Hindi na ako nakapaghapunan kagabi dahil tuloy tuloy na ang naging pagtulog ko. Hindi na daw ako ginising nila mama dahil nga ang sakit ng ulo ko.
Gutom na gutom tuloy ako paggising ko dahil hindi naman ako nakapag miryenda kahapon.
Dapat ay hindi ako late ngayon kung hindi lang dahil sa letseng ball pen ko na hindi ko malaman kung saan ko nailagay.
"Anong oras na Andrea, hindi ka pa ba aalis?! Late ka na!" Sigaw ni mama mula sa baba.
Punyeta pati pala notebook ko sa history nawawala. Hayst. "Sandali lang, 'ma!" Sagot ko.
"Mauuna na kami sa iyo. Isarado mo ang bahay, ah?"
"Sige!"
Punyeta naman oo. Bakit ngayon ka pa nawala. May pagka terror pa naman ang teacher namin sa MAPEH. Baka hindi na naman ako makapasok nito ngayon. Nyeta.
Bahala na nga. Bumaba na ako at patakbo kong tinungo ang garahe ng bahay namin. Gaya nga ng sabi ni Alistair ay pinakuha niya ang motor ko kahapon.
Kahit hindi ko pa nakikita ang ball pen at notebook ko sa history ay pumasok na ako dahil baka wala na naman akong matutunan sa klase.
Hindi ako nakapag advance study kagabi dahil nga bagsak agad ako. Patay na ako ngayon, punyeta.
Pagdating ko sa room namin ay kumatok ako sa pinto dahil nakasarado ito.
"Come in." Saad ng isang lalaki.
Teka, bakit lalaki? Babae teacher namin sa MAPEH, ah?
Binuksan ko ang pinto at nagulat ako sa nakita ko dahil hindi naman iyon ang teacher namin sa MAPEH.
Nagpatuloy siya sa klase at naintindihan ko naman ang itinuturo niya. Magaling kasi siyang magturo. Kahit na sinong turuan niya ay matututo.
"Do you know some self defense?" Tanong niya.
Ang iba sa mga kaklase ko ay umiling ang iba naman ay hindi sumagot. Kabilang na ako doon.
"Okay, I'll teach you some self defense. Come here, Smith and Amilton." Aniya.
Ako pa naisipan na gawing halimbawa. Tss.
Tumayo kaming pareho ni Jake at sabay na pumunta sa unahan. Ang mga kaklase naman namin ay nakatingin lang sa amin at nag-aabang nang kung anong gagawin namin.
"You know what to do, right?" Tanong niya sa amin.
Tumango si Jake bilang sagot, binigyan ko naman siya ng iritang tingin.
"Example, si Amilton ang kalaban at may gusto siyang gawing masama kay Smith. Let's see kung ano ang gagawin niya bilang self defense."
Daming alam neto eh. May pa ganun pa pwede namang hindi na ganun ang gawin. Pwede naman na sabihin nalang niya kung ano ang mga pwede na gawin para maipagtanggol ng isang tao ang sarili niya.
Lumayo kami ni Jake sa isa't isa. Kailangan daw ganun sabi niya. Dahan dahan siyang lumakad palapit sa akin na para bang siga sa kanto.
Umaarte talaga siya na para bang nasa isang shooting kami ng pilikula. Hindi naman kagalingan sa pag-arte ang animal, umaarte pa.
Lumapit siya sa akin at inakbayan ako kaya kinuha ko ang kamay niya na nasa balikat ko saka ko iyon pinilipit kaya nagsisisigaw siya sa sakit.
Pinilipit ko talaga ng todo ang braso niya, hindi peke iyon.
"A-ahhhhh! Arayy! Masakit Pikon, bitawan mo 'ko! A-ahhhhh ahhh!" Daing niya.
Dumating lang si sir kaya ko siya binitawan. Pasalamat siya kay sir. "Smith, arte lang 'di ba? Bakit tinotoo mo?" Tanong niya sa akin.
"Oo nga! Ang sakit kaya!" Asik sa akin ni Jake.
