“Gosh! Ano bang iniisip mo?! Look, tumapon na yung coffee." tumitiling pagpuna ni Tony sa ginagawa ni Vernice.
Kanina pa wala sa sarili niya si Vernice. Masyadong malalim ang iniisip niya ngayon. Natalisod pa nga ang paa niya nung tumungo siya sa pantry ng office nila para magtimpla ng coffee.Narinig kasi ni Vernice ang usapan sa pagitan ni Raffy at kausap nito. Nasa loob ng office ni Raffy ang mga ito. Narinig niya lahat matapos siyang tumayo sa labas ng pinto ng office ni Raffy ng tawagan siya nito upang papuntahin sa office nito dahil mayroong ipinakuha ito sa ibang department.Rinig niya ang lahat. Napatulala nga siya after niya lumabas upang ikuha naman ng coffee ang mga iyon.Matagal-tagal na din mula ng hindi na marinig ang bagay na yon sa boss niya. Subalit ngayon naungkat na naman ang usaping iyon. Ngunit hindi sa kanya ipinahayag ng boss. Kundi sa ibang tao muna nito ikinunsulta. Hindi sa kanya na may malaking kinalaman at bahagi sa pinag-uusapan ng kausap ni Raffy.“Ano ba?! Vernice, mababatukan na talaga kita." muli ay nabulyawan siya ni Tony. Ilang kutsara na pala ng asukal ang nailagay niya sa tasa ng mga kape na kanina pa hinahalo-halo. “Gurl, ang layo mo ahh!"“Sorry," huminga si Vernice. Tumuon ang mata sa ginagawa ng kanyang kamay. Nakita niya ang naglalawa at makalat na lamesa na tinapunan ng kape.“Ano bang nangyayari sayo? Bakit ka ganyan? Kanina pa anlalim ng iniisip mo. Malamig na din iyang kape na tinitimpla mo. Ilang minuto mo na iyang hinahalo at yung asukal naubos mo na sa dami ng inilagay mo diyan. Baka naman magkasakit ng diabetes ang iinom niyan. May balak ka bang patayin sila?" iiling-iling ang ulo ni Tony, napabuga din ng hangin.Hindi nakasagot si Vernice. Pero ang utak niya naiisip pa din ang mga narinig niya.Gusto niya si Raffy. Nuon pa man ng makita ito. Nabighani na siya dito. Hindi nga lang siya tumuon sa nararamdaman niya sa boss. Dahil mas ibinuhos niya ang atensyon sa kanyang trabaho. Ito ang mas important sa kanya kung bakit sa lahat ng mga taon. Nasubukan niyang malagpasan at wag maisip ang damdamin para sa boss.Nagawa niya kontrolin ang malalim at mas lumalalim na pagtingin niya kay Raffy. Subalit simula ng mangyari ang tangkaing halikan siya ni Raffy at ayain na pakasalan ito. Nabago ang lahat.Natibag ang pader sa pagitan ng trabaho lang at damdamin niya.m para sa boss.Mas nangingibabaw na ngayon ang nararamdaman kesa ang trabaho. Halata naman dahil sa madalas niyang pagkakamali sa trabaho at pagkawala sa atensyon doon.“Vernice, kailangan mo bang pag-usapan natin iyan? Sa tingin ko, mas kailangan ata na pag-usapan na natin iyan nang matapos na ang madalas mong pagkabalisa. Madalas ka na din pumapalpak sa trabaho. Diyan pa nga lang sa kapeng tinitimpla mo. Palpak ka na!" panunumbat, may halong pamemersonal ni Tony.“Kayong dalawa ang ingay niyo. Sa labas pa lang naririnig na kayo. Ano bang pinagtatalunan niyo?" napansin agad nito ang nagkalat na kape sa mesa. Ano yan?!" nakita din nito ang lagayan ng asukal na walang laman.