CHAPTER 3
Raven and I decided to sleep next to each other. We didn’t have a choice because that’s the only available room. I put a pillow in between us so that we wouldn’t be that close. Even in my sleep, I was thinking of Laurel.
The next day, I woke up with no one beside me. I looked around the room and even downstairs until I realized that Ivan has already left for work. He’s not studying anymore while I’m in my last year. I just toasted a slice of bread for breakfast and decided to buy a coffee on my way to school.
When I arrived, si Laurel kagad ang una kong hinanap pero hanggang sa natapos ang lahat ng klase ko, hindi ko man lang siya nakita. I don’t have a driver because our parents thought that Raven will always drop me off, e iniwan nga lang ako ng isang ‘yon. I rolled my eyes while walking towards the waiting shed. I’m planning to take a taxi so I could go home fast.
The house was dark and empty when I arrived. He’s not home and I have all the time and space just for myself. I took a bath first before going down. Pinakealaman ko na rin ang kusina dahil nagugutom na ako. I decided to cook tinolang manok and while cooking, I thought of Raven.
Idadamay ko na ba siya rito?
Umirap ako at dinamihan nalang ang niluto.
Nauna na akong kumain dahil ang tagal niya at hindi rin naman kailangang sabay kami laging kumain. We made a deal to mind each other’s businesses. Nilinis ko na rin ang kinainan at umakyat na pero ilang minuto lang ay bumaba akong muli dahil hindi ako mapakali. I looked at the clock and my brows shot up when I saw that it’s already 10 pm.
I sat on the couch, not knowing what to do. I don’t have a phone with me. Balak kong bumili pero hindi ko pa alam kung kailan. I tapped my fingernails on my leg while staring at the door… and then I realized, what the hell am I doing? Why am I even here?
I heaved a deep sigh and was about to stand up when the door opened, revealing Raven with his coat hanging on his arm. I swallowed when our eyes met but he acted as if he didn’t see me. He walked past me and went straight to the kitchen.
Hindi ko alam ang gagawin, susundan ko ba siya o ano? I don’t know!
I cleared my throat. “I cooked tinola.” ‘Yon lamang ang lumabas sa bibig ko. Raven gazed at me while drinking. Tumango lang siya at umalis na sa kusina. Kumunot naman ang noo ko.
Hindi niya ba ako narinig?
“I said I cooked dinner. Hindi mo ba ako narinig?” tanong ko nang akmang aakyat na siya.
“I’m full,” he coldly said before finally going upstairs. My fist clenched because of his answer.
Okay, fine! Nagma-magandang loob lang naman ako! Inis kong niligpit ang niluto at nilagay nalang sa ref para bukas. Hindi na rin muna ako umakyat dahil paniguradong gising pa siya.
When the clock hit 12, I decided to go upstairs. Paniguradong tulog na siya at hindi niya mararamdamang naroon ako. Dahan-dahan ko pang binuksan ang pinto, only to find out that he’s still wide awake. His eyes darted on me but it went back to his laptop. Pumasok na ako nang tuluyan at naglakad palapit sa kama. He’s typing something and the only noise you can hear is his keyboard.
Hihiga na sana ako nang matanto ko kung ano ang hawak niya. Humarap ako sakaniya. “Akala ko ba wala kang laptop? You’re a liar!”
He didn’t look at me and just continued typing down. I glared at him and grabbed a pillow. Binato ko ‘yon sakaniya at saka ko lang nakuha ang atensyon niya.
“The hell is your problem?!” he asked with a pissed tone.
“I was asking you and you just ignored me! Are you deaf?!” Pinandilatan ko siya. He massaged his temples and then he ruffled his hair.
“Ano naman kung may laptop ako?”
I almost cursed him. “Idiot, you said you didn’t have one! Alam mong kailangan ko para maka-usap si Laurel!” I threw him another pillow and this time; he caught it and threw it back to me. I cursed him even more.
“This is the company’s laptop and I only use it for work and nothing more.” Inayos niya na ang laptop at nilagay sa bed side table. Hinawakan ko ang braso niya at sabay kaming natigilan. He looked at my hand and I pulled back immediately.
What was I thinking? Gosh, Archella!
