Ranzzel's Point of View*
"N-No! Hindi, hindi ko kayang mawala ka sa buhay ko." Mas lalong umiyak si Silver. "Silver, nangyari na ang nangyari at isa pa panindigan mo si Michelle. Wala na tayo." Dahan-dahan namang lumapit si Michelle sa kanya. "Baby...." Isang iglap din ay isang malutong na sampal din ang ginawa ko kay Michelle. Wala akong pake kung buntis siya. Nagulat din ang lahat dahil sa nangyari. "Anong ginagawa mo!" Sinampal naman ako ng madrasta ko at sinabunutan pa niya ako. "Walang hiya ka! Anong karapatan mong sampalin ang anak ko!" Agad naman siyang inawat ni Silver at ni papa. Wala na akong lakas na sabunutan siya pabalik dahil pakiramdam ko wala na ako sa sarili ko hanggang sa tinulak niya ako ng malakas at agad naman akong tinulungan ni Silver. "Don't touch me." Nagulat naman ito sa sinabi ko. "Baby..." "Walang hiya ka! Matapos ang lahat ng ginagawa ko sayo! Nagpaka-ina pa ako sayo tapos ganito pa ang gagawin mo sa anak ko! B*tch ka! Katulad ka ng ina mo!" Natigilan naman ako sa sinabi niya at napatayo ako dahil binastos niya ang ina ko. "Ano na lang tawag sayo? Nabalitaan ko na habang lamay ng mama ko ay nandiyan ka na parang linta na kumakapit sa papa ko. Sinong b*tch sa ating dalawa! Ikaw ang sl*t sa ating dalawa... Kayo pala ng anak mo mga sampid sa bahay na ito!" Isang iglap isang sampal ang tumama sa pisngi ko at galing iyon sa sariling ama ko pa. "Wag mong pagsalitaan ng ganyan ang ina at kapatid mo." Sinamaan ko ng tingin si dad. "Bakit totoo naman diba? Pinatulan niyo din naman siya. Tapos ako? Bakit parang kasalanan ko ang lahat? Hindi naman ako ang nagpasya na mabuhay sa mundong ito? Bakit ako ang naghihirap ng lahat? Bakit ako, pa?" Napaiyak naman ako habang nakatingin sa kanya. "Hindi ko ba deserve na maging anak mo? Anak niyo din naman ako dito at ako ang unang lumabas sa mundong ito. Bakit ang hirap niyong mahalin ako?" Natahimik naman siya dahil sa sinabi ko at ako naman ay gusto kong malabas ang lahat ng sakit dito sa puso ko ngayon sa ilang taon ko ng tinago ang nararamdaman ko. "Dammit! Hindi ko kagustuhan ang bagay na yun na mabuhay ako sa mundong ito. Tunay mo din akong anak. Ako ang una mong anak tapos ganito lang ang trato mo sa akin? At iyang dalawa yan?" Tinuro ko ang dalawa na galit na nakatingin sa akin. "Jusko, hindi ako sa Cinderella na parang alila sa mismong pamamahay ko! Walang ganun. Wala tayo sa Disney world at isa pa hindi ako Prinsesa at ganun din kayong dalawa." Nakikita ko na tahimik pa din sila habang nakatingin sa akin. "P*tang-ina na lang talaga, inagaw niyo na ang lahat at ngayon ang pinaghirapan din ni mama na negosyo ay mawawala pa. Ako na ang magpapakasal sa lalaking iyon!" "Baby..." Napatingin ako kay Silver na naaawang nakatingin sa akin. Alam niya ang lahat ng paghihirap ko dahil sinasabi ko sa kanya lahat. At ngayon ay pinagsisisihan ko na sana di ko na lang sinabi sa kanya. "At kayong dalawa ni Silver ang magpakasal Michelle. Yan naman ang gusto mo sa simula pa lang diba? I*****k mo sa bunganga mo malandi ka!" "Wala ka talagang kwent---" "Wag kang sumabat dito dahil kabit ka lang ng papa ko at ikaw din, pa." Tiningnan ko siya habang umiiyak. "Ito ang gusto mo diba na mawala ako sa buhay mo dahil sinisi mo ko sa lahat ng nangyari kay mama. Kasalanan ko ang pagkamatay niya na hanggang ngayon na lumalaki na ako ay pinagbabayaran ko pa." Napatingin ako sa marriage contract at lumapit ako doon at kinuha