**Ranzzel's Point of View**
Nakarating ako sa bahay galing sa trabaho at nakita kong kumpleto sila ngayon sa sala. Napakunot ang noo ko nang makita ko ang half-sister ko na si Michelle at ang kasintahan ko na si Silver na magkatabi sa sofa at kaharap ang mga pamilya namin. Lumakad ako papalapit sa kanila habang may pagtataka pa rin sa mukha ko. "Pa, anong nangyayari dito?" Napatingin si papa sa akin na walang emosyon ang mukha, at ganun na rin ang madrasta ko na ina ni Michelle. Wala na kasi ang ina ko at pumanaw na siya noong pinanganak niya ako. Kaya laking galit ng ama ko sa akin habang lumalaki ako. Masakit sa puso kung bakit ako ang sinisisi niya sa pagkawala ng ina ko. "Baby," tawag ni Silver sa akin na kinatingin ko agad sa kanya. "Ranzzel, sit down, dahil may i-a-annunsyo ako sa inyo kaya ko kayo pinatawag lahat dito." Dahan-dahan akong umupo sa sofa at lumapit sa akin si Silver kasabay nun ay ang paghawak niya sa kamay ko. Hindi maiiwasan ang pagkasira ng mood ni Michelle nang makita niya ang paglapit nito sa akin. Anong problema ng babaeng ito? Kung makalapit ang babaeng ito sa boyfriend ko, parang feeling niya siya ang kasintahan nito. "Kaya ko kayo pinatawag dito dahil may sasabihin ako." Nabaling ang atensyon ko kay papa na seryoso pa rin ang mukha. Pinatawag din ba niya si Silver dito dahil kasali ito sa i-a-announce niya ngayon? "Ano yun, dad?" Hindi ko na lang pinansin ang pagiging s****p ng stepsister ko sa gilid. "Babagsak o maba-bankrupt na ang kumpanya natin ngayon dahil nalulugi na tayo sa market at mukhang hindi na natin mababawi ang bagay na iyon." "What?!" gulat na sigaw ng madrasta ko at ng kapatid ko, at ako naman ay napatulala na lang habang nakatingin sa sahig. Ang isang pinaghirapan nila ni mama noon ay mawawala na lang na parang bula. "Dad, no way! Nagpapatawa ka lang, di ba? Hindi pwedeng bumagsak ang negosyo natin. Paano na lang ang sasabihin ng mga kaibigan ko?" Napakunot ang noo ko sa pag-arte ni Michelle. Hindi ba siya nag-iisip tungkol sa pamilya namin at ang sarili lang niya ang iniisip? "Honey, may paraan naman para maresolba natin ang problemang ito, 'di ba? Hindi naman pwedeng bigla na lang babagsak ang kumpanya natin, paano na lang ang mga kaibigan ko at ang dignidad ng pamilya natin!" Napakunot ang noo ko habang nakatingin sa kanila. Mag-ina nga silang dalawa. Actually, simula pa nang hindi pa dumadating ang bagong asawa ni papa, may negosyo na sila ni mama. Kung makaangkin ang babaeng ito! Lahat na lang kinuha nila sa akin, pati ang pagmamahal sa akin ni papa. "Quiet!" Natahimik naman sila dahil sa sigaw ni papa. "May paraan para mabalik sa dati ang negosyo ng pamilya natin." "Ano iyon?" Napalunok ako at tiningnan niya ako at si Michelle. "Michelle at Ranzzel, pipili ako ng isa sa inyo na makakasal sa isang businessman kapalit ng 10 milyong dolyar. Ang sabi nito, makukuha natin ang perang iyon kapag umabot sa 3 taon ang relasyon ng isa sa inyo bilang mag-asawa. Kilala niyo naman si Mr. Vincentius Vaughn, right?" Nanlalaki ang mga mata namin dahil sa sinabi ni Dad. "Ano! Yung pinakamayamang businessman na hindi makalakad at palaging nakaupo sa wheelchair? At isa pa, hot-headed at masama ang ugali! Siya ba ang mean mo, honey?" "Yes, he is." Napatakip ng bibig ang madrasta ko at napatingin ako kay Silver. Seryosong ang mukha nito. Ramdam ko ang paghigpit ng paghawak sa kamay ko. "Napagpasyahan