“Ikaw ang humusga!" mataray na wika ni Tony, nakanguso ang bibig. “Look naman, nakikita mo kung anong ginawa ni Vernice. Papatay ata siya ng tao. Pati asukal inubos na niya. Ano pang gagamitin ng mga susunod?"“Magkakape pa naman sana ako. Kaya nga ako nagtungo dito. And, nakita ko si Sir Raffy paalis ng office. Pinapa-cancel niya yung coffee na inutos raw sayo, Vernice." umangat ang munkha ni Vernice.Nakahinga din siya.“Umalis na si Sir Raffy?" nananadya na wikang pag-ulit sa narinig ni Tony. “Buti naman, makakaligtas sila sa huling araw nila ng bisita niya. Pero saan daw ba siya pupunta?"“Parang nagsasabi yon sa atin!" sagot nito“May tama ka! Si Vernice nga lang pala ang pinagsasabihan noon ng mga kanyang lakad. Malabo na ipaalam niya sa atin. Suntok na yon sa buwan dahil si Vernice lang ata ang pinagkakatiwalaan niya sa ating lahat. Sayang nga lang yung ganda ni Vernice. Hindi napapansin ni Sir Raffy."Ang sinabing yon ni Tony, nakahugot kay Vernice upang makawala sa lalim ng pag-iisip muli. “Wag kang magsalita ng ganyan. May makarinig sayo." paalala ni Vernice sa kaibigan.“Mano, kung may makarinig. Bakit ka ba natatakot sa sasabihin ng iba? Sa totoong maganda ka, matalino, masipag at higit sa lahat buong buhay mo nakatuon sa trabaho. Sa pagsisilbi sa boss nating siraulo." may diin sa huli.Hindi nagbibiro si Tony, asar lang talaga siya sa ugali ni Raffy. Mahahalata naman yon sa tuwing bubuka ang bibig ni Tony. Sa tuwing kausap si Vernice.May galit lang? May tampo lang talaga si Tony sa boss nila. Nakalimutan kasi ni Raffy ang pangako nito sa kanyang mga empleyado. Ang dagdag pasahod na matagal na pangako nito. Maging ang promotion ni Tony na hanggang ngayon wala pang binababa na memo.Dapat kasi ay promoted na si Tony. Nuon pa nung araw na bago pa magkasakit ang ama ni Raffy. Bago mamatay ang ama ni RAffy iyon ang pangako na binitawan nito sa pakiusap ng kanyang ama.Lahat ng for regular na employee. Natimbin ang kanilang pagiging regular employeesa kumpanya. Dahil pinatigil at tinutulan iyon ni Raffy. Nagtipid ito sa expenses. Maging sa pasahod sa mga employee ay nilagyan niya ng cut. May ilan siyang inalis na employee at ilan naman ay inalisan ng ilang benefits.Ganung uri ng boss si Raffy. Napakaraming kapalpakan din ito sa kumpanya. Kaya naman ang mga mapang-abuso hindi nawawala. Hindi tumitigil sa mga anumalyang mga ginagawa. Iyon ay dahil bilang ganti sa kanya ng mga nakararami.“Mauuna na ako," hindi na pinatapos ni Vernice ang mga sinasabi at dinadaldal ni Tony. Mahabang paliwanagan pa kasi iyon kung kikibo at sasakay si Vernice. Alam niya yon. Kaya siya na ang umiwas.