713RD POV “Sino itong magandang babae na kasama mo?” Nagyuko agad si Anna sa mukha niya, dahil nahihiya siya sa babaeng nasa kanyang harapan. “Mom, she’s Anna.” “Anna? Ang ganda ng pangalan.” Ngiting wika ng babae, kaya nag-angat ng mukha si Anna. “‘Wag kang mahiya sa akin Hija, ako si Sharon ang ina ni Recca.” Ngiting wika nito sa kanya, habang pilit na ngumiti sa kanya si Anna. Hindi pa rin kasi maiwasan ni Anna na mahiya rito. “Pumasok na muna kayo.” Muling wika nito, habang nasa bewang niya ang braso ni Recca. Matapos nilang kumain ay hinatid ni Recca si Anna sa guest room, hindi niya rin iniwanan at nagpasya siya na sa sofa na matutulog. “Pwede ka naman matulog sa kwarto mo.” Yukong wika ni Anna sa kanya. “Ayos lang naman ako rito.” “Recca..” Mahina na sambit ni Anna, kaya napatingin si Recca sa kanya. “Bakit mo pala ginawa sa akin ‘to? Bakit mo ako tinutulungan?” Tanong niya rito. “Ayaw lang kitang makitang nahihirapan at nasasaktan.” “Salamat ha.. Mabuti ka pa.” Ma
723RD POV “Love, pwede ba tama na ‘yang pag-iinom mo.” Wika ni Britney habang hinahaplos ang dibdib ni Dylan. “Kalimutan mo nalang kasi ang ginawa ng Anna na ‘yon sa ‘yo.” Masama na tiningnan ni Dylan si Britney dahil sa sinabi nito.“Wala kang alam, kaya manahimik ka.” Madiin na wika niya, kaya natahimik si Britney. KINABUKASAN ay wala na si Dylan sa tabi ni Britney. Mabilis niya itong tiningnan sa buong condo unit niya, pero hindi niya ito makita, kaya tinawagan niya ito, pero naka ilang dial na siya ay hindi pa rin sumasagot si Dylan sa kanya. “Sa’n ka ba nanggaling? Bakit pinabayaan mo ang kompanya?” Galit na tanong ng kanyang ama.“Kahit ilang taon pa akong mawawala rito, hindi pa rin ‘to malulugi lalo na at nand'yan ka Dad.” “Naririnig mo ba ‘yang sarili mo Dylan? Ang akala ko pa naman handa ka na hawakan ang buong kumpanya natin! Pero tingnan mo ‘yang sarili mo!” “Kaya ako nagkakaganito dahil sa kagagawan niyo Dad!” Napakunot ang noo ng kanyang ama, dahil sa sinabi ni Dy
733RD POV “Ano nang balita? Tanong niya sa P.I niya habang nakatayo ito sa harapan niya. “Wala pa rin Sir, sadyang mahirap po talagang hagilapin si Miss. Aira.” “Aira?” Kunot-noo na tanong ni Britney habang nilapitan sila. “‘Wag mong sabihin na si Aira Wang ang dahilan kung bakit ka nandito Love?” Tanong niya habang tahimik lang si Dylan na nakaupo sa sofa. “Gusto ko rin siyang makita. Love gumawa ka ng paraan para makaganti ako sa babaeng ‘yan! Dahil nagdusa ang pamilya ko, lalo na ako ng dahil sa kanya.” Wika ni Britney habang napatingin si Dylan sa kanya. Ngayon lang din naintindihan ni Dylan kung bakit ginawa ‘yon ni Aira sa kumpanya ng pamilya ni Britney. “Ako na ang mag-hahanap sa kanya.* Wika ni Dylan habang tumayo. “Sasama ako.” Mabilis na sumunod si Britney sa kanya. Habang nasa isang hotel, ay panay ang tingin ni Britney sa paligid. Hindi rin niya maiwasan na magtaka dahil kanina pa sila tumatambay ni Dylan dito. Kanina pa rin siya nagtatanong kay Dylan pero wala si