ko ang ballpen. Agad naman akong pinigilan ni Silver. "Pwede pa nating pag-uusapan ang bagay na ito, baby." "Don't call me baby." Binawi ko ang kamay ko na hawak niya at agad kong nilagyan ng pangalan at Perma ang papel at umayos na ako ng tayo kahit nanghihina pa ang mga binti ko. "Sana maging masaya na kayo sa buhay ninyo." Biglang may kumatok sa pintuan namin na kinatingin naming lahat doon. At nagulat kami nung bumukas ang pintuan at nagulat kami nang may nakita kaming mga lalaking pumasok na parang mga naka men in black. Napalunok naman ako habang nakatingin doon. May lumapit sa amin na isang lalaki na parang butler siguro ito. "Ako si Assistant John, ako ang kanang kamay ni Mr. Vincentius Vaughn." Mukhang susunduin na nila atah ako ngayon. "Nakapagdesisyon ka na ba sa kung sino ang ipapakasal kay Mr. Vaughn, Mr. Layaoen?" Napatingin naman sila sa akin at ako naman sobra ang bilis ng puso ko habang nakatingin sa kanila at napatingin naman ang isang gwardya sa papel at agad naman nila iyong kinuha. "Sino si Miss Ranzzel?" Nagulat ako nung humarang si Silver sa harapan ko. "No--" "Siya si Ranzzel! Siya ang mapapangasawa ni Mr. Vaughn!" Napatingin naman kami kay Michelle na tinuro ako at napabuntong hininga na lang ako. "Mukhang ikaw nga si Miss Ranzzel. Maari na po kayong sumunod sa amin dahil kayo na po ang young mistress ng Vaughn family." Napalunok ako at inalis nila sa daan ko si Silver. "No, hindi niyo siya dadalhin!" Hinawakan na nila si Silver na nagpupumiglas. Hindi ko na sila pinansin at lumakad na ako at sumama na sa kanila. Wala na akong pamilyang babalikan... Wala na akong ama na babalikan dito. Ginagawa ko lang ang lahat ng ito para sa ina ko. Napapikit na lang ako at napa-iyak na lang habang naglalakad. Nasa sasakyan na kami ngayon at nakatingin lang ako sa labas habang tumatakbo ang sasakyan. "Milady." Dahan-dahan naman akong napatingin kay Assist John na nakatingin sa akin at may inilahad siyang folder. "Isa po yang agreement at magtatapos po yan ng tatlong taon bago po ninyo makukuha ang 10 million dollars para sa pamilya po ninyo. Pakipermahan na lang po." Kinuha ko na lang ang ballpen at agad ko iyong pinermahan at binigay sa kanya. Hinatid na nila ako sa isang sala kung saan may ibibigay pa daw sila sa akin. Lumapit naman si Assistant John at inilahad niya ang isang folder ulit at isang envelope. "Ito na po ang another copy ng contract agreement na pinermahan niyo po at ito din ang black card kung saan lalagyan po ng allowance at budget ninyo bilang Milady ng mansiong ito." Tiningnan ko ang black card. "Sabi ng old master na as long as you and the young master live well and give birth to a child, ang Vaughn family na ang bahala sa negosyo ng pamilya ninyo po at hindi iyon mababawas sa 10 million dollars na makukuha ninyo sa hinaharap." Nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabi niya. "W-What! Walang sinabi si papa tungkol sa baby? Kasal lamang ang pinunta ko dito pero bakit may baby?!" "Nakasaad mo sa pinermahan ninyo ang lahat ng mangyayari mo at kasama na doon ang pag-provide ninyo ng heir sa pamilyang ito." Agad kong tiningnan ang kontrata at nanlumo ako dahil sa nakita. Nakasaad doon na magkakaroon ako sa anak sa taong hindi ko man nakita o nakilala. No way... ******* LMCD22Ranzzel's Point of View*Napalunok ako habang nakatingin sa hawak kong kontrata at black card. Napagdesisyonan ko na tanggapin ang pinermahan ko