Alistair
That girl is really proud of herself. She likes her personality because everyone hates it. That girl was really weird. Who would like that kind of thing?
She should change it because everyone hates it. She shouldn't be proud of it. The same question has been asked to me.
"My intelligence." I answered.
"Why?" The judge asked.
"I won't be fooled by anyone because I have it." I answered.
The judges nodded.
I think they are satisfied on my answer. They are now deciding the winner. I don't care if I win or not.
I'll consider this as one of my experience in my high school life. This is the first time that I did this kind of thing. Modeling, reciting a saying and dancing in front of the crowd.
I didn't even imagine that I'll be able to do this. And I won't do this again. This is tiring and this is just a waste of time.
I will never ever do this again.
Andrea The judges are already deciding who will win. It's finally over and I can rest. The pain of my foot, damn.
Why do you even need to wear something like this? Heels are still needed. Can't I just wear rubber shoes? It's just the same shoe, only the rubber doesn't have heels.
"Good job Andrea." Sandra praised me.
I nodded at her in response.
~ Flashback ~
"What are we going to do? Think about something." Lexa said.
They are all nervous. They thought they were the ones who participated in the pageant, but they weren't. I am the participant not them. They are even more nervous than me.
"Damn that Blaine Cuevas. She never missed any opportunities." Raia said annoyingly.
"Who's that Blaine?" Shan asked.
"A crazy bitch." Raia replied.
I'm sorry Blaine Cuevas if you're the one who did this. Maybe whoever did this forgot that I was Andrea Smith.
They were all staring at me and worried. I mocked them then I got out and went to our van. I picked up a bag pack I had brought then I went back to the dressing room.
I unzipped the zipper and pulled out a night gown that looked like the gown that was torn. I showed it to them and they were all surprised except for my Sandra who was smiling.
"That's my girl." Sandra said smiling at me.
I asked my aunt to sewed this night gown just in case something like this happens. And I wasn't wrong. A damn bitch will actually do this.
~ End of flashback ~
Always remember, BE READY ALWAYS AND DON’T LET IDIOTS RUIN YOUR DAY.
Andrei
They will announce who the winner is. I no longer expect that my sister is one of them. How can a contestant who doesn't know how to smile and always has no emotion on her face win a pageant?
She's also not used to modeling like at real pageants. They will first announce the winner in formal wear, sports wear and talent before who is 3rd place, 2nd runner up and who is Mr. And Ms. Campus.
Each participant went out one by one with their partner. The women are in front on the side and the men are behind them.
Their formation and order is windowing. From the first year to the fourth year are on stage.
"Okay the winner in formal wear is candidate no. 12 and candidate no. 16." The audience applauded as they shouted.
Did my sister really win? Daebak HAHAHA.
[Translation: Daebak - Wow! or Jackpot!]
The man who won in formal wear is from the second year. The two of them approached the emcee and someone hung a sash on them and gave them a certificate.
Papa took a picture of my sister. He's our photographer. Candidate no. 12 is smiling from ear to ear but my sister still has no emotion on her face.
They returned to their place and my sister's face still without emotion.
"The winner in sports wear is candidate no. 8 and candidate no. 16." Emcee said.
My sister won again? Wow! I can't believe this. HAHAHAHA. I thought my sister won't win any award but it looks like she'll gonna get every award.
People applauded again as they shouted. My sister approached the emcee again and accepted another sash and certificate.
Papa was always photographed her. He actually brought a camera to shoot my sister. She is my sister's number 1 fan.
"Candidate no. 16 is carrying every award." An emcee said.
"You're right there partner. She already has two awards." Another emcee said.
My sister doesn't care about what the emcee says. What else do I expect from het?
"The winners of the talent are candidate number ... 1 and candidate no. 16." Al is candidate number 1.
I'm not surprised that they will win because it's a bit difficult ... What they did was really hard. They both approached the emcee and accepted a sash and certificate.
The winner of the pageant will be announced. The two were called to the judge to take them on stage and for them to hang the sash and hand out the award and flowers to the winner.
This is where my sister will definitely not win. I'm sure of it.
"The third runner up is ..." The emcee was still hanging. He turned to the candidates and looked at them one by one.
"Candidate no. 18 and candidate no. 3."
People applauded after the emcee said who would win.
The two winners approached while waving and smiling. The fun they show is incomparable even if they are only 3rd runner up.
I hope my sister is like that too. Even in my dream, my sister wouldn't react that way.
"The second runner up is candidate no ...." The emcee really wants to excite the audience. "Candidate no. 5 and candidate no. 16."
