Kabanata 3

Ranzzel's Point of View*

Napalunok ako habang nakatingin sa hawak kong kontrata at black card. Napagdesisyonan ko na tanggapin ang pinermahan ko na.

Hindi lang naman pag-bankrupt ang problema ng pamilya namin.

Marami na ding nautangan si papa dahil akala niya mareresolba ang mga hiniram niya pero hindi din pala.

"Kung hindi mo tatanggapin ay marami pa namang mga babae ang pwede naming bayaran ng malaki. Mas kilala pa sila at mas----"

"I will do it. Tatanggapin ko ang nasa agreement."

Tiningnan niya ang mga mata ko at dahan-dahan na tumango at mahina na napa-ubo.

"Mabuti naman at nagkakaintindihan tayo ngayon, Milady."

Napahawak ako sa puso ko ngayon.

Kinakabahan ako sa mangyayari ngayon sa buhay ko. Hindi ko alam kung makakatagal pa ako nito o hindi.

Pero hindi... Hindi ako susuko at gagawin ko ang lahat para sa pamilya ko.

No feelings can be cultivated after marriage.

Naniniwala ako once ma-fullfil ko ang duty ko bilang isang perpektong asawa ay magiging maayos ang lahat.

Magiging maayos ang kompanya at di na malulubog sa utang si dad.

I will just take things one step at a time from now on.

As long di mawala ang pinaghirapan ng mama ko noon... I will pay the price.

Dahan-dahan namang napatingin si Assistant John sa katabi nito na isang matandang babae pero nakakatakot ang awra nito.

"Manang Maria, ikaw na po ang bahala sa kanya. Ikaw naman ang magaling na magturo ng rules ng pamilya dahil ikaw Elder of the house."

Tumango naman si Manang sa sinabi ni Assistant John.

"Wag kang mag-alala, Assistant John, I will make the arrangements."

Matapos makompleto ni Assitant John ang mission niya sa akin ay nagpaalam na ito.

"Follow me."

Tumango na lang ako at sinundan ko si Manang papunta sa second floor.

Sa bathroom ay nakatayo ngayon si Manang Maria sa gilid ng bathtub na puno na ng tubig at walang emosyon siyang nakatingin sa akin.

Ayoko sa pamamaraan ng pagtitig niya sa akin.

"Take off your clothes!"

Nagulat ako sa sigaw nito at isang iglap ay napunit niya ang damit ko at agad kong tinakpan ang sarili ko na parang maiiyak na dahil sa ginagawa niya.

"K-Kaya ko naman pong maligo mag-isa po."

"Ito ang isa sa mga rules ng mansion. Once you enter this family, you must abide by the rules of the Vaughn family! If your body is not clean, you will defile the eldest young master!"

Nahihiya naman akong napayuko at gusto ko ng umiyak sa posisyon ko ngayon.

Ayoko nito, kahit binenta ko ang sarili ko dito ay anak pa din naman ako ng isang businessman at hindi lang pinulot sa gilid.

Kailangan ba talaga na ganito ang trato sa akin?

"Young lady Ranzzel, don't waste our time. For a woman like you who married in for wealth and glory, hindi ko alam kung ano ang tunay na pagkatao mo. As a servant, ginagawa ko lang kung ano ang tama para sa sa master ko, so please wag mo na akong pahirapan."

Natamaan naman ako sa sinabi niya at napakagat labi na lang ako.

Gusto ko ng umalis dito dahil pakiramdam ko hindi na ako makakahinga pero hindi pwede dahil ginagawa ko ito para sa hinaharap namin at ayokong mawala ang pinaghirapan ng pamilya namin.

                 

Dahan-dahan kong tinanggal ang butones ng damit ko hanggang sa matanggal ko ang punit kong damit at ramdam ko pa din ang kamay ko na nanginginig pa din.

Naramdaman ko na lang na tumulo ang luha ko habang ginagawa ko pa din iyon.

Natigilan kami nang biglang may kumatok sa pintuan na kinatigil ko sa ginagawa ko at napayakap ako sa sarili ko.

"Manang, bumalik na po si young master."

Natigilan naman si Manang at maski ako ay natigilan din dahil sa sinabi nito. Nandidito na siya? Si Vincentius ay nandidito na?

"Bakit ang bilis niyang dumating? Wala pa namang alas otso ng gabi!"

"Sabi ng old master ay pagtungtung ng alas otso ay dapat may mangyari na sa kanilang dalawa ni young master at ni young lady Ranzzel."

Namutla ako dahil sa sinabi nung katulong at dahan-dahan kong napayakap sa sarili ko. Agad-agad ba talaga na dapat may mangyari sa amin?

Napakagat ako sa labi ko at napatulo ang luha ko ngayon.

Virgin pa ako at ibibigay ko na agad ang birhen ko sa lalaking hindi ko pa nakikita na Asawa ko na ngayon sa papel? Hindi pa ako handa.

"Hindi mo ba ako naririnig!"

Napatingin ako kay Manang na sumisigaw na sa harapan ko ngayon. Gusto ko siyang sigawan pero bago pa naman ako dito at isa pa matanda siya.

"I'll give you five minutes. Wash yourself and don't put on clothes. Don't turn on the lights. Just lie down on the bed and wait for the young master to come up!"

Nakatulala akong nakatingin dahil sa sinasabi niya ngayon.

"P-Po?"

"Naintindihan mo ba? Gusto mo bang uulitin ko!"

"N-Narinig ko po!" napasigaw na din ako dahil naghalo na ang nerbyos at ang kaba ko.

Kasasabi ko lang kanina na bago pa ako at di ko sisigawan ang matandang ito.

Natahimik naman ako dahil sa tingin niyang masama sa akin at napalunok ako.

Masama naman niya akong tiningnan at agad na umalis sa banyo at sinira ang pintuan.

Nakahinga naman ako ng maluwag at nanghihinang napa-upo sa bathtub dahil biglang nanghina ang tuhod ko.

Tama ba ang desisyon ko na tumira dito?

"Wala na akong magagawa sa bagay na ito at kailangan kong sundin ang tradisyon at rules kuno ng pamilyang ito. Yun lang naman ang tanging pag-asa maging maayos ang lahat."

Tinanggal ko na lang ang damit ko at agad na akong naligo.

Kailangan kong sundin ang utos nila dahil makikita ko na ang lalaking pinakasalan ko maya-maya.

*******

LMCD22