na.Hindi lang naman pag-bankrupt ang problema ng pamilya namin. Marami na ding nautangan si papa dahil akala niya mareresolba ang mga hiniram niya pero hindi din pala. "Kung hindi mo tatanggapin ay marami pa namang mga babae ang pwede naming bayaran ng malaki. Mas kilala pa sila at mas----""I will do it. Tatanggapin ko ang nasa agreement."Tiningnan niya ang mga mata ko at dahan-dahan na tumango at mahina na napa-ubo."Mabuti naman at nagkakaintindihan tayo ngayon, Milady."Napahawak ako sa puso ko ngayon. Kinakabahan ako sa mangyayari ngayon sa buhay ko. Hindi ko alam kung makakatagal pa ako nito o hindi. Pero hindi... Hindi ako susuko at gagawin ko ang lahat para sa pamilya ko.No feelings can be cultivated after marriage. Naniniwala ako once ma-fullfil ko ang duty ko bilang isang perpektong asawa ay magiging maayos ang lahat.Magigi
Ranzzel's Point of View Sa isang madilim na kwarto ay nakahiga na ako sa malambot at malaking kama at hubo't hubad pa ako ngayon habang niyayakap ang sarili dahil na din sa malakas na aircon sa loob ng kwarto.Sabi naman kasi ni manang na wala akong susuotin kaya ito kumot ang tinakip ko sa katawan ko ngayon.Ngayon ang unang gabi namin bilang mag-asawa at kinakabahan pa din ako. Hindi ko pa nakikita ang mukha niya sa personal at lalo na sa pictures dahil hindi naman ako interesado sa ibang negosyante pero marami akong naririnig tungkol sa kanya.Hindi din ako makapaniwala na kinasal agad ako sa taong hindi ko kilala at kasabay din nun ang paghiwalay namin ni Silver. Hindi ko sigurado kung ipapasa ba nila talaga ang pinermahan ko kanina na marriage contract. Pero wala na akong pake sa mangyayari dahil ang importante ay mabigay sa akin ang pabuya sa akin sa huli na walang matatanggap ang ikalawang pamilya ni papa.According din sa chismis na nag-iisang anak ng Vaughn family ay sobr
Ranzzel's Point of View*Hindi ko alam kung ano ang iisipin ko ngayon dahil nakakatakot ang pagngiti niya na parang may binabalak na hindi maganda sa akin. Nararamdaman ko na din na uminit na din ang katawan ko ngayon. Dahil siguro sa ininom ko.Napayakap ako sa katawan ko at nararamdaman ko din ang malamig na pawis na lumalabas sa katawan ko ngayon.Akala ko mawawala agad pero habang tumatagal ay parang mas lalong umiinit ang katawan ko na parang nasusunog na.Anong inilagay nila sa inumin na yun? Nararamdaman ko na parang hinihingal na ako ngayon at napakunot naman ang noo niya habang nakatingin sa akin."Are you okay?"Napatingin naman siya sa tiningnan ko sa unahan. Hindi ko kasi makita kung ano ang ininom ko kanina. Viagra ba yun?"N-Nag-iinit ang katawan ko."Naiiyak na ani ko sa kanya at isang iglap ay nasa ibabaw ko na siya na maski siya ay nagulat sa ginawa ko habang nakaupo pa din kami.Napahawak ako sa damit niya na parang pinipigilan ko ang sarili ko baka kung ano ang mag
Ranzzel's Point of View* Nagising ako nang maramdaman ko ang sakit sa boung katawan ko ngayon at napansin ko agad ang isang lalaki na katabi ko ngayon. Nanlalaki ang mga mata ko habang nakatingin sa kanya at gagalaw sana ako nang matigilan ako dahil ang sakit ng boung katawan ko ngayon. Napapikit ako dahil sa sobrang sakit na nararamdaman ko ngayon. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko at natatakot akong magising ang lalaking katabi ko ngayon na baka kakainin ako ng buhay. Hinila ko ang kumot at tatayo sana ako nang bigla siyang nagmulat na kinalaki ng mga mata ko at napatalon pa sa kinauupuan ko ngayon. "And where do you think you're going?" Ang boses niya parang makakawala ng kaluluwa sa sobrang lamig. Di ako nakasagot dahil nakatitig lang ako sa kanya. "Have you lost your tongue? Can't you answer my question anymore?" Bigla namang tumulo ang luha ko na di ko namalayan at napabuntong hininga na lang siya. "Hmm... My wife is so weak." Nanlalaki naman ang mga m