"Mahina pa ang ginawa ko sa 'yo, kaya 'wag kang masyadong dumaing diyan. Para kang bakla eh." Saad ko saka naglakad pabalik sa upuan ko.
Makadaing akala mong kinakatay, hindi naman. Kung hindi ko siya kilala eh, paghihinalaan ko na bakla siya. Kelalaking tao eh, kung dumaing iba. Ang angas angas kanina kung maglakad tapos biglang sigaw ng malakas. Tss.
"Hoy! Anong bakla? Namumuro ka na pikon, ah." Asik na naman niya.
Maingay din siya kaya talagang pagkakamalan mo siyang bakla kung hindi mo siya kilala. Bakit ko nga ba naging kaibigan ang animal na iyon?
"Tama na 'yan. Go back to your seat, Amilton." Ani sir kaya bumalik na siya sa upuan niya.
Natapos ang iba pa naming klase at break time na ngayon. Nagutom ako sa mga punyetang klase na 'yun. Ang sakit sa ulo. Nyemas.
"Bakit naman ganun mo kung kausapin si sir kanina, Andrea?" Tanong ni Lexa sa 'kin.
"Ganoon kami kung mag-usap." Sagot ko.
Ganoon talaga kami mag-usap ni 'sir' daw. Sinabi ko naman sa inyo noon pa na wala akong galang. Pinalaki naman ako ng ayus ng mga magulang ko pero kahit na ganoon ay wala pa rin akong galang.
Noong bata ako ay ginagalang ko pa ang matatanda, pero nung matapos maloko si lolo ng itinuring niyang kaibigan ay nawala iyon.
Sa isip ko ay hindi na dapat igalang ang mga matatanda dahil ganoon din sila gaya noong siraulo na 'yun.
"Magkakilala ba kayo?" Tanong ni Raia.
"Malamang, kaya nga alam ni sir na hindi pa nagbabago si pikon, 'di ba?" Si Jake ang sumagot.
Kilala namin ang bago daw naming guro ngayon sa MAPEH. Kilalang kilala namin.
"Maaari ba akong sumabay sa inyo?" Tanong sa amin ng pinag-uusapan lang namin kani-kanina lang.
"Yes po, sir." Si Blake ang nagsalita.
"Bakit late ka kanina?" Tanong niya na alam kong ako ang tinatanong.
"Kasi hindi ako on time nakapasok." Sagot ko.
"Pilosopo." Bulong niya na narinig ko dahil nga magkatabi kami.
Mula nung pinanganak ako ay ganito na ako, pilosopo talaga. Lahat naman kami sa bahay ay ganito kaya 'wag na kayong magtaka. Mas malala sa akin ang mga kapatid ko.
"Bakit ka nagtuturo dito?" Ako naman ang nagtanong.
"Hindi ba't buntis ang guro niyo sa MAPEH? Kabuwanan na yata niya kaya pinag-leave muna siya at ako ang ipinalit." Sagot niya.
Kaya may pagka terror 'yung teacher namin na 'yun dahil nga buntis, pero mabait talaga siya. Ngayong buntis siya ay pabago bago ang ugali niya, minsan mabait, minsan 'di mawarian.
"Teacher ka pala? Hindi mo naman sinabi sa amin noon." Saad ni Jake kaya tinignan siya ni sir.
"Guro naman talaga ako. Kaya ko nga kayo naturuan noong mga bata pa kayo." Sagot nito sa kaniya.
"Magkaiba naman 'yun." ~ Jake.
"Parehas lang 'yun, Jake. Physical activity ang major ko. Lalo na ang martial arts."
"Nag-aral kayo ng education?" Tanong muli ni Jake.
"Oo." Maikling sagot ang nakuha niya mula dito.
Tatango tango naman si Jake dahil sa impormasyon na nakuha niya.
"Naging teacher po nila kayo dati?" Tanong ni Raia.
"Hmm."
"Anong grade po sila noong tinuruan niyo sila?"
"Martial arts ang itinuro ko sa kanila."
