MABILIS NA PUMASOK ng bahay si Ynzo bitbit ang dalawang supot ng pagkain mula sa Jollibee. Halos kapalan na niya ang mukha makabili lang ng toyo at suka na sa mismong fast food ng Jollibee nanggaling. Mabuti’t magaling makisama ang mga staff ng naturang fast food at hindi naman siya napahiya sa inakto niya.
“Sir, ang totoo’y lagi po kaming handa sa mga nais ng aming customer kaya libre na po iyang toyo at suka. Salamat po sa pagbili at pagtangkilik ng aming crispy sarap Jollibee chicken joy,” mahabang litanya ng Jollibee staff.
Napangiti siya sa isiping iyon. Hindi niya akalaing mararanasan niya ang bagay na ito nang dahil lang sa utos ni Veron.
Nang makapasok sa loob ng bahay ay kaagad niyang hinanap sa sala si Veron ngunit wala na ito sa harap ng telebisyon. Ang tanging naabutan lang
Inabala ni Veron ang sarili sa pagdidilig ng mga halaman at bulaklak sa hardin. Minsan ay parang natutuwa siyang mag-gardening gawa ng maganda at pagkakaayos ng mga landscape. Alam niyang naglaan ng gardener ang ina ni Ynzo upang mapaganda ang labas ng kanilang bahay. Natutuwa talaga siyang titigan ang mga rosas at orchids na naroroon. Halos mapuno rin ng namumulak na orchids ang mga punong nasa paligid ng buong bahay.Simple lang ang pagkakaayos niyon. Mula sa tarangkahan ay makikita mo na kaagad ang naggagandahang bulaklak mula sa labas ng bahay. Iba’t iba ang kulay ng mga rosas roon na minsan lang rin niyang makita gaya ng kulay dilaw at bahaghari na rosas. Sa gitna ng hardin ay naroroon ang maliit na fountain kung saan ay umiilaw iyon ng iba’t ibang kulay tuwing gabi. Sa ibaba ng fountain naman ay nagsisilanguyan ang iba’t ibang klase ng isda gaya ng gold fish at iba pa.
HALOS MAMILIPIT si Ynzo sa katatawa nang makaalis sa bahay nila ang kaniyang mga magulang. Naging abala naman si Veron Stacey sa pakikipag-usap sa telepono habang panay naman ang pagkuwento ni Ynzo ng mga nangyari kung bakit napagkamalan ng mga magulang niya na buntis si Veron.Hindi namalayan ni Ynzo ang mabilis na mga kilos ni Veron habang nag-aayos. Naging abala siya sa paghalakhak habang hawak-hawak ang tiyan.“Akalain mo ’yon, nasuka ka lang naman dahil wala kang kinain. ’Yong tungkol naman sa pagkain ng chicken joy ni Jollibee sadyang pinahirapan mo lang ako no’n, e. Hindi talaga ako makapaniwalang mapapaniwala natin sila sa mga ganoong bagay,” patuloy na pagkuwento ni Ynzo habang abot na yata sa mga kapitbahay ang lakas ng kaniyang pagtawa. “At saka, iyang pagiging antukin mong ’yan, kasalanan ng nobyo mo &
Halos lamukin na si Ynzo Abraham sa kahihintay kay Veron Stacey na dumating mula sa kung saan kung kaya’t muli siyang pumasok sa loob ng bahay upang magtimpla ng kape. Maghapon na yata siyang tumambay sa hardin at halos makabisado na niya ang lahat ng anggulo ng maliit na fountain. Maging ang mga isdang tahimik na lumalangoy roon ay nabulabog na rin niya at naisa-isa na rin yata niya ng siyasat ang mga namumulaklak na bahagharing rosas ngunit wala pa ring dumadating na Veron Stacey Santibañez–Tolledo. May ideya na rin naman siya kung sino ang kasama nito ngunit naiinis pa rin siya dahil hindi man lang nagawa ng babaeng magpaalam sa kaniya kung lalabas ba ito o hindi. Kinikilala ba talaga siya nito bilang asawa kung ganyang aalis lang ito ng bahay nang basta-basta? Halos pinagmukha siyang tanga sa kahahanap rito tapos malaman-laman niya ibang lalaki naman ang kasama nito. Alas-siyete na ng gabi ay hindi pa rin nakauuwi ang babae at nagsisimula na siyang kabahan. Paano