ko na si Michelle ang ipapakasal ko sa kanya." Inilapag ni Papa ang marriage contract sa lamesa at nakikita namin na may pirma na ito mula kay Vincentius Vaughn. Kapag pinermahan iyon ni Michelle ay ibig sabihin noon ay mag-asawa na sila. Hindi naman niya magagalaw si Silver dahil mayaman din ito at malaki na rin ang naitulong ni Silver sa pamilya namin noon pa man. "No! Not my daughter!" sigaw agad ng madrasta ko, at agad namang napaiyak si Michelle. Lumapit siya kay papa at lumuhod sa sahig. "Papa, ayokong makasal sa lalaking yun! Baka saktan niya ako! Ayokong makasal sa isang lumpong lalaki!" umiiyak na ani nito. "My decision is final." "Hindi pwede! Dad, may sasabihin ako sa inyo. I'm pregnant!" Nagulantang kami nang sumigaw si Michelle tungkol sa bagay na buntis siya. Napatingin ako sa tiyan niya. "Buntis ka, anak!" Muntik pang mahimatay ang ina niya sa narinig at agad naman siyang tinulungan ng mga katulong. Nagmamadaling kinuha ni Michelle ang bag niya at may kinakalkal doon, na lalo pang nagpabilis ng tibok ng puso ko habang nakatingin dito. Hanggang sa makita niya ang hinahanap niya at inilagay sa lamesa ang tatlong pregnancy test na nagpalaki ng mga mata namin. Dalawa ang linya nun ibig sabihin ay totoong buntis nga siya! "I'm 2 weeks pregnant, dad, mom." "Who's the father?" walang emosyon na tanong ni papa sa kanya. Dahan-dahan namang napatingin si Michelle kay Silver at parang huminto sandali ang puso ko dahil sa na-realize. "Si Silver ang ama. Babe, may baby na tayo." Gumuho ang mundo ko dahil sa sinabi niya at dahan-dahan akong napatingin kay Silver. Gulat na gulat pa rin ang mukha niya. "Anong pinagsasabi mo, Michelle! Paano nangyari yun?" "Buntis ako. May bunga ang ginawa natin nung anniversary ninyo ni Ranzzel nung di ka nakapunta. Tayo ang magkasama noon at sinabi mo nga na nagustuhan mo ang nangyari sa atin. Magiging ama ka na... Hindi ka ba masaya, Babe?" "Baby..." Humarap sa akin si Silver at hindi niya pinansin ang pinagsasabi si Michelle. Tiningnan ko siya nang walang emosyon. "Wag kang maniwala sa kanya-" "Sayo ba ang dinadala niya na nasa loob ng tiyan niya?" seryoso kong saad sa kanya. Damn! Ang sakit! Sa loob ng limang taong magkarelasyon kami, naging maayos ang lahat, at ngayon masisira lang dahil sa isang pagtataksil? "Tell me, Silver. Sayo ba ang dinadala niya ngayon? Sabihin mo!" Napapikit siya, at ako'y sunud-sunod na tumutulo ang luha. "May nangyari sa amin nung anniversary natin pero hindi ko alam kung sa akin ang dinadala niya at isa pa nilasing niya ako, baby." Isang malakas na sampal ang dumapo sa mukha ni Silver, at sunud-sunod pa rin ang pagtulo ng luha ko habang nakatingin sa kanya. Kinuha na nila ang lahat. Pati ang taong akala ko'y aagapay sa akin sa hinaharap ay kinuha din nila. Lahat na lang. "Magpapaliwanag ako.... Baby." "Wala nang ibang ipapaliwanag dahil nagawa niyo na ang bagay na iyon." Nagsunod-sunod ang pagtulo ng luha ko. Bigla siyang lumuhod sa harapan ko. "Baby, please give me another chance." Nakatingin ako sa kanya habang patuloy pa rin sa pagtulo ang luha ko. "We're done, Silver." ******** LMCD22Ranzzel's Point of View*"N-No! Hindi, hindi ko kayang mawala ka sa buhay ko."Mas lalong umiyak si Silver."Silver, nangyari na ang nangyari at isa pa panindigan mo si Michelle. Wala na tayo."Dahan-dahan namang lumapit si Michelle sa kanya."Baby...."Isang iglap din ay isang