743RD POV“Fvcking damn it!” Hindi maipinta ang mukha ni Dylan habang natatapilok siya. “Kung gusto mo, magpaa ka nalang.” Ngiting wika ni Aira sa kanya. Inis niya itong tiningnan habang naiisip na sakaling ito. “Hmm, ang bango naman.” Wika nito habang tinungo ang isang nagtitinda sa tabi ng kalsada. Inis na sinundan ito ni Dylan habang tinanggal ang sandal sa kanyang paa. Wala rin siyang pakialam kung sino man ang natamaan niya ng ibato niya ito dahil sa inis. Nakatingin lamang siya, habang sarap na sarap si Aira na kumain. Hindi niya rin alam kung anong kalse na pagkain ang kinakain nito. Panay rin ang paglingon siya, para sana makita ang mga tauhan niya. Palagay niya kasi, mahihirapan sila na kilalanin sila, lalo na siya, dahil ginawa siyang bakla ni Aira. Wala rin siyang magawa kun'di sumunod dito, dahil ayaw niya na mapahamak ang mga magulang niya. “Ayaw mo bang kumain?” Tanong nito sa kanya, kaya napatingin siya rito. Napakunot din ang noo niya nang makita ang maraming stic
753RD POV “Masarap ba?” Tanong sa kanya ni Recca, habang tumango si Anna sa kanya. “Recca, kailan tayo babalik sa Manila?” Tanong niya, kaya natigilan si Recca.“Gusto mo na bang bumalik? Ayaw mo na ba akong makasama?” Malungkot na wika ni Recca, kaya nag-angat ng mukha si Anna at tinitigan siya. “Gusto ko lang malaman kung nasa’n siya..” “Hanggang ngayon ba, umaasa ka pa rin na mahalin ka niya Anna?” Tanong sa kanya ni Recca, habang umiling sa kanya si Anna.“Hindi na Recca, dahil alam ko naman na malabo na ‘yon mangyari pa.” “Pero bakit gusto mo ng bumalik?” “B-baka kasi galit na si Daddy sa akin.” “Bakit ba, sila nalang lagi ang naalala mo? Bakit hindi mo naman bigyan ang sarili mo ng kalayaan mula sa kanila? Sana Anna, ang sarili mo na naman ang isipin mo.” Hindi sumagot si Anna sa kanya habang nag-umpisa na ulit itong sumubo ng pagkain. “Nasa China si Dylan at pinuntahan niya ang kapatid mo.” Gulat at mabilis na napatayo si Anna dahil sa narinig niya mula kay Recca. “T-
763RD POV “Bakit?” Tanong ni Aira sa kanya habang may malawak itong ngiti sa labi niya. “A-anong nangyari sa kanila?” Taka na tanong ni Dylan habang hindi makapaniwala na napatingin sa mga tauhan niya na nakabulagta at parang wala ng buhay.“Pagala-gala kasi sila rito sa labas, kaya pinaligpit ko.” Hindi makapaniwala si Dylan sa narinig niya mula kay Aira. “Sinabihan na kita, kaya ‘wag kang magtaka.” Malawak itong ngumiti habang nauna na naglalakad sa kanya. Tulala pa rin si Dylan habang nakatingin sa mga tauhan niya kaya napahinto si Aira at lumingon sa kanya.“Ayaw mo bang sumunod sa akin? Hindi mo ba gustong makita ang suprisa ko sa ‘yo?” Napakunot ang noo ni Dylan habang tumingin ito sa kanya. “Anong ibig mong sabihin?” Ang dami mo naman tanong eh! Sumunod ka nalang kasi!” Asik ni Aira sa kanya. Mabilis na sumunod si Dylan kay Aira, dahil hindi niya maiwasan na makaramdam ng kaba. “Anong klaseng lugar ‘to?” Tanong ni Dylan habang napatingin sa paligid. Nagulat naman si Dyl
773RD POV “Mommy,” Malungkot na wika ni Aira habang nakikita na umiiyak ang kanyang ina. Mabilis na pinunasan ni Helen ang mga luha niya sa pisngi at ngumiti rito. “Bakit anak? May gusto ka ba?” Tanong nito habang hinaplos ang buhok niya. “Bakit ka po umiiyak?” Tanong niya habang muling naglandas ang mga luha ni Helen sa kanyang mga mata. “Na-miss ko lang ang kapatid mo Aira.” “Pero ‘di ba po, pinapangako ko na sa ‘yo na hahanapin ko siya paglaki ko Mommy?” Tumango si Helen habang mahigpit