NANG MAKAPASOK na sa loob ng bahay ang mag-asawa ay siya namang pag-akyat ng galit at inis sa buong sistema ni Veron. Bakit kailangan ni Ynzo na umakto ng gano’n? Kailangan ba talagang makipagsuntukan para lang maipakita ang maling nagawa niya? After all, alam ni Ynzo na may nobyo siya’t wala sa kontrata ang magselos ito sa kanilang dalawa. O selos ba talaga ang nag-udyok ng galit nito?Nang masiguro ni Veron na nakaalis na ang sasakyan ni Skyler ay saka niya hinarap ang asawa. Asawa niya sa kontrata. Hindi niya akalaing mahirap pala itong sitwasyong pinasok niya makapaghiganti lang sa hayop na pumaslang sa kaniyang mga magulang.“Why are you acting like that?!” Mataas na ang boses ni Veron nang tanungin iyon.“Acting like that?! Ako pa talaga? Sino ba itong aalis ng bahay na hindi man
Halos manlaki ang mga mata ni Ynzo Abraham habang sinusundan ang bawat kilos ni Veron Stacey. Kumuha lang ito ng iilang gamit sa kuwarto at tanging itim na leather backpack lang ang bitbit palabas ng silid. Nakasabit sa balikat ng babae ang isang leather jacket at bigla siyang tinitigan nang makalabas.“Ano? Magbibihis ka pa ba o aalis na tayo?” tanong pa nito na ikinagulat niya.“Seryoso ka? Ngayon na agad? Papa’no naman tayo makakabiyahe sa ganito ka dis oras ng gabi?” tanong ni Ynzo.Napangisi si Veron sa naging tanong niya.“Bilisan mo na at ako na ang bahala sa ’yo. Panindigan mo ’yang mga sinabi mong magkasama tayo lagi, ha. Dahil kung may misyon ako, may misyon ka na rin. Kung makikipag-away ako ay makikipag-away ka rin. At kung mamamatay ako aba’y kasama ka na rin. Tutal ikaw naman ang may gusto nito, ’di ba? Kaya bilisan mo na.” Halos panlakihan ng mga mata ni Veron si Ynzo dahil s
BUONG AKALA NI Veron ay makakapagpahinga siya kapag nakarating na sila sa nirentahang silid ngunit laking gulat niya nang sumalubong sa kaniya ang malaking silid na may nag-iisang kama. Maganda iyon at eleganteng tingnan ngunit hindi niya akalaing iisang kama lang ang naroroon upang matulugan. May malambot at mahabang sopa naman sa harap ng maliit na sala set ngunit iba pa rin ang pakiramdam kung sa kama ka magpapahinga.Bahagyang nag-unat ng katawan si Ynzo pagkapasok nila sa loob. Kaagad itong humikab at dire-diretsong tumungo sa kama at hinagis roon ang sarili.“Grabe, ang lambot naman nito. Napakasarap sa pakiramdam,” nakapikit na bigkas niya. Biglang bumalikwas ng bangon si Ynzo. “Siya nga pala. At dahil ako ang nagbayad ng silid na ito, ako ang dapat na matulog sa kama. Ito ay pagmamay-ari ko na.” Matapos niyon ay niyakap ni Ynzo a
NAPAINAT AT HUMIKAB pa si Veron nang magising. Nagtaka siya nang makita ang sarili na nakahiga sa malaki at malambot na kama. Hindi ba’t sa sofa siya nahiga kagabi? Kaya pala masarap ang tulog niya ay dahil doon. Nakabalot pa ng makapal na comforter ang buo niyang katawan.Kinabahan siya nang maisip na baka tinabihan niya nang hindi namamalayan si Ynzo. Nang hanapin niya ang lalaki ay nakita niya itong nakahiga sa sofa. Pilit pinagkakasya ang sarili sa sofang naroroon. Kahit mahaba at malambot ang sofa na iyon ay tila balewala ang haba niyon sa laki ng katawan ni Ynzo. Binuhat ba siya nito kagabi upang mailipat ng higa sa kama?Napangiti ng lihim ang babae ngunit natauhan rin nang makita ang eleganteng orasan sa dingding. Alas-tres pa lang ng madaling araw at heto’t gising na gising na ang diwa niya.Sak