The people applauded again and papa and kuya shouted as well. I never thought my sister would win.
Maybe they just got wet by mistake. How did your sister win? Maybe it's like Miss Universe 2016. Is that 2016? Ahh, I don't know but Pia Wurtzbach is our representative that time.
Ate received the award glass trophy. She already won almost everything but she's still not smiling.
It's not that I don't want my sister to win. I'm just wondering, why with so many people who can win, my sister was chosen. My sister who is not used to modeling and walking is normal.
"We're going to announce our Mr. and Ms. Campus 2020. The Mr. and Ms. Campus 2020 is candidate no ..." "Candidate no. 1 and candidate no. 11."
Al is Mr. Campus. Ms. The campus is also from the 4th year, she's just from a different section.
They look good together. They both have slunt-eyed and their skin color is white.
James Hindi ko alam kung bakit ayaw ni Blaine dito kay Smith eh. Mukhang mabait naman siya na medyo... medyo sira ulo. Medyo lang naman. Ayaw ko na sana na kalabanin si Smith kaso nilakihan ni Blaine 'yung bayad sa 'kin eh. Wala tuloy akong nagawa. Kailangan ko ring kumita ng pera. Nakita namin kung pa'nong tinulungan ni Smith ang isang bata. Marunong din pala 'tong ngumiti tsk. Humanap kami ng magandang tiyempo bago bumaba ng sasakyan. Kinuha ko ang dos por dos na dala ko bago bumaba. Hindi ko kaya kung gagamitan ko lang ng panyong may pampatulog si Smith. Ginawa ko na 'yun dati noong nakaraan pero nakalaban siya. Nakatalikod siya sa 'min habang sumasakay siya sa 'min kaya nagkaroon kami ng pagkakataon upang lapitan siya. Dahan dahan kaming naglakad para hindi siya makahalata. Bumwelo ako bago ihampas sa kaniya ang
Andrei "Nandito na 'ko." Sabay sabay kaming lumapit sa kaniya nung marinig namin siya. "Anak." Tawag sa kaniya ni mama saka siya niyakap. Naguguluhan siya dahil sa biglang pagyakap sa kaniya ni mama pero kahit na ganun ay niyakap din niya ito pabalik. "Bakit?" Takang tanong niya. Humiwalay sa yakap si mama saka siya pinaghahampas sa balikat. Bagay lang sa kaniya 'yun. Halos mamatay matay kami sa pag-aalala dito. "Ahh ahh ahh 'ma, sandali." Daing niya. Pilit niyang sinasangga ang mga palo ni mama pero hindi niya magawa. Nag-iingat kasi siya dahil baka masaktan niya ito. "Bata ka. Kung sa'n sa'n ka nagpupupunta. Hindi ka man lang nagpapaalam." Saad ni mama habang patuloy na hinahampas si ate. "'Ma, tama na." Inawat na ni kuya Andrew si mama kasi hindi titigil 'yan
Andrea Hindi naman makatingin sa akin ang hagdan. "Why did you lose your consciousness? Tanong ni Raia. Tingnan ko siya saglit saka ibinalik ang tingin ko kay hagdan. "Bakit nga ba Crimson?" Hindi pa rin siya makatingin sa 'kin hanggang ngayon. Nilipat sa kaniya ng nga kasama namin ang paningin nila. "I lose my control on myself, that's why. It's an accident." Sagot niya. Puro excuse na naman siya. Aigoo cham. "Aksidente nga bro. Ang tanong namin, bakit siya nawalan ng malay?" Atat na tata ng tanong ni Tristan. "I...I push her and her head bumped into the door." Napabuntong hininga nalang silang lahat. "Buti nabuhay ka pa." Ani Jake. Tahimik si Alistair sa buong oras ng break time namin. Guilty pa rin yata siya hanggang ngayon. Sabay