“Gosh, sige mauna ka na..." naiinis na wika at pagtataboy sa kanya. Kinuha lang ni Vernice ang tasa ng kape. Naisip niya inumin. Kaya nga lang paglapat pa lang sa kanyang labi. Halos masuka na siya sa lasa.Maliban sa pait na nalasahan. Sobrang tamis. Panalo sa asukal. Nagmamadali siyang tumakbo sa banyo at duon masuka-sukang pinilit niya maisuka ang nalagok na kape.Nagpunas siya ng mukha. Kita niya sa mga mata niya ang kaba at pangamba sa narinig niya. Nanumbalik na naman kasi iyon sa isip ng maisip ang lahat ng narinig.Raffy wants to marry her. Paano na ngayon? Narinig niya ang pag set ng kasal nila ni Raffy. Kahit wala pa siyang alam sa mga plano nito.Kahit hindi pa nga siya ulit tinatanong nito. Anong gagawin niya ngayon?Bumalibag si Vernice. Nasaktan siya sa pagkakabagsak niya sa sahig bago pa man tumama ang likod niya sa matulis na bahagi ng lamesa. Hinang-hina ang katawan niya at halos hindi na niya maigalaw. “Bumangon ka!" napakalakas ng boses nun na inuutusan si Vernice.Isang lalaki ang nakatayo at masama ang tingin. Nababalutan ng galit ang mga mata nito. Takot naman ang bumabalot kay Vernice habang siya ay nakaupo pa rin sa sahig at nakatingin sa lalaki. Nakikiusap ang mga mata ni Vernice. Sinubukan ni Vernice ang igalaw ang kanyang katawan. Subalit hindi pa man lubusan na nakakabangon. Nahawakan agad siya sa kanyang damit at mabilis na iniangat ang kanyang katawan. “Bitiwan mo ako..."“Ano? Bitiwan?" nagngingitngit ang mga ngipin sa galit na bigkas nito. “Vernice, ang lakas din ng loob mong pagtaguan ako. Akala mo ba ay hindi kita mahahanap? Siguro ay iniisip mong matatakasan mo ang mga responsibilidad mo sa amin?! Tama ba?" sabi pang muli ng lalaki“Nagkakamali ka! Dahil hindi ako makakap
“Bakit mo ginawa yon? Bakit mo sinabi yon sa kanya? Alam mo ba ang maaari na mangyari?" tanong ni Vernice “Alam ko. Ngunit hindi ka din naman niya titigilan kung sakali na hindi ko iyon sinabi sa kanya. Sa itsura ng lalaking yon. Maaari ka niya masaktan pa nang higit sa nakita ko kanina."“Pero sana hinayaan mo nalang," tugon ulit ni Vernice. “Kaya ka ba hindi pumapasok ilang araw na? Dahil sa taong yon?" nagtanong muli si Raffy, tumayo ito after igala ang mga mata sa palibot ng bahay ni Vernice. “Paano mo nalaman na dito ako nakatira?" napaisip si Vernice at nagtaka. Walang ibang nakakaalam sa lugar kung saan siya lumipat. Wala siya ibang pinagsabihan. May isa pala nakakaalam at nakapunta na. Si Tony “Si Tony ba ang nagturo sayo?" agad na tinanong niya si Raffy. Pabalik na ito. May talang tissue na nakita niya sa ibabaw ng isang lamesita.Hindi nga siya nagkakamali. Sure niya na maaaring si Tony ang nagturo ng bahay niya kay Raffy. “Oo, she told me. Nagtanong kasi ako sa kanya
”Congratulationsn, Vernice happy ako sayo. Wow, super ganda mo at mas gumanda ka pa sa ayos at suot mo. Sabi ko na nga ba kayo din ang magkakatuluyan. Hindi ako nagkamali sa paghula ko di ba?!" si Tony, mukhang masaya naman siya sa nangyari sa kaibigan niya. Syempre naman, nuon pa man ay madalas nito mabanggit na bagay si Vernice sa boss nila. Kahit may tinatago itong galit para sa boss.Okay naman na din kasi ang promotion niya. At maging ang mga salary na nuon naipangako sa lahat. Maayos na ngayon nakuha ng bawat empleyado. Simula ng maipatupad at mabigyan atensyon ni Raffy ang pangako ng ama na yumao sa lahat ng empleyado. Matagal man at pinag-aralan pa mabuti ni Raffy ang lahat ng yon. Naghintay man ito ng tamang oras at panahon bago niya ikasatuparan. Mahalaga ngayon ay nakikita niya ang sigla at saya sa mga nakakasalubong niyang mga tauhan. Ang ilan pa sa mga ito ay hindi matapos ang pasasalamat sa araw-araw na nakakadaupang palad niya ang mga iyon. “Salamat," sagot ni Vernice
