being a ‘headaches of all’,” turan ni Ynzo. “But still I don’t have a choice but to love you more.” Nagkasalubong naman ang mga kilay ni Veron nang dahil sa narinig. Sa gitna ng napakadelikadong sitwasyon, nagagawa pa rin nitong magpakawala ng ganoong klase ng salita. “Ano na naman ang ginawa ko?” Napailing pa siya habang kunot-noong nakatingin sa dinadaanan. “There! Iyang mga biglaang kilos mo! Hindi mo alam kung paano nahulog ang puso ko nang makita kitang nakatayo sa i