Siya nga ang nagturo sa amin ng martial arts. Si Mr. Salazar. Seonsengnim o sem ang tawag namin sa kaniya at hindi sir kaya hindi ako sanay na sir ang tinatawag sa kaniya.
Sa kaniya namin natutunan lahat ng moves na alam namin. Sa kaniya namin natutunan kung paano ipagtanggol ang sarili namin. Dahil din sa kaniya kung bakit naging magkaibigan kami ni Jake.
Laking pasasalamat ko at nakilala ko siya. Siya din ang nagturo noon kela kuya at kuya Andrello ng martial arts. Sa aming magkakapatid ay si Andrei lang ang hindi niya naturuan.
"Kamusta na pala ang mga kapatid mo?" Tanong niya sa akin.
"Buhay pa." Sagot ko.
Natawa siya ng bahagya sa sinagot ko sa kaniya. Para sa kaniya ang lahat ng sagot ko na kapilosopohan ay biro lang.
Natapos ang klase sa buong araw at nakakapagod iyon. Napagod ako kakatayo at upo dahil panay ang tawag sa akin ng mga naging guro namin sa araw na ito para sumagot.
Nakakairita nga dahil kahit hindi ako nagtataas ng kamay ay tinatawag pa rin nila ako. Hassle ang araw na ito.
"Nandito na ako."
Pumasok ako sa loob ng bahay namin. Busy na naman ang mga kapatid ko sa ML. Hindi ko alam kung ano ba ang nagustuhan nila sa laro na iyon at 'yon lagi ang inaatupag nila.
Wala na yata silang oras sa mga girlfriend nila eh. May girlfriend na si kuya Andrew alam niyo naman 'yon. Si kuya Andrello ay meron na din. Nalaman lang namin 'yun nung sa reunion namin.
Naglaro kami ng game of truth at doon namin nalaman na may girlfriend na pala siya. Akalain niyo 'yun. Ang cold at seryoso lagi na lalaki ay nakapagpaibig ng isang babae.
Iba talaga kapag Smith, malakas sa mga chiks. Parang si Andrei lang. Lapitin ng mga babae, pero dahil kagaya ko ay wala pa sa isip niya 'yon. Hindi niya pinapansin.
Nang mga sumunod na araw ay naging abala kami sa gawain sa eskwelahan. Palagi ding sumasakit ang ulo ko sa hindi ko alam na dahilan.
Andrea Project na naman ang gagawin namin. Sa lumipas na araw at linggo ay mas lalo kaming naging abala. Ang sabi ng isa sa mga guro namin ay mas magiging mahirap daw sa mga susunod na grading. May mas ihihirap pa pala ito. Ang sabi nila ay mas madali daw ang math ngayong grade 10 pero parang hindi. Ewan ko ba kung bakit parang wala akong naiintindihan sa mga itinuturo nila ngayon. Pabagsak kong inihiga ang sarili ko sa damuhan. Kailangan ko ng kaunting katahimikan dahil ang sakit na ng ulo ko. Punyetang ulo 'to, eh. Laging sumasakit. Hindi ko alam ang dahilan ng pagsakit ng ulo ko sa t'wing marami akong nalalaman dahil sa pag-aaral. Dati naman akong hindi ganito. Hindi alam nila mama 'to, dahil hindi ko sinasabi. Ayoko na dumagdag pa sa isipin nila. Kahit kela kuya. Magka-away sila nung mga girlfriend nila kasi nga lagi silang busy sa ML. Nawala
Andrea Sinundo ako ni Alistair sa bahay namin kanina kaya sabay kaming pumasok ngayon sa school. Alam na rin nila mama na kami na. Sila Lexa nalang ang hindi nakakaalam. Hindi mawala wala ang ngiti sa mga labi ni Al habang nasa byahe kami. Problema nito? "Baka mapunit 'yang labi mo?" Tinignan niya ako saglit saka ibinalik ulit ang tingin sa daan. "I'm just happy." Aniya. "Bakit?" Tanong ko. "Because you're mine now." Nakangiting sagot niya saka ako tinignan muli. "Tss." Nginitian ko rin siya. Ang saya niya masyado, hanggang umabot sa punto na hindi na mawala ang mga ngiti sa labi niya. Kanina pa 'yan mula nung sinundo niya ako sa bahay namin. Pagdating namin sa school ay pinarada niya ang sasakyan niya sa parking lot. Lalabas na sana ako nung pigilan niya ako. "Wait. Stay sti