Isang linggo na ang nakararaan mula ng maikasal si Vernice. Naisipan na din niya ang pumasok sa kumpanya ng kanyang asawa. Tulad ng dati niyang trabaho. Ipinagpapatuloy pa din niya ang pagiging sekretarya ni Raffy.Manananghalian na din. Pero si Raffy wala pa sa kanyang opisina. Umalis ito, hindi niya man lang isinama si Vernice.Iniwan ni Raffy ang kanyang asawa sa kanyang dahilan kay Vernice, na baka raw matagalan siya sa kanyang lakad at pakikipag-usap sa kanyang kikitain. Wala na nagawa si Vernice kahit nais niya sana samahan si Raffy. Hindi nalang siya nagtanong dahil iyon Ang isang bahay na pinakaaayaw ni Raffy. Ang masyado matanong sa mga bagay na wala naman kinalaman siya. Araw-araw nararamdaman ni Vernice ang tila paglayo at pag-iwas ni Raffy sa kanya simula ng maikasal sila. Hindi na rin ito palautos sa kanya at binibigay ang dapat trabaho niya bilang secretary nito sa iba.Dahilan ni Raffy, hindi na niya trabaho ang bagay na yon. Kung gugustuhin ni Vernice maaari nalang
“Sir, may pinabibigay po si Mr. Valdez na documents. Ilalapag ko nalang po ba dito sa table?"“Yes, please, may kausap pa ako. Later ko nalang iyan titingnan." “Okay po, ilagay ko nalang po dito at iiwan ko na po sa table niyo." sagot ko. Hindi ko alam at hindi ko napansin na may kausap pala siya sa phone. Tahimik lang kasi siya at tila ba malalim lang ang kanyang iniisip. Hindi ko din napansin ang isang bagay na nakakabit sa kanyang tenga.“Lalabas na po ako," tuluyan na akong lumabas sa office niya. Siya si Sir Raffy, boss sa company na pinapasukan ko. Isang dekada na din ako dito nagtatrabaho mula pa nung si Sir Ronald ang namamahala sa kumpanya.Si Sir Ronald, ang ama ni Sir Raffy. Hindi sila magkasundo at never sila nagkaayos o nagkaroon ng pagsang-ayon sa isa't-isa sa tuwing mayroon silang dapat pagdesisyunan.Nung nabubuhay pa si Sir Ronald. Napakatahimik ng kumpanya. Maayos pa ang pamamalakad at walang kahit anong anumalya ang pumapalibot sa pamamahala nito sa buong termino
Napakaingay sobra, pero wala naman din ako magagawa dahil laman kami ng isang mall na punong-puno ng mga tao. Si Tony kasi ay nagyaya upang samahan siya makita at mapanood ang kanyang Idol. Si Jessie German ang gwapo, maangas, malakas ang datingan sa mga babae. Gwapo naman talaga ito. Kahit napapabalita na mayabang, mapangmaliit at walang respeto. Binabaliwala ng lahat ang kumakalat na mga issues patungkol sa lalaking yon. Gwapo nga kasi, napakalakas pa ng appeal. Kaya nga si Tony sobrang addicted sa pagmumukha ng lalaking yon.Kahit nga sa banyo makikita ang litrato ni Jessie. Baliw na baliw siya sa lalaking yon. Sabi niya, ang gusto niya kahit saan siya magpunta makikita niya ang mukha ni Jessie. Kaya lahat ng parte ng bahay niya mayroong mga picture ni Jessie.“Aray," dumaing ako, may naramdaman akong mabigat sa paa ko na dumagan. Nasaktan ako, kaya napalingon ako at tiningnan ko kung sino ang tumapak sa paa ko ng biglaan habang ang mata ko nakatingin sa dami ng mga tao sa palig