Andrea Pagkatapos ng klase ay nagpalit ako ng damit at dumeretso sa restaurant. Para malibang ako at hindi na mag-isip ng kung ano ano. Nagta-trabaho na din dito si James. Tinanggap niya ang alok kong trabaho sa kaniya at natutuwa sila mama dito dahil masyado daw masipag. Maging ang mga katrabaho niya ay natutuwa sa kaniya dahil may katulong na daw sila. Naglilinis din daw ito sa kusina kapag tapos na siya sa trabaho niya. All around siya. Lahat ng trabaho sa restaurant ginagawa niya pwera lang s pagluluto. Hindi naman karamihan ang customer kaya nakakapagpahinga kami kahit papaano. "Kamusta dito?" Tanong ko kay James. Magkasama kaming nakaupo sa isang bakanteng table ngayon. "Ayus, nag-eenjoy ako." Sagot niya. Salamat kung ganun. "Hindi ka nahihirapan?" "Hindi sisiw lang 'to. Mahilig ako magluto
Andrea Isang himala ang nangyari ngayong araw. Nauna ako kela Tristan sa table namin sa cafeteria. Ilang minuto na rin kami dito nila Lexa pero wala pa rin sila. "Andrea, are you free this holiday?" Tanong ni Raia. "Ewan ko." Sagot ko. Hindi ko alam kung may gagawin ba ako dahil madalas na may hindi inaasahang plano sila mama. "Andrea, what if Alistair likes you?" Biglang tanong ni Lexa. "Wala 'kong pake." Sagot ko. Kung mangyari man 'yun ay wala akong pake. "Aren't you going to like him back?" Tanong ni Lexa. "Wala akong oras sa mga ganiyang bagay. Naniniwala ako sa sinabi ni suga na if you're inlove at you're young age, it's fake love." Hindi pa rin naman sumasagi sa isip ko ang mga ganiyang bagay. "You're so mean!" Sigaw ni Raia sa akin. Si Lexa naman ay anim
Jake Takte! Sabi na at dapat na sinundan ko si Crimson kanina eh. Pinagalit niya siguro si pikon kaya hinampas nito ang lamesa. Loko loko kasi 'tong si Crimson eh. Alam niyang pikon 'yon pinagalit pa niya. Ang ending suspended si pikon. Hindi pa naman ako mahilig mag take down notes pero dahil nga sa 'kin umaasa si pikon eh wala akong magagawa. "Kuya Andrew, bakit?" Lumapit sa amin si kuya Andrew at nag-aalala. "Hindi. Umuwi na siya dahil suspended siya." Sagot ko. "Wala siya sa bahay." "What?" Sabay na tanong ni Raia at Alexa. Bakit wala sa bahay nila si pikon? "Baka nasa restaurant niyo?" Pagbabakasakali ni Blake. "Wala siya do'n dahil sarado 'yon. Nasa hospital sila mama." "Bakit nasa hospital sila tita? Ano nangyari?" Tanong ni Tristan. "May bumugbog kay And
Andrea "May balak ka bang pumatay?" Tanong ni kuya Andrew na may bahid ng galit. "Meron, kung hindi agad magigising si Andrei." Sagot ko. Mapapatay ko talaga sila kapag hindi agad nagising ang kapatid ko. "'Wag mong balewalain ang babala ko sa 'yo, Andrea." Wika ni kuya Andrello na may bahid ng pagbabanta ang boses. Hindi mo ako matatakot ngayon dahil puro galit lang ang nararamdaman ko. Galit para sa mga g*gong gumawa nito sa kapatid ko. Araw na upang maningil. Isang linggo na ang nakakalipas pero hindi pa rin nagigising si Andrei. Tapos na ang palugit na binigay ko sa kanila. Maaga 'kong umalis sa bahay namin dahil ayokong masaktan ang pamilya ko dahil sa pagpigil sa 'kin. Sa ospital natutulog sila mama dahil binabantayan nila si Andrei kaya sila kuya lang ang kasama ko ngayon dito sa bahay. Wala akong pasok dahil suspended ako kaya may oras ako p
Andrea "Turuan mo 'ko ng martial arts ate, para maipagtanggol ko sarili ko." Sabi ni Andrei. Kaming dalawa lang ang nandito sa hospital room niya dahil pinauwi ko muna sila mama para makapagpahinga ng ayus. "Sige, 'pag galing ka na." 'Yun din naman ang balak ko. Malaki na rin naman siya at hindi na siya bata. Dapat na niyang protektahan ang sarili niya. "Nakilala mo ba kung sino ang bumugbog sa 'kin?" Tanong niya. Umupo ako sa tabi niya sa kama pagkatapos ko siyang ipagbalat ng pongkan. "Oo." Maikli kong tugon. "Pwede mo bang sabihin sa 'kin kung sino 'yun pagkatapos mo akong turuan? Para makaganti man lang ako." "Alam mo namang masama ang gumanti, hindi ba? 'Yun ang turo sa atin nila mama." "Pero ikaw gumaganti ka." Nakanguso nitong sabi. "Hindi pagganti ang ginawa ko sa kanila
