KABANATA 2

Hindi umimik si Alex ngunit tahimik na tumulo ang kanyang luha lalo na ng sabihan siya ni Timothy na, “you deserve someone better. Yung taong mamahalin ka ng walang pag aalinlangan” Bago umalis ang kaibigan ay bahagya pa nitong tinapik ang kanyang balikat.

Dahil sa mga narinig, nakaramdam ng stress ang dalaga, dahilan upang sumakit ang kanyang tyan. Dali-dali siyang bumalik sa kanyang kwarto at uminom ng gamot. Umupo si Alex sa dulo ng kanyang kama, nanatiling nakatulala, sinusubukang iabsorb ang mga narinig. Muli niyang kinuha ang maliit na stick na may dalawang pulang linya.

‘Tama… Itatago ko muna sa kanya ito.’ Bulong niya sa sarili habang nakatitig sa hawak hawak na pregnancy kit.

Agad na itinago ni Alex ang kit nang makarinig ng katok mula sa kanyang pinto.

“Bukas yan.” Sagot niya sa kung sino man ang kumatok.

Bahagyang nabigla si Alex sa di inaasahang bisita na pumasok sa kanyang kwarto. Ngunit kalaunan ang pagkabigla ay napalitan ng kaseryosohan at may bahid ng pait at sakit sa kanyang mga mata ng magtama ang kanilang tingin.

“Galing ka sa balcony kanina, tama ba?” Tanong ni James ngunit di sumagot si Alex sa halip ay naikuyom na lamang ng dalaga ang kanyang mga kamay.

‘Mas mabuting ngayun kokomprontahin ko siya dahil kung hindi mababaliw ako sa kakaisip at mababahiran ng pagdududa ang relasyon namin. Sampung taon na kaming magkarelasyon. Sampung taon na mula nang ma-engaged ako sa kanya. Siguro naman magpapakatotoo siya sa sasabihin niya sakin.’ 

“Tell me, hanggang saan ang narinig mo?” Tanong ni James. Muling di sumagot ang dalaga. Sa halip, nagtanong din siya sa binata.

“Napilitan ka lang ba talaga sa relasyong to? Ayaw mo ba talagang maikasal sa akin? Just say it, ako na magsasabi kay Tita. And don’t worry. Di kita ilalaglag.” Matapang na litanya ni Alex dahilan upang kumunot ang noo ng binata.

Tila ba may kung anong bumara sa lalamunan ni Alex dahilan upang matigalgal siya sa sasabihin. Nanginginig ang kanyang mga boses ng mag salitang muli. “Hindi ko lang ineexpect na basta mo lang ako ipapamigay sa iba na parang isang laruan na napagsawaan na kaya ipapamigay na… Kung ayaw mo palang magpakasal sakin, in the first place dapat-”

Pinutol ni James ang sasabihin pa ni Alex sa pamamagitan ng paghalik sa labi nito, na ikinagulat ng huli.

Agad naman siyang tinulak ni Alex at sinampal ang lalaki. Nanlaki ang mga mata niya sa bigla dahil nasampal niya ang lalaking kanyang pinakamamahal. “Sorry,” pabulong na sambit ni Alex.

Ngunti imbes na magalit, inintindi ni James ang naging reaksyon ni Alex. Kahit sino ba naman kung marinig mo mula sa taong mahal mo ang mga salitang iyon, na hindi ka willing magpakasal sa kanya, masasaktan ka talaga. Kaya sinserong tinignan ni James ang fiance at inabot ang mga kamay nito upang halikan at magpaliwanag.

“Sa mata ng lahat ay mag-asawa na tayo.” 

‘Ano naman ngayon. Dahil lamang ba doon at sa pressure ng kanyang mga magulang tungkol sa aming dalawa kaya niya ako papakasalan?! Heh! Hindi ko din gugustuhing makasal sa taong di ako mahal!’ 

Huminga ng malalim si James bago ito magpatuloy sa sasabihin. “Nakaready na ang mga papeles natin. Nagpaschedule na din ako sa munisipyo para sa kasal natin sa darating na Byernes. I-clear mo schedule mo sa araw na iyon.” Pagpapaalala niya.

Kung noon ay excited si Alex na malaman kung kailang ang petsa ng kanilang kasal, pero sa ngayon bakas sa kanya ang pagkadisgusto. 