HINDI NA MAIPINTA pa ang mukha ni Veron nang makauwi sila ng Maynila mula sa napurnadang misyon sa Boracay. Matapos ang kapalpakang ginawa ni Ynzo ay naiinis na nilisan nila ang isla at ura-uradang umuwi. Tila ba nabalewala ang lahat nang dahil lang sa isang maling hakbang ng tatanga-tanga niyang asawa. Muntik pa nga niya itong iwan sa islang iyon kung hindi lang siya nakapagigil.Ang nakakainis pa sa lahat ay tila ba inosente ito sa lahat ng nagawa. Para bang hindi alam ni Ynzo ang lahat ng kapalpakang ginawa niya sa lahat ng mga naging plano.“I told you not to trust other people other than yourself,” naiinis nang bigkas ni Agent Blue mula sa kabilang linya nang sabihin niya rito ang lahat. Tila ba labis na nadismaya ang lalaki dahil sa hindi pagtatagumpay ng kanilang plano. “Alam mo, sobra na ang tiwala ko sa ’yo, e. Mapagtatagumpayan
SERYOSONG TINITIGAN ni Ynzo si Veron sa mga mata habang mahigpit na hawak ang mga kamay nito. Kung pupuwede lang matunaw sa mga titig ni Ynzo ay baka kanina pa natunaw na parang ice cream ang babae sa paraan ng pagkakatitig nito.“Today, in front of those we love, I give you my heart...” panimula ni Ynzo.Sa harap ng lahat ng mga mahal nila sa buhay, sa harap ng kaniyang mga magulang, kaibigan at mga kakilala ay buong katapatan niyang iniaalay ang puso kay Veron mula sa araw na ito.“I give it without hesitation, sure that it will be bruised at times by the chaos of life but sure also that it will know joy...” Madamdaming pagpapatuloy ni Ynzo.Hindi siya sigurado sa magiging takbo ng panahon at siguradong uulanin sila ng tukso at mga pagsubok sa buhay ngunit sisiguruhin niyang liligaya ang babae sa piling niya.“I give it without expectation or cost, for that is the only way it can truly belong to another. I give it only with hope, only with love, and only with joy that from this day
HALOS PAGTALUNAN PA nina Ynzo at Veron kung saan gaganapin ang kanilang kasal. Oo nga at ikinasal na sila noon ngunit iba pa rin ang sitwasyon nila ngayon. Tila balewala sa kanilang dalawa ang preparasyon para sa pag-iisang dibdib nila noon kumpara ngayong may damdamin na silang dalawa para sa isa’t isa. “I want a church wedding, Wifey. Iba pa rin ang may basbas tayo at pagpapala mula sa Poong Maykapal,” pagdesisyon ni Ynzo habang kausap ang asawa. Bahagyang umiling si Veron bilang tugon. “No. I won’t let that happened, Hubby. Church wedding na ang naganap nating kasal noon. Napaka-boring naman yata kung ganoon ulit ngayon. Iba talaga ang pakiramdam kung bago ang venue at dekorasyon ng buong paligid. I insists for a garden wedding,” pagtatapos na tugon ni Veron habang nakikipagtitigan kay Ynzo. Napabuntong-hininga naman ang lalaki habang kumakamot sa sariling ulo. “Wifey, let’s have a church wedding again. Mas maganda kung sa bahay ng Diyos tayo ikakasal para mas basbasan pa ang a
