843RD POV “Itaas mo ang iyong mga kamay!” Napakunot ang noo ni Dylan dahil sa maliit na boses na kanyang narinig. Nang lingunin niya ito ay isang maliit na bata ang nasa likuran niya. “Matigas talaga ang ulo mo ha!” Galit na wika nito habang binaril si Dylan sa water gun na kanyang dala. “Damn it! Ibaba mo ‘yan!” Sigaw ni Dylan habang kinuha ang laruan na baril ng bata. Malakas na umiyak ang bata, kaya mabilis na tinakpan niya ang bibig nito. “Fvck! Sigaw niya ng mawala sa paningin niya si Anna. “Saan ka ba galing ha?” Tanong niya sa Bata ng tumahan na ito sa pag-iyak. Hindi niya rin napigilan ang sarili niya na titigan ito, dahil para siyang may kakaibang nararamdaman sa bata. “Bakit ayaw mo akong sagutin? At bakit nakakunot lang ‘yang noo mo?” Tanong niyang muli habang tahimik pa rin itong nakatitig sa kanya. “Paano kita ma-ihahatid sa inyo kung ayaw mong magsalita?”“Gusto ko laruan.” Napakunot ang noo ni Dylan dahil sa narinig niya, dahil iba ang sagot ng bata sa kanya.
853RD POV “Fine, hindi ka muna namin i-uuwi.” Napalingon si Dylan kay Recca, dahil sa sinabi nito sa kanya. “Hindi pwede, kailangan kung masundan si Anna. Siya lang ang susi para makita ko si Aira!” Galit na wika ni Dylan sa kanya, dahil habang pinagmasdan niya ang bata kanina ay malakas ang pakiramdam niya na makita niya si Aira. “Pero Dude, hindi naman natin siya pwedeng dalhin pabalik sa Manila.” “Alam ko, kaya kailangan natin pumunta sa isang police station para roon natin siya iwan.” “Iwan? Bakit niyo ko iwan? Gusto niyo sombong kayo guard namin? Lagot kayo.. Marami sila baril.” Napapikit si Dylan sa mga mata niya dahil sa sinabi ng bata sa kanya. Nang makalabas sila sa coffee shop ay agad na ibinaba ni Dylan ang bata. Pero hindi niya inaasahan na bigla itong tatakbo. “Fvck!” Sigaw niya habang nakita itong sumakay sa elevator paakyat muli sa mall. Mabilis na sinundan nila ang bata, habang tuwang-tuwa ito sa pagtakbo na ginawa ni Dylan. Mabilis na tumakbo ulit ang bata at
863RD POV “Fvck! Ano ‘yon?” Mabilis na yumuko si Dylan at Recca ng makarinig sila ng putok ng baril. Agad naman silang pinapa-libutan ng kanilang mga bodyguard. “Sh!t! Nasa'n sila?” Sigaw ni Dylan dahil hindi na nito makita si Anna at ang bata kanina.“Dude! Nakita mo ba sila?” Tanong niya kay Recca, habang mabilis silang hinila ng kanilang mga tauhan, dahil sa narinig nilang sunod-sunod na putok ng baril. “Hindi ko sila nakita Dude!” “Sh!t! Balikan niyo sila! Baka anong mangyari sa kanila!” Sigaw ni Dylan habang nasa loob na sila ng kotse. Hindi siya mapakali habang iniisip pa rin ang dalawang babae kanina. Hindi niya malaman kung sino ro’n si Anna at Aira. “Hindi talaga ako makapaniwala na buhay nga siya Dude.” “Sinabi ko na sa ‘yo, magaling siya sa lahat, kaya alam ko na buhay pa siya.” “Pero nakita ng dalawang mga mata natin ‘di ba? Wala na talaga siyang buhay nun, kaya nakapagtataka talaga Dude.” Wika ni Recca, habang natigilan siya at mabilis na pinigilan si Dylan sa ta