malutong na sampal din ang ginawa ko kay Michelle. Wala akong pake kung buntis siya.Nagulat din ang lahat dahil sa nangyari."Anong ginagawa mo!" Sinampal naman ako ng madrasta ko at sinabunutan pa niya ako."Walang hiya ka! Anong karapatan mong sampalin ang anak ko!"Agad naman siyang inawat ni Silver at ni papa. Wala na akong lakas na sabunutan siya pabalik dahil pakiramdam ko wala na ako sa sarili ko hanggang sa tinulak niya ako ng malakas at agad naman akong tinulungan ni Silver."Don't touch me."Nagulat naman ito sa sinabi ko."Baby...""Walang hiya ka! Matapos ang lahat ng ginagawa ko sayo! Nagpaka-ina pa ako sayo tapos ganito pa ang gagawin mo sa anak ko! B*tch ka! Katulad ka ng ina mo!"Natigilan na
Ranzzel's Point of View*Napalunok ako habang nakatingin sa hawak kong kontrata at black card. Napagdesisyonan ko na tanggapin ang pinermahan ko na.Hindi lang naman pag-bankrupt ang problema ng pamilya namin. Marami na ding nautangan si papa dahil akala niya mareresolba ang mga hiniram niya pero hindi din pala. "Kung hindi mo tatanggapin ay marami pa namang mga babae ang pwede naming bayaran ng malaki. Mas kilala pa sila at mas----""I will do it. Tatanggapin ko ang nasa agreement."Tiningnan niya ang mga mata ko at dahan-dahan na tumango at mahina na napa-ubo."Mabuti naman at nagkakaintindihan tayo ngayon, Milady."Napahawak ako sa puso ko ngayon. Kinakabahan ako sa mangyayari ngayon sa buhay ko. Hindi ko alam kung makakatagal pa ako nito o hindi. Pero hindi... Hindi ako susuko at gagawin ko ang lahat para sa pamilya ko.No feelings can be cultivated after marriage. Naniniwala ako once ma-fullfil ko ang duty ko bilang isang perpektong asawa ay magiging maayos ang lahat.Magigi
Ranzzel's Point of View Sa isang madilim na kwarto ay nakahiga na ako sa malambot at malaking kama at hubo't hubad pa ako ngayon habang niyayakap ang sarili dahil na din sa malakas na aircon sa loob ng kwarto.Sabi naman kasi ni manang na wala akong susuotin kaya ito kumot ang tinakip ko sa katawan ko ngayon.Ngayon ang unang gabi namin bilang mag-asawa at kinakabahan pa din ako. Hindi ko pa nakikita ang mukha niya sa personal at lalo na sa pictures dahil hindi naman ako interesado sa ibang negosyante pero marami akong naririnig tungkol sa kanya.Hindi din ako makapaniwala na kinasal agad ako sa taong hindi ko kilala at kasabay din nun ang paghiwalay namin ni Silver. Hindi ko sigurado kung ipapasa ba nila talaga ang pinermahan ko kanina na marriage contract. Pero wala na akong pake sa mangyayari dahil ang importante ay mabigay sa akin ang pabuya sa akin sa huli na walang matatanggap ang ikalawang pamilya ni papa.According din sa chismis na nag-iisang anak ng Vaughn family ay sobr
Ranzzel's Point of View*Hindi ko alam kung ano ang iisipin ko ngayon dahil nakakatakot ang pagngiti niya na parang may binabalak na hindi maganda sa akin. Nararamdaman ko na din na uminit na din ang katawan ko ngayon. Dahil siguro sa ininom ko.Napayakap ako sa katawan ko at nararamdaman ko din ang malamig na pawis na lumalabas sa katawan ko ngayon.Akala ko mawawala agad pero habang tumatagal ay parang mas lalong umiinit ang katawan ko na parang nasusunog na.Anong inilagay nila sa inumin na yun? Nararamdaman ko na parang hinihingal na ako ngayon at napakunot naman ang noo niya habang nakatingin sa akin."Are you okay?"Napatingin naman siya sa tiningnan ko sa unahan. Hindi ko kasi makita kung ano ang ininom ko kanina. Viagra ba yun?"N-Nag-iinit ang katawan ko."Naiiyak na ani ko sa kanya at isang iglap ay nasa ibabaw ko na siya na maski siya ay nagulat sa ginawa ko habang nakaupo pa din kami.Napahawak ako sa damit niya na parang pinipigilan ko ang sarili ko baka kung ano ang mag