“I am sorry, but hindi ko maitutuloy ang deal natin. Until pakakawalan mo si Vernice at ibibigay mo sa amin. It is a deal, alam mo naman ang ibig kong sabihin. Ang nais iparating sayo ng kumpanya namin."“Bakit ba ganun nalang kahalaga sa inyo si Vernice? Isa lang siyang ordinaryong babae. Walang alam kundi ang pagiging sekretarya ko. Sa trabaho niya lang din umiikot ang buhay niya. Sa sampung taon na nagtatrabaho siya sa kumpanya ko. Iyun lang ang alam niya. Wala na! Sure ko, masasabi at mapapatunayan ko iyan sa inyo."Binabasa ni Raffy ang bawat guhit ng itsura at nagiging reaksyon ng mukha ng kausap niya. Nagtataka siya. Nung unang pagkikita niya ng kausap. Ganun din ang mungkahi nito sa kanya upang makuha niya ang deal sa pagitan ng kumpanya niya at kumpanya na may hawak sa lalaking kausap.Kumunot ang noo ni Raffy, magkasalubong din ang kilay. “Yun lang, aalis na ako. Kung wala ang napag-usapan. Hindi pa din magbibitiw ng pera ang kumpanya namin sa inyo." seryoso ang itsura ng la
Isang linggo na ang nakararaan mula ng maikasal si Vernice. Naisipan na din niya ang pumasok sa kumpanya ng kanyang asawa. Tulad ng dati niyang trabaho. Ipinagpapatuloy pa din niya ang pagiging sekretarya ni Raffy.Manananghalian na din. Pero si Raffy wala pa sa kanyang opisina. Umalis ito, hindi niya man lang isinama si Vernice.Iniwan ni Raffy ang kanyang asawa sa kanyang dahilan kay Vernice, na baka raw matagalan siya sa kanyang lakad at pakikipag-usap sa kanyang kikitain. Wala na nagawa si Vernice kahit nais niya sana samahan si Raffy. Hindi nalang siya nagtanong dahil iyon Ang isang bahay na pinakaaayaw ni Raffy. Ang masyado matanong sa mga bagay na wala naman kinalaman siya. Araw-araw nararamdaman ni Vernice ang tila paglayo at pag-iwas ni Raffy sa kanya simula ng maikasal sila. Hindi na rin ito palautos sa kanya at binibigay ang dapat trabaho niya bilang secretary nito sa iba.Dahilan ni Raffy, hindi na niya trabaho ang bagay na yon. Kung gugustuhin ni Vernice maaari nalang
”Congratulationsn, Vernice happy ako sayo. Wow, super ganda mo at mas gumanda ka pa sa ayos at suot mo. Sabi ko na nga ba kayo din ang magkakatuluyan. Hindi ako nagkamali sa paghula ko di ba?!" si Tony, mukhang masaya naman siya sa nangyari sa kaibigan niya. Syempre naman, nuon pa man ay madalas nito mabanggit na bagay si Vernice sa boss nila. Kahit may tinatago itong galit para sa boss.Okay naman na din kasi ang promotion niya. At maging ang mga salary na nuon naipangako sa lahat. Maayos na ngayon nakuha ng bawat empleyado. Simula ng maipatupad at mabigyan atensyon ni Raffy ang pangako ng ama na yumao sa lahat ng empleyado. Matagal man at pinag-aralan pa mabuti ni Raffy ang lahat ng yon. Naghintay man ito ng tamang oras at panahon bago niya ikasatuparan. Mahalaga ngayon ay nakikita niya ang sigla at saya sa mga nakakasalubong niyang mga tauhan. Ang ilan pa sa mga ito ay hindi matapos ang pasasalamat sa araw-araw na nakakadaupang palad niya ang mga iyon. “Salamat," sagot ni Vernice