“Lend me your laptop. I need to talk to Laurel,” sabi ko pero hindi niya ako pinansin. Humiga na siya at hinarangan ang mukha niya gamit ang braso. “I really need to talk to him!”
“Sleep, Archella,” matigas niyang sabi.
“Don’t you feel bad for your cousin—”
“Shut up.”
Annoyed, I laid down and turned my back on him. Anong mahirap sa pagpapahiram? Alam niya namang kailangan ko para maka-usap ang pinsan niya pero ang damot-damot niya!
Because of what he did, I planned to wake up so early so I could access his laptop. And just like what I planned, he was in deep sleep when I got out of bed. It’s 3:30 in the morning and I bet he’s in dreamland. I tiptoed on my way to his side table while glancing at him to make sure that he was still sleeping. Napalunok ako nang mariin nang mahawakan ko ang laptop niya. I slowly lifted it up but my eyes widened in horror when he suddenly held my arm, stopping me.
“What do you think you’re doing?” His bedroom voice sent shivers down to my spine. I tried to look away and make excuses but I was so guilty! Binitawan ko na ang laptop at lalabas na sana pero napatili nalang ako nang bumangon siya at hinila ako sa beywang. “Were you trying to get my laptop while I was asleep?”
“I… I just wanted to check something!” I tried to make an excuse.
“Uh-huh?” He pulled me back to bed and forced me to lay down. He put a pillow in between us and then he gave me a warning look. “Stop it and go back to sleep, Archella.”
“Bakit ba ayaw mong magpahiram? I thought it’s okay if I talk to Laurel? That laptop is the only way but you’re stopping me from using it!” Hindi ako nagpatalo dahil naalala ko pa ang sinabi niya na ayos lang sakaniya kung mag-usap kami ni Laurel!
“You can talk to him…”
“And I want it now!”
“But not right now. Let him be for the meantime and I will tell him myself—” Napabangon ako sa narinig. No, he’s not serious!
“No! You’re not telling him! I should be the one to tell him!” I fought.
I should be the one to tell Laurel because I need to tell him that I didn’t want this marriage. I need him to know the reason why I was chained to this!
“I am his brother.” He looked at me with anger.
“I am his girlfriend!” I shot back. His jaw clenched.
“Just shut up and go back to sleep. Ang aga-aga, ang ingay mo." Tinalikuran niya na ako at natulog na siya ulit. Hindi na rin ako nagtangkang kuhanin ang laptop niya dahil alam kong mahuhuli lang din ako.
Raven left early for work. Hindi na namin naaabutan ang isa't isa at okay lang 'yon. Maaga rin akong lumabas ng school dahil wala ng klase.
"Arc, sama ka? Tagaytay raw, libre ni Josh!" A blockmate suddenly appeared beside me. I looked at my wristwatch and pouted. It's just 2:30 pm, pwede naman siguro akong sumama, 'di ba? At wala namang nagsabing bawal ako gumala.
"Sure," I answered.
Sumama nga ako sa kanila. Hindi kami lahat close pero kilala naman naming lahat ang isa't isa. I don't have any idea why they planned to go here. I hugged myself because I'm wearing a sleeveless.
"Here." Biglang lumapit ang isang kakilala at inilahad sa akin ang jacket niya.
"Uh, no thanks," tanggi ko at ngumiti.
"Sige na, nilalamig ka na oh!" Ayaw ko naman talaga tanggapin pero makulit siya kaya sinuot ko na rin.
We just admired the view, ate, and took pictures. It was already 6 pm and I'm still with my block mates. Nandito kami ngayon sa condo ng isa naming friend. Gusto ko na sanang umuwi but that means seeing Raven again. That's why I decided to join them and stay until 10 pm. Well, it wasn't my plan to stay that long but I got carried away.
"Oh my god, it's almost midnight!" I said when I saw the time. Tumayo ako kagad at binaba ang beer na hawak. I drank two bottles and got so carried away with their stories that I didn't notice the time! "I need to go home," sabi ko sakanila at kagad na tumayo si Amara.
"I'll drive! Uuwi na rin ako."