Andrea Kaarawan ni Madam Arcardia ngayong araw at imbitado ako sa selebrasyong magaganap mamaya. Kailangan daw ay pormal ang suotin naming damit at hindi ko alam kung ano ang isusuot ko. Sasamahan daw ako nila Raia at Lexa na humanap ng damit na susuotin ko mamaya. Paniguradong sila na naman ang pipili ng damit. "Oyy, pikon." Tawag sa akin ni Jake. Nasa garden kami ng eskwelahan namin at nakaupo sa isang bench habang pinagmamasdan ang mga halaman sa paligid. Siya ang kasama ko ngayon dahil may inaasikaso si Al na project nila. Hindi kasi sila gumawa sa bahay kaya sa library sila gumagawa ngayon. Hindi pa nila tinapos sa bahay, mga tamad kasi kaya ngayon ay nagmamadali silang tapusin ang ginagawa nila. "Bakit?" Tanong ko. "Sa tingin mo, matatapos nila 'yun ngayon?" Tanong niya na ang tinutukoy ay a
Andrea "Saan tayo pupunta?" Tanong ko kela Lexa dahil sila ang sumalubong sa akin kanina pagkagising ko. Sabado ngayon at wala kaming pasok, wala din kaming napag-usapan na lakad ngayon kaya ang akala ko ay tahimik ang araw ko. Nagkamali ako sa akala ko dahil nandito sila at sinusundo ako dahil may pupuntahan daw kami. Hindi ko nga lang alam kung saan. "Malalaman mo rin, don't be impatient and wait until we reached our destination." Sagot niya. Binigyan ko siya ng nanunuyang tingin bago sumakay sa kotse na dala nila. May dala pa talaga silang kotse at si Raia daw ang magda-drive. 'Wag lang sana kaming bumangga o mabangga habang siya ang nagmamaneho. Hindi ko pa siya nakakasama sa sasakyan na siya ang driver kaya wala akong tiwala sa kaniya. Ayon din sa kanila ay ito ang unang pagkakataon na magmamaneho si Raia kaya wala pa akong tiw
Nagtungo siya sa rooftop at doon niya inilabas ang sniper na dala niya. 'Yun pala ang laman nang bitbit-bitbit niya. Ang tanong ngayon ay kung sino siya. Malalaman ko rin 'yan. Umalis na ako doon nang makahingi ako nang kopya nang mga footages. Pag-aaralan ko itong muli pag-uwi ko sa bahay. Sa ngayon ay si hagdan muna ang aasikasuhin ko. Sa susunod na kami magtutuos nang kung sinumang taong nasa likod nito. Bumalik ako sa ospital at dumeretso ako sa kwarto ni hagdan. Ang sabi daw nang doktor ay kailangan pa daw nang mahabang pahinga ni hagdan. Marami rin daw ang nawalang dugo dito kaya mas lalo niyang kailangan nang pahinga. Stable naman na daw ang kondisyon niya, ang kailangan nalang ay pahinga at i-monitor ang lagay niya. "Nalaman mo ba kung sino ang culprit?" Tanong ni Alexa sa akin. Umiling ako. "Hindi pa, sa susunod ko pa pag-aaralan ang mga fo