“Bakit mo ginawa yon? Bakit mo sinabi yon sa kanya? Alam mo ba ang maaari na mangyari?" tanong ni Vernice “Alam ko. Ngunit hindi ka din naman niya titigilan kung sakali na hindi ko iyon sinabi sa kanya. Sa itsura ng lalaking yon. Maaari ka niya masaktan pa nang higit sa nakita ko kanina."“Pero sana hinayaan mo nalang," tugon ulit ni Vernice. “Kaya ka ba hindi pumapasok ilang araw na? Dahil sa taong yon?" nagtanong muli si Raffy, tumayo ito after igala ang mga mata sa palibot ng bahay ni Vernice. “Paano mo nalaman na dito ako nakatira?" napaisip si Vernice at nagtaka. Walang ibang nakakaalam sa lugar kung saan siya lumipat. Wala siya ibang pinagsabihan. May isa pala nakakaalam at nakapunta na. Si Tony “Si Tony ba ang nagturo sayo?" agad na tinanong niya si Raffy. Pabalik na ito. May talang tissue na nakita niya sa ibabaw ng isang lamesita.Hindi nga siya nagkakamali. Sure niya na maaaring si Tony ang nagturo ng bahay niya kay Raffy. “Oo, she told me. Nagtanong kasi ako sa kanya
Bumalibag si Vernice. Nasaktan siya sa pagkakabagsak niya sa sahig bago pa man tumama ang likod niya sa matulis na bahagi ng lamesa. Hinang-hina ang katawan niya at halos hindi na niya maigalaw. “Bumangon ka!" napakalakas ng boses nun na inuutusan si Vernice.Isang lalaki ang nakatayo at masama ang tingin. Nababalutan ng galit ang mga mata nito. Takot naman ang bumabalot kay Vernice habang siya ay nakaupo pa rin sa sahig at nakatingin sa lalaki. Nakikiusap ang mga mata ni Vernice. Sinubukan ni Vernice ang igalaw ang kanyang katawan. Subalit hindi pa man lubusan na nakakabangon. Nahawakan agad siya sa kanyang damit at mabilis na iniangat ang kanyang katawan. “Bitiwan mo ako..."“Ano? Bitiwan?" nagngingitngit ang mga ngipin sa galit na bigkas nito. “Vernice, ang lakas din ng loob mong pagtaguan ako. Akala mo ba ay hindi kita mahahanap? Siguro ay iniisip mong matatakasan mo ang mga responsibilidad mo sa amin?! Tama ba?" sabi pang muli ng lalaki“Nagkakamali ka! Dahil hindi ako makakap
“Gosh! Ano bang iniisip mo?! Look, tumapon na yung coffee." tumitiling pagpuna ni Tony sa ginagawa ni Vernice. Kanina pa wala sa sarili niya si Vernice. Masyadong malalim ang iniisip niya ngayon. Natalisod pa nga ang paa niya nung tumungo siya sa pantry ng office nila para magtimpla ng coffee.Narinig kasi ni Vernice ang usapan sa pagitan ni Raffy at kausap nito. Nasa loob ng office ni Raffy ang mga ito. Narinig niya lahat matapos siyang tumayo sa labas ng pinto ng office ni Raffy ng tawagan siya nito upang papuntahin sa office nito dahil mayroong ipinakuha ito sa ibang department.Rinig niya ang lahat. Napatulala nga siya after niya lumabas upang ikuha naman ng coffee ang mga iyon. Matagal-tagal na din mula ng hindi na marinig ang bagay na yon sa boss niya. Subalit ngayon naungkat na naman ang usaping iyon. Ngunit hindi sa kanya ipinahayag ng boss. Kundi sa ibang tao muna nito ikinunsulta. Hindi sa kanya na may malaking kinalaman at bahagi sa pinag-uusapan ng kausap ni Raffy.“Ano