NAG-UNAHANG MAGLANDAS ang sunod-subod na patak ng luha sa mga mata ni Veron nang makita si Ynzo sa sulok ng silid na biglang nagliwanag dahil sa kislap ng mga Christmas lights at iba’t ibang klase ng pampailaw. Kasunod ng pagpailanlang ng mabining tugtugin ay siya ring pagsaliw ng tinig ni Ynzo na ilang linggo niya ring kinapanabikang marinig. Naghalo-halo na sa puso ni Veron ngayon ang tuwa, saya, galit, inis at pagkagigil sa lalaking halos pasabugin ang puso niya sa labis na kaba. Hawak ang kulay puting rosas ay unti-unting lumapit si Ynzo sa kaniya. “Can you let me take away your tears? Can I see your smile always? Please let’s get together... Let our hearts stay forever...” Pag-awit ni Ynzo sa kaniyang harapan habang sinasabayan ang malamyos na tugtuging nagmumula sa isang violin. Halos manlaki ang mga mata ni Ynzo nang pagsusuntukin siya ni Veron nang tuluyan itong makalapit sa babae. Natatawang sinalo ni Ynzo ang mga kamao niyang sumusuntok dito habang patuloy pa rin ang pagl
HALOS LUNURIN NG kaba ang puso ni Veron habang minamaneho ang sariling motorsiklo. Hindi siya makapaniwalang malalagay sa alanganin ang sitwasyon ni Ynzo sa mga oras na ito ngunit base sa narinig mula sa ina ng lalaki ay mukhang kailangan na niyang maniwalang nasa bingit na nga kamatayan ang asawa. Nais mag-unahang tumulo ng mga luha niya gawa ng takot at kabang nararamdaman ngunit hindi dapat lalo na’t nagmamaneho pa siya ng motorsiklo. Kailangan niyang kumalma dahil baka imbes na makarating siya sa ospital ng matiwasay ay baka mauna pa siya kay Ynzo na magtungo sa kabilang buhay. “Ano ba kasing nangyayari, Ynzo? Akala ko ba ay ayos ka na? Si Skyler nga nagawang maka-recover kaagad, ikaw pa kaya?” himutok ni Veron habang nagmamaneho. Halos patayin na siya ng kabang lumulukob sa puso niya. Daig pa niya ang sinasakal dahil sa nadaramang takot. Takot na mawala ang taong pinakamamahal niya. Basta na lang iniwan ni Veron ang motorsiklo nang makarating siya sa tapat ng ospital. Mabuti
Ipinagpatuloy ni Veron ang pagbabasa sa iba pang pahina ng kwaderno ni Ynzo. May iilang doodle at drawings doon na ginuguhit nito. May ibang pahina na ginuhitan nito ng babaeng nag-eensayo sa parang at kagubatan. Lahat ng iyon ay guhit ng isang babaeng nakatalikod o hindi kaya ay nakatagilid. ‘Ilang buwan o taon na ba akong hindi nakapagsusulat dito? I thought everything will end up on a piece of paper. But mind you, notebook! I saw her right now! Iba man ang tindig niya sa suot niyang black suit, when I saw her eyes, alam kong siya ’yon! Nakasalubong ko lang siya habang papalabas ng Secret Agency at kahit na salubong ang kaniyang mga kilay at tila ba galit na galit, ramdam ng puso ko ang kakaibang kaba nang magtagpo ang paningin namin. But she doesn’t even recognized me. Ang sakit! Iyong tingin niya na para bang isa lang akong estranghero para sa kaniya...’ Napailing-iling si Veron nang mabasa iyon. Marahil ay ang tagpong iyon ay nang magsimula siyang magrebelde sa kanilang organis
“I know that a little doubt playing on your head right now, Anak... But let me give you this,” bigkas naman ni Ginang Tolledo. “And I hope time will come that you will forgive our son.” Dumako ang tingin ni Veron sa maliit na kwadernong hawak ni Ginang Tolledo at marahang iniabot sa kaniya iyon. Nang tingnan niya ang mag-asawa ay kababakasan ng luha ang mga mata ng mga ito. “Hindi ko dapat pinakailaman iyan sa mga gamit ni Ynzo pero alam kong makatutulong ang bagay na iyan upang mas malinawan ka. Hope that you will soon understand why our son did that things to you...” sunod-sunod na bigkas ng butihing Ginang. “Alam kong maiintindihan mo rin ang lahat, Veron anak,” nakangiting bigkas ni Ginoong Tolledo. Muling dumako ang tingin ni Veron sa maliit na kwadernong hawak. Kumg titingnan ay may kalumaan na ang aklat na iyon ngunit halatang iningatan at inalagaan sa loob ng ilang taon. Kulay ginto at pilak ang pangunahing kulay ng pabalat ng kwadernong iyon. At nang buksan ni Veron ay k
