Chapter 5

Bumalibag si Vernice. Nasaktan siya sa pagkakabagsak niya sa sahig bago pa man tumama ang likod niya sa matulis na bahagi ng lamesa.

Hinang-hina ang katawan niya at halos hindi na niya maigalaw. “Bumangon ka!" napakalakas ng boses nun na inuutusan si Vernice.

Isang lalaki ang nakatayo at masama ang tingin. Nababalutan ng galit ang mga mata nito. Takot naman ang bumabalot kay Vernice habang siya ay nakaupo pa rin sa sahig at nakatingin sa lalaki. Nakikiusap ang mga mata ni Vernice.

Sinubukan ni Vernice ang igalaw ang kanyang katawan. Subalit hindi pa man lubusan na nakakabangon. Nahawakan agad siya sa kanyang damit at mabilis na iniangat ang kanyang katawan. “Bitiwan mo ako..."

“Ano? Bitiwan?" nagngingitngit ang mga ngipin sa galit na bigkas nito.

“Vernice, ang lakas din ng loob mong pagtaguan ako. Akala mo ba ay hindi kita mahahanap? Siguro ay iniisip mong matatakasan mo ang mga responsibilidad mo sa amin?! Tama ba?" sabi pang muli ng lalaki

“Nagkakamali ka! Dahil hindi ako makakapayag!Hinding-hindi..." binitawan nito si Vernice.

Muli ay bumagsak sa sahig si Vernice, nasaktan muli ang kanyang balakang sa lakas ng pagkakabagsak.

“Vernice, tandaan mo, hahanapin kita kahit saan ka pa magpunta. Hayop ka! Pinabayaan mo kami sa pagtatago mo sa ilang taon na nawala ako. Maging ako hindi mo naisip na dalawin sa ilang taon na yon..." isang malakas na sampal ang dumampi sa mukha ni Vernice. Tumulo lang ang luha niya.

Wala siyang kibo habang patuloy sa panunumbat at pagsasalita ang lalaki.

Kahit nasasaktan tila baliwala at manhid na din si Vernice. “Sino ka?" Isang malakas na tanong mula sa isang tao na bagong dating. “Sino ka?! Tinatanong kita. Sino ka?" inulit-ulit na tinanong ang lalaki, hindi ito sumasagot kaya mas hindi naging maganda at tumindi ang tensyon sa pagitan ng dalawang lalaki

“Ako ba?" pilosopo na sumagot ang lalaking hawak si Vernice, matalim din itong tumingin sa bagong dating na lalaki.

“Sino ka din ba? Boyfriend?"

“Mapapangasawa niya!"

Sa oras na yon ay napatawa ang galit na mukha ng lalaki.

Nagbago ang itsura nito at nakakainsulto na tinitigan ang kausap. “Ang sabi mo mapapangasawa ka ni Vernice?"

“Oo!"

“Si Vernice, mag-aasawa ng isang tulad mo? Malabo ata yon." malakas, malutong na tumawa at pinagtawanan nito si Raffy.

Si Raffy ang dumating bigla sa bahay ni Vernice. Naisip niya ang puntahan ito matapos ang ilang araw na hindi nito pagpasok sa trabaho. Nagtataka na din kasi si Raffy. Kaya't napagdesisyunan niya na bisitahin ang dalaga.

“Nakaka-insulto naman ata ang sinabi mo. Bakit, ano ka ba ni Vernice? At bakit mo siya sinasaktan?" nakita ni Raffy ang bahid ng dugo sa labi ni Vernice. “Anong ginawa mo sa kanya?" kapansin-pansin ang panlalambot at itsura ni Vernice. Umiiyak pa din ito. Hindi mapigilan ang paglandas ng luha sa mata niya na patuloy lang sa pagdaloy at pagbagsak.

Nakikita niya ang kaguluhan sa dalawang lalaki sa kanyang harapan. Patuloy din ang mga ito sa pagpapalitan ng mga maaanghang na salita.

“Ano bang pakialam mo?" seryoso at galit ito. Nawala na ang tusong ngiti at pananura nitong pang-iinsulto kay Raffy. Tanging pagkainis at hindi na talaga maganda ang nagiging kinalalabasan ng pag-uusap ng dalawa.

“May pakialam ako, fiancee niya ako. Eh, ikaw?"

“Parang hindi ka din naman nagsasabi ng totoo." sagot ng lalaki

“Yun ba ang tingin mo?" kumudlit ang labi ni Raffy, matalim pa din ang tingin nito habang sila ay hindi natatapos sa pagkilala sa isa't-isa.

“Sino ka ba?"

“Ako?" tila ay bumaligtad na ngayon ang sitwasyon.

Ang lalaking kanina nang iinis ay tila nabu-bwisit na din kay Raffy sa mga patutsyada niyang mga salita. Duon mas naiinis ang lalaking kanyang kasagutan.

“Sino ka nga?"

“Fiancee nga ni Vernice, bakit ba ayaw mo maniwala."

“Fiancee, nagpapatawa ka ba? Hindi ako naniniwala. Umalis ka na! Mas mainam pa siguro ang umalis ka at wag na makialam." pinagtatabuyan nito si Raffy pero hindi nakinig ang binata at lumapit kay Vernice.

“Okay ka lang?" tanong ni Raffy. Inalalayan niya si Vernice makabangon at makatayo.

Subalit mabilis ang kamay na humablot at humila kay Raffy upang mapaharap sa lalaki. “Sinabi ko umalis ka at wag makialam." Malakas na tumama ang kamao ng lalaki kay Raffy.

Nasaktan si Raffy.