na niyakap si Aira. “Pero hindi ko alam kung mahahanap pa natin siya Aira… Hindi ko alam kung sa’n siya dinala ng magaling niyong ama.” “Tama na po ang pag-iyak mo Mommy, ayaw ko po na makita kang umiiyak.” Kumalas si Aira sa pagka-kayakap kay Helen, habang ngumiti ito sa kanya. “Ano kaya ang mga gusto ng kapatid mo anak? Siguro pareho kayo kasi kambal kayo..” Wika ni Helen sa kanya habang ngumiti si Aira sa kanya. Habang lumalaki si Aira ay matagumpay siya sa lahat ng negosyo na pinasok n
783RD POV Sa bawat araw na kasama ni Aira si Dylan ay unti-unti niyang nakalimutan ang galit niya rito. Doon niya rin naipapakita ang tunay na ugali niya. Ang mga bagay na gusto niyang gawin noon, ay nagagawa na niya, kaya unti-unti siyang nakaramdam ng saya, na noon paman ay hindi niya nararamdaman. Sa bawat tuwa na nararamdaman niya dahil kay Dylan, ay nilalabanan niya ito, dahil ayaw niya na makita nila ang kanihaan niya, kahit nahihirapan siya ay hindi niya ito ipinapakita at kahit nasasaktan siya ay tinatago niya ito. Sa tuwing nasa tabi niya si Dylan ay nawawala ang lahat ng alalahanin niya lalo na sa negosyo nila. Pakiramdam niya ay isa lamang siyang ordinaryong tao, at kapag yakap niya si Dylan ay magaan ang pakiramdam niya at ramdam niya na safe siya sa feeling nito. Pero ang lahat ng kanyang nararamdaman ay pilit niyang tinatago at lagi niyang pinaalalahanan ang sarili niya, na hindi pwede. Hindi pwedeng magustuhan niya si Dylan dahil asawa ito ng kakambal niya at isa lan
354 WAKAS 3RD POV “Mabuhay ang bagong kasal!!” Malakas na sigaw ng mga tao, matapos na pumasok si Dell at Noah, sa hotel, katatapos lang ng kanilang kasal at tuwang-tuwa ang anak nilang si Marie at ang mga pinsan nito nang, makita nila ang mga bulaklak at lobo. “Sinabi ko naman sa ‘yo noon Hija, na kayo ang magkatuluyan ‘di ba?” Ngiting wika sa kanya ng kanyang lola Paula. Napangiti naman si Dell, dito habang humalik sa pisngi nito. “Salamat po Lola..” Wika niya habang niyakap siya nito. “Payaw-ayaw ka pa noon.” Iling na wika ng lola Helen niya, kaya hindi niya mapigilan na mapangiti. “Lola naman..” Malambing na wika niya rito. “Paano naman ako Apo? Hindi mo ba ako yayakapin?” Nagtatampo na wika ni Kim. “Lola, yayakapin naman talaga kita.” Wika niya at nilapitan ito. “Alam mo bang palagay na ang loob ko ngayon Apo? Lalo na at may pamilya kana. Alam mo naman na kahit hindi ako gaanong tumatawag sa ‘yo, ay lagi ko pa rin na tinatanong sa iyong ama, kung maayos ka lang ba.” “A
353 3RD POV “Kababata namin.” Malungkot na sagot nito habang tumayo. Nang makatayo si Noah, ay binuhat niya si Dell, papasok sa banyo. “Kababata? Nasa’n siya? Bakit hindi ko siya nakita?” Tanong ni Dell, matapos niya itong ilagay sa bathtub. “’Wag ka nang tumayo, ako na ang mag-papaligo sa ‘yo.” Wika ni Noah, habang kinuha ang shampoo. “Bakit ‘yan? Dapat sabon muna.” Wika ni Dell, kaya napatingin siya sa kanyang hinawakan. “Hayaan muna.” Ngiting wika nito, habang pumwesto ito sa likod niya. “Hindi mo pa, sinasagot ang tanong ko.” Wika ni Dell, habang nilagyan ni Noah, ng shampoo ang buhok niya. “Hindi mo siya makikita.” Sagot nito, kaya nilingon niya ito. “Dell, pwede bang ‘wag kang malikot.” Wika sa kanya ni Noah, kaya inaayos niya ang pagka-upo niya sa loob ng bathtub. “Bakit hindi ko siya makikita?” Kunot-noo na tanong niya.“Dahil wala na siya Dell.” Natigilan si Dell, dahil sa narinig niya mula kay Noah. “Wala? P-paanong nawala?” Curious na tanong niya rito. “No’ng lu