Ranzzel's Point of View* Nagising ako nang maramdaman ko ang sakit sa boung katawan ko ngayon at napansin ko agad ang isang lalaki na katabi ko ngayon. Nanlalaki ang mga mata ko habang nakatingin sa kanya at gagalaw sana ako nang matigilan ako dahil ang sakit ng boung katawan ko ngayon. Napapikit ako dahil sa sobrang sakit na nararamdaman ko ngayon. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko at natatakot akong magising ang lalaking katabi ko ngayon na baka kakainin ako ng buhay. Hinila ko ang kumot at tatayo sana ako nang bigla siyang nagmulat na kinalaki ng mga mata ko at napatalon pa sa kinauupuan ko ngayon. "And where do you think you're going?" Ang boses niya parang makakawala ng kaluluwa sa sobrang lamig. Di ako nakasagot dahil nakatitig lang ako sa kanya. "Have you lost your tongue? Can't you answer my question anymore?" Bigla namang tumulo ang luha ko na di ko namalayan at napabuntong hininga na lang siya. "Hmm... My wife is so weak." Nanlalaki naman ang mga m
Ranzzel's Point of View* Hindi pa siya umaalis at nakatingin siya sa akin. "Young master, may meeting ka po ngayong umaga." "Okay, sabihan mo si manang na handaan ng maligamgam na tubig at almusal ang asawa ko." Napatingin naman sa akin si Assistant John. "Yes, young master." Napatingin ako kay Vincentius na walang emosyon pa ding nakatingin sa akin at umalis na sila at sinirado na agad ang pintuan na kinabuntong hininga ko na lang. Tama nga ang sinabi nila na sobrang gwapo nito at ang problema lang ay moody at hot headed. Nasa kanya na ang lahat, siya ang heir ng Vaughn Clan, siya pa ang pinakamayamang young businessman at pinakamatalinong director doctor sa boung mundo. Nasa kanya na ang lahat pero isa lang ang hindi okay sa kanya at yun ay ang hindi niya paglakad dahilan para maging moody siya. I want to help him dahil Asawa na niya ako pero di ko alam kung paano. Once lumalapit na siya sa akin at nanginginig na ako sa takot habang nakatingin sa kanya. Na parang may gi
Ranzzel's Point of View* Nandidito ako ngayon sa washing room at dala-dala ko ang magbibigat na bedsheet at kumot para labhan ko. Di man lang ako tinulungan ni Manang at nakatingin lang siya sa akin. Iniinda ko na lang ang sakit ng katawan at gutom ko ngayon. "Hindi yan pwede i-washing." Natigilan naman ako at dahan-dahan na napatingin kay manang. "Ha?" Tinaasan niya ako ng kilay na kinakunot ng noo ko. Pwes, kung hindi i-wa-washing edi kamayan na lang. Sanay na ako sa ganitong bagay at agad kong kinuha ang brush at agad ko iyong sinimulan. Umalis naman siya at napabuntong hininga na lang ako at mabilis ko iyong ginawa. Tiningnan ko ang orasan at 15 minutes na pala akong ganun. Mabilis akong gumalaw at malinis din nag pagkakagawa ko hanggang sa mag 30 minutes na lang at natigilan ako nang marinig ang tunog ng heels ni Manang. At di ko siya pinansin at lumapit siya sa akin kasabay ng pagtingin niya sa bedsheet. Nakikita ko ang expression niya na parang sinasabi na very good