I rode with Amara and she dropped me off in front of the house. She looked so confused and I couldn't say anything. I just bid goodbye and went inside without making any noise.
Is he home already?
I slowly closed the door, being careful to not make a sound but my heart almost jumped out of my ribcage when I suddenly heard a deep and angry voice just behind me. Napahawak ako sa dibdib ko.
"Where were you? Do you know what time it is?" I looked at Raven and he was fuming mad!
"I was with my blockmates."
"It's already midnight, Archella. Alas dos ang labas mo sa school. Really? You spent almost half of your day with your block mates?!"
"Oo nga! Ano ba ang problema mo?! Hindi ba't walang pakealamanan?!" I yelled at him because he's being nonsense right now!
He looked shocked and pissed with what I just said. He then kicked the chair that was in front of me and went upstairs. I watched him with dark eyes.
What is wrong with him?
...
CHAPTER 4He was working when I entered the room. He didn’t even give me a single glance. Umirap ako at pumasok na sa banyo. While showering, I kept on thinking why he was mad. Ano bang nagawa ko para magalit siya? At akala ko ba walang pakielamanan?I went out wearing my sleepwear. I brushed my hair using my fingers while slowly walking towards the bed. Hinintay kong tumingin siya sa akin pero hindi nangyari ‘yon. Umirap akong muli at inayos nalang ang space ko sa kama. Umupo ako sa kama at hihiga na sana nang magsalita siya. “Aren’t you going to tell me where you went?” he asked with a cold voice with his eyes still on the screen of his laptop. “Why do you have to know?” sabi ko habang nakatingin sa laptop niya. Up until now, I don’t have a phone! Gusto ko nang marinig ang boses ni Laurel!I saw how his jaw clenched when I looked at him. Tumalim ang tingin niya sa laptop at mas umingay ang pag-tipa niya sa kaniyang keyboard. Kumunot na ang noo ko dahil nararamdaman ko na ang gali
CHAPTER 5When I woke up the next day, my head was throbbing in pain. I tried to stand up but I ended up falling back to the bed. Hindi na ako sumubok pang tumayo at humilata nalang doon. Napunta ang tingin ko sa bintana at nakitang maliwanag na. Nang dahil doon ay bumangon na ulit ako dahil may pasok pa ako.I was smiling on my way down but it faded immediately when I saw Raven in the kitchen with an apron on. Lumapit ako sakaniya nang walang kahit na anong emosyon sa mukha. Bakit nandito pa rin siya? He should be in his office right now… or with that Marianne Beige!“What are you doing?” I asked as I grabbed a cup to make coffee.He didn’t answer me. He just continued cooking breakfast. I frowned while watching him because a question suddenly filled my mind. Bakit gumagawa pa siya ng breakfast kung pwede namang sumabay nalang siya roon sa kay Marianne.“I’m not eating, I’m late for school,” I said as I sipped on my coffee. Tatalikuran ko na sana siya nang marinig ko siyang magsalit
CHAPTER 6I ignored him because he was also ignoring me. Naiinis lang ako dahil paano ko makakausap si Laurel kung ganitong hindi niya man lang ako pinapansin, ni ultimo sulyap ay hindi niya magawa.Sunday ngayon kaya walang pasok, ganoon din siya. Nanatili lang kami parehas sa bahay pero ni isang beses, hindi kami nag-usap o nagdikit man lang. Busy ako sa pagbabasa ng mga libro at pag-iisip kung kailan ako makakabili ng cellphone. Pwede akong humiram sa mga kaibigan ko pero hindi ko ‘yon naisip kagad dahil nakulong ang isip ko sa katotohanang kasal na ako kay Raven. It just won’t sink in.I was in the library when Raven entered. Naka-upo ako sa couch na medyo malayo sa table kung saan madalas nagta-trabaho si Raven. Kaya lang naman ako pumunta rito dahil alam kong hindi siya magta-trabaho ngayon. Hindi ko in-expect na papasok siya rito ngayon, hindi tuloy ako makagalaw at makaalis. I just stayed seated. Umakto pa akong hindi ko siya napansin pero kagad siyang sinundan ng mata ko nang
CHAPTER 7 Matapos nang nangyari sa school, tuluyan na akong hindi pinansin ni Raven. There are times na ako na ang lalapit at magsisimula ng usapan pero hindi niya talaga ako pinapansin. Late na rin siya kung umuwi, minsan nga ay hindi na siya umuuwi. Pero kahit na ganoon, hinihintay ko pa rin siya sa hindi malamang dahilan. I only have one week left before I graduate from college. May mga plano na ako na na-buo at hindi na ako makapaghintay pa na masimulan iyon. Tutal hindi naman ako kinakausap at pinapansin ni Raven, hindi naman niya siguro malalaman ang mga ginagawa ko. I looked for a job before I graduate. I made myself busy. I stopped waiting for him to come home pero pinagluluto ko pa rin siya. Minsan kinakain niya at madalas ay hindi. “You have a whole company waiting for you, Arc,” Amara said while typing on her laptop. Siya ang nilapitan ko para tulungan akong maghanap ng trabaho dahil magaling ‘to si Amara pagdating sa mga gig. Marami siyang pinagkaka-abalahan sa buhay.