352 WARNING MATURED CONTEXT!! SPG3RD POV “Lalabas ka pa ba?” Tanong niya, habang nakita niyang napalunok si Noah. “Hindi naman ako lalabas. Ni-lock ko lang ang pinto.” Sagot nito, habang malawak na ngumiti, at lumapit sa kanya. Namilog naman ang mga mata ni Dell, nang mahigpit na hinawakan ni Noah, ang kamay niya. “Bakit mo hinawakan ang kamay ko?” Taka na tanong niya habang tumingin ito sa kanya. “’Wag ka nalang mag-tanong.” Sagot nito at siniil ang labi niya. “Umm..” Hindi napigilan ni Dell, na mapa-ungol, habang hindi pa rin binitawan ni Noah, ang labi niya. Gusto niya sana na sabihin kay Noah, na bitawan ang kanyang kamay, dahil kanina niya pa gustong haplusin ang katawan ni Noah. “Ahhh..” Pero imbis na mag-salita siya, ay puro ungol ang lumalabas sa labi niya, dahil sa ginawang pag-dila ni Noah, sa kanyang leeg. Kinawag niya ang kanyang mga kamay, para bitawan ito ni Noah, pero mahigpit pa rin itong hinawakan ni Noah, habang patuloy siya sa ginagawa niyang paghalik at p
351 3RD POV Hindi maiwasan ni Dell, na magtaka, dahil masyadong tahimik ang bahay nila. Nagpa-alam lang siya saglit sa kanyang mga magulang na pumunta muna sa opisina niya, dahil may kailangan siyang kunin. “Manong, nasa’n sila?” Tanong niya, sa security guard nila.“Hindi ko po alam Ma’am.” Sagot nito sa kanya. “Hindi mo alam?” Inis na wika ni Dell, at muling bumalik sa loob. Kinuha niya ang kanyang phone at tinawagan ang phone number, nang kanyang ina at ama. Hindi niya kasi maiwasan na mag-alala, dahil baka may nangyari sa anak niya. Alam ni Dell, na malikot ang anak niya, at mahilig itong umalis sa bahay. Binuksan niya ang ilaw sa sala, dahil masyadong madilim. Ito ang kauna-unahan na pagkakataon, na walang ilaw ang buong bahay nila. “Mama!!” Gulat siyang napatingin sa sala, matapos niyang buksan ang ilaw at marinig ang boses ng kanyang anak. “A-anon-.” Natigilan si Dell, habang nakita si Noah, na may hawak na bulaklak at papalapit sa kanya. “N-Noah..” Utal na sambit niya,
350 3RD POV “Anong ginagawa mo rito? At nasa’n ang Anak ko?!” Galit na sigaw ni Alicia, matapos niyang makita si Noah. “Danilo!” Sigaw nito, habang tinatawag din ang mga tauhan niya. “Anong nangyari?” Taka na tanong ni Danilo, sa kanya. “Tingnan mo, kung sino ang nandito? At nasa’n na ba ang mga tauhan natin? Bakit nila hinayaan na makapasok dito ang taong ‘yan?” “Anong ginawa mo rito?” Tanong sa kanya ng kanyang amang si Danilo. “Bakit? Hindi ba ako pwedeng umuwi, sa sarili kung bahay?” Sagot niya sa kanyang ama, kaya kunot-noo siyang tiningnan nito. “Bahay? Nagpapatawa kaba?” Taas kilay na wika sa kanya ni Alicia. “Mukha ba akong nagpapatawa? ‘Wag niyong sabihin na nakalimutan niyo, na sa akin na kapangalan ang bahay na ‘to, dahil ako ang nag-iisang anak ni Sofia.” Nagkatinginan si Alicia at Danilo, dahil sa sinabi sa kanila ni Noah. “Noah! Baka nakalimutan mo na ako ang iyong ama?!” Galit na sigaw sa kanya ni Danilo. “Bakit Dad? Kailan niyo ba ako itinuturing na anak?!”