Nagpasalamat muna ang mga pamilya ko bago umalis ang doktor. "Ano bang nangyari?" Nag-aalalang tanong ni papa. Ano nga ba ang nangyari? Inalala ko ang mga nangyari kanina bago ako magising. Pero nawala ako sa konsentrasyon nang makaramdam ako nang gutom. Bakit dito sa ospital ay nagugutom ako? Ang sabi nila ay kahit hindi na daw kumain basta naka dextrous ka. Sinungaling ba sila? "Pwede bang mamaya ko na alalahanin ang nangyari? Nagugutom na ako. Gusto ko nang makakain." Sabi ko. Dali dali namang lumapit si mama sa isang table at kumuha nang pagkain mula sa container na nandoon. "Gutom na gutom ka 'no? Ang haba naman kasi nang tulog mo. Ano kayang napanaginipan mo at nahimbing ka." Saad ni Andrei. "Anong oras na ba?" Tanong ko. Anong oras na ba? Madaling araw na ba? Lumapit sa akin si mama
Andrea Mga sigawan nang tao ang narinig namin mula sa labas nang kwarto. Lahat kami sa loob ay yumuko at nagtago sa lugar kung saan kami maaring magtago. Inalalayan nila ako dahil nga naka dextrous pa ako at kagigising ko lang. Napaka gandang bungad nito sa akin ngayon. Nang matigil ang pagbabaril nang kung sino man sa labas ay dagling tumakbo sila kuya palabas at iniwan kaming dalawa ni Andrei. Hindi maaari na tumunganga ako dito. Tinanggal ko ang dextrous na nakakabit sa aking kamay saka tumakbo palabas. Ang sakit din pala nun. Akala ko ay hindi dahil sa mga pinapanuod ko ay hindi sila nasasaktan. Mga peke talaga at wala man lang kahit kaunting katotohanan ang pinapalabas nila. "Ate!" Tawag sa akin ni Andrei na sumunod din sa paglabas. Tumakbo kami sa hagdanan at doon dumaan dahil kung sa elevator kami sasakay ay kailangan pa nami
Andrea Nang magising ako ay nakita ko sila mama at papa na nakaupo sa sofa at natutulog. Bakit hindi sila umuwi para matulog? Hindi maganda ang posisyon nila para sa pagtulog. Dapat ay humiga sila. Anong oras na ba? Tinignan ko ang oras na telepono ko at 4 am na pala. Umaga na nang magising ako mula sa pagtulog. May nakita akong message mula sa mga kaibigan ko, isang message na nakapagpagaan sa loob ko ang sinend nila sa akin. Halos lahat sila ay iisa lang ang message na gustong sabihin sa akin. Gusto nilang pagaanin ang loob ko at magsabi ako nang problema sa kanila. Natawa ako nang bahagya sa sinabi ni Jake na nagtatampo daw siya. Loko loko talaga. Pasensya na kayo sa mga pangalan nila sa contacts ko. Natripan ko lang 'yan nung mga araw na wala akong magawa. Si Alexa si Ms. Softhearted, si Raia si Sungit. Si Tris
Andrea"Oh, Moonlight. Kamusta?" Bati ni Ash."Ayus naman." Sagot ko.We do a fist bump and hug each other afterwards. Ganito kami magbatian, eh.Siya ang nakaisip ng kalokohan na 'to. Cool daw sabi niya eh alam ko namang tyansing lang siya, tss."Napadalaw ka yata?""Bakit kasi hindi ka pumasok?" Asar na tanong ko.Hindi sana ako pupunta dito sa bahay nila kung pumasok lang siya."Si Blaine kasi. Aalis sila mamaya kasama ang lolo at lola niya. Pupunta daw ng States kaya sinusulit namin ang araw hanggang tanghali." Sagot niya.Aalis din sila Blaine. Sana naman ay hindi ko kasabay sa eroplano 'yon. Baka magkaaway pa kami dahil nagpunta 'ko dito. Ayaw mag eskandalo sa loob ng eroplano."Bakit ka nga napadaan?" Tanong niya pa."Magpapaalam sana ako. Aalis na din kami mamaya,