Ranzzel's Point of View* Napalunok ako nung sinabi niya ang katagang iyon. Bakit ba ang init ng ulo niya ngayon? Lumakad na siya paalis sa opisina namin at ako naman ay nanghihina ang tuhod ko at madali naman akong nasalo ng mga kasamahan ko. "Hala ang pula-pula mo, Ranz." Hinawakan naman nung isa ang noo ko at nanlalaki ang mga mata nila na maramdaman nila na ang init ko. "Nilalagnat ka!" "A-ayos lang ako." Pinaupo naman nila ako sa upuan at pinainom naman nila ako ng tubig. "Okay, okay, magpahinga ka muna at ako na ang pupunta sa CEO." Napatingin ako sa manager namin at agad kong hinawakan ang kamay niya para pigilan siya. "No need. Ako ang kakausapin niya kaya ako na ang pupunta. Thank you." Nag-aalala naman silang napatingin sa akin at dahan-dahan akong ngumiti at pinatayo nila ako. "Ano naman kasi ang kasalanan mo sa kanya?" "Baka ako lang ang na-tripan niyang tanungin tungkol sa kompanya natin. Sige mauna na ako baka magalit pa yun." "Mag-iingat ka, Ranz." Ngumiti
3rd Person's Point of View* Ang mahinang hininga ay naririnig na nila dahil sa ginawagawa ni Ranzzel ngayon na dahan-dahan na gumagalaw sa ibabaw ni Vince. Pinadudulas niya sa pagitan ng hiyas niya ang alaga ni Vince at nararamdaman nilang dalawa na mas lalo nilang gustong angkinin ang isa't isa. Ang kamay ni Vince naman ay dahan-dahan niyang hinaplos ang likod ng asawa at pinasok niya ang kamay niya sa loob ng night dress ni Ranzzel hanggang sa hinubad nito ang damit nito at panty na lang ang naiwan kay Ranzzel. Gustong takpan ni Ranz ang dibdib niya pero hindi naman iyon hinayaan ni Vince at hinawakan niya ito at hinawakan sa damit niya. "Take my shirt off para patas na tayo, my wife." Dahan-dahan namang napatingin si Ranz sa kanya at ngumiti naman si Vince sa kanya. Sinunod naman iyon ni Ranzzel at tinanggal nito ang damit ni Vince. At nakita niya sa harapan niya ang magandang katawan nito na mas lalong kinainit ng katawan niya habang nakatingin roon. Dahan-dahan niyang hina
Ranzzel's Point of View* Napalunok ako habang nakatingin sa kanya. Nakikita ko na parang nahihirapan siya ngayon. Isang beses pa namin ginawa ang bagay na yun at natatakot ako dahil masakit na naman iyon. Napapikit naman siya at napabuntong hininga at inilagay niya ang ulo niya sa balikat ko. "I apologize." Niyakap niya ako na kinataka ko ng tingin sa kanya. "Bakit ka nagso-sorry? Anong problema, hubby?" "I understand na natatakot ka pa rin sa akin." Tiningnan niya ang mga mata ko at nag-aalalang nakatingin sa akin. "Ano bang gagawin ko para hindi ka na matakot sa akin?" Bumilis ang tibok ng puso ko habang nakatingin sa kanya at kasabay na rin ang guilty na nasa puso ko ngayon habang nakatingin sa asawa ko. Hindi na ako masyadong takot sa kanya ngayon ang isa sa kinatatakutan ko ngayon ay baka bumalik ang alaala niya sa nakaraan. Para itong multo ng nakaraan nitong ayaw harapin. "Gusto ko na ma-attach ka sa akin kahit konti lang. Gusto kong makasama ka, Ranzzel. Hindi bila
Ranzzel's Point of View* Hindi ako makatulog at nakatingin lang ako ngayon sa dagat na makikita sa bintana namin. Naalala ko ang sinabi ni Vincentius sa akin kanina. Nagtatago kami ngayon dahil sa mga kalaban ni Vincentius at hindi din naman siguro ako ang target nila noh? Napabuntong hininga na lang ako habang nakatingin sa dagat. Pero may koneksyon na ako kay Vincentius kaya kailangan ko na ding mag-ingat sa ganitong bagay. "Wife?" Natigilan ako nang marinig ang boses ni Vincentius at natigilan ako nung nakatayo siya ngayon sa madilim na part. Naalala ko na naman ang nangyari sa may kwarto na nakatingin sa akin ang malalamig niyang mga mata. "H-Hubby...." Pinilit kong ikalma ang boses ko para hindi siya magtaka sa bagay na yun. Lumapit siya sa akin at tumabi siya sa akin at niyakap niya ako na kinagulat ko. "Bakit?" "Di ka ba makatulog?" "Hindi eh pero maya-maya matutulog na din ako. Ikaw matulog ka na dahil napagod ka kaya boung araw." Napatingin siya sa akin at hina