349 3RD POV “Nakakainis!” Napahawak si Dell, sa labi niya, habang nasa harapan ng salamin. Hindi niya mapigilan na makaramdam ng hiya. “Sh!t! Kailangan ko siyang harapin. Kailangan kung lakasan ang loob ko, kahit nakakahiya na.” Wika niya at muling naghilamos sa mukha niya. Nang buksan niya ang pinto ng banyo ay sumilip muna si Dell. Tiningnan niya kung nasa labas ba si Noah. Pero napakunot ang noo niya, nang hindi niya ito makita. “Noah!” Tawag niya rito, at tiningnan sa kama. Pero hindi niya ito nakita, kaya agad siyang lumabas. “Beth, nakita mo ba si Noah?” Tanong niya rito. “Umalis na po si Sir Noah, Ma’am Dell.” Napakunot ang noo niya, dahil sa sagot ni Beth, sa kanya. “Umalis? Anong ibig mong sabihin? Anong umalis?” “Ang sabi niya po, mauna na raw po tayong bumalik sa syudad, dahil may mahalaga lang daw po siyang gagawin.” “Mahalagang gawin? Dapat hindi ka pumayag, o ‘di kaya, dapat sinundan mo siya.” “Ayaw niya po na iwan ko kayo.” Yukong wika ni Beth. “Kung ganun, u
348 3RD POV “Manloloko ka Mommy!” Galit na sigaw ni Noah, habang mahigpit na hinawakan ang braso nito. Hindi rin niya pinapansin ang mga tauhan ni Alicia, na sumu-suntok sa katawan niya. “Tama na Noah!!” Malakas na sigaw ni Dell, kaya bigla siyang natigilan. “Papa!” Narinig niyang iyak ni Marie. Mabilis naman na naagaw ni Beth si Marie, sa tauhan ni Alicia. Nang matalo ng mga tauhan ni Dell, ang mga tauhan ni Alicia, ay roon pa binitawan ni Noah, ang braso nito. “Alam mong kahit kailan ay hindi kita mamahalin Noah.” Wika nito, kaya galit niya itong tiningnan. “Paano ko mamahalin, ang anak ng mortal kung kaaway noon?” Ngiting wika nito, kaya napakuyom ang kanyang kamao. “Alam mo bang tulad mo rin ang iyong ina. Isang tanga!” Sigaw niya kay Noah. “Mga bata pa lang kami, ay naiinggit na ako sa kanya, dahil lahat sila, ay siya ang gusto! Kahit pa ang mga magulang namin.” “Pero hindi ko sila kayang sumbatan, dahil sino ba ako, para manumbat. Isa lang akong hamak na ampon.” Iling
347 3RD POV “Noah..” Sambit ni Dell, habang napatitig si Noah, sa kanya. “D-Dell.” Wika niya, habang bumangon. “Si Lester? Nasa’n siya?” Napatitig si Dell, sa kanya. Habang napatingin ito sa paligid. “Ayos lang siya.” Sagot niya rito. “Sandali, sa’n ka pupunta?” Taranta na wika ni Dell, nang makita niya itong tumayo at nagmamadali na isuot ang kanyang sapatos. “Hahanapin ko ang Anak natin.” Mabilis na sumunod si Dell, kay Noah. Matapos itong lumabas sa pinto. “Pwede bang magpahinga ka muna! Hindi pa magaling ang mga sugat at mga pasa mo.” Nag-alala na wika niya rito. “Ayos lang ako Dell, ang mahalaga sa akin, ay makita ko ang Anak ko.” “Sa’n mo ba siya iniwan?” Tanong niya, habang nauna na naglalakad papunta sa garahe. “Ikaw na ang magmaneho.” Wika niya, habang inabot dito ang susi ng kanyang kotse. “Dito ka lang, baka mapahamak ka.” “Hindi pwede, kailangan na may gawin din ako, para makita natin ang Anak natin.” Wika niya, habang sumakay sa front seat. “Isa pa, hinahan
3463RD POV “Papa, bakit ka po umiiyak?” Tanong sa kanya ni Marie, kaya agad niyang pinunasan ang mga luha niya, sa kanyang mga mata. “Papa, hindi na ba babalik si Mama?” Malungkot na tanong nitong muli sa kanya. “Hindi na Marie, kaya ‘wag ka nang umasa pa, na babalikan niya tayo.” Sagot sa kanya ni Noah. “Papa, gusto ko kasama ko si Mama.” Hikbing wika nito, kaya niyakap niya ang anak niya. Ito ang isa sa kinatatakutan ni Noah, ang masanay ang anak nila, na nasa paligid lang si Dell. “Hindi ba tayo mahal ni Mama, Papa?” Tanong nitong muli, habang nag-angat ito nang mukha at tumingin sa kanya. “Mahal ka niya, Marie.” “Ikaw Papa?” Nag-iwas ng tingin si Noah, at hindi na sumagot pa. “Anong nangyari?” Tanong niya, nang bigla nalang huminto ang kotse na sinasakyan nila. “N-nasundan po tayo Sir Noah.” Sagot ng kanyang driver. “Dito ka lang, at ‘wag kang umalis.” Wika niya sa kanyang anak at hinalikan ang noo ito. “Ikaw na ang bahala sa Anak ko, ilayo mo siya rito. Gawin mo ang l