Ranzzel's Point of View* Hindi pa siya umaalis at nakatingin siya sa akin. "Young master, may meeting ka po ngayong umaga." "Okay, sabihan mo si manang na handaan ng maligamgam na tubig at almusal ang asawa ko." Napatingin naman sa akin si Assistant John. "Yes, young master." Napatingin ako kay Vincentius na walang emosyon pa ding nakatingin sa akin at umalis na sila at sinirado na agad ang pintuan na kinabuntong hininga ko na lang. Tama nga ang sinabi nila na sobrang gwapo nito at ang problema lang ay moody at hot headed. Nasa kanya na ang lahat, siya ang heir ng Vaughn Clan, siya pa ang pinakamayamang young businessman at pinakamatalinong director doctor sa boung mundo. Nasa kanya na ang lahat pero isa lang ang hindi okay sa kanya at yun ay ang hindi niya paglakad dahilan para maging moody siya. I want to help him dahil Asawa na niya ako pero di ko alam kung paano. Once lumalapit na siya sa akin at nanginginig na ako sa takot habang nakatingin sa kanya. Na parang may gi
Ranzzel's Point of View* Nandidito ako ngayon sa washing room at dala-dala ko ang magbibigat na bedsheet at kumot para labhan ko. Di man lang ako tinulungan ni Manang at nakatingin lang siya sa akin. Iniinda ko na lang ang sakit ng katawan at gutom ko ngayon. "Hindi yan pwede i-washing." Natigilan naman ako at dahan-dahan na napatingin kay manang. "Ha?" Tinaasan niya ako ng kilay na kinakunot ng noo ko. Pwes, kung hindi i-wa-washing edi kamayan na lang. Sanay na ako sa ganitong bagay at agad kong kinuha ang brush at agad ko iyong sinimulan. Umalis naman siya at napabuntong hininga na lang ako at mabilis ko iyong ginawa. Tiningnan ko ang orasan at 15 minutes na pala akong ganun. Mabilis akong gumalaw at malinis din nag pagkakagawa ko hanggang sa mag 30 minutes na lang at natigilan ako nang marinig ang tunog ng heels ni Manang. At di ko siya pinansin at lumapit siya sa akin kasabay ng pagtingin niya sa bedsheet. Nakikita ko ang expression niya na parang sinasabi na very good
Ranzzel's Point of View* Napalunok ako nung sinabi niya ang katagang iyon. Bakit ba ang init ng ulo niya ngayon? Lumakad na siya paalis sa opisina namin at ako naman ay nanghihina ang tuhod ko at madali naman akong nasalo ng mga kasamahan ko. "Hala ang pula-pula mo, Ranz." Hinawakan naman nung isa ang noo ko at nanlalaki ang mga mata nila na maramdaman nila na ang init ko. "Nilalagnat ka!" "A-ayos lang ako." Pinaupo naman nila ako sa upuan at pinainom naman nila ako ng tubig. "Okay, okay, magpahinga ka muna at ako na ang pupunta sa CEO." Napatingin ako sa manager namin at agad kong hinawakan ang kamay niya para pigilan siya. "No need. Ako ang kakausapin niya kaya ako na ang pupunta. Thank you." Nag-aalala naman silang napatingin sa akin at dahan-dahan akong ngumiti at pinatayo nila ako. "Ano naman kasi ang kasalanan mo sa kanya?" "Baka ako lang ang na-tripan niyang tanungin tungkol sa kompanya natin. Sige mauna na ako baka magalit pa yun." "Mag-iingat ka, Ranz." Ngumiti