Andrea"Oh, Moonlight. Kamusta?" Bati ni Ash."Ayus naman." Sagot ko.We do a fist bump and hug each other afterwards. Ganito kami magbatian, eh.Siya ang nakaisip ng kalokohan na 'to. Cool daw sabi niya eh alam ko namang tyansing lang siya, tss."Napadalaw ka yata?""Bakit kasi hindi ka pumasok?" Asar na tanong ko.Hindi sana ako pupunta dito sa bahay nila kung pumasok lang siya."Si Blaine kasi. Aalis sila mamaya kasama ang lolo at lola niya. Pupunta daw ng States kaya sinusulit namin ang araw hanggang tanghali." Sagot niya.Aalis din sila Blaine. Sana naman ay hindi ko kasabay sa eroplano 'yon. Baka magkaaway pa kami dahil nagpunta 'ko dito. Ayaw mag eskandalo sa loob ng eroplano."Bakit ka nga napadaan?" Tanong niya pa."Magpapaalam sana ako. Aalis na din kami mamaya,
AndreaAnniversary namin ni hagdan ngayon. Gusto niya na mag-celebrate kami kaya nagpaalam ako sa trabaho ko na hindi ako makakapasok ngayon.Pinagbigyan ko na si hagdan sa gusto niya dahil hindi na namin na ce-celebrate ang monthsary namin dahil busy ako sa trabaho.Pangbawi ko na rin sa kaniya dahil wala akong oras na naibibigay sa kaniya."Hindi ganiyan." Natatawang aniya."Pa'no ba?" Tanong ko.Naglakagay kasi kami ng icing sa cake na binake niya. Bonding na naming dalawa ito kaya imbes na bumili ng cake ay nagbake nalang siya.Ako ang nakatalaga sa decorations kaso hindi naman ako artistic kaya hindi ko alam kung pa'no ba gagawing decor dito."Ganito oh." Kinuha niya sa akin ang icing.Siya na ang naglagay ng icing sa cake dahil hindi ko talaga alam kung pa'no. Hirap ng walang alam sa arts kung 'di ma
AndreaBinabantayan ko si papa habang si mama ay naghahanap daw ng pagkakakitaan. Kailanman ay hindi ko naisip na aabot kami sa puntong 'to na maging si mama ay maghahanap ng trabaho.Masyado na kaming nagigipit. Hindi ko na alam kung pa'no pa kami aahon. Hindi ko na alam kung saan pa ako kukuha ng lakas ngayon.Halos wala na ngang pahinga si mama. Naaawa na ako sa kaniya. Wala akong magawa kung 'di ang maawa nalang.Bakit kasi ganito? Bakit kailangan na umabot sa ganito?Ano bang ginawa ko at pati pamilya ko dinamay nila? Laban ay laban. Bakit kapag natalo sila ay pamilya ko ang pinuntirya nila?"'Pa?" Napatayo ako sa kinauupuan ko dahil bigla nalang nag seizure si papa. "'Pa!""Nurse!" Pagtawag ko sa nurse."Anong nangyayari?" Tanong ng isang bantay."Tumawag kayo ng doctor! Bilis!" Utos ko.
ChanoHiling ni Queen na siya na ang lalaban sa lahat. Ewan nga lang namin kung ano ang nangyari at parang mainit ang ulo niya.Habang nag eensayo siya dito sa gym sa bahay nila Xander ay ang lakas ng pagkakatira niya sa lahat.Lahat ng suntok at sipa niya sa punching bag ay malalakas lahat. Parang may pinaghuhugutan siya ng galit."Ayus lang kaya si Queen?" Tanong ni Xander sa akin."Malay ko ba. May problema yata." Sagot ko.Alam naman namin na may problema talaga siya pero parang nadagdagan pa. Hindi naman kasi siya ganiyan, eh.Ano kayang nangyari sa kaniya at bigla siyang nagkaganiyan? May nangyari kaya kanina sa bahay ng mga Crimson o sa gymnasium?"Baka masira niya 'yung punching bag sa lakas ng pag atake niya." Bulong ni Xander sa akin kaya natawa ako."Kaya mo namang palitan 'yan at sa inyo naman
Andrea"'Ma, kamusta na si papa?" Tanong ko kay mama pagkabalik niya galing ospital.Hindi pa rin kasi nagigising si papa hanggang ngayon at nasa ICU pa rin. Sana nga ay magising na siya ngayon.Wala akong pake sa bills ng ospital ang kailangan ko ay magising si papa. Kahit na gaanong kalaki pa ang bayaran namin."Tulog pa rin, 'nak." Bakas ang lungkot sa boses ni mama habang sinasabi iyon.Hindi ko naman siya masisisi dahil asawa niya iyon. Mas matagal niyang kasama si papa kesa sa amin.Mas nahihirapan si mama kesa sa aming mga anak nila. Alam ko 'yon. Kaya wala akong magawa kung 'di ang yakapin nalang siya."Magiging okay din ang lahat, 'ma."Alam kong tinatatagan lang ni mama ang loob niya para sa amin. Gabi gabi kong naririnig si mama na nanalangin at umiiyak.Na trauma din siya sa nangyari sa kaniya