CHAPTER 8 “Bumalik ka ah!” Amara said and then she let out a sigh. Ngayon ang lipad ko papuntang Canada. Tinapos ko muna ang mga dapat na pag-aralan at trabahuhin sa kumpanya and then I asked for a break. Raven asked me about my plans but I kept quiet. Ang tanging sinabi ko lang sakaniya ay gusto ko lang ng break bago ako tuluyang mag-trabaho. “Of course, babalik ako…” I gave her a warm smile. Hindi ko sinabi kay Amara ang dahilan kung bakit ako pupunta ng Canada. Hindi naman niya ako kinulit tungkol doon na siyang ipinagpasalamat ko. Nga lang, naging mahirap ang pag-aayos ng gamit dahil mahuhuli ako ni Raven. Kaya hindi na ako nagdala ng damit at humiram nalang ng ilan kay Jade. Bibili na lang din ako roon. Hindi naman ako magtatagal, kailangan ko lang talaga maka-usap si Laurel para naman aware siya sa sitwasyon ko ngayon. Buti nalang din at naging busy si Raven these past few days kaya hindi niya na ako gaanong napapansin.“I’ll go na,” I said to Amara. “Mag-iingat ka, ah? Ca
CHAPTER 9Itinaboy ko siya sa aking tinutuluyan. Hinayaan niya naman ako na gawin ‘yon pero kinabukasan nang lumabas ako ay nand’yan na kagad siya at naghihintay.I acted as if I didn’t see him. Hindi rin siya nagsalita nang lagpasan ko siya pero ramdam ko namang sumunod siya sa akin. Dumeretso ako sa isang café para roon mag-breakfast. I glanced at Raven and saw him talking to a girl.I raised my left brow when he looked at me. Umiwas na rin ako ng tingin at naghanap ng bakanteng lamesa. Nang makakita ay umupo na ako roon. After ordering my food, I took out my laptop to get some work done.“What are you doing?” I glared at Raven when he pulled the chair in front of me.“Sitting? Kakain din ako rito,” he said as he raised his hand.“Maraming bakante.” Tinignan ko siya nang mariin.“Bakit pa ako uupo roon kung nandito ang asawa ko?” he fired back.I blew a breath and just decided to ignore him. Hindi rin siya nangulit at nanatili nalang na tahimik habang nagtitingin ng magazine.“Arche
CHAPTER 10My mother was so mad at me. Ni hindi ko nga alam paano ako nakatakas sakanila. Guards escorted my mother outside while Raven and I went to his car. Habang nasa loob, nagti-tipa na ako ng mensahe kay Amara at pati na rin sa manager ko na baka ma-late ako. I apologized to them and good thing that they understood.Nang makarating sa bahay, Raven went straight to our room. Sumunod na rin ako sakaniya para maghanda na. I took a bath first while he’s talking to someone over the phone. Nang lumabas ako, may kausap pa rin siya pero napansin ko ang pagtingin niya sa ‘kin at ang pagpasada ng tingin sa suot ko. Nagmamadali na rin ako kaya hindi ko na napansin na galit pala siya.“Where are you going?” he asked. I looked at him and saw that he already put down his phone. Humarap na siya sa ‘kin ngayon, binibigay ang buong atensyon.“I’m meeting with a friend. Meron kaming kasunduan na magkita ngayon,” sabi ko nang hindi man lang siya tinitignan dahil aware ako sa riin ng tingin niya. B