AndreaAnniversary namin ni hagdan ngayon. Gusto niya na mag-celebrate kami kaya nagpaalam ako sa trabaho ko na hindi ako makakapasok ngayon.Pinagbigyan ko na si hagdan sa gusto niya dahil hindi na namin na ce-celebrate ang monthsary namin dahil busy ako sa trabaho.Pangbawi ko na rin sa kaniya dahil wala akong oras na naibibigay sa kaniya."Hindi ganiyan." Natatawang aniya."Pa'no ba?" Tanong ko.Naglakagay kasi kami ng icing sa cake na binake niya. Bonding na naming dalawa ito kaya imbes na bumili ng cake ay nagbake nalang siya.Ako ang nakatalaga sa decorations kaso hindi naman ako artistic kaya hindi ko alam kung pa'no ba gagawing decor dito."Ganito oh." Kinuha niya sa akin ang icing.Siya na ang naglagay ng icing sa cake dahil hindi ko talaga alam kung pa'no. Hirap ng walang alam sa arts kung 'di ma
AndreaBinabantayan ko si papa habang si mama ay naghahanap daw ng pagkakakitaan. Kailanman ay hindi ko naisip na aabot kami sa puntong 'to na maging si mama ay maghahanap ng trabaho.Masyado na kaming nagigipit. Hindi ko na alam kung pa'no pa kami aahon. Hindi ko na alam kung saan pa ako kukuha ng lakas ngayon.Halos wala na ngang pahinga si mama. Naaawa na ako sa kaniya. Wala akong magawa kung 'di ang maawa nalang.Bakit kasi ganito? Bakit kailangan na umabot sa ganito?Ano bang ginawa ko at pati pamilya ko dinamay nila? Laban ay laban. Bakit kapag natalo sila ay pamilya ko ang pinuntirya nila?"'Pa?" Napatayo ako sa kinauupuan ko dahil bigla nalang nag seizure si papa. "'Pa!""Nurse!" Pagtawag ko sa nurse."Anong nangyayari?" Tanong ng isang bantay."Tumawag kayo ng doctor! Bilis!" Utos ko.
ChanoHiling ni Queen na siya na ang lalaban sa lahat. Ewan nga lang namin kung ano ang nangyari at parang mainit ang ulo niya.Habang nag eensayo siya dito sa gym sa bahay nila Xander ay ang lakas ng pagkakatira niya sa lahat.Lahat ng suntok at sipa niya sa punching bag ay malalakas lahat. Parang may pinaghuhugutan siya ng galit."Ayus lang kaya si Queen?" Tanong ni Xander sa akin."Malay ko ba. May problema yata." Sagot ko.Alam naman namin na may problema talaga siya pero parang nadagdagan pa. Hindi naman kasi siya ganiyan, eh.Ano kayang nangyari sa kaniya at bigla siyang nagkaganiyan? May nangyari kaya kanina sa bahay ng mga Crimson o sa gymnasium?"Baka masira niya 'yung punching bag sa lakas ng pag atake niya." Bulong ni Xander sa akin kaya natawa ako."Kaya mo namang palitan 'yan at sa inyo naman
Andrea"'Ma, kamusta na si papa?" Tanong ko kay mama pagkabalik niya galing ospital.Hindi pa rin kasi nagigising si papa hanggang ngayon at nasa ICU pa rin. Sana nga ay magising na siya ngayon.Wala akong pake sa bills ng ospital ang kailangan ko ay magising si papa. Kahit na gaanong kalaki pa ang bayaran namin."Tulog pa rin, 'nak." Bakas ang lungkot sa boses ni mama habang sinasabi iyon.Hindi ko naman siya masisisi dahil asawa niya iyon. Mas matagal niyang kasama si papa kesa sa amin.Mas nahihirapan si mama kesa sa aming mga anak nila. Alam ko 'yon. Kaya wala akong magawa kung 'di ang yakapin nalang siya."Magiging okay din ang lahat, 'ma."Alam kong tinatatagan lang ni mama ang loob niya para sa amin. Gabi gabi kong naririnig si mama na nanalangin at umiiyak.Na trauma din siya sa nangyari sa kaniya
