Chapter 29

UMABOT na ang gabi, hindi pa rin umuuwi sina Blessie. Naiinip na si Marius sa paghihintay sa dalaga. Lumalapit naman si Lola Remedios sa kanya. Inilapag nito ang isang tasa ng kape sa lamesita.

"Inumin mo para hindi ka antukin. Baka nagkasayahan pa ang mga iyon kaya late na uuwi. Alam mo matagal na hindi napasyal ang apo kong 'yon dito sa Aurora. At namiss nila ni Andrew ang isa't isa."

Napaayos ng upo si Marius. Naiinip na rin siya at inaantok na. Napagod siya sa mahabang biyahe niya kanina habang papunta sa Isabela.

"Hijo, magkape ka muna. Mukhang napasarap sa pamamasyal ang apo ko at hindi kaagad nakauwi," sabi ni Lola Remedios at inilapag ang tasa ng kape sa center table na kahoy.

"Salamat po, 'la."

Nakangiting tumango naman ang matanda sa binata.

'Wag kang mag alala dahil hindi pababayaan ni Andrew si Blessie. Magkababata ang dalawang 'yon. At kilala kong mabait na bata si Andrew. Naasahan ko nga sa manggahan, ako lang naman mag isa rito sa bahay."

"Okay po, 'la. Pero gabing gabi