“James… Hindi mo kailangan mgpanggap at pilitin ang sariling makasala sa akin kahit ayaw mo. Hindi ko kailangan ng awa mo.” Mahina ngunit may diin nitong sabi na ikinagalit ni James.

“Alexandra Bautista!”

Nabigla si Alex sa pagtaas ng boses ng kanyang iniirog, kaya nagtaas siya ng tingin, ngunit nanginig ang kanyang kalamnan sa takot ng makita ang nag-aalab sa galit na tingin ng binata sa kanya.

Nang makita ang takot mula sa mga mata ni Alex. Huminga ng malalim si James upang pakalmahin ang sarili.

“Look, Alex. I’m sorry kung napagtaasan kita ng boses. Ngunit huwag mong seryosohin ang pinag-usapan namin ni Tim kanina. Nagbibiruan lang kami kanina.” Pagpapaliwanag niya.

‘Talaga ba? Sa pagkakarinig ko, seryoso ang usapan niyo.’ Gusto niyang sabihin pero mas pinili niyang manahimik.

“Minsan kasi kaming mga lalaki, ayaw namin ang natatapakan ang pagkalalaki namin kaya nasabi ko ang mga bagay na iyon. But I don’t mean it.” Dugtong niya.

Hinawakan niya si Alex sa kanyang braso upang patayuin sa kinauupuan. Yumukod lamang siya ng kaunti upang magpantay ang kanilang ulo. “Sa susunod, huwag mong papaniwalaan ang mga naririnig mo lang. Okay?” Maamong ngumiti ang binata at hinalikan siya sa noo.

Binitawan siya ni James, nang marinig ang pagtunog ng kanyang cellphone, matapos basahin ang kung kanino mang mensahe nanggaling ay tila ba aligaga siyang umalis na.

“Aalis na muna ako. Kumain ka na. Huwag mo na akong hintayin for dinner, alright?”

Ngunit bago pa man siya makaalis ay tinawag pa siya ni Alex.

“James…” Lumingon ang lalaki, nag-angat ng kilay sa antisipasyon ng sasabihin ng dalaga.

“Gusto mo ba ako? Mahal mo ba ako?” Lakas loob na tanong ni Alex sa sinisinta.

Ngumiti ang lalaki, labas pa ang kanyang dimples nasiyang ikinagalak ni Alex. Ang ngiti ni James ang unang nagustuhan ni Alex. Tila ba natutunaw ang dalaga sa kilig sa twing nakikita niya mga dimples ng binata.

Bumalik ang lalaki sa kanya at pinulupot ito sa kanyang bisig. “Of course, gusto kita. Kung hindi kita gusto di ako mag aaksaya ng panahon na bigyan ka ng mga regalo. Bilhan ng puting rosas tuwing birthday mo. Samahan ka sa trip mo, at bilhan ka ng paborito mong durian kahit na nakakasuka ang amoy… At syempre, wala na akong ibang gustong pakasalan na babae kundi ikaw lamang. Ikaw lamang walang iba.”

Dahil sa kanyang sinabi, tila napawi na ang sakit at pangamba na kanyang naramdaman. Tila ba siya ay nakalutang sa himpapawid at napapaligiran ng ulap sa tuwang dulot ng sinabi at pagsisiguro ni James sa fiance. Nadagdagan pa ang kilig na naramdamn nang hinalikan siya sa labi bago umalis si James.

Nagmistulang robot si Alex na nakokontrol ni James. Kaya niyaNg baguhin ang mood ng dalaga sa simpleng mga hawak nito at pagbibigay ng mga mabubulaklak na mga salita. Nang matauhan ay ilang beses imiling ang dalaga.

‘No, Alex. Huwag ka magmarupok!’

Ang dating Alex na kayang kontrolin ng binata ay nagbago na. Nang makaalis ang lalaki, tila ba nanumbalik ang mga salitang kanyang narinig. Hindi parin siya komportable at dahil sa pag-iisip ay hindi nakatulog ang dalaga.

‘Ayoko ng magpauto sa iyo. Kung dati isang salita mo lamang bibigay na ako… Ngayon, kailangan kong makasiguro. Ayoko na ipagsiksikan ang sarili ko sa ayaw sakin.’