3rd Person's Point of View* Nakatingin ngayon si Vincentius sa Asawa na mahimbing na natutulog at naramdaman pa din niya ang init na nanggagaling sa noo nito. Hindi niya aakalain na madaling magkakasakit ang babaeng kinasal sa kanya. Napabuntong hininga na lang siya. Narinig niya na may kumatok at bumukas naman iyon at nakita niya na pumasok si Assistant John at dala na nito ang lahat ng kakailanganin nito. "Ito na po, master." "You can leave now." "Kayo po ang mag-aalaga sa kanya, master?" "Leave now." Tumango na lang si John at yumuko bago lumakad. Napabalik ang tingin niya kay Ranzzel na mahimbing pa ding natutulog sa higaan niya. Nagulat na lang siya nang bigla itong napaiyak. "Mga walang hiya kayo... Walang hiya ka din, Silver." Umiiyak na ani nito habang nakapikit. "Silver..." mahinang ani ni Vincentius. Dahan-dahan niyang pinunasan ang pisngi nito na may luha. Nagulat si Vincentius nung hawakan nito ang kamay niya. Para naman itong tuta na nagpapalambing sa k
3rd Person's Point of View* Ang mahinang hininga ay naririnig na nila dahil sa ginawagawa ni Ranzzel ngayon na dahan-dahan na gumagalaw sa ibabaw ni Vince. Pinadudulas niya sa pagitan ng hiyas niya ang alaga ni Vince at nararamdaman nilang dalawa na mas lalo nilang gustong angkinin ang isa't isa. Ang kamay ni Vince naman ay dahan-dahan niyang hinaplos ang likod ng asawa at pinasok niya ang kamay niya sa loob ng night dress ni Ranzzel hanggang sa hinubad nito ang damit nito at panty na lang ang naiwan kay Ranzzel. Gustong takpan ni Ranz ang dibdib niya pero hindi naman iyon hinayaan ni Vince at hinawakan niya ito at hinawakan sa damit niya. "Take my shirt off para patas na tayo, my wife." Dahan-dahan namang napatingin si Ranz sa kanya at ngumiti naman si Vince sa kanya. Sinunod naman iyon ni Ranzzel at tinanggal nito ang damit ni Vince. At nakita niya sa harapan niya ang magandang katawan nito na mas lalong kinainit ng katawan niya habang nakatingin roon. Dahan-dahan niyang hina
Ranzzel's Point of View* Napalunok ako habang nakatingin sa kanya. Nakikita ko na parang nahihirapan siya ngayon. Isang beses pa namin ginawa ang bagay na yun at natatakot ako dahil masakit na naman iyon. Napapikit naman siya at napabuntong hininga at inilagay niya ang ulo niya sa balikat ko. "I apologize." Niyakap niya ako na kinataka ko ng tingin sa kanya. "Bakit ka nagso-sorry? Anong problema, hubby?" "I understand na natatakot ka pa rin sa akin." Tiningnan niya ang mga mata ko at nag-aalalang nakatingin sa akin. "Ano bang gagawin ko para hindi ka na matakot sa akin?" Bumilis ang tibok ng puso ko habang nakatingin sa kanya at kasabay na rin ang guilty na nasa puso ko ngayon habang nakatingin sa asawa ko. Hindi na ako masyadong takot sa kanya ngayon ang isa sa kinatatakutan ko ngayon ay baka bumalik ang alaala niya sa nakaraan. Para itong multo ng nakaraan nitong ayaw harapin. "Gusto ko na ma-attach ka sa akin kahit konti lang. Gusto kong makasama ka, Ranzzel. Hindi bila
Ranzzel's Point of View* Hindi ako makatulog at nakatingin lang ako ngayon sa dagat na makikita sa bintana namin. Naalala ko ang sinabi ni Vincentius sa akin kanina. Nagtatago kami ngayon dahil sa mga kalaban ni Vincentius at hindi din naman siguro ako ang target nila noh? Napabuntong hininga na lang ako habang nakatingin sa dagat. Pero may koneksyon na ako kay Vincentius kaya kailangan ko na ding mag-ingat sa ganitong bagay. "Wife?" Natigilan ako nang marinig ang boses ni Vincentius at natigilan ako nung nakatayo siya ngayon sa madilim na part. Naalala ko na naman ang nangyari sa may kwarto na nakatingin sa akin ang malalamig niyang mga mata. "H-Hubby...." Pinilit kong ikalma ang boses ko para hindi siya magtaka sa bagay na yun. Lumapit siya sa akin at tumabi siya sa akin at niyakap niya ako na kinagulat ko. "Bakit?" "Di ka ba makatulog?" "Hindi eh pero maya-maya matutulog na din ako. Ikaw matulog ka na dahil napagod ka kaya boung araw." Napatingin siya sa akin at hina