CHAPTER 11Because of what happened, I became awkward every time he was around. Nang pumasok kami sa trabaho kinabukasan, hindi ako makapagsalita. I didn’t bring my car with me because he wanted me to ride with him.“Sir, you’re already late for your meeting.” Sinalubong kami ng kaniyang secretary nang bumukas ang elevator. Yumuko naman ako at nanatili sa likod nila. Mukhang may something pa ang binigay na tingin sa ‘kin ng secretary niya dahil kasabay ko lang naman ang boss niya.Hindi ako nagsalita at iiba na sana ng daan nang tawagin ako ni Raven.“Archella,” he called.Bumilis ang tibok ng puso ko sa kaba dahil nakita ko kagad ang ngisi niya. Halos pandilatan ko siya dahil halatang-halata ang ginagawa niya. He’s flirting with me! At kapag nakita iyon ng mga tao rito, magiging issue pa at pag-uusapan ako. Ayaw ko nga ng ganoon!“Yes, Sir?” I tried to be formal.“I want to see you in my office after the meeting,” aniya at umalis na.Tumango nalang ako at pinanood siyang maglakad pal
CHAPTER 20Hinabol ko si Mommy habang pinupunasan ang luha ko. Binalot ng hiya at awa para sa sarili ang buong pagkatao ko. Kailan ba ako matatapos sa sitwasyong ‘to?“Mommy!” Hinawakan ko ang braso niya nang maabutan ko siya. Matigas ang ekpresyon niya nang humarap siya sa akin.“Ayokong makipag-away, Archella. Ginawa ko lang ang dapat ay ginagawa mo!” She raised her brows at me. Mabilis akong umiling sakaniya.“No. Hindi ako papayag. Nakita mo ba ‘yung kanina? Mrs. De Leon was there! Nakita niya ang lahat. Narinig niya ang lahat!”Kumunot ang noo niya. “At ano naman?”“What…”“Hindi niyo naman mahal ang isa’t isa! At pakielam ko sa pamilya niya? ‘Yung anak lang naman nila ang kailangan natin—”“I don’t know you anymore…” I whispered but still enough for her to hear. “Bakit… Bakit mo ginagawa sa ‘kin ‘to.”She looked away, trying not to cry. “I’m not up for any drama right now, Archella. Magpasalamat ka nalang at tutulungan ka raw ng mayaman mong asawa. Kausapin mo siya at baka makal
CHAPTER 19Nanatili pa kami roon ng ilang araw bago ko napagpasyahan na bumalik ng Maynila dahil alam kong hindi babalik si Raven hangga’t hindi ako nabalik. Nga lang, baka pagbalik namin ay iba na naman ang trato niya sa akin.“Uuwi ka ba sa bahay?” I broke the silence between us. Hindi na ako umasa pa pero curious lang.“Maybe…”Napangisi ako roon. Maybe… Matapos niyang mangulit sa akin na sasama rito, hindi pa rin siya uuwi sa bahay. Ayos lang siguro ‘yon. Sanayan nalang ‘to. Kung dumating man ang panahon na napagod na ako, sana ay siya naman ang maghanap sa akin.Nang makarating kami sa Maynila, naghiwalay kami nang hindi man lang nag-uusap. Hinayaan ko nalang siya dahil pagod ako. Sa bahay namin ako dumeretso. Natulog kagad ako pagka-uwi dahil wala na akong energy para umiyak pa.Nang pumasok ako sa trabaho kinabukasan, maraming tao. Nagtataka ko silang pinapanood sa bintana ko. Umingay kasi bigla, akala mo may artistang dumating. Saktong pumasok sa opisina ko ang secretary ni Ra
CHAPTER 18“Hindi mo ‘to kailangang gawin, Raven,” sabi ko habang pinapanood siyang mag-ayos ng gamit niya. Nandito kami ngayon sa bahay para kumuha ng damit niya. “Hindi ka kasama sa plano kong ‘to—”“Bakit hindi ako kasama sa plano mo?” Tumigil siya sa ginagawa at tumingin sa akin.“Galit ka sa ‘kin, ‘di ba?” I asked. Napasapo ako sa noo ko nang iniwas niya ang tingin sa ‘kin at nagpatuloy sakaniyang ginagawa.Paano kami mag-uusap ni Laurel kung nandoon din siya? Mukhang hindi niya ako bibigyan ng space kung sasabihin kong gusto kong mag-usap kami.