Ranzzel's Point of View* Nagluluto ako ngayon ng ulam at napansin ko na may kaguluhan sa labas na kinakunot ng noo ko. Baka si Vincentius! Agad kong in-off ang niluto ko at agad akong tumakbo papunta sa labas ng bahay. "Hubby? Nasaan ka?" Napatingin ako sa unahan at may mga nagkakaguluhan sa unahan kaya agad akong pumunta doon at nakita ko si Vincentius na may iniligtas na bata. "Teka... Anong nangyari?" "Nalunod ang bata. Malalaki kasi ang alon at mabuti nandidito ang Asawa mo at kinuha niya ang anak ko sa dagat." Umiiyak na ani ng isang babae. At pinakalma ko siya ngayon. "Magiging maayos po ang anak ninyo. Dahil magaling na doctor po ang Asawa ko." Napatingin naman kami nang biglang umubo ang bata at nagpalakpakan naman sila. "Anak! Salamat!" Niyakap nito ang anak nito at napangiti na lang kami. "Kailangan pa ring matingnan ko siya baka may tubig sa baga niya," ani ni Vincentius. Dahan-dahan naman itong napatango at niyakap nito ang anak nito. Kahit wala siyang maala
3rd Person's Point of View*Nag-aalalang nakarating ngayon ang grandpa ni Vincentius sa mansion dahil narinig nito ang nangyari sa apo na nawawala ito."Damn, nasaan ang apo ko!"Ilang araw na pinaghahanap ng mga tauhan nila ang kinaroroonan ni Vincentius at hindi pa din nila ito nakikita.Dumating naman si Silver sa mansion at nag-aalalang nakatingin sa grandpa nito."Grandpa, narinig ko po na nawawala si Tito. Nasaan siya?""Yan din ang inaalam ko. Sana nasa maayos lang ang apo ko. Gawin mo ang lahat mahanap lang siya. Hindi siya pwede mamatay!""Okay po, hahanapin ko po si Tito."Agad namang lumabas si Silver at napangiti siya habang naglalakad hanggang makarating siya sa sasakyan niya at agad niyang pinatakbo ang sasakyan.Kasabay nun ay ang pagtawag niya sa dad niya sa kabilang linya. "Dad, nandidito na si Grandpa.""Hmm... Gawin mo ang lahat ng sasabihin niya para once malaman na niya na wala na ang Vincentius na yun ay sa atin na mapupunta ang mana nito.""Yes, dad. Nahanap na
Ranzzel's Point of View*Hindi ako makasagot habang nakayuko ako at hindi tiningnan ang mga mata niya.Narinig ko napabuntong hininga siya habang nakatingin sa akin.Galit ba siya sa akin? Papatayin na ba niya ako ngayon? Naramdaman ko na nanginig na naman ang katawan ko lalo na ang kamay ko."I'm sorry...""Bakit ka humihingi ng sorry?"Napatingin ako sa kanya na may takot sa mukha ko baka kasi kung ano ang gagawin niya.Napabuntong hininga na lang siya at hinawakan niya ang kamay ko na kinatigil ko.Interwised pa yun at hinila niya ako pero hindi naman masakit yung hila lang na uuwi kami.Anong gagawin niya? Hindi naman niya ako papagalitan diba? Ito ang problema sa akin yung nauna ang iniisip ko ngayon.Hanggang makarating kami sa bahay namin at sinirado niya ang pintuan.Napayuko naman ako at naramdaman ko ang panginginig ng katawan ko.Baka kung ano ang gagawin niya sa akin. Ito yung nangyari sa akin nung unang gabi na nagkita kami."Wife."Napatingin ako sa mga paa niya na dahan