873RD POV “Sino kayo?” Galit na sigaw ni Dylan, habang hawak ng mga lalaki si Recca. “Kami dapat ang magtanong sa inyo niyan?” Galit na wika ng isang lalaki hawak hindi pa rin nito binitawan si Recca. “May hinahanap kami.” “Hinahanap? Bakit sa gubat kayo naghahanap?” Napakunot ang noo ni Dylan dahil sa sinabi ng lalaki sa kanya. Alam niya na hindi gubat ang nakita niya kanina, at parang ginamit lang nila na pan-linlang ang mga naglalakihang mga puno. “‘Wag kayong mag-alala aalis na kami sa lugar na ‘to, kaya pakawalan niyo na ang kasama ko.” Napakunot ang noo ni Dylan ng marinig ang malakas na halakhak ng isang lalaki. “Ano kami tanga? Bakit namin kayo papakasalan? Eh kung magsumbong kayo sa mga police?” “Hindi kami ganun isa pa, kaya ko kayong bayaran pakawalan niyo lang ang kasama ko.” Nag-titinginan ang mga lalaki dahil sa narinig nila mula kay Dylan. “M-magkano naman ang ibabayad niyo?” “Kahit magkano pa ang gusto niyo.” Sagot ni Dylan kaya nagkatinginan sila. “Baka hi
883RD POV “M-Mia..” Sambit ni Dylan kaya nilingon siya ni Recca. “Fvck!” Malakas na sigaw ni Recca ng makita ang mga lalaki kanina na isa-isang bumagsak. “Lumabas na kayo.” Muling narinig nila, kaya sa takot na naramdaman ni Recca ay hinila niya si Dylan palabas sa tinataguan nila, dahil alam niya na mamatay sila kung hindi sila lalabas. “‘W-wag niyo kaming saktan! Sumama lang naman kami sa kanila! Pero hindi nila kami kasamahan!” “Shut up!” Inis na nilingon ni Recca si Dylan, dahil sa sinabi nito sa kanya. “Ikaw ang manahimik Dude, hindi ka ba natatakot sa kanil-.” “Ilabas mo si Aira Mia!” Malakas na sigaw ni Dylan kaya namilog ang mga mata ni Recca. “Dude! Ano ba ‘yang pinagsasabi mo?” “Alam kung nandito lang sila, kaya ilabas mo sila!” Muling wika niya habang wala na silang narinig. “K-kilala mo talaga ‘yon Dude?” “Oo, boses ‘yon ni Mia.” Galit na wika ni Dylan. “Sadyang matapang ka talaga.” Napatingin sila sa babaeng lumabas habang nailing ito sa kanila. “Anna!” Mabi
893RD POV WARNING MATURED CONTEXT!!“Bakit hindi mo sinabi sa akin na buhay ang kakambal mo?” Wika ni Recca matapos silang makapasok sa isang kwarto. “Bakit ko naman sasabihin sa ‘yo?” “Tsk, akala ko ba isa ako sa mga taong pinagkatiwalaan mo?” “Isa nga sana, pero tingnan mo nga ‘yong ginagawa mo?” “Bakit? Ano bang ginagawa ko sa ‘yo?” “Bakit mo ako sinusundan?” “Si Dylan ang may gusto nun.” “Tapos sumunod ka naman?” “Alam mong wala akong magawa!” “Manahimik ka nga!” “Alam mo, napapansin ko, nahawa ka na talaga sa ugali ng kambal mo.” “Anong nahawa?” “Bakit kasi kapag kaharap mo ang ibang tao lalo na si Dylan ang bait mo? Pero pag sa akin nagbago ka? Hindi na Ikaw ‘yong dati na laging nakangiti sa akin? Dahil lagi ka nang galit?” “Sino ba kasi sa palagay mo ang matutuwa sa ginawa niyo? Alam mo bang muntik na kaming mapasok dito ng mga masasamang tao, dahil sa kagagawan niyo” “Sa tingin mo papayag ako na may gagawin sila sa inyo? Lalo na sa ‘yo?” “Alam mo, puro ka nama
903RD POV Taka na napangin si Dylan kay Recca, habang may malawak itong ngiti. “Anong meron?” Tanong sa kanya ni Dylan habang hindi naiwasan na magulat ni Dylan dahil sa pagyakap ni Recca sa kanya. “Bitawan mo nga ako! Nababakla ka na ba?” Inis na tanong niya rito matapos niya itong itulak. “Magsalita ka nga? Bakit ba, ngiti ka lang d’yan ng ngiti?” “Wala Dude, sobrang saya ko lang ngayon.” Kunot noo siyang tinitigan ni Dylan, dahil sa kanyang sinabi. “Teka lang, aalis ka ba?” “Ipasyal ko ang mga bata.” Sagot ni Dylan sa kanya. “Mabuti at nagkaayos na kayo ni Aira.” “Ayaw niya pa rin na sumama sa akin pabalik.” “Bakit daw?” “Hindi ko alam.” “Anong balak mo?” “Balak kung tumira na rin dito kasama sila.” “Paano naman ang negosyo ng pamilya mo?” “Nando’n naman si Daddy at ikaw, alam ko naman na maasahan kita.” “Iba pa rin kapag ikaw ang nando'n, at sa tingin mo ba papayag ang mga magulang mo, na basta ka nalang mawala sa paningin nila?” “Hayaan mong ako na ang magsasabi