Hindi lang niya ininda ang sakit at binalingan niya ang lalaki. Isang malakas na suntok din ang tugon ni Raffy dito. Halos ikatilapon ng mukha ng lalaki ang lakas ng kamao na naglanding sa mukha niya. “Animal ka!" nagmura ito.

“Pinaka-aayaw ko ang tinatalikuran ako habang nagsasalita pa ako!" Galit na galit ito at hindi napigilan ay sinuntok muli nito si Raffy. Naglaban sila gamit ang mga kamao nila. Si Vernice na walang kibo ngunit sa huli pinilit tumayo upang mamagitan sa dalawang nag-aaway. “Tumigil na kayo," naitulak si Vernice ng kuya niya sa pagkakasangga niya sa dalawang nag-aaway.

Kuya ni Vernice ang lalaking bisita niya na siyang nanakit sa kanya. Matagal na niya itong hindi nakikita. Ilang taon na.

Wala din siyang balita dito dahil sa pagkakakulong nito matapos ituro, pagbintangan na nakapatay sa isa sa mga kalaban ng grupo kung saan madalas sumama ang kanyang kuya..

Ang ilan sa mga kapatid naman nila ay nagdesisyon na wag na siyang kontakin. Hindi naman kasi silang lahat mga tunay na magkakadugo. Lahat sila ay mga kapwa ampon ng mag-asawang kumupkop sa kanilang lahat.

Naisip din ng mga kapatid niya na tuluyan na putulin ang lahat ng namamagitan sa kanila matapos na mamatay ang mga magulang na kumalinga sa kanila. Mga magulang ng lalaking tinatawag na kuya ni Vernice.

Nag-iisang anak ang lalaking nanakit kay Vernice ng mga magulang na kinilala niya.

“Kuya, tama na please, tama na, wag mo na siyang saktan. Please, pakiusap. Tumigil ka na..." hindi nakinig sa kanya ang kuya niya. Ilang suntok pa sa mukha at sa katawan ni Raffy ang binigay nito. Napaluhod nalang si Raffy. Hindi man lang nakatugon at nakaiwas sa mga suntok si Raffy.

Pinilit ni Raffy ang tumayo. Subalit nanghihina na ang kanyang mga binti. Si Vernice ang lumapit sa kanya kahit hinawakan siya at pinigilan ng kuya niya. Nagpumilit pa din siya makalapit kay Raffy.

“Sir, sorry, nadamay ka pa..." lumuluha pa din si Vernice na sambit kay Raffy.

“Ayos lang, okay ka lang ba?" ito naman ang nagtanong. Malakas na tawa ang bumalot sa buong bahay ni Vernice.

“Nakakatawa kayong dalawa. Ang sweet niyo. Ganyan ba talaga kayo? Sure ba na ikakasal ka sa kanya, Vernice?"

“Oo, paano kung sabihin kong tama ang narinig mo. Pakakasal ako sa kanya, masaya ka na?"

“Baliw, ikaw pakakasal ka sa isang gaya niya? Mukhang mayaman at may pera ang taong yan. Paano mangyayari na ikakasal ka sa gaya niya? Isang mahirap na babae at pabaya sa mga kapatid niya. Pakakasal sa lalaking tulad niya." Binalibag nito ang silya na nahawakan.

Ipapalo sana yon sa ulo ni Raffy. Ngunit ng makalapit si Vernice kay Raffy. Hindi na nito itinuloy.

Naupo ang kuya ni Vernice sa maliit na sofa. Maliit lang ang bahay ni Vernice. Nangungupahan lang siya dito. Ilang buwan pa lang after niya lumipat galing sa dating tinitirhan.

“Kung pakakasal ka sa kanya. Mabuti pang ayusin mo muna ang responsibility mo sa akin. Bilang nakakatandang kapatid mo."

“Hindi kita kapatid. Kahit kailan, tinuring mo ba akong member ng pamilya niyo? Hindi di 'ba? Hindi kuya..." sagot ni Vernice

“Animal ka! Anong matatawag mo sa sakripisyo sayo ng mga magulang ko?!" nag-init na naman ang tenga nito sa iba pang sagot. Sa ilan pang sinabi ni Vernice.

Naguguluhan si Raffy, pero nakisali siya sa usapan ng magkapatid. “Ako na magbibigay ng gusto mo. Anong gusto mo? Pera? Bahay na matitirhan?"

“Pareho, mabibigay mo?" nagliwanag ang itsura ng mukha ng nakakatandang kapatid ni Vernice.

Pinigilan naman ni Vernice si Raffy. Umiling ang mukha nito. “Wag mo siyang pansinin." nakiusap siya kay Raffy. Ngunit sinabi nito. “Ibibigay ko sayo, ngunit kapalit noon. Hindi mo na guguluhin pa ang buhay ni Vernice. Hindi ka na sa kanya magpapakita pa kahit kailan. Deal?"

”Deal, yun lang ba?"

“Okay, kung ganun. Bukas na bukas ibibigay ko sayo ang gusto mo." sabi ni Raffy na buo na ang desisyon. Hindi na niya mapapayagan ang pananakit nito kay Vernice.

“Good, bukas..." tugon ng lalaki. Lumabas ito sa pinto at tuluyan nilisan ang bahay ni Vernice. Nawala na ito sa paningin ni Vernice at Raffy. Naiwan naman na may panginginig pa din si Vernice natatakot pa din siya na balikan ng kuya niya. Ngunit para kay Raffy. Hindi niya papayagan ang muli lapitan at guluhin ng lalaking yon si Vernice.

Hinding-hindi na siya makapapayag pa kahit kailan. Basta nasa tabi niya si Vernice at hindi niya ito iiwan o hahayaang mawala sa paningin pa niya. Sisiguruhin niya iyon. Malayo siyang napatingin. Sa sumaradong pinto.