NANINIWALA NA SI Veron na ang masamang damo ay matagal mamatay. Napatunayan niya iyon sa kalagayang natamo ni Mr. Thurn dahil nakikipaglaban pa rin ang katawan nito mula sa tadtad ng balang natamo mula sa sariling pamangkin. Hindi niya akalaing mabubuhay pa rin ang matanda sa kabila ng lahat ngunit ipinagpapasalamat pa rin iyon ni Veron dahil may pagkakataon siyang matunghayan kung paano nito pagbayaran ang mga kasalanan sa piitan kung sakaling gumaling na ito. Ang buong Gem Secret Agency Association ang nagpagamot sa tatlong importanteng tao na lubhang naapektuhan ng sagupaang naganap. Sina Mr. Thurn, Skyler at higit sa lahat ay si Ynzo. Buong akala ni Veron ay maayos na ang kalagayan ni Ynzo dahil dadalawang bala lang naman ang natanggap nito ngunit laking kaguluhan ng lahat nang mawalan ng malay tao ang kaniyang asawa habang dinadala ito sa ospital. Unang naisip niya ay umaarte lang ang lalaki ngunit napatunayan iyon nang maramdamang halos humina na ang pintig ng pulso nito nang
NAG-UNAHANG MAGLANDAS ANG masaganang luha sa mga mata ni Veron. Hindi alam kung sino sa dalawang lalaki ang unang dadaluhan. Nang mapadako ang kaniyang paningin kay Mr. Thurn, tahimik na itong nakahiga sa lupa habang naliligo sa sarili nitong dugo. Nakapikit na rin maging ang mga mata nito. “W—Wifey...” Ang katagang iyon ay tila isa lamang ungol dahil sa hirap ng paghinga ni Ynzo. Kaagad na dinaluhan ni Veron ang asawa. “Go... T—Talk to h—him...” paanas nitong pakiusap. Lumatay ang pag-aalinlangan sa mukha ni Veron ngunit ang mukha ni Ynzo ay nagpapakita ng pagiging determinado. Nais nitong kausapin niya si Skyler ngayon mismo. Ginawaran ni Veron ng marahang halik sa labi si Ynzo bago ito inilapag ng dahan-dahan sa lupang nalalatagan ng mga tuyong dahon at sanga ng mga punong-kahoy. “I’ll be right back, Hubby. Just hold on and don’t leave me,” mahigpit na bilin dito ni Veron. Tanging ngiti lamang ang naitugon ni Ynzo. Kaagad na dinaluhan ni Veron si Skyler na kagaya ni Mr. Th
“CAN YOU PLEASE slow down, Wifey?” malakas na pakiusap ni Ynzo kay Veron nang halos paliparin na nito ang pagpapaandar ng motorsiklo sa gitna ng kakahuyan. “I have no time to slow down, Ynzo! Makakalayo na ang mga hayop na ’yon!” ganting sigaw niya. Napakalapit lang naman nila sa isa’t isa at halos magkayakapan na nga ngunit nagagawa pa rin nilang magpalitan ng malakas na sigaw para mag-usap. Para kay Veron ay masyadong bingi si Ynzo kaya niya nagagawa ang bagay na iyon. “I hate you for being a spoiled brat and being a ‘headaches of all’,” turan ni Ynzo. “But still I don’t have a choice but to love you more.” Nagkasalubong naman ang mga kilay ni Veron nang dahil sa narinig. Sa gitna ng napakadelikadong sitwasyon, nagagawa pa rin nitong magpakawala ng ganoong klase ng salita. “Ano na naman ang ginawa ko?” Napailing pa siya habang kunot-noong nakatingin sa dinadaanan. “There! Iyang mga biglaang kilos mo! Hindi mo alam kung paano nahulog ang puso ko nang makita kitang nakatayo sa i