“I want to be involved, Archella.”“You don’t even know kung anong gagawin ko roon!”“That’s why I’m coming with you.”Naiinis ako sag anito niya dahil kapag gusto niya, dapat nasusunod siya. Wala man lang ako magawa. Dapat kasi hindi ko nalang sinabi na aalis ako at umalis nalang kagad. Galit siya sa akin kaya hindi niya ako hahanapin kung mawala man ako bigla.Wrong move, Archella. Ngayon, problema ko pa kung ano gagawin ko sakaniya.“H
CHAPTER 17Hinigit ko kagad si Khalil. Bumilis ang tibok ng puso ko, kinakabahan dahil napagtanto niya na ang lahat. Pero dapat ko bang i-deny? Anong sasabihin ko? Hindi ko pwedeng sabihin na si Laurel dahil ilang beses kong sinabi sakanila na hindi pa ulit kami nag-uusap ni Laurel.“Kanino ka kinasal?” ulit niya.Napapikit ako nang mariin. Sasagutin ko ba? Anong magiging reaksyon niya?“Mag-eexplain ako.”“Kanino, Archella?” he asked more. I bit my lower lip and then I heaved a deep sigh.“To Raven. Idan Raven De Leon.” Tinignan ko ang mukha niya para makita ang reaksyon niya… pero wala. Nanatiling blangko ‘yon kaya mas kinabahan ako. “Khalil…”“Anong ginawa mo?” Halos maiyak ako nang marinig ang tanong niya. “Bakit… Bakit? Hindi ko maintindihan. Si Raven?” Ngayon naman, kumunot ang noo niya. Hinawakan ko ang braso niya pero lumayo siya nang bahagya.“Sasabihin ko rin naman sainyo, hindi lang ako handa ngayon. May balak akong sabihin sainyo…”“Kailan pa?”“College.”“Bullshit, Arc.”
CHAPTER 16I did go home. When I entered our house, it was dark and empty. It didn’t feel like home anymore. Dumeretso ako sa kusina at kumuha ng wine. I opened and drank it right away. I bit my lower lip as Raven’s words kept playing on my head. So, he’s not living here anymore. Kaya pala hindi niya man lang ako hinanap dahil kahit siya ay umalis.I chuckled at myself. I confessed to him! And he didn’t believe me..“Mukha ba akong nagsisinungaling? Am I not capable of loving someone else? Am I not allowed to move on from my past lover?” tanong ko sa sarili habang natatawa. “Am I a joke?” My voice started to break. I heaved a deep sigh. Binitawan ko ang inumin at umakyat na sa taas. Pumasok ako sa kwarto naming dalawa at napa-iling nalang ako nang maamoy ko ang pabango niya. I tilted my head as I looked around. Napatingin ako sa picture frame namin na nasa bed side table. Dumeretso ako roon at umupo sa kama. Kinuha ko ‘yon at tinitigan. “I’m sorry… Sorry that I wasn’t able to stop
CHAPTER 15It wasn’t easy to eat while he’s mad. Hindi siya matanggal sa isipan ko. Iniisip ko kung ano ba ang natakbo sa isipan niya. What is he thinking?I looked at my clothes and that’s when it dawned to me that he took care of me while I was drunk. Tinapos ko nalang kagad ang kinakain para makapag-usap na kami. This time, I’m not afraid. Gusto ko siyang harapin. Gusto kong pag-usapan namin ‘to, wala naman akong tinatago sakaniya. “I’m done eating, Raven,” I declared. I saw him looked at me with cold eyes. Lumapit siya sa ‘kin at deretso akong tinignan. “Ano ang pag-uusapan natin?”“Are you sober now?” I looked down but he spoke. “Look at me, Archella.” Nag-angat ako ng tingin sakaniya. Gusto kong umiwas ng tingin bigla. Nakakainis dahil naduduwag na naman ako ‘pag gan’yan siya tumingin. “I’m sober now. Hindi na ako lasing.” “Really?” he whispered. Tumango ako at matapang na tumingin na sakaniya. Sinubukan kong pantayan ang ginagawa niya pero kitang-kita ko ang pagbagsak ng ti