Ranzzel's Point of View* Nagluluto ako ngayon ng ulam at napansin ko na may kaguluhan sa labas na kinakunot ng noo ko. Baka si Vincentius! Agad kong in-off ang niluto ko at agad akong tumakbo papunta sa labas ng bahay. "Hubby? Nasaan ka?" Napatingin ako sa unahan at may mga nagkakaguluhan sa unahan kaya agad akong pumunta doon at nakita ko si Vincentius na may iniligtas na bata. "Teka... Anong nangyari?" "Nalunod ang bata. Malalaki kasi ang alon at mabuti nandidito ang Asawa mo at kinuha niya ang anak ko sa dagat." Umiiyak na ani ng isang babae. At pinakalma ko siya ngayon. "Magiging maayos po ang anak ninyo. Dahil magaling na doctor po ang Asawa ko." Napatingin naman kami nang biglang umubo ang bata at nagpalakpakan naman sila. "Anak! Salamat!" Niyakap nito ang anak nito at napangiti na lang kami. "Kailangan pa ring matingnan ko siya baka may tubig sa baga niya," ani ni Vincentius. Dahan-dahan naman itong napatango at niyakap nito ang anak nito. Kahit wala siyang maala
3rd Person's Point of View*Nag-aalalang nakarating ngayon ang grandpa ni Vincentius sa mansion dahil narinig nito ang nangyari sa apo na nawawala ito."Damn, nasaan ang apo ko!"Ilang araw na pinaghahanap ng mga tauhan nila ang kinaroroonan ni Vincentius at hindi pa din nila ito nakikita.Dumating naman si Silver sa mansion at nag-aalalang nakatingin sa grandpa nito."Grandpa, narinig ko po na nawawala si Tito. Nasaan siya?""Yan din ang inaalam ko. Sana nasa maayos lang ang apo ko. Gawin mo ang lahat mahanap lang siya. Hindi siya pwede mamatay!""Okay po, hahanapin ko po si Tito."Agad namang lumabas si Silver at napangiti siya habang naglalakad hanggang makarating siya sa sasakyan niya at agad niyang pinatakbo ang sasakyan.Kasabay nun ay ang pagtawag niya sa dad niya sa kabilang linya. "Dad, nandidito na si Grandpa.""Hmm... Gawin mo ang lahat ng sasabihin niya para once malaman na niya na wala na ang Vincentius na yun ay sa atin na mapupunta ang mana nito.""Yes, dad. Nahanap na
Ranzzel's Point of View*Hindi ako makasagot habang nakayuko ako at hindi tiningnan ang mga mata niya.Narinig ko napabuntong hininga siya habang nakatingin sa akin.Galit ba siya sa akin? Papatayin na ba niya ako ngayon? Naramdaman ko na nanginig na naman ang katawan ko lalo na ang kamay ko."I'm sorry...""Bakit ka humihingi ng sorry?"Napatingin ako sa kanya na may takot sa mukha ko baka kasi kung ano ang gagawin niya.Napabuntong hininga na lang siya at hinawakan niya ang kamay ko na kinatigil ko.Interwised pa yun at hinila niya ako pero hindi naman masakit yung hila lang na uuwi kami.Anong gagawin niya? Hindi naman niya ako papagalitan diba? Ito ang problema sa akin yung nauna ang iniisip ko ngayon.Hanggang makarating kami sa bahay namin at sinirado niya ang pintuan.Napayuko naman ako at naramdaman ko ang panginginig ng katawan ko.Baka kung ano ang gagawin niya sa akin. Ito yung nangyari sa akin nung unang gabi na nagkita kami."Wife."Napatingin ako sa mga paa niya na dahan