913RD POV “Anong nakakatawa?” Taka na tanong ni Dylan sa kanya. “Hindi mo pa nga talaga sila kilala Dylan.” Iling na wika ni Aira at inutusan ang driver na patakbuhin na ang kotse. “Mommy! Ito gusto namin ‘to lahat!” Tuwang wika ng dalawa Kay Anna, kaya nailing si Aira, lahat kasi ng gusto nila ay binibili ni Anna, kaya sa kanya sila nagsasabi. “Lahat ng gusto niyo mga anak, bibilhin natin, kung gusto niyo pa, pati itong mall.” Wika ni Dylan kaya malakas na napasigaw ang dalawa. “Sira ka talaga.” Ngiting wika ni Aira sa kanya. “Bakit? Nakalimutan mo na ba, na lahat ng gusto mo rati binili ko?” Napangiti si Aira dahil sa sinabi ni Dylan. Habang napatingin si Dylan sa mga anak niya na kasama ni Anna at Recca. “Alam mo, ganun talaga ako minsan Dylan, gusto kung bilhin lahat ng mga gusto ko. Pero ang nakakalungkot, dahil minsan ayaw nila akong pagbigyan, lalo na kapag ayaw nila sa gusto ko.” Malungkot na wika ni Aira. “Alam mo bang binibilhan ako ng mga anak natin ng laruan?” Nap
2213RD POV “Kumain ka.” Wika niya, pero umiling lang ito, at muli na naman na umiyak. “Sh!t! Ano ba kasi ang gusto mo?” Tanong niya, habang hindi pa rin ito tumigil. Kinuha niya ang phone niya, dahil hindi niya alam kung ano ang gagawin. Hindi na kasi ito tumigil sa kakaiyak simula kanina. “Nasa bahay ba kayo?” Tanong niya kay Rey, matapos nitong sagutin ang kanyang tawag. “Oo, bakit?” “Pwede bang puntahan niyo muna si Rafael, kanina pa kasi umiyak.” Nag-alala na wika niya. “Sige, hintayin mo nalang kami.” Wika ni Reymart, at agad na binaba ang kanyang phone. Binuhat niya ulit si Rafael, habang patuloy pa rin ito na umiyak. Namamaga na rin ang mga mata, nito dahil hindi pa rin ito tumigil. “Ano ba kasi ang gusto mo? Bakit hindi ka sumasagot?” Tanong niya, dahil naninibago talaga siya sa kanyang anak. Lalo na at marunong naman itong magsalita. “Ano bang nangyari?” Nag-alala na tanong ni April. Pero lalo pang umiyak si Rafael, kaya lalo pang nagtataka si Reymart.Napakunot nam
2203RD POV Sa paglipas ng ilang taon ay hindi maiwasan ni Judith na mainis kay Reymart, dahil nakatuon lamang ang atensyon nito sa anak niya. Pakiramdam niya, ay parang naba-balewala na rin siya rito.“Hi!” Bati niya kay Reymart. Matapos siyang makapasok sa opisina nito. Rito na rin siya nagtatrabaho bilang Isa sa mga head ng HR. Nang mag-angat ng kanyang mukha si Reymart, ay agad itong ngumiti sa kanya. “May dala akong pagkain, kumain ka muna.” Wika nito at habang kinuha ang mga pagkain na dala niya. “Halika na. Kumain na tayo.” Yaya sa kanya ni Judith. Tumayo naman si Reymart at lumapit sa kanya. “Nasa’n pala si Rafael?” Tanong nito, habang umupo sa tabi niya. “Sumama kay Mommy, may pupuntahan daw sila.” Sagot ni Reymart sa kanya habang nag-umpisa na itong kumain. “Ganun ba, alam mo Reymart, siguro panahon na para bigyan mo ng buong pamilya ang si Rafael.” Wika niya kaya natigilan si Reymart. “Lumalaki na kasi siya, kaya kailangan niya rin ng kalinga ng isang ina.” “‘Wag ka