CHAPTER 14Hindi ko alam kung bakit laging nandoon si Laurel sa kumpanya. It’s been two weeks already. Palagi akong umiiwas dahil hindi na naman ako madalas pansinin ni Raven sa bahay at kahit sa opisina.“Umalis na ulit si Sir Laurel…” Saktong pagpasok ko sa pantry area ay ‘yon ang narinig ko. Dalawang empleyado ang nag-uusap at nang makita ako ay natahimik sila bigla.Lumapit ako sakanila. “Nakaalis na ulit si Sir?” tanong ko habang nagtitimpla ng kape ni Raven. Hindi naman niya ito inutos sa ‘kin. Napansin ko lang kasi na parang masama ang mood niya kaya naisip kong dalhan siya ng kape. “Ah, oo. Akala nga namin papasok ulit ngayon pero sabi ng head namin hindi na raw,” tuloy-tuloy na sabi ng babae. Umalis na rin ako nang natapos mag-timpla.Pagbalik ko, may kausap siya sa phone kaya dumeretso muna ako sa desk ko. Nagkunyari akong nag-aayos ng mga files pero ang totoo ay nakikinig ako sa sinasabi niya. Kahit naman hindi ko sadyaing makinig, maririnig ko dahil boses at konting ingay
CHAPTER 13I decided to face them. Sinabi ko kay Raven na oras na siguro para humarap na kami sakanila. Sayang ang mga hinanda nila sa baba. Nag-effort pa rin sila na pumunta rito kahit na hindi naman namin sila inimbitahan.“Come on! Let’s eat!” excited na sabi ni Mrs. De Leon nang makita kami ni Raven na naglalakad na palapit sakanila. Mom eyed me with serious eyes, na para bang ino-obserbahan ako.Dumating na rin si Daddy at Mr. De Leon. Raven pulled a chair for me and then he kissed my forehead. I just gave him a small smile because I know that everyone was watching us. Narinig ko pa ang mahinang pagtawa ni Mrs. De Leon na para bang kinikilig pa.“Kamusta kayo? Ano, nakabuo na ba kayo?” panimula ni Mommy. My brows furrowed and I cringed at her excited tone. Alam kong hindi ‘yon totoo.“Hindi po kami nagmamadali ni Archella. We want to take time,” Raven answered. Nagpatuloy nalang ako sa pag-kain dahil hindi ko alam kung paano ako makakasagot nang maayos habang nakatitig kay Mommy.
CHAPTER 12My eyes widened a fraction when Raven pulled me away from Joe. Dahil lasing na si Joe, nabitawan niya kagad ako pero nang ma-realize niya ang nangyari, umamba siyang susuntukin si Raven. Buti nalang at malakas ang tugtog at maingay ang mga tao kaya hindi sila pansinin.“Stop this! Raven!” I yelled and tried to pull him away. Hindi siya nagpahila sa akin at mukhang gusto rin suntukin si Joe. “Let’s go!” I still tried to pull him.“Sino ka ba ha?! Give me back my girlfriend!” Joe yelled as he attempted to punch my husband.“What did you just say?” Raven asked in disbelief. Tumingin siya sa ‘kin at umiling ako kagad. His jaw clenched and then he looked back at Joe.Hinila ko siya ulit dahil pakiramdam ko ay magkakagulo na talaga rito. Hindi pwede mangyari ‘yon. Kilala si Raven at ang pamilya niya. Hindi pwedeng malaman ng tao na nakipagsuntukan siya nang dahil lang sa akin! Malalaman nilang kasal na siya!“What the hell are you doing?!” mariin kong bulong kay Raven habang naka