“I am sorry, but hindi ko maitutuloy ang deal natin. Until pakakawalan mo si Vernice at ibibigay mo sa amin. It is a deal, alam mo naman ang ibig kong sabihin. Ang nais iparating sayo ng kumpanya namin."“Bakit ba ganun nalang kahalaga sa inyo si Vernice? Isa lang siyang ordinaryong babae. Walang alam kundi ang pagiging sekretarya ko. Sa trabaho niya lang din umiikot ang buhay niya. Sa sampung taon na nagtatrabaho siya sa kumpanya ko. Iyun lang ang alam niya. Wala na! Sure ko, masasabi at mapapatunayan ko iyan sa inyo."Binabasa ni Raffy ang bawat guhit ng itsura at nagiging reaksyon ng mukha ng kausap niya. Nagtataka siya. Nung unang pagkikita niya ng kausap. Ganun din ang mungkahi nito sa kanya upang makuha niya ang deal sa pagitan ng kumpanya niya at kumpanya na may hawak sa lalaking kausap.Kumunot ang noo ni Raffy, magkasalubong din ang kilay. “Yun lang, aalis na ako. Kung wala ang napag-usapan. Hindi pa din magbibitiw ng pera ang kumpanya namin sa inyo." seryoso ang itsura ng la
Napakaingay sobra, pero wala naman din ako magagawa dahil laman kami ng isang mall na punong-puno ng mga tao. Si Tony kasi ay nagyaya upang samahan siya makita at mapanood ang kanyang Idol. Si Jessie German ang gwapo, maangas, malakas ang datingan sa mga babae. Gwapo naman talaga ito. Kahit napapabalita na mayabang, mapangmaliit at walang respeto. Binabaliwala ng lahat ang kumakalat na mga issues patungkol sa lalaking yon. Gwapo nga kasi, napakalakas pa ng appeal. Kaya nga si Tony sobrang addicted sa pagmumukha ng lalaking yon.Kahit nga sa banyo makikita ang litrato ni Jessie. Baliw na baliw siya sa lalaking yon. Sabi niya, ang gusto niya kahit saan siya magpunta makikita niya ang mukha ni Jessie. Kaya lahat ng parte ng bahay niya mayroong mga picture ni Jessie.“Aray," dumaing ako, may naramdaman akong mabigat sa paa ko na dumagan. Nasaktan ako, kaya napalingon ako at tiningnan ko kung sino ang tumapak sa paa ko ng biglaan habang ang mata ko nakatingin sa dami ng mga tao sa palig
“Sir, may pinabibigay po si Mr. Valdez na documents. Ilalapag ko nalang po ba dito sa table?"“Yes, please, may kausap pa ako. Later ko nalang iyan titingnan." “Okay po, ilagay ko nalang po dito at iiwan ko na po sa table niyo." sagot ko. Hindi ko alam at hindi ko napansin na may kausap pala siya sa phone. Tahimik lang kasi siya at tila ba malalim lang ang kanyang iniisip. Hindi ko din napansin ang isang bagay na nakakabit sa kanyang tenga.“Lalabas na po ako," tuluyan na akong lumabas sa office niya. Siya si Sir Raffy, boss sa company na pinapasukan ko. Isang dekada na din ako dito nagtatrabaho mula pa nung si Sir Ronald ang namamahala sa kumpanya.Si Sir Ronald, ang ama ni Sir Raffy. Hindi sila magkasundo at never sila nagkaayos o nagkaroon ng pagsang-ayon sa isa't-isa sa tuwing mayroon silang dapat pagdesisyunan.Nung nabubuhay pa si Sir Ronald. Napakatahimik ng kumpanya. Maayos pa ang pamamalakad at walang kahit anong anumalya ang pumapalibot sa pamamahala nito sa buong termino