2193RD POV “Ano ‘to?” Kunot-noo na tanong ni Reymart sa secretary niya. “Need niyo pong pirmahan ‘yan Sir.” Sagot nito sa kanya, kaya kinuha niya ito at tiningnan. Napakunot lalo ang kanyang noo, dahil sa nakita niya. “Divorce paper? Ni wala pa nga kaming isang buwan, tapos…” “Madali lang po ‘yan kay Ma'am Diana, Sir Reymart. Alam niyo pong isa rin ang pamilya nila, sa mayayaman sa buong mundo.” Wika nito, kaya masama niya itong tiningnan. “Alam ko ‘yon, kaya lumabas kana.” Inis na wika niya rito. Nang makalabas ang secretary niya, ay pinunit niya ang divorce paper na nasa kanyang mga kamay.“Hinding-hindi ka makakawala sa akin Diana!” Inis na wika niya habang binato ang papel na kanyang pinunit. ***“Nasa'n si Diana?” Tanong niya sa mga katulong nila. “Umalis po Sir.” “Umalis? Saan pumunta?” Tanong niya rito. “Ang sabi po ni Ma'am, hindi na raw po siya babalik dito.” Napakunot ang noo niya, at naalala ang sinabi ng katulong sa kanya, noong binigay nito ang susi. Ang akala
218 3RD POV “Kanina pa kita hinihintay.” Ngiting wika ni Diana. Habang naka-kunot ang noo ni Reymart. “Pasensya kana. Medyo traffic kasi.” Sagot nito sa kanya. “Sino pala siya Diana? Bakit hindi mo siya ipapakilala sa amin?” Wika ni Judith, kaya nilingon siya ni Diana. “Si Rodel, Rodel si Judith, best friend ko at si R-Reyamrt. Boyfriend niya.” Wika ni Diana, habang hindi tumingin kay Reymart. “Hoy! Ano ka ba naman Diana, hindi pa kami ni Reymart.” Ngiting wika ni Judith. Nagulat naman si Diana, dahil sa sinabi niya. Medyo naguguluhan kasi ito kay Judith, dahil ang sinabi nito sa kanya, ay nagkabalikan na sila ni Reymart. “Kumusta Mr. Johnson.” Wika ni Rodel, habang nilahad ang kamay nito kay Reymart. Kinuha naman niya ito. “Maupo na muna tayo.” Ngiting wika ni Judith. Habang nasa upuan ay hindi napigilan ni Reymart ang mainis dahil panay ang bulungan ni Judith at Rodel sa harapan niya. Hindi niya rin maintindihan ang sarili niya, kung bakit bigla nalang siyang nakaramdam ng
2173RD POV “Gising kana pala?” Wika ni Reymart, habang hindi tumingin si Diana sa kanya. “Nandamay ka pa talaga ng tao, para sa kalokohan mo?” Napatingin siya kay Reymart, dahil sa sinabi nito. “Ano ba ‘yang pinagsasabi mo?” Inis na tanong niya rito. “Anong napala mo sa pag-inom?” Muling tanong nito, habang hindi sinagot ang tanong niya kanina. “Wala kang pakialam.” Sagot niya, habang kumuha ng tubig at uminom. Matapos niyang uminom ay muli na siyang tinalikuran ni Diana. “Sa'n ka pupunta?” Inis na tanong ni Reymart. Nilingon siya ni Diana, at napahinga ng malalim.“Ito naman ang gusto mo ‘diba? Ang hindi ako makita.” Sagot niya at tinalikuran siya. Inis na napatingin sa kanya, si Reymart, dahil sa ginawa nitong pagtalikod sa kanya. Isa pang kinaiinisan niya rito ay hindi man lang nito naalala ang nangyari kagabi. “Ihanda mo ang sasakyan.” Utos niya sa kanyang tauhan. Habang tumayo, dahil kailangan pa niyang puntahan ang bar, bago siya pumunta sa kanyang opisina. Isa pa nan
216WARNING MATURED CONTEXT!!!SPG3RD POV “Ibaba mo siya.” Wika ni Reymart, habang nakatingin sa lalaki. Buhat nito si Diana, at papasok na sana ito sa isang VIP room. “Bakit ko naman gagawin ‘yon?” Galit na tanong nito sa kanya. “Sundin mo nalang ang sinabi ko kung ayaw mong masaktan.” Madiin na wika ni Reymart. Napangiti ang lalaki sa kanya, habang insulto siyang tiningnan. “Maghanap ka ng sarili mong babae. Hindi mo ba alam, na pinaghirapan kung kunin ang babaeng ‘to?” Napakuyom si Reymart, sa kamao niya dahil sa sinabi nito. Nilingon naman ni Reymart, ang kanyang mga tauhan at suminyas ito. “Teka lang! Sino ba kayo?” Gulat na tumingin ang lalaki sa mga tauhan ni Reymart, dahil pinalibutan siya nito. “Ibaba mo na siya, kung ayaw mong masaktan.” Muling wika ni Reymart, kaya agad na binaba ng lalaki si Diana, at mabilis itong tumakbo. “Dalhin mo siya sa loob.” Utos niya sa isang tauhan niya. Matapos mailagay ng tauhan niya si Diana sa loob ng VIP room, ay lumabas na ito.