Alistair"They're here." Blake said looking at the entrance of the gymnasium.Napangiti ako ng makita ang tinutukoy niya. Sila Andrea kasama sila Lexa at Raia."Hi, girsl!" Bati ng teammates ko sa kanila.Kumaway sila Raia at Lexa samantalang si Andrea naman ay ngumiti lang ng bahagya sa kanila."How are you feeling?" I asked."Ayus lang." She replied and smiled at me."Pwedeng akin nalang 'yung isa?" Pabirong sabi ng isa sa mga teammates ko habang nakatingin kay Andrea ng nakangiti.Mabilis kong inilagay si Andrea sa gilid ko saka siya sinamaan ng tingin."Who are you smiling at?" Tanong ko sa kaniya."Syota mo ba 'yan?""Yeah. So get off your from her if you don't want me to take it out from you.""Brutal mo, dre."Nagtawanan lang kami d
AndreaNakapagbayad na sila sa ginawa nila sa pamilya ko. Pero hindi pa rin nawawala ang galit sa puso ko.Hanggang ngayon kasi ay hindi pa nagigising ang papa ko. Comatose pa rin siya at walang kasiguraduhan kung mabubuhay pa siya.Walang kasiguraduhan kung magigising pa ba siya. Walang kasiguraduhan ang lahat.Maaga akong umalis ng bahay namin. Hindi na ako kumain at dumeretso ako sa ospital para bantayan si papa.Nakalabas na din sila mama ng ospital kahapon at pinagpahinga muna namin siya sa bahay.Pagdating ko sa ospital ay dumeretso agad ako sa ICU kung nasa'n si papa."'Pa, gising na. Haba na ng tulog mo, eh. Baka naman gusto mo ng gumising. Uso 'yon pa." Saad ko. Hindi ko na naman tuloy napigilan ang mga luha ko na tumulo.Naaawa ako kay papa dahil hindi na siya humihinga sa sarili niya. Hindi na niya kayang huming
AndrelloDan Antonio. 'Yan ang pangalan ng g*gong sumira ng break ng sasakyan nila mama kaya naaksidente sila at namatay si lola.Sa t'wing naiisip ko si lola ay lalong umiinit ang dugo ko sa lalaking 'yon at nadagdagan ang galit ko.Sa isang warehouse daw naglalagi ang g*gong 'yon ngayon dahil napalayas siya sa bahay nila.Wala daw kasing ibang inatupag kung 'di ang maglakwatcha. Isang lumang warehouse na 'tong pinaglalagian niya. Kaunting panahon nalang siguro ay sira na 'to.As expected ay nandito siya ngayon at naninigarilyo. May alak din sa mesa niya pero walang baso. Tinutungga lang niya ang alak mula sa bote nito."Kamusta, kaibigan?" Saad niya ng mapansin ang presensya ko. "Ano ang maipaglilingkod ko sa iyo?"Tumungga muna siya ng alak at humithit ng sigarilyo bago tumayo at nakangising tumingin sa akin."Bibigyan
Andrea"Kung hayop ako, ano ka pa? Demonyong umahon mula sa impyerno?""'Wag na 'wag mong sasaktan ang pamilya ko kung ayaw mong saktan ko din ang kapatid mo." Mariing banta niya."Sino sa mga kapatid ko ang sasaktan mo?""'Yung bunso mong kapatid.""Ahh..." Kunwaring natatakot na sabi ko saka tumayo sa kina-uupuan ko."Hindi mo magagalaw 'yon dahil galit na galit din siya gaya ko. Wala kayong magagawa sa kaniya dahil mas magaling pa siya kesa sa inyo. At alam mo ba kung bakit hindi sumasagot ang mga co-leaders mo? Dahil ginagawa din niya kung ano ngayon ang ginagawa ko."Nanggigigil siyang tumingin sa 'kin. Matalim niya akong tinignan kaya sinamaan ko siya ng tingin."Dahil sa inyo, namatay ang lola ko. Dahil sa inyo, nanganib ang buhay ng mama at Tita ko. Dahil sa inyo, comatose ang papa ko. Dahil sa inyong mga g*go kayo