Alistair"They're here." Blake said looking at the entrance of the gymnasium.Napangiti ako ng makita ang tinutukoy niya. Sila Andrea kasama sila Lexa at Raia."Hi, girsl!" Bati ng teammates ko sa kanila.Kumaway sila Raia at Lexa samantalang si Andrea naman ay ngumiti lang ng bahagya sa kanila."How are you feeling?" I asked."Ayus lang." She replied and smiled at me."Pwedeng akin nalang 'yung isa?" Pabirong sabi ng isa sa mga teammates ko habang nakatingin kay Andrea ng nakangiti.Mabilis kong inilagay si Andrea sa gilid ko saka siya sinamaan ng tingin."Who are you smiling at?" Tanong ko sa kaniya."Syota mo ba 'yan?""Yeah. So get off your from her if you don't want me to take it out from you.""Brutal mo, dre."Nagtawanan lang kami d
AndreaNakapagbayad na sila sa ginawa nila sa pamilya ko. Pero hindi pa rin nawawala ang galit sa puso ko.Hanggang ngayon kasi ay hindi pa nagigising ang papa ko. Comatose pa rin siya at walang kasiguraduhan kung mabubuhay pa siya.Walang kasiguraduhan kung magigising pa ba siya. Walang kasiguraduhan ang lahat.Maaga akong umalis ng bahay namin. Hindi na ako kumain at dumeretso ako sa ospital para bantayan si papa.Nakalabas na din sila mama ng ospital kahapon at pinagpahinga muna namin siya sa bahay.Pagdating ko sa ospital ay dumeretso agad ako sa ICU kung nasa'n si papa."'Pa, gising na. Haba na ng tulog mo, eh. Baka naman gusto mo ng gumising. Uso 'yon pa." Saad ko. Hindi ko na naman tuloy napigilan ang mga luha ko na tumulo.Naaawa ako kay papa dahil hindi na siya humihinga sa sarili niya. Hindi na niya kayang huming
AndrelloDan Antonio. 'Yan ang pangalan ng g*gong sumira ng break ng sasakyan nila mama kaya naaksidente sila at namatay si lola.Sa t'wing naiisip ko si lola ay lalong umiinit ang dugo ko sa lalaking 'yon at nadagdagan ang galit ko.Sa isang warehouse daw naglalagi ang g*gong 'yon ngayon dahil napalayas siya sa bahay nila.Wala daw kasing ibang inatupag kung 'di ang maglakwatcha. Isang lumang warehouse na 'tong pinaglalagian niya. Kaunting panahon nalang siguro ay sira na 'to.As expected ay nandito siya ngayon at naninigarilyo. May alak din sa mesa niya pero walang baso. Tinutungga lang niya ang alak mula sa bote nito."Kamusta, kaibigan?" Saad niya ng mapansin ang presensya ko. "Ano ang maipaglilingkod ko sa iyo?"Tumungga muna siya ng alak at humithit ng sigarilyo bago tumayo at nakangising tumingin sa akin."Bibigyan
Andrea"Kung hayop ako, ano ka pa? Demonyong umahon mula sa impyerno?""'Wag na 'wag mong sasaktan ang pamilya ko kung ayaw mong saktan ko din ang kapatid mo." Mariing banta niya."Sino sa mga kapatid ko ang sasaktan mo?""'Yung bunso mong kapatid.""Ahh..." Kunwaring natatakot na sabi ko saka tumayo sa kina-uupuan ko."Hindi mo magagalaw 'yon dahil galit na galit din siya gaya ko. Wala kayong magagawa sa kaniya dahil mas magaling pa siya kesa sa inyo. At alam mo ba kung bakit hindi sumasagot ang mga co-leaders mo? Dahil ginagawa din niya kung ano ngayon ang ginagawa ko."Nanggigigil siyang tumingin sa 'kin. Matalim niya akong tinignan kaya sinamaan ko siya ng tingin."Dahil sa inyo, namatay ang lola ko. Dahil sa inyo, nanganib ang buhay ng mama at Tita ko. Dahil sa inyo, comatose ang papa ko. Dahil sa inyong mga g*go kayo