2153RD POV “Bakit hindi mo sinabi sa akin na lumipat ka rito?” Tanong nito ni Reymart, habang wala siyang pakialam dito. “Hindi mo ba ako naririnig?” Galit na wika nito habang hinawakan ang kanyang braso. “Wala ka namang pakialam kung lumipat ako ‘diba?” “May pakialam ako dahil asawa kita!” Natawa si Diana, dahil sa sinabi ni Reymart. “Asawa? Ni hindi mo nga ako itinuturing na asawa!” “Paano kita ituturing na asawa? Alam mong pinakasalan lang kita, dahil sa utang na loob!” “Kung ganun, dapat maghiwalay na tayo.” Bahagyang nagulat si Reymart, dahil sa sinabi ni Diana. “Sa tingin mo ganun lang kadali ‘yon?” Kunot-noo na tanong ni Reymart sa kanya. “Nauntog ba ‘yang ulo mo?” Tanong nito habang hindi siya sumagot kay Reymart. “Sa bagay si Rey naman talaga ang gusto mo at hindi ako ‘diba? Kaya ka siguro nagkaganyan.” “Ayaw mo pa nun, maging malaya na kayo ni Judith?” Lalong napakunot ang noo ni Reymart, dahil sa kanyang narinig. “Nagseselos kaba sa kanya?” Natatawa na tanong n
2143RD POV “Diana.” Ngiting wika ni Judith at niyakap siya. Hilaw siyang napangiti rito habang tumingin siya kay Reymart. “Bakit kayo magkasama?” Tanong niya habang ang kanyang mga mata ay nanatili kay Reymart. “Niyaya niya ako rito.” Tuwang wika ni Judith. Habang napakuyom ang kamao niya. “Ganun ba, mabuti ka pa.” Inis na napatingin si Reymart sa kanya, dahil sa kanyang sinabi. “Ako ba hindi niyo yayain?” Muling wika niya, kaya napatingin si Judith kay Reymart. Namilog naman ang mga mata ni Diana, nang Nakita na pinulupot nito ang kanyang isang kamay sa braso ng asawa niya. “Pwede bang isama natin si Diana?” Ngiting tanong nito, habang nakangiti rin sa kanya si Reymart. “‘Wag na, baka busy siya.” Sagot nito habang tumingin sa kanya. “Sa sunod ka nalang sumama Diana ha, susulitin muna namin ang araw na ito.” Bulong nito sa kanya at agad na silang nagpa-alam. Gustong-gusto ni Diana ang sumigaw dahil sa galit. Pero hindi niya ito ginawa, at hinayaan nalang ang kanyang mga luha
2133RD POV “Hindi na naman maipinta ‘yang mukha mo Reymart.” Wika ni Anna sa anak niya, habang nasa hapag na sila ng kainan. “Pwede ba, hayaan mo nalang ‘yang anak natin. Alam mo naman ang ugali niya.” Wika ni Recca, kaya masama niya itong tiningnan. “Hindi pwede ‘yang ginagawa niya Recca. Alam mong may asawa na siya.” “Mommy, ayos lang po ako, wala naman po siyang ginawa na masama sa akin.” Napatingin si Reymart sa kanya, dahil sa kanyang sinabi. Matapos silang kumain ay agad ng umalis si Reymart. Hindi rin siya nagpaalam kay Diana, at sa kanyang ina lang siya humalik. Habang naglalakad papunta sa taas upang gamitin ni Reymart, ang kanyang helicopter, ay hinawakan ni Anna ang kamay ni Diana. “Pagpasensyahan mo na ang anak ko, Hija. Ang totoo, mabait naman ‘yang si Reymart.” Wika niya habang ngumiti lang sa kanya si Diana.***“Diana!” Tawag ni Judith, sa kanya, kaya hindi niya maiwasan na magulat. “Anong ginagawa mo rito?” Taka na tanong niya, hindi niya kasi akalain na maki